เยเรมีย์ 20
20
ปาชเฮอร์ข่มเหงเยเรมีย์
1ปาชเฮอร์ปุโรหิตบุตรของอิมเมอร์ผู้เป็นหัวหน้าใหญ่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ได้ยินเยเรมีย์เผยพระวจนะถึงสิ่งเหล่านี้ 2ปาชเฮอร์ก็ตีเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะและจับท่านใส่ขื่อคา ซึ่งอยู่ด้านบนของประตูเบนยามิน ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ 3พอรุ่งขึ้นเมื่อปาชเฮอร์ปลดเยเรมีย์ออกจากขื่อคา เยเรมีย์พูดกับท่านว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเรียกชื่อของท่านว่าปาชเฮอร์ แต่ทรงเรียกว่า มาโกร์มิสสาบิบ#แปลว่า ความหวาดกลัวอยู่ทุกด้าน 4เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเป็นความหวาดกลัวต่อตัวเจ้าเอง และต่อมิตรสหายทั้งสิ้นของเจ้า พวกเขาจะล้มลงด้วยดาบของศัตรูของเขาขณะที่เจ้ามองดูอยู่ และเราจะมอบยูดาห์ทั้งสิ้นไว้ในมือของกษัตริย์บาบิโลน เขาจะกวาดเอาไปเป็นเชลยยังบาบิโลน และจะฆ่าเสียด้วยดาบ 5ยิ่งกว่านั้นอีกเราจะยกความมั่งคั่งของเมืองนี้ คือผลผลิตทั้งสิ้นและของมีค่าทั้งสิ้นของเมืองนี้ และทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ของยูดาห์ไว้ในมือของศัตรูของเขาทั้งหลาย ผู้ซึ่งจะปล้นและฉุดคร่าและกวาดต้อนพวกเขาไปบาบิโลน 6ส่วนตัวท่านปาชเฮอร์และบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านของท่าน จะต้องไปเป็นเชลย ท่านจะต้องไปยังบาบิโลน และท่านจะตายและถูกฝังไว้ที่นั่น ทั้งท่านและมิตรสหายทั้งสิ้นของท่าน ผู้ซึ่งท่านได้เผยบรรดาความเท็จแก่เขา”
เยเรมีย์ประณามผู้ข่มเหงท่าน
7ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงหลอกลวงข้าพระองค์
และข้าพระองค์ก็ถูกหลอกลวง
พระองค์ทรงมีกำลังยิ่งกว่าข้าพระองค์
และพระองค์ทรงชนะ
ข้าพระองค์เป็นที่ให้เขาหัวเราะวันยังค่ำ
ทุกคนเยาะเย้ยข้าพระองค์
8เพราะเมื่อข้าพระองค์พูด ข้าพระองค์ร้องให้ช่วย
ข้าพระองค์ตะโกนว่า “ความทารุณและการทำลาย”
เพราะว่าพระวจนะของพระยาห์เวห์ทำให้ข้าพระองค์
ถูกตำหนิและเยาะเย้ยตลอดวัน
9ถ้าข้าพระองค์จะกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไม่อ้างถึงพระองค์
หรือกล่าวในพระนามของพระองค์อีก”
ก็มีสิ่งในใจของข้าพระองค์เหมือนไฟไหม้
อัดอยู่ในกระดูกของข้าพระองค์
และข้าพระองค์ก็อ่อนเปลี้ยที่ต้องเก็บมันไว้
และข้าพระองค์ก็เก็บไว้ไม่ไหว
10ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบเป็นอันมาก
“ความสยดสยองอยู่รอบด้าน ใส่ความเขา ให้เราใส่ความเขา”
มิตรสหายที่คุ้นเคยทั้งสิ้นของข้าพระองค์
เฝ้าดูความล่มจมของข้าพระองค์กล่าวว่า
“บางทีเขาอาจจะถูกหลอกลวง
แล้วเราจะชนะเขา
และทำการแก้แค้นเขาได้”
11แต่พระยาห์เวห์ทรงอยู่กับข้าพเจ้าดังนักรบที่น่าเกรงขาม
เพราะฉะนั้น บรรดาผู้ข่มเหงข้าพเจ้าจะสะดุด
พวกเขาจะไม่ชนะข้าพเจ้า
เขาจะอับอายอย่างยิ่ง
เพราะเขาทำไม่สำเร็จ
ความอัปยศอดสูเป็นนิตย์ของเขานั้น
จะไม่มีวันถูกลืม
12ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงทดลองคนชอบธรรม
ผู้ทอดพระเนตรทั้งใจและจิต
ขอให้ข้าพระองค์ได้เห็นการแก้แค้นของพระองค์เหนือเขาทั้งหลาย
เพราะข้าพระองค์ได้ทูลเสนอคดีของข้าพระองค์แล้ว
13จงร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์
จงสรรเสริญพระยาห์เวห์
เพราะว่าพระองค์ทรงช่วยกู้ชีวิตผู้ขัดสน
ให้พ้นจากมือของผู้ทำความชั่วร้าย
14ขอให้วันที่ข้าพเจ้าเกิดมานั้นถูกแช่งสาป# โยบ3:1-19
อย่าให้วันที่มารดาของข้าพเจ้าคลอดข้าพเจ้าได้รับพร
15ขอให้ชายคนนั้นถูกแช่งสาป คือ
คนที่นำข่าวไปบอกบิดาข้าพเจ้าว่า
“บุตรชายคนหนึ่งเกิดมาแก่ท่านแล้ว”
ซึ่งทำให้บิดามีความยินดีมาก
16ขอให้ชายคนนั้นเหมือนกับบรรดาเมือง
ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงคว่ำเสียและไม่ได้กลับพระทัย
ขอให้เขาได้ยินเสียงร้องในเวลาเช้า
และให้ได้ยินเสียงโวยวายในเวลาเที่ยง
17เพราะพระองค์ไม่ได้ฆ่าข้าพเจ้าเสียตั้งแต่ในครรภ์
ให้มารดาของข้าพเจ้าเป็นหลุมฝังศพของข้าพเจ้า
และครรภ์นั้นจะได้โตอยู่เป็นนิตย์
18ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์
มาเห็นความลำบากและความทุกข์
และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?
Currently Selected:
เยเรมีย์ 20: THSV11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
เยเรมีย์ 20
20
ปาชเฮอร์ข่มเหงเยเรมีย์
1ปาชเฮอร์ปุโรหิตบุตรของอิมเมอร์ผู้เป็นหัวหน้าใหญ่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ได้ยินเยเรมีย์เผยพระวจนะถึงสิ่งเหล่านี้ 2ปาชเฮอร์ก็ตีเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะและจับท่านใส่ขื่อคา ซึ่งอยู่ด้านบนของประตูเบนยามิน ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ 3พอรุ่งขึ้นเมื่อปาชเฮอร์ปลดเยเรมีย์ออกจากขื่อคา เยเรมีย์พูดกับท่านว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเรียกชื่อของท่านว่าปาชเฮอร์ แต่ทรงเรียกว่า มาโกร์มิสสาบิบ#แปลว่า ความหวาดกลัวอยู่ทุกด้าน 4เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเป็นความหวาดกลัวต่อตัวเจ้าเอง และต่อมิตรสหายทั้งสิ้นของเจ้า พวกเขาจะล้มลงด้วยดาบของศัตรูของเขาขณะที่เจ้ามองดูอยู่ และเราจะมอบยูดาห์ทั้งสิ้นไว้ในมือของกษัตริย์บาบิโลน เขาจะกวาดเอาไปเป็นเชลยยังบาบิโลน และจะฆ่าเสียด้วยดาบ 5ยิ่งกว่านั้นอีกเราจะยกความมั่งคั่งของเมืองนี้ คือผลผลิตทั้งสิ้นและของมีค่าทั้งสิ้นของเมืองนี้ และทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ของยูดาห์ไว้ในมือของศัตรูของเขาทั้งหลาย ผู้ซึ่งจะปล้นและฉุดคร่าและกวาดต้อนพวกเขาไปบาบิโลน 6ส่วนตัวท่านปาชเฮอร์และบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านของท่าน จะต้องไปเป็นเชลย ท่านจะต้องไปยังบาบิโลน และท่านจะตายและถูกฝังไว้ที่นั่น ทั้งท่านและมิตรสหายทั้งสิ้นของท่าน ผู้ซึ่งท่านได้เผยบรรดาความเท็จแก่เขา”
เยเรมีย์ประณามผู้ข่มเหงท่าน
7ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงหลอกลวงข้าพระองค์
และข้าพระองค์ก็ถูกหลอกลวง
พระองค์ทรงมีกำลังยิ่งกว่าข้าพระองค์
และพระองค์ทรงชนะ
ข้าพระองค์เป็นที่ให้เขาหัวเราะวันยังค่ำ
ทุกคนเยาะเย้ยข้าพระองค์
8เพราะเมื่อข้าพระองค์พูด ข้าพระองค์ร้องให้ช่วย
ข้าพระองค์ตะโกนว่า “ความทารุณและการทำลาย”
เพราะว่าพระวจนะของพระยาห์เวห์ทำให้ข้าพระองค์
ถูกตำหนิและเยาะเย้ยตลอดวัน
9ถ้าข้าพระองค์จะกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไม่อ้างถึงพระองค์
หรือกล่าวในพระนามของพระองค์อีก”
ก็มีสิ่งในใจของข้าพระองค์เหมือนไฟไหม้
อัดอยู่ในกระดูกของข้าพระองค์
และข้าพระองค์ก็อ่อนเปลี้ยที่ต้องเก็บมันไว้
และข้าพระองค์ก็เก็บไว้ไม่ไหว
10ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบเป็นอันมาก
“ความสยดสยองอยู่รอบด้าน ใส่ความเขา ให้เราใส่ความเขา”
มิตรสหายที่คุ้นเคยทั้งสิ้นของข้าพระองค์
เฝ้าดูความล่มจมของข้าพระองค์กล่าวว่า
“บางทีเขาอาจจะถูกหลอกลวง
แล้วเราจะชนะเขา
และทำการแก้แค้นเขาได้”
11แต่พระยาห์เวห์ทรงอยู่กับข้าพเจ้าดังนักรบที่น่าเกรงขาม
เพราะฉะนั้น บรรดาผู้ข่มเหงข้าพเจ้าจะสะดุด
พวกเขาจะไม่ชนะข้าพเจ้า
เขาจะอับอายอย่างยิ่ง
เพราะเขาทำไม่สำเร็จ
ความอัปยศอดสูเป็นนิตย์ของเขานั้น
จะไม่มีวันถูกลืม
12ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงทดลองคนชอบธรรม
ผู้ทอดพระเนตรทั้งใจและจิต
ขอให้ข้าพระองค์ได้เห็นการแก้แค้นของพระองค์เหนือเขาทั้งหลาย
เพราะข้าพระองค์ได้ทูลเสนอคดีของข้าพระองค์แล้ว
13จงร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์
จงสรรเสริญพระยาห์เวห์
เพราะว่าพระองค์ทรงช่วยกู้ชีวิตผู้ขัดสน
ให้พ้นจากมือของผู้ทำความชั่วร้าย
14ขอให้วันที่ข้าพเจ้าเกิดมานั้นถูกแช่งสาป# โยบ3:1-19
อย่าให้วันที่มารดาของข้าพเจ้าคลอดข้าพเจ้าได้รับพร
15ขอให้ชายคนนั้นถูกแช่งสาป คือ
คนที่นำข่าวไปบอกบิดาข้าพเจ้าว่า
“บุตรชายคนหนึ่งเกิดมาแก่ท่านแล้ว”
ซึ่งทำให้บิดามีความยินดีมาก
16ขอให้ชายคนนั้นเหมือนกับบรรดาเมือง
ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงคว่ำเสียและไม่ได้กลับพระทัย
ขอให้เขาได้ยินเสียงร้องในเวลาเช้า
และให้ได้ยินเสียงโวยวายในเวลาเที่ยง
17เพราะพระองค์ไม่ได้ฆ่าข้าพเจ้าเสียตั้งแต่ในครรภ์
ให้มารดาของข้าพเจ้าเป็นหลุมฝังศพของข้าพเจ้า
และครรภ์นั้นจะได้โตอยู่เป็นนิตย์
18ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์
มาเห็นความลำบากและความทุกข์
และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in