เยเรมีย์ 14
14
ความแห้งแล้งอย่างยิ่ง
1พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า
2“ยูดาห์ไว้ทุกข์
และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลง
ประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดิน
และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น
3พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ
พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ
เห็นว่าไม่มีน้ำ
เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า
เขาอับอายและขายหน้า
จึงคลุมศีรษะเสีย
4เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหง
เนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน
พวกชาวนาก็อับอาย
จึงคลุมศีรษะเสีย
5แม้กวางตัวเมียที่อยู่ในท้องทุ่งก็ละทิ้งลูกที่ตกใหม่เสีย
เพราะว่าไม่มีหญ้า
6ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่ง
มันหอบเหมือนกับหมาป่า
ตาของมันก็มืดมัว
เพราะว่าไม่มีพืชผัก”
7“แม้ว่าความผิดบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์
ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงโปรดเถิด เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
บรรดาความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มากมาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปต่อพระองค์
8ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นความหวังแห่งอิสราเอล
เป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบาก
ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดิน
หรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยเพียงคืนเดียว?
9ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนชายที่งุนงง
หรือเหมือนชายฉกรรจ์แต่ช่วยใครไม่ได้?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ แม้กระนั้นก็ดีพระองค์สถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลาย
คนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์
ขออย่าทรงละทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย”
10พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า
“ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไป
ไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้
ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขา
พระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขา
และลงโทษบาปของเขา”
11พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย 12แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”
ประณามผู้เผยพระวจนะเท็จ
13แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ” 14และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง 15ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร 16และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา
17“เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า
‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน
อย่าให้หยุดยั้ง
เพราะประชากรของเรา#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า บุตรสาวพรหมจารีแห่งประชากรของเราต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์
ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก
18ถ้าเราออกไปตามท้องทุ่ง
ก็เห็นคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
ถ้าเราเข้าไปในเมือง
ก็เห็นคนเจ็บป่วยเนื่องจากการกันดารอาหาร
เพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิต
ต่างก็ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”
ประชาชนทูลขอพระเมตตา
19พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ?
พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ?
ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย
จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้?
ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย
ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง
20ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทั้งหลายขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์
และความผิดบาปของบรรพบุรุษของข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์
21เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์
ขออย่าให้พระที่นั่งรุ่งเรืองของพระองค์ต้องเสื่อมเสีย
ขอทรงระลึกถึงและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์
22ในบรรดารูปเคารพแห่งประชาชาติมีพระองค์ใดเล่าที่บันดาลให้เกิดฝนได้?
หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเองได้หรือ?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์
พระองค์คือพระเจ้าที่ทรงทำอย่างนั้นได้ไม่ใช่หรือ?
พวกข้าพระองค์หวังในพระองค์
เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น
Currently Selected:
เยเรมีย์ 14: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
เยเรมีย์ 14
14
ความแห้งแล้งอย่างยิ่ง
1พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า
2“ยูดาห์ไว้ทุกข์
และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลง
ประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดิน
และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น
3พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ
พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ
เห็นว่าไม่มีน้ำ
เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า
เขาอับอายและขายหน้า
จึงคลุมศีรษะเสีย
4เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหง
เนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน
พวกชาวนาก็อับอาย
จึงคลุมศีรษะเสีย
5แม้กวางตัวเมียที่อยู่ในท้องทุ่งก็ละทิ้งลูกที่ตกใหม่เสีย
เพราะว่าไม่มีหญ้า
6ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่ง
มันหอบเหมือนกับหมาป่า
ตาของมันก็มืดมัว
เพราะว่าไม่มีพืชผัก”
7“แม้ว่าความผิดบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์
ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงโปรดเถิด เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
บรรดาความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มากมาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปต่อพระองค์
8ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นความหวังแห่งอิสราเอล
เป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบาก
ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดิน
หรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยเพียงคืนเดียว?
9ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนชายที่งุนงง
หรือเหมือนชายฉกรรจ์แต่ช่วยใครไม่ได้?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ แม้กระนั้นก็ดีพระองค์สถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลาย
คนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์
ขออย่าทรงละทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย”
10พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า
“ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไป
ไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้
ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขา
พระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขา
และลงโทษบาปของเขา”
11พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย 12แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”
ประณามผู้เผยพระวจนะเท็จ
13แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ” 14และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง 15ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร 16และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา
17“เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า
‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน
อย่าให้หยุดยั้ง
เพราะประชากรของเรา#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า บุตรสาวพรหมจารีแห่งประชากรของเราต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์
ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก
18ถ้าเราออกไปตามท้องทุ่ง
ก็เห็นคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
ถ้าเราเข้าไปในเมือง
ก็เห็นคนเจ็บป่วยเนื่องจากการกันดารอาหาร
เพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิต
ต่างก็ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”
ประชาชนทูลขอพระเมตตา
19พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ?
พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ?
ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย
จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้?
ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย
ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง
20ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทั้งหลายขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์
และความผิดบาปของบรรพบุรุษของข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์
21เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์
ขออย่าให้พระที่นั่งรุ่งเรืองของพระองค์ต้องเสื่อมเสีย
ขอทรงระลึกถึงและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์
22ในบรรดารูปเคารพแห่งประชาชาติมีพระองค์ใดเล่าที่บันดาลให้เกิดฝนได้?
หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเองได้หรือ?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์
พระองค์คือพระเจ้าที่ทรงทำอย่างนั้นได้ไม่ใช่หรือ?
พวกข้าพระองค์หวังในพระองค์
เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in