të dalëtë 16
16
1Edhe u ngrenë nga Elimi, edhe gjithë mbëledhëja e të bijet Israilit erdhë ndë shkretëtirët të Sinit, që është ndë mest të Elimit edhe të Sinait, të pesëmbëdhietënë ditë të muajit dytë si duallë nga dheu i Egjyptërisë.
2Edhe gjithë mbëledhëja e të bijet Israilit murmuronte kundrë Moisiut e Aaronit ndë shkretëtirët. 3Edhe të bijt’ e Israilit u thanë atyre: Makar të vdisim ndënë dorët të Zotit ndë dhet të Egjyptërisë, kur rrinim afërë kusivet mishit, (edhe) kur hanim bukë e nginjeshim! Sepse na nxuartë ndë këtë shkretëtirë, që të vritni me uri gjithë këtë mbëledhëje.
4Edhe Zoti i tha Moisiut: Na tek do të bënj për ju të bierë shi buke nga qielli, edhe gjëndëja do të dalë e do të mbëlethnjë përditë atë që i del për një ditë, për të provuar ata, ndë qoftë se do t’ecnjënë ndë nomt tim, apo jo; 5edhe të gjashtënë ditë le të bënjënë gati atë që kanë për të mbëledhurë, edhe le të jetë dy piesësh nga ajo që mbëlidhinë përditë.
6Edhe Moisiu e Aaroni u thanë të bijet Israilit: Prëmë do ta njihni se Zoti u nxori juve nga dheu i Egjyptërisë,
7edhe nesër që me natë do të shihni lavdin’ e Zotit, sepse dëgjoi murmurimetë tuai kundrë Zotit, sepse neve ç’(jemi), që të murmuroni kundrë nesh?
8Edhe Moisiu tha: (Këjo do të bënetë) kur t’u apë juve Zoti të hani mish mbrëmanet, edhe ndë mëngjes të nginji me bukë, sepse Zoti dëgjoj murmurimetë tuaj që murmuruatë kundrë ati, e ç’(jemi) neve? Murmurimetë tuaj nukë (janë) kundrë nesh, po kundrë Zotit.
9Edhe Moisiu i tha Aaronit: Thuaj gjithë mbëledhëjesë të bijet Israilit: Afrohi përpara Zotit, sepse dëgjoi murmurimetë tuaj. 10Edhe Aaroni kur po i fliste gjithë mbëledhëjesë të bijet Israilit, kthyenë sytë nga shkretëtira, edhe na lavdia e Zotit tek u duk ndë ret.
11Edhe Zoti i foli Moisiut, e tha: 12Dëgjova murmurimet’ e të bijet Israilit, folu atyre, edhe thuaj: Mbrëmanet do të hani mish, e ndë mëngjest do të nginji me bukë, edhe do ta njihni, se unë (jam) Zoti Perëndia juaj.
13Edhe mbrëmanet erthnë shkurtëza, edhe mbuluan’ ushtërinë, edhe ndë mëngjest kishte rënë vesë rreth e rrotull’ ushtërisë. 14Edhe kur u ngrit vesa që kishte rënë përdhe, na mbi faqet të shkretëtirësë (tek ishte) një gjë e hollë e rrumbullake, e hollë posi bryma mbi dhet. 15Edhe kur panë të bijt’ e Israilit i thanë njëri jatrit: Ç’ (është) këjo? Sepse nukë dininë se ç’ishte. Edhe Moisiu u tha atyre: Këjo (është) buka që u ep juve Zoti të hani,
16këjo (ësht’) ajo fiala që urdhëroi Zoti: Gjithësecili le të mbëledhë nga ajo sa duhetë për të ngrënë, nga një omer për krye, pas numërit shpirtëravet tuai, gjithësecili le të marrë për ata që rrinë bashkë ndë një tendë.
17Edhe të bijt’ e Israilit bënë kështu, edhe mbëlidhinë kush shumë e kush pak. 18Edhe kur e matnë me omerinë, ay që kishte mbëledhurë shumë, nukë merrte më tepërë, edhe ay që kishte mbëledhurë pak, nukë merrte më pak, gjithësecili merrte sa t’i duhej për të ngrënë.
19Edhe Moisiu u tha atyre: Asnjeri mos lërë të mbetetë nga ajo gjer ndë mëngjest. 20Po nuk’ i dëgjuanë Moisiut, po ca vetë lanë të mbetetë nga ajo gjer ndë mëngjest edhe zuri krymba, e u qelp, edhe Moisiu u zemërua kundrë atyreve. 21Edhe mbëlidhin’ atë mëngjes për mëngjes, gjithësecili sa t’i duhej për të ngrënët të ti, edhe kur nxehej dielli, shkrinte.
22Edhe të gjashtënë ditë mbëlothnë dy piesë të ngrënë, dy omer për një vetë, edhe erthnë gjithë të parët’ e mbëledhëjesë, edhe i dhanë zë Moisiut (për këtë). 23Edhe ay u tha atyre: Këjo (ësht’) ajo që tha Zoti: Nesër (është) savvatë, pushim i shënjtëruarë për Zotinë, piqni ç’keni për të piekurë, edhe zieni ç’keni për të zierë, edhe gjithë ç’të tepronjë vlojeni për vetëhetë tuaja, që të ruhetë gjer nesërë ndë mëngjest.
24Edhe (ata) e vluan’ atë gjer ndë mëngjest, sikundrë urdhëroi Moisiu, edhe nuk’ u qelp, as nukë zuri krymba.
25Edhe Moisiu tha: Hani atë sot, sepse sot (është) savvatë për Zotinë, sot nukë do ta gjeni atë ndë fushët. 26Gjashtë dit do të mbëlithni atë, po të shtatënë ditë, savvatënë, nukë do të gjëndetë nd’atë.
27Edhe ca vetë nga gjëndëja duallë të shtatënë ditë të mbëlidhinë, po nukë gjetnë. 28Edhe Zoti i tha Moisiut: Gjer kurë nukë doni të dëgjoni urdhërimet’ e mi, edhe nomet’ e mi? 29Shihni se Zoti u dha juve savvatënë, përandaj të gjashtënë ditë u ep juve bukë për dy dit, le të rrijë gjithësecili ndë vënt të ti, asndonjë mos dalë nga vëndi i ti të shtatënë ditë.
30Edhe gjëndëja pushoi të shtatënë ditë.
31Edhe shtëpia e Israilit ja vuri emërin’ asai Mannë, edhe ishte posi koqe koriandre, e bardhë; edhe të ngrënët’ e asai, posi lakruar me mialtë.
32Edhe Moisiu tha: Këjo (ësht’) ajo fiala që urdhëroi Zoti: Mbushni nga ajo një omer, që të ruhetë për brezat tuai, që të shohën’ atë bukënë, që u ushqeva juve ndë shkretëtirët, kur u nxora juve nga dheu i Egjyptërisë.
33Edhe Moisiu i tha Aaronit: Merr një shtëmbë, edhe vërë nd’atë një omer plot me mannë, që të ruhetë për brezat tuai. 34Edhe Aaroni e vuri atë përpara deshmimit, që të ruhetë, sikundrë Zoti urdhëroi Moisinë.
35Edhe të bijt’ e Israilit haninë mannë dyzet viet, gjersa erthnë ndë dhe të ndenjurë; haninë manënë gjersa erthnë ndë sinoret të dheut Hanaanit.
36Edhe omeri (ësht’) e dhieta e efahut.
Currently Selected:
të dalëtë 16: AL1884
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë
të dalëtë 16
16
1Edhe u ngrenë nga Elimi, edhe gjithë mbëledhëja e të bijet Israilit erdhë ndë shkretëtirët të Sinit, që është ndë mest të Elimit edhe të Sinait, të pesëmbëdhietënë ditë të muajit dytë si duallë nga dheu i Egjyptërisë.
2Edhe gjithë mbëledhëja e të bijet Israilit murmuronte kundrë Moisiut e Aaronit ndë shkretëtirët. 3Edhe të bijt’ e Israilit u thanë atyre: Makar të vdisim ndënë dorët të Zotit ndë dhet të Egjyptërisë, kur rrinim afërë kusivet mishit, (edhe) kur hanim bukë e nginjeshim! Sepse na nxuartë ndë këtë shkretëtirë, që të vritni me uri gjithë këtë mbëledhëje.
4Edhe Zoti i tha Moisiut: Na tek do të bënj për ju të bierë shi buke nga qielli, edhe gjëndëja do të dalë e do të mbëlethnjë përditë atë që i del për një ditë, për të provuar ata, ndë qoftë se do t’ecnjënë ndë nomt tim, apo jo; 5edhe të gjashtënë ditë le të bënjënë gati atë që kanë për të mbëledhurë, edhe le të jetë dy piesësh nga ajo që mbëlidhinë përditë.
6Edhe Moisiu e Aaroni u thanë të bijet Israilit: Prëmë do ta njihni se Zoti u nxori juve nga dheu i Egjyptërisë,
7edhe nesër që me natë do të shihni lavdin’ e Zotit, sepse dëgjoi murmurimetë tuai kundrë Zotit, sepse neve ç’(jemi), që të murmuroni kundrë nesh?
8Edhe Moisiu tha: (Këjo do të bënetë) kur t’u apë juve Zoti të hani mish mbrëmanet, edhe ndë mëngjes të nginji me bukë, sepse Zoti dëgjoj murmurimetë tuaj që murmuruatë kundrë ati, e ç’(jemi) neve? Murmurimetë tuaj nukë (janë) kundrë nesh, po kundrë Zotit.
9Edhe Moisiu i tha Aaronit: Thuaj gjithë mbëledhëjesë të bijet Israilit: Afrohi përpara Zotit, sepse dëgjoi murmurimetë tuaj. 10Edhe Aaroni kur po i fliste gjithë mbëledhëjesë të bijet Israilit, kthyenë sytë nga shkretëtira, edhe na lavdia e Zotit tek u duk ndë ret.
11Edhe Zoti i foli Moisiut, e tha: 12Dëgjova murmurimet’ e të bijet Israilit, folu atyre, edhe thuaj: Mbrëmanet do të hani mish, e ndë mëngjest do të nginji me bukë, edhe do ta njihni, se unë (jam) Zoti Perëndia juaj.
13Edhe mbrëmanet erthnë shkurtëza, edhe mbuluan’ ushtërinë, edhe ndë mëngjest kishte rënë vesë rreth e rrotull’ ushtërisë. 14Edhe kur u ngrit vesa që kishte rënë përdhe, na mbi faqet të shkretëtirësë (tek ishte) një gjë e hollë e rrumbullake, e hollë posi bryma mbi dhet. 15Edhe kur panë të bijt’ e Israilit i thanë njëri jatrit: Ç’ (është) këjo? Sepse nukë dininë se ç’ishte. Edhe Moisiu u tha atyre: Këjo (është) buka që u ep juve Zoti të hani,
16këjo (ësht’) ajo fiala që urdhëroi Zoti: Gjithësecili le të mbëledhë nga ajo sa duhetë për të ngrënë, nga një omer për krye, pas numërit shpirtëravet tuai, gjithësecili le të marrë për ata që rrinë bashkë ndë një tendë.
17Edhe të bijt’ e Israilit bënë kështu, edhe mbëlidhinë kush shumë e kush pak. 18Edhe kur e matnë me omerinë, ay që kishte mbëledhurë shumë, nukë merrte më tepërë, edhe ay që kishte mbëledhurë pak, nukë merrte më pak, gjithësecili merrte sa t’i duhej për të ngrënë.
19Edhe Moisiu u tha atyre: Asnjeri mos lërë të mbetetë nga ajo gjer ndë mëngjest. 20Po nuk’ i dëgjuanë Moisiut, po ca vetë lanë të mbetetë nga ajo gjer ndë mëngjest edhe zuri krymba, e u qelp, edhe Moisiu u zemërua kundrë atyreve. 21Edhe mbëlidhin’ atë mëngjes për mëngjes, gjithësecili sa t’i duhej për të ngrënët të ti, edhe kur nxehej dielli, shkrinte.
22Edhe të gjashtënë ditë mbëlothnë dy piesë të ngrënë, dy omer për një vetë, edhe erthnë gjithë të parët’ e mbëledhëjesë, edhe i dhanë zë Moisiut (për këtë). 23Edhe ay u tha atyre: Këjo (ësht’) ajo që tha Zoti: Nesër (është) savvatë, pushim i shënjtëruarë për Zotinë, piqni ç’keni për të piekurë, edhe zieni ç’keni për të zierë, edhe gjithë ç’të tepronjë vlojeni për vetëhetë tuaja, që të ruhetë gjer nesërë ndë mëngjest.
24Edhe (ata) e vluan’ atë gjer ndë mëngjest, sikundrë urdhëroi Moisiu, edhe nuk’ u qelp, as nukë zuri krymba.
25Edhe Moisiu tha: Hani atë sot, sepse sot (është) savvatë për Zotinë, sot nukë do ta gjeni atë ndë fushët. 26Gjashtë dit do të mbëlithni atë, po të shtatënë ditë, savvatënë, nukë do të gjëndetë nd’atë.
27Edhe ca vetë nga gjëndëja duallë të shtatënë ditë të mbëlidhinë, po nukë gjetnë. 28Edhe Zoti i tha Moisiut: Gjer kurë nukë doni të dëgjoni urdhërimet’ e mi, edhe nomet’ e mi? 29Shihni se Zoti u dha juve savvatënë, përandaj të gjashtënë ditë u ep juve bukë për dy dit, le të rrijë gjithësecili ndë vënt të ti, asndonjë mos dalë nga vëndi i ti të shtatënë ditë.
30Edhe gjëndëja pushoi të shtatënë ditë.
31Edhe shtëpia e Israilit ja vuri emërin’ asai Mannë, edhe ishte posi koqe koriandre, e bardhë; edhe të ngrënët’ e asai, posi lakruar me mialtë.
32Edhe Moisiu tha: Këjo (ësht’) ajo fiala që urdhëroi Zoti: Mbushni nga ajo një omer, që të ruhetë për brezat tuai, që të shohën’ atë bukënë, që u ushqeva juve ndë shkretëtirët, kur u nxora juve nga dheu i Egjyptërisë.
33Edhe Moisiu i tha Aaronit: Merr një shtëmbë, edhe vërë nd’atë një omer plot me mannë, që të ruhetë për brezat tuai. 34Edhe Aaroni e vuri atë përpara deshmimit, që të ruhetë, sikundrë Zoti urdhëroi Moisinë.
35Edhe të bijt’ e Israilit haninë mannë dyzet viet, gjersa erthnë ndë dhe të ndenjurë; haninë manënë gjersa erthnë ndë sinoret të dheut Hanaanit.
36Edhe omeri (ësht’) e dhieta e efahut.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884
© Interconfessional Bible Society of Albania
Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë