të dalëtë 10
10
1Edhe Zoti i tha Moisiut: Hyrë te Faraoni, sepse un’ ashpërova zemërën’ e ati, edhe zemërën’ e shërbëtorëvet ati, që të dëftenj këto shenjet’ e mia ndë mest t’atyreve, 2që t’i tregonjç ndë veshët tyt biri, edhe të birt tyt biri sa u bëra Egjyptianëvet, edhe shenjet’ e mia sa bëra ndë mest t’atyreve, që të njihni se unë (jam) Zoti.
3Edhe Moisiu e Aaroni hynë te Faraoni, e i thanë: Kështu thotë Zoti Perëndia i Evrevet: Gjer kurë mohon ti të përunjesh përpara meje? Lësho gjëndëjenë time që të më lusënë, 4sepse ndë mos daç të lësh gjëndëjenë time të dalë, na nesërë tek do të bie karkaleca mbi sinoret e tu, 5edhe do të mbulonj faqen’ e dheut, kaqë sa të mos muntnjë njeri të shohë dhenë, edhe do të hajë të mbeturitë që shpëtoi, sa u la juve breshëri, edhe do të hajë gjithë drunjtë, që u kanë mbirë juve ndëpër fushat, 6edhe do të mbushenë shtëpitë tuaia, edhe shtëpit’ e gjithë shërbëtorëvet tu, edhe shtëpit’ e gjith’ Egjyptianëvet, që s’kanë parë atërit’ e tu, as atërit’ e atëravet tu, çë atë ditë që kanë qënë mbi dhet, gjer sot. Pastaj u kthye, edhe dolli nga Faraoni.
7Edhe shërbëtorët’ e Faraonit i thanë: Gjer kurë do të jetë ky të ndalë ndër ne? Lësho njerëzitë që të lusnjënë Zotinë Perëndin’ e tyre; edhe nuk’ e di se humbi Egjyptëria?
8Atëhere prunë përsëri Moisinë edhe Aaroninë te Faraoni, edhe (ay) u tha atyre: Shkoni, (e) lutni Zotinë Perëndinë tuai, (po) cilët’ edhe cilëtë do të venë? 9Edhe Moisiu tha: Do të vemi bashkë me djemt tanë e me pleqt tanë, bashkë me bijt tanë e me bilat tona, bashkë me dhënt tona e me qet tanë do të vemi, sepse kemi të kremte për Zonë. 10Edhe ay u tha atyre: Kështu qoftë Zoti bashkë me ju, sikundrë unë do t’u lë të delni bashkë me djemt tuai, shihni, sepse e keqe (ndodhetë) përpara jush, 11jo kështu, (po) tashi shkoni (ju) burratë, edhe lutni Zonë, sepse këtë kërkoni. Edhe Faraoni i nxori ata nga syt’ e ti.
12Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbi dhet të Egjyptërisë për karkalecat që të ngjitenë mbë dhet të Egjyptërisë, edhe të hanë gjithë barin’ e dheut, gjithë ç’la breshëri. 13Edhe Moisiu ndejti stapin’ e ti mbi dhet të Egjyptërisë, edhe Zoti pruri mbi dhet gjith’ atë ditë e gjith’ atë natë, erë dielli, (edhe) ndë mëngjest era e diellit pruri karkalecatë. 14Edhe u ngjitnë karkalecatë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, edhe ndenjnë mbi gjithë sinoret e Egjyptërisë, fort shumë; më përpara s’patnë qënë të këtillë karkaleca, as nukë do të jenë të këtillë paskëtaj, 15edhe mbuluanë faqen’ e gjithë dheut, edhe u vduar dheu, edhe hëngrë gjithë barin e dheut, e gjithë pemët’ e drunjvet, që pat lënë breshëri, edhe nukë mbeti asgjë e ngjomë, (as) mbi drunjt, as mbi barërat e fushësë, ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë.
16Atëhere Faraoni shpejtoi të thërriste Moisinë edhe Aaroninë, e tha: Fëleva mbë Zotinë Perëndinë tuai, edhe mbë ju, 17po tashi ndëlemë vetëmë këtë herë, edhe luti Zotit Perëndisë tuai të ngrerë prei meje vetëmë këtë vdekëje. 18Edhe (Moisiu) dolli nga Faraoni, e iu lut Zotit. 19Edhe Zoti pruri përsëri një erë të fortë nga të perënduarët’ (e diellit), edhe ngriti karkalecatë, e i hodhi ndë Det të Kuq, nukë mbeti asnjë karkalec mbi gjithë sinoret e Egjyptërisë. 20Po Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë la të dilinë të bijt’ e Israilit.
21Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbë qiell, edhe do të bënet’ errësirë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, një errësirë që ndihetë. 22Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbë qiell, edhe u bë një errësirë e dëndurë mbë gjithë dhen’ e Egjyptërisë tri dit. 23Edhe nukë shihte njëri jatrinë, as nuk’ u ngre njeri nga vëndi i ti tri dit, po ndër të gjithë të bijt’ e Israilit ishte dritë ndëpër vëndet e atyreve.
24Atëhere Faraoni thirri Moisiun, e tha: Shkoni (e) lutni Zotinë, vetëmë dhëntë tuaja e qetë tuai le të mbetenë, edhe djemtë tuai le të venë bashkë me ju. 25Edhe Moisiu tha: Po ti ka hie të na apç edhe kurbane, e (kurbane) të diegurë gjithë, që t’i bëjmë kurban Zotit Perëndisë tënë, 26po bagëtitë tona do të venë bashkë me ne, nukë do të mbetetë prapa as një thundrë, sepse duhetë të marrëmë nga këto, që të lusëmë Zotinë Perëndinë tënë, edhe neve nukë dimë me se do të lusëmë Zotinë, gjersa të harrimë atie.
27Po Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë desh t’i linte të delin’ ata.
28Edhe Faraoni i tha ati: Ikë prei meje, ki mëntë ndë vetëhet tënde, të mos më shohç më sytë, sepse atë ditë që të më shohç sytë, do të vdeç.
29Edhe Moisiu tha: Sikundrë the, s’kam për të parë sytë më ty.
Currently Selected:
të dalëtë 10: AL1884
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë
të dalëtë 10
10
1Edhe Zoti i tha Moisiut: Hyrë te Faraoni, sepse un’ ashpërova zemërën’ e ati, edhe zemërën’ e shërbëtorëvet ati, që të dëftenj këto shenjet’ e mia ndë mest t’atyreve, 2që t’i tregonjç ndë veshët tyt biri, edhe të birt tyt biri sa u bëra Egjyptianëvet, edhe shenjet’ e mia sa bëra ndë mest t’atyreve, që të njihni se unë (jam) Zoti.
3Edhe Moisiu e Aaroni hynë te Faraoni, e i thanë: Kështu thotë Zoti Perëndia i Evrevet: Gjer kurë mohon ti të përunjesh përpara meje? Lësho gjëndëjenë time që të më lusënë, 4sepse ndë mos daç të lësh gjëndëjenë time të dalë, na nesërë tek do të bie karkaleca mbi sinoret e tu, 5edhe do të mbulonj faqen’ e dheut, kaqë sa të mos muntnjë njeri të shohë dhenë, edhe do të hajë të mbeturitë që shpëtoi, sa u la juve breshëri, edhe do të hajë gjithë drunjtë, që u kanë mbirë juve ndëpër fushat, 6edhe do të mbushenë shtëpitë tuaia, edhe shtëpit’ e gjithë shërbëtorëvet tu, edhe shtëpit’ e gjith’ Egjyptianëvet, që s’kanë parë atërit’ e tu, as atërit’ e atëravet tu, çë atë ditë që kanë qënë mbi dhet, gjer sot. Pastaj u kthye, edhe dolli nga Faraoni.
7Edhe shërbëtorët’ e Faraonit i thanë: Gjer kurë do të jetë ky të ndalë ndër ne? Lësho njerëzitë që të lusnjënë Zotinë Perëndin’ e tyre; edhe nuk’ e di se humbi Egjyptëria?
8Atëhere prunë përsëri Moisinë edhe Aaroninë te Faraoni, edhe (ay) u tha atyre: Shkoni, (e) lutni Zotinë Perëndinë tuai, (po) cilët’ edhe cilëtë do të venë? 9Edhe Moisiu tha: Do të vemi bashkë me djemt tanë e me pleqt tanë, bashkë me bijt tanë e me bilat tona, bashkë me dhënt tona e me qet tanë do të vemi, sepse kemi të kremte për Zonë. 10Edhe ay u tha atyre: Kështu qoftë Zoti bashkë me ju, sikundrë unë do t’u lë të delni bashkë me djemt tuai, shihni, sepse e keqe (ndodhetë) përpara jush, 11jo kështu, (po) tashi shkoni (ju) burratë, edhe lutni Zonë, sepse këtë kërkoni. Edhe Faraoni i nxori ata nga syt’ e ti.
12Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbi dhet të Egjyptërisë për karkalecat që të ngjitenë mbë dhet të Egjyptërisë, edhe të hanë gjithë barin’ e dheut, gjithë ç’la breshëri. 13Edhe Moisiu ndejti stapin’ e ti mbi dhet të Egjyptërisë, edhe Zoti pruri mbi dhet gjith’ atë ditë e gjith’ atë natë, erë dielli, (edhe) ndë mëngjest era e diellit pruri karkalecatë. 14Edhe u ngjitnë karkalecatë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, edhe ndenjnë mbi gjithë sinoret e Egjyptërisë, fort shumë; më përpara s’patnë qënë të këtillë karkaleca, as nukë do të jenë të këtillë paskëtaj, 15edhe mbuluanë faqen’ e gjithë dheut, edhe u vduar dheu, edhe hëngrë gjithë barin e dheut, e gjithë pemët’ e drunjvet, që pat lënë breshëri, edhe nukë mbeti asgjë e ngjomë, (as) mbi drunjt, as mbi barërat e fushësë, ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë.
16Atëhere Faraoni shpejtoi të thërriste Moisinë edhe Aaroninë, e tha: Fëleva mbë Zotinë Perëndinë tuai, edhe mbë ju, 17po tashi ndëlemë vetëmë këtë herë, edhe luti Zotit Perëndisë tuai të ngrerë prei meje vetëmë këtë vdekëje. 18Edhe (Moisiu) dolli nga Faraoni, e iu lut Zotit. 19Edhe Zoti pruri përsëri një erë të fortë nga të perënduarët’ (e diellit), edhe ngriti karkalecatë, e i hodhi ndë Det të Kuq, nukë mbeti asnjë karkalec mbi gjithë sinoret e Egjyptërisë. 20Po Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë la të dilinë të bijt’ e Israilit.
21Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde mbë qiell, edhe do të bënet’ errësirë mbi gjithë dhen’ e Egjyptërisë, një errësirë që ndihetë. 22Edhe Moisiu ndejti dorën’ e ti mbë qiell, edhe u bë një errësirë e dëndurë mbë gjithë dhen’ e Egjyptërisë tri dit. 23Edhe nukë shihte njëri jatrinë, as nuk’ u ngre njeri nga vëndi i ti tri dit, po ndër të gjithë të bijt’ e Israilit ishte dritë ndëpër vëndet e atyreve.
24Atëhere Faraoni thirri Moisiun, e tha: Shkoni (e) lutni Zotinë, vetëmë dhëntë tuaja e qetë tuai le të mbetenë, edhe djemtë tuai le të venë bashkë me ju. 25Edhe Moisiu tha: Po ti ka hie të na apç edhe kurbane, e (kurbane) të diegurë gjithë, që t’i bëjmë kurban Zotit Perëndisë tënë, 26po bagëtitë tona do të venë bashkë me ne, nukë do të mbetetë prapa as një thundrë, sepse duhetë të marrëmë nga këto, që të lusëmë Zotinë Perëndinë tënë, edhe neve nukë dimë me se do të lusëmë Zotinë, gjersa të harrimë atie.
27Po Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë desh t’i linte të delin’ ata.
28Edhe Faraoni i tha ati: Ikë prei meje, ki mëntë ndë vetëhet tënde, të mos më shohç më sytë, sepse atë ditë që të më shohç sytë, do të vdeç.
29Edhe Moisiu tha: Sikundrë the, s’kam për të parë sytë më ty.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë