Yuhanna 11
11
BAP 11
1 BEYTANYADAN, Meryem ile kızkardeşi Martanın köyünden, Lazar adlı bir adam hasta idi. 2Değerli yağla Rabbi meshederek ayaklarını saçları ile silmiş olan bu Meryem idi; onun kardeşi Lazar hasta idi. 3İmdi İsaya: Ya Rab, işte, sevdiğin hastadır, diye iki kızkardeş haber gönderdiler. 4İsa işittiği zaman, dedi: Bu hastalık ölüm için değil, fakat Allahın Oğlu bununla taziz olunsun, diye Allahın izzeti içindir. 5İsa Martayı, onun kızkardeşini, ve Lazarı severdi. 6Ve hasta olduğunu işitince, o vakit bulunduğu yerde iki gün kaldı. 7Ondan sonra şakirtlerine: Yine Yahudiyeye gidelim, dedi. 8Şakirtler ona dediler: Rabbi, şimdi Yahudiler seni taşlamağa uğraşıyorlardı; yine oraya mı gidiyorsun? 9İsa cevap verdi: Günde on iki saat yok mu? Eğer insan gündüz gezerse, sürçmez; çünkü bu dünyanın nurunu görür. 10Fakat insan geceleyin gezerse, sürçer; çünkü kendinde nur yoktur. 11İsa bu şeyleri söyledi; ve ondan sonra onlara dedi: Dostumuz Lazar uyumuştur; ancak onu uyandırmak için gidiyorum. 12İmdi şakirtler ona dediler: Ya Rab, eğer uyumuşsa, iyi olacaktır. 13İsa onun ölümü için söylemişti; fakat onlar sandılar ki, uyku uyumak için söyliyor. 14İmdi o vakit İsa onlara açıkça dedi: Lazar ölmüştür. 15Ve iman edesiniz diye orada bulunmadığıma seviniyorum; fakat yanına gidelim. 16Didimos denilen Tomas, şakirt arkadaşlarına dedi: Biz de onunla ölmek için gidelim.
17İmdi İsa gelip Lazarı dört gündür kabirde yatmakta buldu. 18Ve Beytanya Yeruşalime on beş ok atımı kadar yakındı. 19Yahudilerden bir çoğu, kardeşleri için onları teselli etsinler diye Marta ve Meryeme gelmişlerdi. 20Ve Marta, İsanın gelmekte olduğunu işitince, onu karşıladı; fakat Meryem evde oturuyordu. 21Marta İsaya dedi: Ya Rab, eğer burada olsaydın, kardeşim ölmezdi. 22Şimdi de bilirim ki, Allahtan her ne istersen, Allah sana verecektir. 23İsa ona: Kardeşin kıyam edecektir, dedi. 24Marta ona dedi: Bilirim ki, kıyamette, son günde, kıyam edecektir. 25İsa ona dedi: Kıyamet ve hayat benim; bana iman eden ölmüş olsa da, yaşar; 26ve kim yaşar, ve bana iman ederse, ebediyen ölmez. Buna iman ediyor musun? 27Ona dedi: Evet, ya Rab, iman ettim ki, dünyaya gelen Allahın Oğlu Mesih sensin. 28Bunu söyledikten sonra gitti, ve kızkardeşi, Meryemi, gizlice çağırıp dedi: Muallim buradadır, ve seni çağırıyor. 29O bunu işitince, çabuk kalkıp İsanın yanına gitti. 30İsa daha köye varmamıştı, ve henüz Martanın kendisini karşıladığı yerde idi. 31İmdi Meryem ile beraber evde bulunan ve kendisini teselli eden Yahudiler, kadının acele kalkıp dışarı çıktığını görünce, ağlamak için kabre gitmekte olduğunu sandılar, ve ardınca gittiler. 32İmdi Meryem, İsanın olduğu yere gelince, onu gördü ve ayaklarına kapanıp ona dedi: Ya Rab, eğer burada olsaydın, kardeşim ölmezdi. 33İsa onu ağlamakta ve onunla gelen Yahudileri de ağlamakta görünce, ruhunda inledi, ve yüreği çok sıkıldı, 34ve dedi: Onu nereye koydunuz? Ona: Ya Rab, gel de bak, dediler. 35İsa ağladı. 36İmdi Yahudiler: Bak, onu ne kadar seviyormuş! dediler. 37Fakat onlardan bazıları dediler: Körün gözlerini açan bu zat, bir şey yapamazmıydı ki, bu adam da ölmesin? 38O vakit İsa yine içinden inliyerek kabre geldi. O bir mağara idi; ve önünde bir taş vardı. 39İsa: Taşı kaldırın, dedi. Ölenin kızkardeşi Marta ona dedi: Ya Rab, artık kokmuştur, çünkü dört günlüktür. 40İsa dedi: Sana: Eğer iman edersen, Allahın izzetini göreceksin, demedim mi? 41Bundan sonra taşı kaldırdılar. İsa da gözlerini yukarıya kaldırıp dedi: Ey Baba, beni işittiğin için sana şükrederim. 42Ve beni daima işittiğini bilirdim; fakat çevrede duran halk için söyledim; ta ki, beni sen gönderdiğine iman etsinler. 43Bu şeyleri söyledikten sonra, yüksek sesle: Lazar, dışarı gel! diye bağırdı. 44Ölü de, elleri ve ayakları sargılarla bağlanmış ve yüzü mendille sarılmış olarak çıktı. İsa onlara: Onu çözün, ve bırakın gitsin, dedi.
45İmdi Meryeme gelen, ve İsanın ettiği işi gören Yahudilerden bir çoğu kendisine iman ettiler. 46Fakat onlardan bazıları Ferisilere gidip İsanın ettiği işleri onlara söylediler.
47İmdi başkâhinler ve Ferisiler bir meclis toplayıp dediler: Ne yapıyoruz? çünkü bu adam bir çok alâmetler yapıyor. 48Böylece onu bırakırsak, herkes ona iman edecek; Romalılar da gelip hem yerimizi, hem de milletimizi kaldıracaklar. 49Ve onlardan biri, o yıl başkâhin olan Kayafa, kendilerine dedi: Siz bir şey anlamıyorsunuz; 50bütün millet helâk olmasın diye kavm uğruna bir adamın ölmesi bizim için hayırlı olduğunu düşünmüyorsunuz. 51Bunu kendiliğinden söylemedi, ancak o yıl başkâhin olduğundan, millet için, 52ve yalnız millet için değil, fakat Allahın dağılmış çocuklarını bir etmek için İsanın öleceğini peygamberlik edip söyledi. 53İmdi o günden onu öldürmek için öğütleştiler.
54Bunun üzerine artık İsa Yahudiler arasında açıkça gezmedi, ancak oradan çöle yakın diyara, Efraim denilen şehre gitti; ve şakirtlerile orada kaldı. 55Yahudilerin Fıshı yakındı. Taşradan bir çok halk kendilerini tathir için, Fısıhtan önce Yeruşalime çıktılar. 56İmdi onlar İsayı arıyorlardı; ve mabette dururken, birbirlerine diyorlardı: Ne sanırsınız? bayrama gelmiyecek mi? 57Başkâhinler ile Ferisiler: Nerede olduğunu kim biliyorsa göstersin, diye onu tutmak için emirler vermişlerdi.
Currently Selected:
Yuhanna 11: KMEYA
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941
Yuhanna 11
11
BAP 11
1 BEYTANYADAN, Meryem ile kızkardeşi Martanın köyünden, Lazar adlı bir adam hasta idi. 2Değerli yağla Rabbi meshederek ayaklarını saçları ile silmiş olan bu Meryem idi; onun kardeşi Lazar hasta idi. 3İmdi İsaya: Ya Rab, işte, sevdiğin hastadır, diye iki kızkardeş haber gönderdiler. 4İsa işittiği zaman, dedi: Bu hastalık ölüm için değil, fakat Allahın Oğlu bununla taziz olunsun, diye Allahın izzeti içindir. 5İsa Martayı, onun kızkardeşini, ve Lazarı severdi. 6Ve hasta olduğunu işitince, o vakit bulunduğu yerde iki gün kaldı. 7Ondan sonra şakirtlerine: Yine Yahudiyeye gidelim, dedi. 8Şakirtler ona dediler: Rabbi, şimdi Yahudiler seni taşlamağa uğraşıyorlardı; yine oraya mı gidiyorsun? 9İsa cevap verdi: Günde on iki saat yok mu? Eğer insan gündüz gezerse, sürçmez; çünkü bu dünyanın nurunu görür. 10Fakat insan geceleyin gezerse, sürçer; çünkü kendinde nur yoktur. 11İsa bu şeyleri söyledi; ve ondan sonra onlara dedi: Dostumuz Lazar uyumuştur; ancak onu uyandırmak için gidiyorum. 12İmdi şakirtler ona dediler: Ya Rab, eğer uyumuşsa, iyi olacaktır. 13İsa onun ölümü için söylemişti; fakat onlar sandılar ki, uyku uyumak için söyliyor. 14İmdi o vakit İsa onlara açıkça dedi: Lazar ölmüştür. 15Ve iman edesiniz diye orada bulunmadığıma seviniyorum; fakat yanına gidelim. 16Didimos denilen Tomas, şakirt arkadaşlarına dedi: Biz de onunla ölmek için gidelim.
17İmdi İsa gelip Lazarı dört gündür kabirde yatmakta buldu. 18Ve Beytanya Yeruşalime on beş ok atımı kadar yakındı. 19Yahudilerden bir çoğu, kardeşleri için onları teselli etsinler diye Marta ve Meryeme gelmişlerdi. 20Ve Marta, İsanın gelmekte olduğunu işitince, onu karşıladı; fakat Meryem evde oturuyordu. 21Marta İsaya dedi: Ya Rab, eğer burada olsaydın, kardeşim ölmezdi. 22Şimdi de bilirim ki, Allahtan her ne istersen, Allah sana verecektir. 23İsa ona: Kardeşin kıyam edecektir, dedi. 24Marta ona dedi: Bilirim ki, kıyamette, son günde, kıyam edecektir. 25İsa ona dedi: Kıyamet ve hayat benim; bana iman eden ölmüş olsa da, yaşar; 26ve kim yaşar, ve bana iman ederse, ebediyen ölmez. Buna iman ediyor musun? 27Ona dedi: Evet, ya Rab, iman ettim ki, dünyaya gelen Allahın Oğlu Mesih sensin. 28Bunu söyledikten sonra gitti, ve kızkardeşi, Meryemi, gizlice çağırıp dedi: Muallim buradadır, ve seni çağırıyor. 29O bunu işitince, çabuk kalkıp İsanın yanına gitti. 30İsa daha köye varmamıştı, ve henüz Martanın kendisini karşıladığı yerde idi. 31İmdi Meryem ile beraber evde bulunan ve kendisini teselli eden Yahudiler, kadının acele kalkıp dışarı çıktığını görünce, ağlamak için kabre gitmekte olduğunu sandılar, ve ardınca gittiler. 32İmdi Meryem, İsanın olduğu yere gelince, onu gördü ve ayaklarına kapanıp ona dedi: Ya Rab, eğer burada olsaydın, kardeşim ölmezdi. 33İsa onu ağlamakta ve onunla gelen Yahudileri de ağlamakta görünce, ruhunda inledi, ve yüreği çok sıkıldı, 34ve dedi: Onu nereye koydunuz? Ona: Ya Rab, gel de bak, dediler. 35İsa ağladı. 36İmdi Yahudiler: Bak, onu ne kadar seviyormuş! dediler. 37Fakat onlardan bazıları dediler: Körün gözlerini açan bu zat, bir şey yapamazmıydı ki, bu adam da ölmesin? 38O vakit İsa yine içinden inliyerek kabre geldi. O bir mağara idi; ve önünde bir taş vardı. 39İsa: Taşı kaldırın, dedi. Ölenin kızkardeşi Marta ona dedi: Ya Rab, artık kokmuştur, çünkü dört günlüktür. 40İsa dedi: Sana: Eğer iman edersen, Allahın izzetini göreceksin, demedim mi? 41Bundan sonra taşı kaldırdılar. İsa da gözlerini yukarıya kaldırıp dedi: Ey Baba, beni işittiğin için sana şükrederim. 42Ve beni daima işittiğini bilirdim; fakat çevrede duran halk için söyledim; ta ki, beni sen gönderdiğine iman etsinler. 43Bu şeyleri söyledikten sonra, yüksek sesle: Lazar, dışarı gel! diye bağırdı. 44Ölü de, elleri ve ayakları sargılarla bağlanmış ve yüzü mendille sarılmış olarak çıktı. İsa onlara: Onu çözün, ve bırakın gitsin, dedi.
45İmdi Meryeme gelen, ve İsanın ettiği işi gören Yahudilerden bir çoğu kendisine iman ettiler. 46Fakat onlardan bazıları Ferisilere gidip İsanın ettiği işleri onlara söylediler.
47İmdi başkâhinler ve Ferisiler bir meclis toplayıp dediler: Ne yapıyoruz? çünkü bu adam bir çok alâmetler yapıyor. 48Böylece onu bırakırsak, herkes ona iman edecek; Romalılar da gelip hem yerimizi, hem de milletimizi kaldıracaklar. 49Ve onlardan biri, o yıl başkâhin olan Kayafa, kendilerine dedi: Siz bir şey anlamıyorsunuz; 50bütün millet helâk olmasın diye kavm uğruna bir adamın ölmesi bizim için hayırlı olduğunu düşünmüyorsunuz. 51Bunu kendiliğinden söylemedi, ancak o yıl başkâhin olduğundan, millet için, 52ve yalnız millet için değil, fakat Allahın dağılmış çocuklarını bir etmek için İsanın öleceğini peygamberlik edip söyledi. 53İmdi o günden onu öldürmek için öğütleştiler.
54Bunun üzerine artık İsa Yahudiler arasında açıkça gezmedi, ancak oradan çöle yakın diyara, Efraim denilen şehre gitti; ve şakirtlerile orada kaldı. 55Yahudilerin Fıshı yakındı. Taşradan bir çok halk kendilerini tathir için, Fısıhtan önce Yeruşalime çıktılar. 56İmdi onlar İsayı arıyorlardı; ve mabette dururken, birbirlerine diyorlardı: Ne sanırsınız? bayrama gelmiyecek mi? 57Başkâhinler ile Ferisiler: Nerede olduğunu kim biliyorsa göstersin, diye onu tutmak için emirler vermişlerdi.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Kitab-ı Mukaddes Şirketi 1941