پیدایش 42
42
رفتن برادران یوسف به مصر برای خرید غلّه
1وقتی یعقوب فهمید كه در مصر غلّه وجود دارد، به پسرانش گفت: «چرا دست روی دست گذاشته‌اید؟ 2من شنیده‌ام كه در مصر غلّه هست. به آنجا بروید و غلّه بخرید تا از گرسنگی هلاک نشویم.» 3پس ده برادر ناتنی یوسف برای خرید غلّه به مصر رفتند. 4امّا یعقوب بنیامین را كه برادر تنی یوسف بود با آنها نفرستاد. چون ترسید بلایی به سرش بیاید.
5پسران یعقوب به اتّفاق عدّه‌ای دیگر برای خرید غلّه به مصر آمدند. زیرا در تمام سرزمین كنعان قحطی بود. 6یوسف نخست‌وزیر مصر بود و غلّه را به تمام كسانی‌كه از سراسر دنیا می‌آمدند، می‌فروخت. پس برادران یوسف آمدند و در مقابل او سجده كردند. 7وقتی یوسف برادران خود را دید آنها را شناخت. امّا طوری رفتار كرد كه گویی آنها را نمی‌شناسد. یوسف با خشونت از آنها پرسید: «شما از كجا آمده‌اید؟»
آنها جواب دادند: «ما از كنعان آمده‌ایم تا آذوقه بخریم.»
8یوسف برادران خود را شناخت ولی آنها یوسف را نشناختند. 9یوسف خوابی را كه دربارهٔ آنها دیده بود، به یاد آورد و به آنها گفت: «شما جاسوس هستید و آمده‌اید تا از ضعف كشور ما آگاه شوید.»
10آنها گفتند: «نه، ای آقا، ما مثل غلامان تو برای خرید آذوقه آمده‌ایم. 11ما همه برادریم، ما جاسوس نیستیم بلكه مردمان امین و راستگویی هستیم.»
12یوسف به آنها گفت: «نه شما آمده‌اید تا از ضعف كشور ما آگاه شوید.»
13آنها گفتند: «ای آقا، ما دوازده برادر بودیم. همه فرزندان یک مرد در سرزمین کنعان. یكی از برادران ما اكنون نزد پدرمان است و یكی هم مرده است.»
14یوسف گفت: «به همین جهت است كه گفتم، شما جاسوس هستید. 15حالا شما را این‌طور امتحان می‌كنم: به جان فرعون قسم كه تا برادر كوچک شما به اینجا نیاید شما را آزاد نخواهم كرد. 16یكی از شما برود و او را بیاورد. بقیّهٔ شما هم اینجا زندانی خواهید شد تا درستی حرف شما ثابت شود. در غیر این صورت، به جان فرعون قسم می‌خورم كه شما جاسوس هستید.» 17سپس آنها را مدّت سه روز در زندان انداخت.
18روز سوم یوسف به آنها گفت: «من مرد خداترسی هستم. شما را به یک شرط آزاد می‌كنم. 19اگر شما راست می‌گویید یكی از شما اینجا در همین زندان بماند و بقیّهٔ شما با غلّه‌ای كه برای رفع گرسنگی خانوادهٔ خود خریده‌اید، بازگردید. 20سپس شما باید برادر كوچک خود را نزد من بیاورید تا حرفهای شما ثابت شود و من شما را هلاک نكنم.»
آنها با این پیشنهاد موافقت كردند 21و به یكدیگر گفتند: «ما حالا در نتیجهٔ كاری كه با برادر خود كردیم مجازات می‌شویم. چگونه از روی ناراحتی به ما التماس می‌كرد و ما گوش ندادیم، به‌خاطر همین است كه ما اكنون دچار چنین زحمتی شده‌ایم.»
22رئوبین گفت: «من به شما گفتم كه آن پسر را اذیّت نكنید. ولی شما گوش ندادید و حالا به‌خاطر مرگ او مجازات می‌شویم.» 23یوسف فهمید كه آنها چه می‌گویند ولی آنها این را نمی‌دانستند، زیرا به وسیلهٔ مترجم با او صحبت می‌كردند. 24یوسف از نزد آنها رفت و شروع كرد به گریه كردن و بعد دوباره نزد آنها برگشت و با آنها صحبت كرد. سپس شمعون را گرفت و در مقابل آنها دست و پای او را بست.
بازگشت برادران یوسف به كنعان
25یوسف دستور داد تا كیسه‌های برادرانش را پُر از غلّه كنند. پول هركس را در كیسه‌اش بگذارند و توشهٔ سفر به هركس بدهند. این دستور انجام شد. 26سپس برادرانش كیسه‌های غلّه را بر الاغهای خود بار كردند و به راه افتادند. 27در جایی‌که شب را منزل كرده بودند، یكی از آنها كیسهٔ خود را باز كرد تا به الاغش غذا بدهد. امّا دید كه پولش در درون كیسهٔ اوست. 28پس به برادرانش گفت: «پول من به من پس داده شده و الآن در كیسهٔ من است.» همه دلهایشان فرو ریخت و از ترس از یكدیگر می‌پرسیدند: «این چه‌كاری است كه خدا با ما كرده است؟»
29وقتی در كنعان به نزد پدرشان رسیدند، هرچه برایشان اتّفاق افتاده بود برای او تعریف كردند 30و گفتند: «نخست‌وزیر با خشونت با ما صحبت كرد و خیال كرد كه ما برای جاسوسی به آنجا رفته بودیم. 31ما جواب دادیم كه ما جاسوس نیستیم، بلکه مردمان درستكاری هستیم. 32ما دوازده برادر بودیم همه فرزند یک پدر. یكی از برادران ما مرده است و برادر كوچكمان هم الآن نزد پدرمان است.» 33آن مرد جواب داد: «به این طریق می‌فهمم كه شما مردمان درستكاری هستید: یک نفر از شما نزد من بماند و بقیّه برای رفع گرسنگی خانوادهٔ خود غلّه بگیرید و بروید. 34سپس برادر كوچک خود را به نزد من بیاورید. آن وقت خواهم دانست كه شما جاسوس نیستید. بلكه مردمان درستكاری هستید و برادر شما را به شما پس می‌دهم. آن وقت شما می‌توانید در اینجا بمانید و داد و ستد كنید.»
35وقتی آنها كیسه‌های خود را خالی می‌كردند، هركس پولش را در كیسهٔ خودش پیدا كرد. وقتی پولها را دیدند، آنها و پدرشان ترسیدند. 36پدرشان به آنها گفت: «آیا شما می‌خواهید كه من همهٔ فرزندانم را از دست بدهم؟ یوسف دیگر نیست، شمعون هم نیست و حالا می‌خواهید بنیامین را هم ببرید. همهٔ اینها به سر من آمده است!»
37رئوبین به پدرش گفت: «اگر من بنیامین را برنگردانم، تو می‌توانی هر دو پسر مرا بكشی. تو او را به من بسپار، من خودم او را برمی‌گردانم.»
38امّا یعقوب گفت: «پسر من نمی‌تواند با شما بیاید. برادر او مرده و او تنها مانده است. ممكن است در راه اتّفاقی برای او بیفتد. من یک پیرمرد هستم و این غم مرا خواهد كشت.»
Currently Selected:
پیدایش 42: TPV
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.
پیدایش 42
42
رفتن برادران یوسف به مصر برای خرید غلّه
1وقتی یعقوب فهمید كه در مصر غلّه وجود دارد، به پسرانش گفت: «چرا دست روی دست گذاشته‌اید؟ 2من شنیده‌ام كه در مصر غلّه هست. به آنجا بروید و غلّه بخرید تا از گرسنگی هلاک نشویم.» 3پس ده برادر ناتنی یوسف برای خرید غلّه به مصر رفتند. 4امّا یعقوب بنیامین را كه برادر تنی یوسف بود با آنها نفرستاد. چون ترسید بلایی به سرش بیاید.
5پسران یعقوب به اتّفاق عدّه‌ای دیگر برای خرید غلّه به مصر آمدند. زیرا در تمام سرزمین كنعان قحطی بود. 6یوسف نخست‌وزیر مصر بود و غلّه را به تمام كسانی‌كه از سراسر دنیا می‌آمدند، می‌فروخت. پس برادران یوسف آمدند و در مقابل او سجده كردند. 7وقتی یوسف برادران خود را دید آنها را شناخت. امّا طوری رفتار كرد كه گویی آنها را نمی‌شناسد. یوسف با خشونت از آنها پرسید: «شما از كجا آمده‌اید؟»
آنها جواب دادند: «ما از كنعان آمده‌ایم تا آذوقه بخریم.»
8یوسف برادران خود را شناخت ولی آنها یوسف را نشناختند. 9یوسف خوابی را كه دربارهٔ آنها دیده بود، به یاد آورد و به آنها گفت: «شما جاسوس هستید و آمده‌اید تا از ضعف كشور ما آگاه شوید.»
10آنها گفتند: «نه، ای آقا، ما مثل غلامان تو برای خرید آذوقه آمده‌ایم. 11ما همه برادریم، ما جاسوس نیستیم بلكه مردمان امین و راستگویی هستیم.»
12یوسف به آنها گفت: «نه شما آمده‌اید تا از ضعف كشور ما آگاه شوید.»
13آنها گفتند: «ای آقا، ما دوازده برادر بودیم. همه فرزندان یک مرد در سرزمین کنعان. یكی از برادران ما اكنون نزد پدرمان است و یكی هم مرده است.»
14یوسف گفت: «به همین جهت است كه گفتم، شما جاسوس هستید. 15حالا شما را این‌طور امتحان می‌كنم: به جان فرعون قسم كه تا برادر كوچک شما به اینجا نیاید شما را آزاد نخواهم كرد. 16یكی از شما برود و او را بیاورد. بقیّهٔ شما هم اینجا زندانی خواهید شد تا درستی حرف شما ثابت شود. در غیر این صورت، به جان فرعون قسم می‌خورم كه شما جاسوس هستید.» 17سپس آنها را مدّت سه روز در زندان انداخت.
18روز سوم یوسف به آنها گفت: «من مرد خداترسی هستم. شما را به یک شرط آزاد می‌كنم. 19اگر شما راست می‌گویید یكی از شما اینجا در همین زندان بماند و بقیّهٔ شما با غلّه‌ای كه برای رفع گرسنگی خانوادهٔ خود خریده‌اید، بازگردید. 20سپس شما باید برادر كوچک خود را نزد من بیاورید تا حرفهای شما ثابت شود و من شما را هلاک نكنم.»
آنها با این پیشنهاد موافقت كردند 21و به یكدیگر گفتند: «ما حالا در نتیجهٔ كاری كه با برادر خود كردیم مجازات می‌شویم. چگونه از روی ناراحتی به ما التماس می‌كرد و ما گوش ندادیم، به‌خاطر همین است كه ما اكنون دچار چنین زحمتی شده‌ایم.»
22رئوبین گفت: «من به شما گفتم كه آن پسر را اذیّت نكنید. ولی شما گوش ندادید و حالا به‌خاطر مرگ او مجازات می‌شویم.» 23یوسف فهمید كه آنها چه می‌گویند ولی آنها این را نمی‌دانستند، زیرا به وسیلهٔ مترجم با او صحبت می‌كردند. 24یوسف از نزد آنها رفت و شروع كرد به گریه كردن و بعد دوباره نزد آنها برگشت و با آنها صحبت كرد. سپس شمعون را گرفت و در مقابل آنها دست و پای او را بست.
بازگشت برادران یوسف به كنعان
25یوسف دستور داد تا كیسه‌های برادرانش را پُر از غلّه كنند. پول هركس را در كیسه‌اش بگذارند و توشهٔ سفر به هركس بدهند. این دستور انجام شد. 26سپس برادرانش كیسه‌های غلّه را بر الاغهای خود بار كردند و به راه افتادند. 27در جایی‌که شب را منزل كرده بودند، یكی از آنها كیسهٔ خود را باز كرد تا به الاغش غذا بدهد. امّا دید كه پولش در درون كیسهٔ اوست. 28پس به برادرانش گفت: «پول من به من پس داده شده و الآن در كیسهٔ من است.» همه دلهایشان فرو ریخت و از ترس از یكدیگر می‌پرسیدند: «این چه‌كاری است كه خدا با ما كرده است؟»
29وقتی در كنعان به نزد پدرشان رسیدند، هرچه برایشان اتّفاق افتاده بود برای او تعریف كردند 30و گفتند: «نخست‌وزیر با خشونت با ما صحبت كرد و خیال كرد كه ما برای جاسوسی به آنجا رفته بودیم. 31ما جواب دادیم كه ما جاسوس نیستیم، بلکه مردمان درستكاری هستیم. 32ما دوازده برادر بودیم همه فرزند یک پدر. یكی از برادران ما مرده است و برادر كوچكمان هم الآن نزد پدرمان است.» 33آن مرد جواب داد: «به این طریق می‌فهمم كه شما مردمان درستكاری هستید: یک نفر از شما نزد من بماند و بقیّه برای رفع گرسنگی خانوادهٔ خود غلّه بگیرید و بروید. 34سپس برادر كوچک خود را به نزد من بیاورید. آن وقت خواهم دانست كه شما جاسوس نیستید. بلكه مردمان درستكاری هستید و برادر شما را به شما پس می‌دهم. آن وقت شما می‌توانید در اینجا بمانید و داد و ستد كنید.»
35وقتی آنها كیسه‌های خود را خالی می‌كردند، هركس پولش را در كیسهٔ خودش پیدا كرد. وقتی پولها را دیدند، آنها و پدرشان ترسیدند. 36پدرشان به آنها گفت: «آیا شما می‌خواهید كه من همهٔ فرزندانم را از دست بدهم؟ یوسف دیگر نیست، شمعون هم نیست و حالا می‌خواهید بنیامین را هم ببرید. همهٔ اینها به سر من آمده است!»
37رئوبین به پدرش گفت: «اگر من بنیامین را برنگردانم، تو می‌توانی هر دو پسر مرا بكشی. تو او را به من بسپار، من خودم او را برمی‌گردانم.»
38امّا یعقوب گفت: «پسر من نمی‌تواند با شما بیاید. برادر او مرده و او تنها مانده است. ممكن است در راه اتّفاقی برای او بیفتد. من یک پیرمرد هستم و این غم مرا خواهد كشت.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.