อิสยาห์ 37
37
ทรงช่วยกู้ยูดาห์จากเซนนาเคอริบ
(2 พกษ. 19:1-37; 2 พศด. 32:20-23)
1เมื่อกษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงได้ยิน พระองค์ก็ฉีกฉลองพระองค์เสีย และทรงเอาผ้ากระสอบคลุมพระองค์ และเสด็จเข้าในพระนิเวศของพระเจ้า 2และพระองค์ทรงใช้เอลียาคิม ผู้บัญชาการราชสำนัก และเชบนาราชเลขา และปุโรหิตผู้อาวุโสคลุมตัวด้วยผ้ากระสอบ ไปหาอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะ บุตรชายของอามอส 3เขาทั้งหลายเรียนท่านว่า <<เฮเซคียาห์ตรัสดังนี้ว่า <วันนี้เป็นวันทุกข์ใจ วันถูกขนาบและอดสู เด็กที่ถึงกำหนดคลอดก็ไม่มีกำลังเบ่งให้คลอด 4ชะรอยพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านคงได้ยินถ้อยคำของรับชาเคห์ ผู้ซึ่งพระราชาแห่งอัสซีเรียนายของเขาได้สั่งมา ให้เย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และจะทรงขนาบถ้อยคำซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทรงสดับ เพราะฉะนั้น ก็ขอท่านถวายคำอธิษฐานเพื่อส่วนคนที่เหลืออยู่นี้> >>
5เมื่อข้าราชการของกษัตริย์เฮเซคียาห์มาถึงอิสยาห์ 6อิสยาห์ก็บอกเขาทั้งหลายว่า <<จงทูลนายของท่านเถิดว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า อย่ากลัวเพราะถ้อยคำที่เจ้าได้ยินนั้น ซึ่งข้าราชการของพระราชาของอัสซีเรียได้กล่าวหยาบช้าต่อเรา 7ดูเถิด เราจะบรรจุจิตใจอย่างหนึ่งในเขา เพื่อเขาจะได้ยินข่าวลือ และกลับไปยังแผ่นดินของเขา และเราจะให้เขาล้มลงด้วยดาบในแผ่นดินของเขาเอง>>
8รับชาเคห์ได้กลับไป และได้พบพระราชาแห่งอัสซีเรียสู้รบเมืองลิบนาห์ เพราะเขาได้ยินว่าพระราชาออกจากลาคีชแล้ว 9พระองค์ทรงได้ยินเกี่ยวกับทีรหะคาห์พระราชาแห่งเอธิโอเปียว่า <<เขาได้ออกมาสู้รบกับพระองค์แล้ว>> และเมื่อพระองค์ทรงสดับแล้ว จึงส่งผู้สื่อสารไปเฝ้าเฮเซคียาห์ทูลว่า 10<<เจ้าจงพูดกับเฮเซคียาห์พระราชาแห่งยูดาห์ดังนี้ว่า อย่าให้พระเจ้าของท่านซึ่งท่านพึ่งนั้นลวงท่าน ว่าเยรูซาเล็มจะมิได้ถูกมอบไว้ในมือของพระราชาแห่งอัสซีเรีย 11ดูเถิด ท่านได้ยินแล้วว่าบรรดาพระราชาแห่งอัสซีเรีย ได้กระทำอะไรกับประเทศทั้งสิ้นบ้างทำลายเสียหมดอย่างสิ้นเชิง ส่วนท่านเองจะรับการช่วยกู้ให้พ้นหรือ 12บรรดาพระของบรรดาประชาชาติ ได้ช่วยกู้เขาให้พ้นหรือ คือ ประชาชาติซึ่งบรรพบุรุษของเราได้ทำลาย คือ โกเซน ฮาราน เรเซฟ และประชาชนของเอเดน ซึ่งอยู่ในเทลอัสสาร์ 13พระราชาของฮามัท พระราชาของอารปัด พระราชาของเมืองเสฟารวาอิม เฮนาและอิฟวาห์อยู่ที่ไหน>>
14เฮเซคียาห์ทรงรับจดหมายจากมือผู้สื่อสาร และทรงอ่าน 15และเฮเซคียาห์ได้ขึ้นไปยังพระนิเวศของพระเจ้า และทรงคลี่จดหมายนั้นออกต่อพระพักตร์พระเจ้า และเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานต่อพระเจ้าว่า 16<<ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ทรงประทับเหนือเครูบ#อพย. 25:22 พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าแห่งบรรดาราชอาณาจักรของแผ่นดินโลก พระองค์แต่องค์เดียว พระองค์ได้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก 17ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณสดับ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเบิกพระเนตรทอดพระเนตรและขอทรงฟังบรรดาถ้อยคำของเซนนาเคอริบ ซึ่งเขาได้ใช้มาเย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ 18ข้าแต่พระเจ้า เป็นความจริงที่บรรดาพระราชาแห่งอัสซีเรียได้กระทำให้ประเทศทั้งสิ้น และแผ่นดินของเขานั้นร้างเปล่า 19และได้เหวี่ยงพระของเขาเข้าไปในไฟ เพราะเขามิใช่พระ เป็นแต่ผลงานของมือมนุษย์เป็นไม้และหิน เพราะฉะนั้นเขาจึงถูกทำลายเสีย 20ฉะนั้น บัดนี้ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นมือของเขา เพื่อราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลกจะทราบว่า พระองค์แต่พระองค์เดียวทรงเป็นพระเจ้า>>
21แล้วอิสยาห์บุตรอามอสได้ใช้ให้ไปเฝ้าเฮเซคียาห์ทูลว่า <<พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เพราะเจ้าได้อธิษฐานต่อเราเกี่ยวกับเซนนาเคอริบพระราชาแห่งอัสซีเรีย 22ต่อไปนี้เป็นพระวจนะ ซึ่งพระเจ้าตรัสเกี่ยวกับท่านนั้นว่า
<ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน
ดูถูกเจ้า และเย้ยเจ้า
ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม
สั่นศีรษะตามหลังใส่เจ้า
23<เจ้าเย้ยและกล่าวหยาบช้าต่อผู้ใด
เจ้าขึ้นเสียงของเจ้าต่อผู้ใด
และเบิ่งตาของเจ้าอย่างเย่อหยิ่งต่อผู้ใด
ต่อองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลน่ะซิ
24เจ้าได้เย้ยพระผู้เป็นเจ้าด้วยผู้รับใช้ของเจ้า
และเจ้าได้ว่า ด้วยรถรบเป็นอันมากของข้า
ข้าได้ขึ้นที่สูงของภูเขา
ถึงที่ไกลสุดของเลบานอน
ข้าโค่นต้นสนสีดาร์ที่สูงที่สุดของมันลง
ทั้งต้นสนสามใบที่ดีที่สุดของมัน
ข้าเข้าไปยังที่ยอดลิบที่สุดของมัน
ที่ป่าไม้ที่ทึบที่สุดของมัน
25ข้าขุดบ่อ
และดื่มน้ำ
ข้าจะเอาฝ่าเท้าของข้ากวาด
ธารน้ำทั้งสิ้นของอียิปต์ให้แห้งไป
26<เจ้าไม่ได้ยินหรือว่า
เราได้จัดไว้นานแล้ว
เราได้กะแผนงานไว้แต่ดึกดำบรรพ์
ซึ่ง ณ บัดนี้เราให้เป็นไปแล้ว
คือเจ้าจะทำเมืองที่มีป้อมให้พังลง
ให้เป็นกองสิ่งปรักหักพัง
27ส่วนชาวเมืองนั้นถูกตัดมือตัดตีน
ก็แย่และอับอาย
และกลายเป็นเหมือนต้นไม้ที่ทุ่งนา
และเหมือนหญ้าอ่อน
เหมือนหญ้าที่บนยอดหลังคาเรือน
เหมือนผักก่อนมันจะได้งอกงามอย่างนั้นหรือ
28<แต่เราได้รู้จักการที่เจ้านั่งลง
กับการออกไปและเข้ามาของเจ้า
และการเกรี้ยวกราดของเจ้าต่อเรา
29เพราะเจ้าได้เกรี้ยวกราดต่อเรา
และความจองหองของเจ้าได้มาเข้าหูของเรา
ฉะนั้น เราจะเอาขอของเราเกี่ยวจมูกเจ้า
และบังเหียนของเราใส่ปากเจ้า
และเราจะหันเจ้ากลับไปตามทาง
ซึ่งเจ้ามานั้น>
30<<และนี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือปีนี้เจ้าจะกินสิ่งที่งอกขึ้นเอง และในปีที่สองสิ่งที่ผลิจากเดิม แล้วในปีที่สาม จงหว่าน และเกี่ยว และทำสวนองุ่นและกินผลของมัน 31ส่วนที่รอดและคนที่เหลืออยู่แห่งเชื้อวงศ์ของยูดาห์จะหยั่งรากลงไป และเกิดผลขึ้นบน 32เพราะว่าส่วนคนที่เหลืออยู่จะออกไปจากเยรูซาเล็ม และส่วนที่รอดมาจะออกมาจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระเจ้าจอมโยธาจะกระทำการนี้
33<<เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสเกี่ยวกับพระราชาแห่งอัสซีเรียดังนี้ว่า ท่านจะไม่เข้าในนครนี้หรือยิงลูกธนูไปที่นั่น หรือถือโล่เข้ามาข้างหน้านครหรือสร้างเชิงเทินสู้มัน 34ท่านมาทางใด ท่านจะต้องกลับไปทางนั้น ท่านจะไม่เข้ามาในนครนี้ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ 35และเราจะป้องกันนครนี้ไว้เพื่อให้รอด เพื่อเห็นแก่เราเอง และเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา>>
36ทูตของพระเจ้าได้ออกไป และได้ประหารคนในค่ายแห่งคนอัสซีเรียเสียหนึ่งแสนแปดหมื่นห้าพันคน และเมื่อลุกขึ้นในเวลาเช้ามืด ดูเถิด พวกเหล่านั้นเป็นศพทั้งนั้น 37แล้วเซนนาเคอริบพระราชาแห่งอัสซีเรียก็ได้ยกไปและกลับบ้าน และอยู่ในนีนะเวห์ 38ขณะเมื่อท่านนมัสการในโบสถ์ของพระนิสโรกพระเจ้าของท่าน อัดรัมเมเลค และชาเรเซอร์ โอรสของท่านก็ประหารท่านเสียด้วยดาบ และหนีไปยังแผ่นดินอารารัต และเอสารฮัดโดนโอรสของท่านขึ้นครอบครองแทนท่าน
Currently Selected:
อิสยาห์ 37: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
อิสยาห์ 37
37
ทรงช่วยกู้ยูดาห์จากเซนนาเคอริบ
(2 พกษ. 19:1-37; 2 พศด. 32:20-23)
1เมื่อกษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงได้ยิน พระองค์ก็ฉีกฉลองพระองค์เสีย และทรงเอาผ้ากระสอบคลุมพระองค์ และเสด็จเข้าในพระนิเวศของพระเจ้า 2และพระองค์ทรงใช้เอลียาคิม ผู้บัญชาการราชสำนัก และเชบนาราชเลขา และปุโรหิตผู้อาวุโสคลุมตัวด้วยผ้ากระสอบ ไปหาอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะ บุตรชายของอามอส 3เขาทั้งหลายเรียนท่านว่า <<เฮเซคียาห์ตรัสดังนี้ว่า <วันนี้เป็นวันทุกข์ใจ วันถูกขนาบและอดสู เด็กที่ถึงกำหนดคลอดก็ไม่มีกำลังเบ่งให้คลอด 4ชะรอยพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านคงได้ยินถ้อยคำของรับชาเคห์ ผู้ซึ่งพระราชาแห่งอัสซีเรียนายของเขาได้สั่งมา ให้เย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และจะทรงขนาบถ้อยคำซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทรงสดับ เพราะฉะนั้น ก็ขอท่านถวายคำอธิษฐานเพื่อส่วนคนที่เหลืออยู่นี้> >>
5เมื่อข้าราชการของกษัตริย์เฮเซคียาห์มาถึงอิสยาห์ 6อิสยาห์ก็บอกเขาทั้งหลายว่า <<จงทูลนายของท่านเถิดว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า อย่ากลัวเพราะถ้อยคำที่เจ้าได้ยินนั้น ซึ่งข้าราชการของพระราชาของอัสซีเรียได้กล่าวหยาบช้าต่อเรา 7ดูเถิด เราจะบรรจุจิตใจอย่างหนึ่งในเขา เพื่อเขาจะได้ยินข่าวลือ และกลับไปยังแผ่นดินของเขา และเราจะให้เขาล้มลงด้วยดาบในแผ่นดินของเขาเอง>>
8รับชาเคห์ได้กลับไป และได้พบพระราชาแห่งอัสซีเรียสู้รบเมืองลิบนาห์ เพราะเขาได้ยินว่าพระราชาออกจากลาคีชแล้ว 9พระองค์ทรงได้ยินเกี่ยวกับทีรหะคาห์พระราชาแห่งเอธิโอเปียว่า <<เขาได้ออกมาสู้รบกับพระองค์แล้ว>> และเมื่อพระองค์ทรงสดับแล้ว จึงส่งผู้สื่อสารไปเฝ้าเฮเซคียาห์ทูลว่า 10<<เจ้าจงพูดกับเฮเซคียาห์พระราชาแห่งยูดาห์ดังนี้ว่า อย่าให้พระเจ้าของท่านซึ่งท่านพึ่งนั้นลวงท่าน ว่าเยรูซาเล็มจะมิได้ถูกมอบไว้ในมือของพระราชาแห่งอัสซีเรีย 11ดูเถิด ท่านได้ยินแล้วว่าบรรดาพระราชาแห่งอัสซีเรีย ได้กระทำอะไรกับประเทศทั้งสิ้นบ้างทำลายเสียหมดอย่างสิ้นเชิง ส่วนท่านเองจะรับการช่วยกู้ให้พ้นหรือ 12บรรดาพระของบรรดาประชาชาติ ได้ช่วยกู้เขาให้พ้นหรือ คือ ประชาชาติซึ่งบรรพบุรุษของเราได้ทำลาย คือ โกเซน ฮาราน เรเซฟ และประชาชนของเอเดน ซึ่งอยู่ในเทลอัสสาร์ 13พระราชาของฮามัท พระราชาของอารปัด พระราชาของเมืองเสฟารวาอิม เฮนาและอิฟวาห์อยู่ที่ไหน>>
14เฮเซคียาห์ทรงรับจดหมายจากมือผู้สื่อสาร และทรงอ่าน 15และเฮเซคียาห์ได้ขึ้นไปยังพระนิเวศของพระเจ้า และทรงคลี่จดหมายนั้นออกต่อพระพักตร์พระเจ้า และเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานต่อพระเจ้าว่า 16<<ข้าแต่พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ทรงประทับเหนือเครูบ#อพย. 25:22 พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าแห่งบรรดาราชอาณาจักรของแผ่นดินโลก พระองค์แต่องค์เดียว พระองค์ได้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก 17ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเงี่ยพระกรรณสดับ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเบิกพระเนตรทอดพระเนตรและขอทรงฟังบรรดาถ้อยคำของเซนนาเคอริบ ซึ่งเขาได้ใช้มาเย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ 18ข้าแต่พระเจ้า เป็นความจริงที่บรรดาพระราชาแห่งอัสซีเรียได้กระทำให้ประเทศทั้งสิ้น และแผ่นดินของเขานั้นร้างเปล่า 19และได้เหวี่ยงพระของเขาเข้าไปในไฟ เพราะเขามิใช่พระ เป็นแต่ผลงานของมือมนุษย์เป็นไม้และหิน เพราะฉะนั้นเขาจึงถูกทำลายเสีย 20ฉะนั้น บัดนี้ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นมือของเขา เพื่อราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลกจะทราบว่า พระองค์แต่พระองค์เดียวทรงเป็นพระเจ้า>>
21แล้วอิสยาห์บุตรอามอสได้ใช้ให้ไปเฝ้าเฮเซคียาห์ทูลว่า <<พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เพราะเจ้าได้อธิษฐานต่อเราเกี่ยวกับเซนนาเคอริบพระราชาแห่งอัสซีเรีย 22ต่อไปนี้เป็นพระวจนะ ซึ่งพระเจ้าตรัสเกี่ยวกับท่านนั้นว่า
<ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน
ดูถูกเจ้า และเย้ยเจ้า
ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม
สั่นศีรษะตามหลังใส่เจ้า
23<เจ้าเย้ยและกล่าวหยาบช้าต่อผู้ใด
เจ้าขึ้นเสียงของเจ้าต่อผู้ใด
และเบิ่งตาของเจ้าอย่างเย่อหยิ่งต่อผู้ใด
ต่อองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลน่ะซิ
24เจ้าได้เย้ยพระผู้เป็นเจ้าด้วยผู้รับใช้ของเจ้า
และเจ้าได้ว่า ด้วยรถรบเป็นอันมากของข้า
ข้าได้ขึ้นที่สูงของภูเขา
ถึงที่ไกลสุดของเลบานอน
ข้าโค่นต้นสนสีดาร์ที่สูงที่สุดของมันลง
ทั้งต้นสนสามใบที่ดีที่สุดของมัน
ข้าเข้าไปยังที่ยอดลิบที่สุดของมัน
ที่ป่าไม้ที่ทึบที่สุดของมัน
25ข้าขุดบ่อ
และดื่มน้ำ
ข้าจะเอาฝ่าเท้าของข้ากวาด
ธารน้ำทั้งสิ้นของอียิปต์ให้แห้งไป
26<เจ้าไม่ได้ยินหรือว่า
เราได้จัดไว้นานแล้ว
เราได้กะแผนงานไว้แต่ดึกดำบรรพ์
ซึ่ง ณ บัดนี้เราให้เป็นไปแล้ว
คือเจ้าจะทำเมืองที่มีป้อมให้พังลง
ให้เป็นกองสิ่งปรักหักพัง
27ส่วนชาวเมืองนั้นถูกตัดมือตัดตีน
ก็แย่และอับอาย
และกลายเป็นเหมือนต้นไม้ที่ทุ่งนา
และเหมือนหญ้าอ่อน
เหมือนหญ้าที่บนยอดหลังคาเรือน
เหมือนผักก่อนมันจะได้งอกงามอย่างนั้นหรือ
28<แต่เราได้รู้จักการที่เจ้านั่งลง
กับการออกไปและเข้ามาของเจ้า
และการเกรี้ยวกราดของเจ้าต่อเรา
29เพราะเจ้าได้เกรี้ยวกราดต่อเรา
และความจองหองของเจ้าได้มาเข้าหูของเรา
ฉะนั้น เราจะเอาขอของเราเกี่ยวจมูกเจ้า
และบังเหียนของเราใส่ปากเจ้า
และเราจะหันเจ้ากลับไปตามทาง
ซึ่งเจ้ามานั้น>
30<<และนี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือปีนี้เจ้าจะกินสิ่งที่งอกขึ้นเอง และในปีที่สองสิ่งที่ผลิจากเดิม แล้วในปีที่สาม จงหว่าน และเกี่ยว และทำสวนองุ่นและกินผลของมัน 31ส่วนที่รอดและคนที่เหลืออยู่แห่งเชื้อวงศ์ของยูดาห์จะหยั่งรากลงไป และเกิดผลขึ้นบน 32เพราะว่าส่วนคนที่เหลืออยู่จะออกไปจากเยรูซาเล็ม และส่วนที่รอดมาจะออกมาจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระเจ้าจอมโยธาจะกระทำการนี้
33<<เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสเกี่ยวกับพระราชาแห่งอัสซีเรียดังนี้ว่า ท่านจะไม่เข้าในนครนี้หรือยิงลูกธนูไปที่นั่น หรือถือโล่เข้ามาข้างหน้านครหรือสร้างเชิงเทินสู้มัน 34ท่านมาทางใด ท่านจะต้องกลับไปทางนั้น ท่านจะไม่เข้ามาในนครนี้ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ 35และเราจะป้องกันนครนี้ไว้เพื่อให้รอด เพื่อเห็นแก่เราเอง และเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา>>
36ทูตของพระเจ้าได้ออกไป และได้ประหารคนในค่ายแห่งคนอัสซีเรียเสียหนึ่งแสนแปดหมื่นห้าพันคน และเมื่อลุกขึ้นในเวลาเช้ามืด ดูเถิด พวกเหล่านั้นเป็นศพทั้งนั้น 37แล้วเซนนาเคอริบพระราชาแห่งอัสซีเรียก็ได้ยกไปและกลับบ้าน และอยู่ในนีนะเวห์ 38ขณะเมื่อท่านนมัสการในโบสถ์ของพระนิสโรกพระเจ้าของท่าน อัดรัมเมเลค และชาเรเซอร์ โอรสของท่านก็ประหารท่านเสียด้วยดาบ และหนีไปยังแผ่นดินอารารัต และเอสารฮัดโดนโอรสของท่านขึ้นครอบครองแทนท่าน
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in