1 Koryntian 14
14
1 Koryntian 14
Dar mówienia językami na tle daru prorokowania
1Zabiegajcie o miłość i gorąco pragnijcie duchowych darów, a najbardziej tego, żeby prorokować. 2Bo kto mówi nieznanym językiem, zwraca się nie do ludzi, lecz do Boga. Nikt go nie rozumie, a on pod wpływem Ducha wypowiada rzeczy, które pozostają tajemnicą. 3Kto natomiast prorokuje, mówi do ludzi, dla ich zbudowania, zachęty i pociechy. 4Kto mówi językiem, buduje sam siebie. Kto prorokuje — buduje kościół. 5Pragnąłbym, abyście wy wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali. Gdyż ten, kto prorokuje, jest większy niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby kościół doznał zbudowania.
6Pomyślcie, bracia, gdybym przyszedł do was i mówił językami, na co bym się przydał, nie przekazując żadnego objawienia, poglądu, proroctwa lub pouczenia? 7Weźmy jakiś przedmiot, który wydaje dźwięk, na przykład flet albo cytrę. Gdyby w swoim brzmieniu niczym się nie różniły, skąd byłoby wiadomo, kiedy gra flet, a kiedy cytra? 8Również gdyby trąba zagrała niewyraźnie, nikt by nie pomyślał, że trzeba wyruszać do bitwy. 9Podobnie z wami: Jeżeli nie przemówicie językiem w sposób zrozumiały, kto uchwyci sens waszej wypowiedzi? Wasz głos rozejdzie się w powietrzu. 10Z pewnością świat rozbrzmiewa całym mnóstwem dźwięków. Właściwie nie ma nic, co w jakiś sposób nie brzmi. 11Gdybym jednak nie wiedział, co każdy dźwięk znaczy, byłbym cudzoziemcem dla mego rozmówcy, on natomiast cudzoziemcem dla mnie. 12Wy zatem, ponieważ z takim zapałem odnosicie się do działań Ducha,#14:12 Lub: do duchowych natchnień. skupcie się na tych darach, które służą zbudowaniu kościoła.
13Dlatego kto mówi językiem, niech się modli o dar jego wykładania. 14Jeśli bowiem modlę się językiem, mój duch się modli, rozum natomiast pozostaje bierny. 15Jak to rozwiążę? Będę modlił się duchem, ale skorzystam też w modlitwie z rozumu; będę śpiewał duchem, lecz przy śpiewie wykorzystam też rozum.#14:15 Lub: Będę modlił się w Duchu [...] będę śpiewał w Duchu; kontekst, także w w. 16, wskazuje raczej na ducha ludzkiego. 16Bo jeśli błogosławisz w duchu, to w jaki sposób człowiek z tym nie obeznany potwierdzi twoje dziękczynienie swoim: Tak, niech się stanie?#14:16 Lub: Amen. Przecież nie rozumie, co mówisz. 17Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje. 18Dzięki Bogu więcej niż wy wszyscy mówię językami, 19w kościele jednak wolę powiedzieć pięć słów dobrze przemyślanych, aby innych pouczyć, niż tysiące słów językiem niezrozumiałym.
20Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu. W złem bądźcie jak dzieci, w myśleniu natomiast — dojrzali. 21W Prawie czytamy:
Przez ludzi obcego języka oraz obcych warg
przemówię do tego ludu,
ale i tak Mnie nie usłuchają, mówi Pan.
22Języki zatem są znakiem dla niewierzących, a nie dla wierzących. Znakiem dla wierzących, a nie dla niewierzących, jest proroctwo. 23Stąd jeśli się gromadzi cały kościół i wszyscy zaczynają mówić językami, a pojawią się ludzie nie obeznani z tym lub niewierzący, to czy nie powiedzą, że poszaleliście? 24Jeśli natomiast wszyscy prorokują, a wejdzie niewierzący lub słabo obeznany i wszyscy się na nim skupią, dokładnie zbadają, 25a przy tym wyjdą na jaw sprawy ukryte głęboko w sercu, to może się zdarzyć, że upadnie na twarz, złoży pokłon Bogu i wyzna: Rzeczywiście Bóg jest między wami.
Sprawa porządku na zgromadzeniach
26Cóż więc, bracia? Gdy się schodzicie, a są wśród was osoby gotowe usłużyć psalmem, pouczeniem, objawieniem, językiem lub jego wykładem, niech to uczynią, lecz wszystko niech będzie dla zbudowania. 27Jeśli jest więcej osób mówiących językami, to niech usłużą dwaj, najwyżej trzej — i to po kolei — a jeden niech wykłada. 28A gdyby się zdarzyło, że zabraknie tłumacza, to niech w kościele nie występują, lecz mówią sobie i Bogu. 29Prorocy podobnie, niech usłużą dwaj lub trzej, a inni niech to dokładnie rozważą. 30Jeśliby zaś kolejnej siedzącej w zgromadzeniu osobie dane zostało objawienie, to niech ten, który przemawia, zakończy swą mowę. 31Każdy z was może przecież po kolei prorokować, tak by wszyscy mogli się uczyć i wszyscy doznać zachęty. 32Duch działający w prorokach nie krępuje ich woli,#14:32 Lub: A duchowe natchnienia proroków (l. duchy proroków) poddają się prorokom, gdyż Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju. 33gdyż Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju.
Jak we wszystkich kościołach skupiających świętych, 34kobiety niech w czasie zgromadzeń nie zabierają głosu — nie pozwala się im mówić. Niech raczej będą poddane, tak jak mówi Prawo. 35Natomiast jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech w domu pytają swoich mężów, gdyż kobiecie nie wypada zabierać głosu w kościele.
36Czy Słowo Boże od was wyszło, albo czy tylko do was dotarło? 37Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem albo człowiekiem duchowym, to niech weźmie pod uwagę, że to, co wam piszę, jest nakazem Pana. 38Jeśli ktoś tego nie chce uznać, to sam już stracił uznanie. 39Tak więc, moi bracia, gorąco pragnijcie prorokować i nie przeszkadzajcie mówić językami, 40a wszystko niech się dzieje w sposób godny i uporządkowany.
Currently Selected:
1 Koryntian 14: SNP
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
1 Koryntian 14
14
1 Koryntian 14
Dar mówienia językami na tle daru prorokowania
1Zabiegajcie o miłość i gorąco pragnijcie duchowych darów, a najbardziej tego, żeby prorokować. 2Bo kto mówi nieznanym językiem, zwraca się nie do ludzi, lecz do Boga. Nikt go nie rozumie, a on pod wpływem Ducha wypowiada rzeczy, które pozostają tajemnicą. 3Kto natomiast prorokuje, mówi do ludzi, dla ich zbudowania, zachęty i pociechy. 4Kto mówi językiem, buduje sam siebie. Kto prorokuje — buduje kościół. 5Pragnąłbym, abyście wy wszyscy mówili językami, bardziej jednak, abyście prorokowali. Gdyż ten, kto prorokuje, jest większy niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby kościół doznał zbudowania.
6Pomyślcie, bracia, gdybym przyszedł do was i mówił językami, na co bym się przydał, nie przekazując żadnego objawienia, poglądu, proroctwa lub pouczenia? 7Weźmy jakiś przedmiot, który wydaje dźwięk, na przykład flet albo cytrę. Gdyby w swoim brzmieniu niczym się nie różniły, skąd byłoby wiadomo, kiedy gra flet, a kiedy cytra? 8Również gdyby trąba zagrała niewyraźnie, nikt by nie pomyślał, że trzeba wyruszać do bitwy. 9Podobnie z wami: Jeżeli nie przemówicie językiem w sposób zrozumiały, kto uchwyci sens waszej wypowiedzi? Wasz głos rozejdzie się w powietrzu. 10Z pewnością świat rozbrzmiewa całym mnóstwem dźwięków. Właściwie nie ma nic, co w jakiś sposób nie brzmi. 11Gdybym jednak nie wiedział, co każdy dźwięk znaczy, byłbym cudzoziemcem dla mego rozmówcy, on natomiast cudzoziemcem dla mnie. 12Wy zatem, ponieważ z takim zapałem odnosicie się do działań Ducha,#14:12 Lub: do duchowych natchnień. skupcie się na tych darach, które służą zbudowaniu kościoła.
13Dlatego kto mówi językiem, niech się modli o dar jego wykładania. 14Jeśli bowiem modlę się językiem, mój duch się modli, rozum natomiast pozostaje bierny. 15Jak to rozwiążę? Będę modlił się duchem, ale skorzystam też w modlitwie z rozumu; będę śpiewał duchem, lecz przy śpiewie wykorzystam też rozum.#14:15 Lub: Będę modlił się w Duchu [...] będę śpiewał w Duchu; kontekst, także w w. 16, wskazuje raczej na ducha ludzkiego. 16Bo jeśli błogosławisz w duchu, to w jaki sposób człowiek z tym nie obeznany potwierdzi twoje dziękczynienie swoim: Tak, niech się stanie?#14:16 Lub: Amen. Przecież nie rozumie, co mówisz. 17Ty wprawdzie pięknie dziękujesz, ale drugi się nie buduje. 18Dzięki Bogu więcej niż wy wszyscy mówię językami, 19w kościele jednak wolę powiedzieć pięć słów dobrze przemyślanych, aby innych pouczyć, niż tysiące słów językiem niezrozumiałym.
20Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu. W złem bądźcie jak dzieci, w myśleniu natomiast — dojrzali. 21W Prawie czytamy:
Przez ludzi obcego języka oraz obcych warg
przemówię do tego ludu,
ale i tak Mnie nie usłuchają, mówi Pan.
22Języki zatem są znakiem dla niewierzących, a nie dla wierzących. Znakiem dla wierzących, a nie dla niewierzących, jest proroctwo. 23Stąd jeśli się gromadzi cały kościół i wszyscy zaczynają mówić językami, a pojawią się ludzie nie obeznani z tym lub niewierzący, to czy nie powiedzą, że poszaleliście? 24Jeśli natomiast wszyscy prorokują, a wejdzie niewierzący lub słabo obeznany i wszyscy się na nim skupią, dokładnie zbadają, 25a przy tym wyjdą na jaw sprawy ukryte głęboko w sercu, to może się zdarzyć, że upadnie na twarz, złoży pokłon Bogu i wyzna: Rzeczywiście Bóg jest między wami.
Sprawa porządku na zgromadzeniach
26Cóż więc, bracia? Gdy się schodzicie, a są wśród was osoby gotowe usłużyć psalmem, pouczeniem, objawieniem, językiem lub jego wykładem, niech to uczynią, lecz wszystko niech będzie dla zbudowania. 27Jeśli jest więcej osób mówiących językami, to niech usłużą dwaj, najwyżej trzej — i to po kolei — a jeden niech wykłada. 28A gdyby się zdarzyło, że zabraknie tłumacza, to niech w kościele nie występują, lecz mówią sobie i Bogu. 29Prorocy podobnie, niech usłużą dwaj lub trzej, a inni niech to dokładnie rozważą. 30Jeśliby zaś kolejnej siedzącej w zgromadzeniu osobie dane zostało objawienie, to niech ten, który przemawia, zakończy swą mowę. 31Każdy z was może przecież po kolei prorokować, tak by wszyscy mogli się uczyć i wszyscy doznać zachęty. 32Duch działający w prorokach nie krępuje ich woli,#14:32 Lub: A duchowe natchnienia proroków (l. duchy proroków) poddają się prorokom, gdyż Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju. 33gdyż Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju.
Jak we wszystkich kościołach skupiających świętych, 34kobiety niech w czasie zgromadzeń nie zabierają głosu — nie pozwala się im mówić. Niech raczej będą poddane, tak jak mówi Prawo. 35Natomiast jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech w domu pytają swoich mężów, gdyż kobiecie nie wypada zabierać głosu w kościele.
36Czy Słowo Boże od was wyszło, albo czy tylko do was dotarło? 37Jeśli ktoś uważa, że jest prorokiem albo człowiekiem duchowym, to niech weźmie pod uwagę, że to, co wam piszę, jest nakazem Pana. 38Jeśli ktoś tego nie chce uznać, to sam już stracił uznanie. 39Tak więc, moi bracia, gorąco pragnijcie prorokować i nie przeszkadzajcie mówić językami, 40a wszystko niech się dzieje w sposób godny i uporządkowany.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej