ลูก๋า 24
24
ก๋านเป๋นขึ้นจากความต๋าย
1เจ๊ามืดวันติ๊ด หมู่แม่ญิงเอาเครื่องหอมตี้เขาจัดเกียมไว้มาตี้อุโมงค์ฝังศพของพระองค์ 2หมู่นางก็หันบ่าหินใหญ่ตี้ตึดปากอุโมงค์ฝังศพอยู่ กิ้งออกไปแล้ว 3เมื่อหมู่นางเข้าไปตังในก็ผ่อบ่หันศพของพระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้า 4เมื่อก่ำลังกึ๊ด ย้อนบ่เข้าใจ๋ในเหตุก๋ารณ์นั้น ก็มีป้อจายสองคนมายืนอยู่ใก้ๆ เสื้อผ้าเหลื้อมมาบๆ จ๋นผ่อปอจะบ่ได้ 5แม่ญิงหมู่นั้นกั๋วเลยก้มหน้าลงดิน ป้อจายสองคนนั้นอู้กับหมู่เขาว่า “หมู่เจ้ามาหาคนเป๋นในหมู่คนต๋ายเยียะหยัง 6พระองค์บ่อยู่ตี้นี่แต่พระเจ้าเยียะหื้อพระองค์เป๋นขึ้นจากความต๋ายแล้ว หื้อกึ๊ดเถิงกำตี้พระองค์ได้อู้กับต้านตังหลายเมื่อพระองค์อยู่ในแคว้นกาลิลีว่า 7‘บุตรมนุษย์จะถูกมอบไว้ในอำนาจของคนบาป จะถูกเขิงไว้บนไม้ก๋างเขนจ๋นต๋าย แล้วในวันตี้สามพระองค์จะเป๋นขึ้นจากความต๋าย’ ” 8เมื่อหมู่นางกึ๊ด ก็จ๋ำกำตี้พระองค์อู้นั้นได้ 9เมื่อปิ๊กจากอุโมงค์ก็ปากั๋นไปบอกหมู่สาวกสิบเอ็ดคนกับคนอื่นๆ ต๋ามตี้ได้หันได้ยินมานั้น 10คนตี้ไปบอกหมู่อัครสาวกคือ มารีย์จาวมักดาลา โยอันนา มารีย์แม่ของยากอบ กับแม่ญิงคนอื่นตี้อยู่ตวยกั๋น 11หมู่อัครสาวกบ่เจื้อ หาว่าแม่ญิงหมู่นี้อู้ไปเล่ย 12เปโตรเมื่อได้ยินแล้ว ก็ล่นไปตี้อุโมงค์ก้มส่องเข้าไปในอุโมงค์ ก็หันก้าผ้าปันศพเต้าอั้น เปโตรก็งืดแล้วปิ๊กบ้าน
ก๋านเตียวตางไปหมู่บ้านเอมมาอูส
13ในวันเดียวกั๋นนั้น มีสาวกสองคนออกจากกรุงเยรูซาเล็ม ไปหมู่บ้านเอมมาอูส หมู่บ้านนี้อยู่ห่างจากกรุงเยรูซาเล็มสิบเอ็ดกิโลเมตร 14เมื่อเตียวตางไป หมู่เขาอู้กั๋นเรื่องเหตุก๋ารณ์ตี้เกิดขึ้นกับพระเยซู 15ต๋อนตี้หมู่เขาก่ำลังอู้กั๋นอยู่ พระเยซูก็เข้ามาหาแล้วเตียวไปตวยกั๋น 16พระเจ้าเยียะหื้อหมู่เขาจ๋ำพระองค์บ่ได้ 17พระองค์ถามหมู่เขาว่า “หละหว่างเตียวตางมานี่หมู่ต้านอู้กั๋นเรื่องอะหยัง” หมู่เขาก็หยุดยืนหน้าหมองต๋องเศร้าอยู่ 18คนนึ่งจื้อเคลโอปัสก็ถามพระองค์ว่า “ต้านท่าจะเป๋นคนเดียวในกรุงเยรูซาเล็ม ตี้บ่ฮู้เรื่องเหตุก๋ารณ์ตังหลายตี้เกิดขึ้นในสองสามวันนี้เหียก้า” 19พระเยซูถามเขาว่า “เหตุก๋ารณ์อะหยัง” เขาก็ตอบพระองค์ว่า “เหตุก๋ารณ์เรื่องพระเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธ เปิ้นเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตี้มีฤทธิ์อำนาจในก๋านงาน กับในกำอู้ต่อหน้าพระเจ้ากับต่อหน้าคนตังหลาย 20หมู่หัวหน้าปุโรหิตกับหมู่ผู้นำของหมู่เฮาได้มอบพระองค์หื้อถูกตัดสินลงโต้ษเถิงต๋าย หมู่เขาเอาพระองค์เขิงบนไม้ก๋างเขน 21แต่เฮาตังหลายได้หวังไว้ว่า ต้านผู้นี้จะเป๋นผู้ไถ่จาวอิสราเอลจากอาณาจักรโรม 22ซ้ำวันนี้เป๋นวันตี้สามแล้วตี้เหตุก๋ารณ์นั้นเกิดขึ้น เจ๊ามืดวันนี้มีแม่ญิงสองสามคนเยียะหื้อหมู่เฮางืดขนาด หมู่เขาไปตี้อุโมงค์ฝังศพพระเยซู 23แต่บ่หันศพของพระองค์ ก็ปิ๊กมาเล่าหื้อฟังว่า ได้หันหมู่ทูตสวรรค์กับหมู่ทูตสวรรค์บอกว่า พระองค์ยังมีจีวิตอยู่ 24มีบางคนในหมู่เฮาก็ไปผ่อตี้อุโมงค์ แต่บ่หันพระองค์อย่างตี้หมู่แม่ญิงบอกนั้นละ”
25พระเยซูอู้กับสองคนนั้นว่า “เออคนง่าว เป๋นจาใดบ่เจื้อกำตี้ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้บอกไว้ 26จ๋ำเป๋นตี้พระคริสต์จะต้องทนตุ๊กทรมานจาอั้น แล้วจึงจะได้ฮับเกียรติบ่ใจ้กา” 27พระเยซูอธิบายสิ่งตี้เขียนไว้ในพระคัมภีร์ตี้เล็งเถิงพระองค์ ตั้งแต่โมเสสจ๋นเถิงผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตึงหมดหื้อเขาฟัง
28เมื่อใก้จะแผวหมู่บ้านตี้หมู่เขาไปนั้น พระเยซูเยียะเหมือนจะเตียวก๋ายไปเหีย 29แต่หมู่เขาก็อู้เหนี่ยวพระองค์ไว้ว่า “เจิญต้านย้างตวยกั๋นเต๊อะ บ่าเดี่ยวนี้ก็ค่ำแล้ว ตะวันเกือบจะตกแล้ว” พระองค์ก็เข้าไปย้างตวยหมู่เขา
30ต๋อนตี้พระองค์กิ๋นข้าวตวยหมู่เขา พระองค์ก็หยิบเข้าหนมปังขอบพระคุณพระเจ้า แล้วหักส่งหื้อหมู่เขา 31พระเจ้าก็เยียะหื้อหมู่เขาจ๋ำพระองค์ได้ หมู่เขาก็จ๋ำพระองค์ได้แต่พระองค์หายตั๋วไปเหียแล้ว 32หมู่เขาก็อู้กั๋นว่า “ใจ๋หมู่เฮาเต้นตุ๊บๆ ตั๊บๆ เมื่ออู้กั๋นมาต๋ามตางกับเมื่อพระองค์อธิบายพระคัมภีร์หื้อฟังแม่นก่อ” 33แล้วตึงสองคนก็ฟั่งปิ๊กไปกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อมาแผว ก็ปะหมู่สาวกสิบเอ็ดคนก่ำลังจุมนุมกั๋นกับคนอื่นหลายคน อู้กั๋นว่า 34“องค์พระผู้เป๋นเจ้าได้เป๋นขึ้นจากความต๋ายแต๊ๆ ซีโมนก็หัน” 35สองคนนั้นก็เล่าเรื่องตี้เกิดขึ้นต๋ามตาง กับตี้เขาจ๋ำพระองค์ได้ต๋อนหักเข้าหนมปัง
พระเยซูป๋ากฏแก่สาวกของพระองค์
36เมื่อสองคนนั้นก่ำลังเล่าเรื่องหื้อหมู่สาวกตังหลายฟัง พระเยซูก็เข้ามายืนอยู่ต้ามก๋างหมู่เขา แล้วก็อู้ว่า “ขอหื้อหมู่ต้านมีสันติสุขเต๊อะ” 37หมู่เขาตกใจ๋กั๋วกึ๊ดว่าหันผี 38พระเยซูก็อู้กับหมู่เขาว่า “เป๋นจาใดหมู่ต้านเถิงกั๋ว สงสัยเยียะหยัง 39ผ่อมือผ่อตี๋นเฮาลอ แล้วจะฮู้ว่าเป๋นเฮา ยุบตั๋วเฮาผ่อลอ ผีบ่มีเนื้อหนัง บ่มีกระดูก เหมือนตี้ต้านตังหลายหันเฮามี” 40เมื่อพระองค์อู้จาอั้นแล้ว พระองค์ก็เอามือเอาตี๋นหื้อหมู่เขาผ่อ 41เมื่อหมู่เขายังบ่เจื้อแต๊ๆ ว่าเป๋นพระเยซู ย้อนหมู่เขาก่ำลังอัศจ๋รรย์ใจ๋กับจื้นจมยินดีอยู่นั้นพระองค์ก็ถามหมู่เขาว่า “หมู่ต้านมีอะหยังกิ๋นพ่องก่อ” 42หมู่เขาก็เอาป๋าปิ้งติ่นนึ่งมาหื้อพระองค์ 43พระองค์ก็กิ๋นส่องหน้าเขาตังหลาย
44แล้วพระองค์อู้กับหมู่เขาว่า “เมื่อเฮายังอยู่ตวยหมู่ต้าน ก็บอกหื้อฮู้ว่ากู้กำตี้เขียนไว้ในบทบัญญัติของโมเสส กำตี้หมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตังหลายได้เขียน กับกำตี้เขียนไว้ในพระธรรมสดุดี ตี้อู้เถิงเฮานั้นจะต้องเป๋นแต๊ต๋ามนั้น” 45แล้วพระเยซูก็เยียะหื้อหมู่เขาเข้าใจ๋ข้อต่างๆ หมู่นี้ในพระคัมภีร์ได้ 46พระองค์บอกหมู่เขาว่า “มีเขียนไว้ว่า จ๋ำเป๋นตี้พระคริสต์จะต้องทนตุ๊กทรมานจ๋นต๋าย แล้วในวันตี้สามจะเป๋นขึ้นจากความต๋าย 47แล้วหื้อบอกคนกู้จ้าดในนามของพระองค์ เรื่องก๋านกลับใจ๋จากบาป กับเรื่องก๋านยกโต้ษบาป ตั้งเก๊าตี้กรุงเยรูซาเล็มก่อน 48หมู่ต้านจะเป๋นพยานในเรื่องหมู่นี้ 49เฮาจะหื้อสิ่งตี้พระบิดาสัญญาว่าจะหื้อหมู่ต้าน แต่หมู่ต้านต้องถ้าอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มก่อน จ๋นกว่าต้านจะได้ฮับฤทธิ์อำนาจจากเบื้องบนเหียก่อน”
พระเจ้าฮับพระเยซูขึ้นสวรรค์
50พระเยซูปาหมู่สาวกออกจากกรุงเยรูซาเล็มไปตี้หมู่บ้านเบธานี แล้วพระองค์ยกมือปั๋นปอนหมู่เขา 51เมื่อก่ำลังปั๋นปอนอยู่นั้น พระเจ้าก็ฮับพระองค์ขึ้นไปสวรรค์ 52หมู่สาวกก็นมัสก๋านพระองค์ แล้วปากั๋นปิ๊กเข้ากรุงเยรูซาเล็มด้วยความจื้นจมยินดี 53หมู่เขาอยู่ในพระวิหารกู้วัน เปื้อสรรเสริญพระเจ้า
Currently Selected:
ลูก๋า 24: nodthNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2017, Wycliffe Thai Foundation and Wycliffe Bible Translators, Inc.
ลูก๋า 24
24
ก๋านเป๋นขึ้นจากความต๋าย
1เจ๊ามืดวันติ๊ด หมู่แม่ญิงเอาเครื่องหอมตี้เขาจัดเกียมไว้มาตี้อุโมงค์ฝังศพของพระองค์ 2หมู่นางก็หันบ่าหินใหญ่ตี้ตึดปากอุโมงค์ฝังศพอยู่ กิ้งออกไปแล้ว 3เมื่อหมู่นางเข้าไปตังในก็ผ่อบ่หันศพของพระเยซูองค์พระผู้เป๋นเจ้า 4เมื่อก่ำลังกึ๊ด ย้อนบ่เข้าใจ๋ในเหตุก๋ารณ์นั้น ก็มีป้อจายสองคนมายืนอยู่ใก้ๆ เสื้อผ้าเหลื้อมมาบๆ จ๋นผ่อปอจะบ่ได้ 5แม่ญิงหมู่นั้นกั๋วเลยก้มหน้าลงดิน ป้อจายสองคนนั้นอู้กับหมู่เขาว่า “หมู่เจ้ามาหาคนเป๋นในหมู่คนต๋ายเยียะหยัง 6พระองค์บ่อยู่ตี้นี่แต่พระเจ้าเยียะหื้อพระองค์เป๋นขึ้นจากความต๋ายแล้ว หื้อกึ๊ดเถิงกำตี้พระองค์ได้อู้กับต้านตังหลายเมื่อพระองค์อยู่ในแคว้นกาลิลีว่า 7‘บุตรมนุษย์จะถูกมอบไว้ในอำนาจของคนบาป จะถูกเขิงไว้บนไม้ก๋างเขนจ๋นต๋าย แล้วในวันตี้สามพระองค์จะเป๋นขึ้นจากความต๋าย’ ” 8เมื่อหมู่นางกึ๊ด ก็จ๋ำกำตี้พระองค์อู้นั้นได้ 9เมื่อปิ๊กจากอุโมงค์ก็ปากั๋นไปบอกหมู่สาวกสิบเอ็ดคนกับคนอื่นๆ ต๋ามตี้ได้หันได้ยินมานั้น 10คนตี้ไปบอกหมู่อัครสาวกคือ มารีย์จาวมักดาลา โยอันนา มารีย์แม่ของยากอบ กับแม่ญิงคนอื่นตี้อยู่ตวยกั๋น 11หมู่อัครสาวกบ่เจื้อ หาว่าแม่ญิงหมู่นี้อู้ไปเล่ย 12เปโตรเมื่อได้ยินแล้ว ก็ล่นไปตี้อุโมงค์ก้มส่องเข้าไปในอุโมงค์ ก็หันก้าผ้าปันศพเต้าอั้น เปโตรก็งืดแล้วปิ๊กบ้าน
ก๋านเตียวตางไปหมู่บ้านเอมมาอูส
13ในวันเดียวกั๋นนั้น มีสาวกสองคนออกจากกรุงเยรูซาเล็ม ไปหมู่บ้านเอมมาอูส หมู่บ้านนี้อยู่ห่างจากกรุงเยรูซาเล็มสิบเอ็ดกิโลเมตร 14เมื่อเตียวตางไป หมู่เขาอู้กั๋นเรื่องเหตุก๋ารณ์ตี้เกิดขึ้นกับพระเยซู 15ต๋อนตี้หมู่เขาก่ำลังอู้กั๋นอยู่ พระเยซูก็เข้ามาหาแล้วเตียวไปตวยกั๋น 16พระเจ้าเยียะหื้อหมู่เขาจ๋ำพระองค์บ่ได้ 17พระองค์ถามหมู่เขาว่า “หละหว่างเตียวตางมานี่หมู่ต้านอู้กั๋นเรื่องอะหยัง” หมู่เขาก็หยุดยืนหน้าหมองต๋องเศร้าอยู่ 18คนนึ่งจื้อเคลโอปัสก็ถามพระองค์ว่า “ต้านท่าจะเป๋นคนเดียวในกรุงเยรูซาเล็ม ตี้บ่ฮู้เรื่องเหตุก๋ารณ์ตังหลายตี้เกิดขึ้นในสองสามวันนี้เหียก้า” 19พระเยซูถามเขาว่า “เหตุก๋ารณ์อะหยัง” เขาก็ตอบพระองค์ว่า “เหตุก๋ารณ์เรื่องพระเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธ เปิ้นเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตี้มีฤทธิ์อำนาจในก๋านงาน กับในกำอู้ต่อหน้าพระเจ้ากับต่อหน้าคนตังหลาย 20หมู่หัวหน้าปุโรหิตกับหมู่ผู้นำของหมู่เฮาได้มอบพระองค์หื้อถูกตัดสินลงโต้ษเถิงต๋าย หมู่เขาเอาพระองค์เขิงบนไม้ก๋างเขน 21แต่เฮาตังหลายได้หวังไว้ว่า ต้านผู้นี้จะเป๋นผู้ไถ่จาวอิสราเอลจากอาณาจักรโรม 22ซ้ำวันนี้เป๋นวันตี้สามแล้วตี้เหตุก๋ารณ์นั้นเกิดขึ้น เจ๊ามืดวันนี้มีแม่ญิงสองสามคนเยียะหื้อหมู่เฮางืดขนาด หมู่เขาไปตี้อุโมงค์ฝังศพพระเยซู 23แต่บ่หันศพของพระองค์ ก็ปิ๊กมาเล่าหื้อฟังว่า ได้หันหมู่ทูตสวรรค์กับหมู่ทูตสวรรค์บอกว่า พระองค์ยังมีจีวิตอยู่ 24มีบางคนในหมู่เฮาก็ไปผ่อตี้อุโมงค์ แต่บ่หันพระองค์อย่างตี้หมู่แม่ญิงบอกนั้นละ”
25พระเยซูอู้กับสองคนนั้นว่า “เออคนง่าว เป๋นจาใดบ่เจื้อกำตี้ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้บอกไว้ 26จ๋ำเป๋นตี้พระคริสต์จะต้องทนตุ๊กทรมานจาอั้น แล้วจึงจะได้ฮับเกียรติบ่ใจ้กา” 27พระเยซูอธิบายสิ่งตี้เขียนไว้ในพระคัมภีร์ตี้เล็งเถิงพระองค์ ตั้งแต่โมเสสจ๋นเถิงผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตึงหมดหื้อเขาฟัง
28เมื่อใก้จะแผวหมู่บ้านตี้หมู่เขาไปนั้น พระเยซูเยียะเหมือนจะเตียวก๋ายไปเหีย 29แต่หมู่เขาก็อู้เหนี่ยวพระองค์ไว้ว่า “เจิญต้านย้างตวยกั๋นเต๊อะ บ่าเดี่ยวนี้ก็ค่ำแล้ว ตะวันเกือบจะตกแล้ว” พระองค์ก็เข้าไปย้างตวยหมู่เขา
30ต๋อนตี้พระองค์กิ๋นข้าวตวยหมู่เขา พระองค์ก็หยิบเข้าหนมปังขอบพระคุณพระเจ้า แล้วหักส่งหื้อหมู่เขา 31พระเจ้าก็เยียะหื้อหมู่เขาจ๋ำพระองค์ได้ หมู่เขาก็จ๋ำพระองค์ได้แต่พระองค์หายตั๋วไปเหียแล้ว 32หมู่เขาก็อู้กั๋นว่า “ใจ๋หมู่เฮาเต้นตุ๊บๆ ตั๊บๆ เมื่ออู้กั๋นมาต๋ามตางกับเมื่อพระองค์อธิบายพระคัมภีร์หื้อฟังแม่นก่อ” 33แล้วตึงสองคนก็ฟั่งปิ๊กไปกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อมาแผว ก็ปะหมู่สาวกสิบเอ็ดคนก่ำลังจุมนุมกั๋นกับคนอื่นหลายคน อู้กั๋นว่า 34“องค์พระผู้เป๋นเจ้าได้เป๋นขึ้นจากความต๋ายแต๊ๆ ซีโมนก็หัน” 35สองคนนั้นก็เล่าเรื่องตี้เกิดขึ้นต๋ามตาง กับตี้เขาจ๋ำพระองค์ได้ต๋อนหักเข้าหนมปัง
พระเยซูป๋ากฏแก่สาวกของพระองค์
36เมื่อสองคนนั้นก่ำลังเล่าเรื่องหื้อหมู่สาวกตังหลายฟัง พระเยซูก็เข้ามายืนอยู่ต้ามก๋างหมู่เขา แล้วก็อู้ว่า “ขอหื้อหมู่ต้านมีสันติสุขเต๊อะ” 37หมู่เขาตกใจ๋กั๋วกึ๊ดว่าหันผี 38พระเยซูก็อู้กับหมู่เขาว่า “เป๋นจาใดหมู่ต้านเถิงกั๋ว สงสัยเยียะหยัง 39ผ่อมือผ่อตี๋นเฮาลอ แล้วจะฮู้ว่าเป๋นเฮา ยุบตั๋วเฮาผ่อลอ ผีบ่มีเนื้อหนัง บ่มีกระดูก เหมือนตี้ต้านตังหลายหันเฮามี” 40เมื่อพระองค์อู้จาอั้นแล้ว พระองค์ก็เอามือเอาตี๋นหื้อหมู่เขาผ่อ 41เมื่อหมู่เขายังบ่เจื้อแต๊ๆ ว่าเป๋นพระเยซู ย้อนหมู่เขาก่ำลังอัศจ๋รรย์ใจ๋กับจื้นจมยินดีอยู่นั้นพระองค์ก็ถามหมู่เขาว่า “หมู่ต้านมีอะหยังกิ๋นพ่องก่อ” 42หมู่เขาก็เอาป๋าปิ้งติ่นนึ่งมาหื้อพระองค์ 43พระองค์ก็กิ๋นส่องหน้าเขาตังหลาย
44แล้วพระองค์อู้กับหมู่เขาว่า “เมื่อเฮายังอยู่ตวยหมู่ต้าน ก็บอกหื้อฮู้ว่ากู้กำตี้เขียนไว้ในบทบัญญัติของโมเสส กำตี้หมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตังหลายได้เขียน กับกำตี้เขียนไว้ในพระธรรมสดุดี ตี้อู้เถิงเฮานั้นจะต้องเป๋นแต๊ต๋ามนั้น” 45แล้วพระเยซูก็เยียะหื้อหมู่เขาเข้าใจ๋ข้อต่างๆ หมู่นี้ในพระคัมภีร์ได้ 46พระองค์บอกหมู่เขาว่า “มีเขียนไว้ว่า จ๋ำเป๋นตี้พระคริสต์จะต้องทนตุ๊กทรมานจ๋นต๋าย แล้วในวันตี้สามจะเป๋นขึ้นจากความต๋าย 47แล้วหื้อบอกคนกู้จ้าดในนามของพระองค์ เรื่องก๋านกลับใจ๋จากบาป กับเรื่องก๋านยกโต้ษบาป ตั้งเก๊าตี้กรุงเยรูซาเล็มก่อน 48หมู่ต้านจะเป๋นพยานในเรื่องหมู่นี้ 49เฮาจะหื้อสิ่งตี้พระบิดาสัญญาว่าจะหื้อหมู่ต้าน แต่หมู่ต้านต้องถ้าอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มก่อน จ๋นกว่าต้านจะได้ฮับฤทธิ์อำนาจจากเบื้องบนเหียก่อน”
พระเจ้าฮับพระเยซูขึ้นสวรรค์
50พระเยซูปาหมู่สาวกออกจากกรุงเยรูซาเล็มไปตี้หมู่บ้านเบธานี แล้วพระองค์ยกมือปั๋นปอนหมู่เขา 51เมื่อก่ำลังปั๋นปอนอยู่นั้น พระเจ้าก็ฮับพระองค์ขึ้นไปสวรรค์ 52หมู่สาวกก็นมัสก๋านพระองค์ แล้วปากั๋นปิ๊กเข้ากรุงเยรูซาเล็มด้วยความจื้นจมยินดี 53หมู่เขาอยู่ในพระวิหารกู้วัน เปื้อสรรเสริญพระเจ้า
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2017, Wycliffe Thai Foundation and Wycliffe Bible Translators, Inc.