โอบาดีห์ 1
1
เอโดมถูกทำให้ต่ำต้อย
1นิมิตของโอบาดีห์
พระเจ้าตรัสเกี่ยวด้วยเรื่องเอโดม#อสย. 34:5-17; 63:1-6; ยรม. 49:7-22; อสค. 25:12-14; 35:1-15; อมส. 1:11-12; มลค. 1:2-5ดังนี้ว่า
เราได้ยินข่าวจากพระเจ้า
ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า
<<จงลุกขึ้นเถิด ให้เราลุกไปทำสงครามกับเมืองเอโดม>>
2ดูเถิด เราจะกระทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
ให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก
3ความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเอง
เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน
ที่อาศัยของเจ้าอยู่สูง
เจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า
<<ผู้ใดจะให้เราลงมายังพื้นดิน>>
4แม้ว่าเจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรี
แม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวทั้งหลาย
เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
5ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้า
ถ้าพวกปล้นเข้ามาในเวลากลางคืน
(เจ้าถูกทำลายย่อยยับปานใด)
เขาจะไม่ขโมยเพียงพอแก่ตัวของเขาเท่านั้นหรือ
ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
เขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ
6เอซาวได้ถูกปล้นอย่างร้ายแรงแล้ว ปานใดหนอ
ทรัพย์สมบัติก็ถูกค้นไปหมด
7พันธมิตรทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้า
เขาได้ขับเจ้าไปถึงพรมแดน
สหมิตรของเจ้าได้กลับสู้ชนะเจ้าเสียแล้ว
มิตรที่กินข้าวหม้อเดียวกับเจ้า ก็วางกับดักเจ้า
เรื่องนี้ไม่มีใครเข้าใจอะไรเสียเลย
8พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้น
เราจะไม่ทำลายคนฉลาดให้สิ้นไปจากเอโดม
และทำลายความเข้าใจเสียจากภูเขาเอซาวหรือ
9โอ เทมานเอ๋ย ชายฉกรรจ์ของเจ้าจะขยาด
ดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาวจะถูกตัดขาดเสียด้วยการสังหาร
10เหตุความทารุณที่กระทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้า
ความอับอายจะคลุมเจ้าไว้
เจ้าจะต้องถูกตัดขาดออกไปเป็นนิตย์
11ในวันที่เจ้ายืนเป็นปฏิปักษ์
ในวันที่คนต่างด้าวเอาทรัพย์สมบัติของเขาไป
และคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมือง
เขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกัน
เจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง
12เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ด้วยความพอใจ
ในเมื่อน้องชายของเจ้ารับเคราะห์ในครั้งนั้น
เจ้าไม่ควรเปรมปรีดิ์เย้ยประชาชนยูดาห์
ในเมื่อเขาทั้งหลายถูกทำลาย
เจ้าไม่ควรจะโอ้อวด
ในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
13เจ้าไม่ควรเข้าประตูเมืองแห่งประชากรของเรา
ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
เออ เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ในเรื่องภัยพิบัติของเขา
ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
เจ้าไม่ควรจะเข้าริบทรัพย์สินของเขาไป
ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
14เจ้าไม่ควรจะยืนสกัดทางแยกของเขา
เพื่อจะดักจับพวกหลบหนีของเขา
เจ้าไม่ควรมอบผู้ที่รอดมาได้ให้แก่ศัตรูของเขา
ในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
15เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้ประชาชาติทั้งสิ้นเข้ามาแล้ว
เจ้ากระทำแก่เขาอย่างไร ก็จะมีผู้มากระทำแก่เจ้าอย่างนั้น
การกระทำของเจ้าจะกลับมาตกบนศีรษะของเจ้าเอง
16เจ้าดื่มอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์ของเราฉันใด
ประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบทั้งสิ้นก็จะดื่มฉันนั้น
เออ เขาจะดื่มแล้วก็โอนเอนไป
เขาจะเป็นเหมือนอย่างที่ไม่เคยเกิดมา
อิสราเอลรับการเชิดชู
17แต่จะมีคนรอดพ้นในภูเขาศิโยน
และที่นั้นจะบริสุทธิ์
และพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะได้ถือกรรมสิทธิ์
ที่ดินอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา
18พงศ์พันธุ์ของยาโคบจะเป็นไฟ
พงศ์พันธุ์ของโยเซฟจะเป็นเปลวไฟ
และพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าว
ไฟและเปลวไฟจะไหม้และเผาผลาญเสีย
พงศ์พันธุ์ของเอซาวจะไม่มีใครรอดได้เลย เพราะว่าพระเจ้าได้ลั่นพระวาจาแล้ว
19คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนเกบจะได้ภูเขาเอซาวเป็นกรรมสิทธิ์
คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนินเชเฟลาห์จะได้แผ่นดินฟีลิสเตีย
เขาจะได้แผ่นดินเอฟราอิมและแผ่นดินสะมาเรียเป็นกรรมสิทธิ์
และเบนยามินจะได้กิเลอาดเป็นกรรมสิทธิ์
20พลโยธาของอิสราเอลที่เป็นเชลย
จะได้ฟีนิเซียไกลไปจนถึงศาเรฟัทเป็นกรรมสิทธิ์
ส่วนพวกเชลยชาวเยรูซาเล็มที่อยู่ในเสฟาราด
จะได้หัวเมืองในเนเกบเป็นกรรมสิทธิ์
21พวกกู้ชาติจะขึ้นไปที่ภูเขาศิโยน เพื่อปกครองภูเขาเอซาว
และราชอาณาจักรนั้นจะตกเป็นของพระเจ้า
Currently Selected:
โอบาดีห์ 1: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
โอบาดีห์ 1
1
เอโดมถูกทำให้ต่ำต้อย
1นิมิตของโอบาดีห์
พระเจ้าตรัสเกี่ยวด้วยเรื่องเอโดม#อสย. 34:5-17; 63:1-6; ยรม. 49:7-22; อสค. 25:12-14; 35:1-15; อมส. 1:11-12; มลค. 1:2-5ดังนี้ว่า
เราได้ยินข่าวจากพระเจ้า
ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า
<<จงลุกขึ้นเถิด ให้เราลุกไปทำสงครามกับเมืองเอโดม>>
2ดูเถิด เราจะกระทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
ให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก
3ความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเอง
เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน
ที่อาศัยของเจ้าอยู่สูง
เจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า
<<ผู้ใดจะให้เราลงมายังพื้นดิน>>
4แม้ว่าเจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรี
แม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวทั้งหลาย
เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
5ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้า
ถ้าพวกปล้นเข้ามาในเวลากลางคืน
(เจ้าถูกทำลายย่อยยับปานใด)
เขาจะไม่ขโมยเพียงพอแก่ตัวของเขาเท่านั้นหรือ
ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
เขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ
6เอซาวได้ถูกปล้นอย่างร้ายแรงแล้ว ปานใดหนอ
ทรัพย์สมบัติก็ถูกค้นไปหมด
7พันธมิตรทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้า
เขาได้ขับเจ้าไปถึงพรมแดน
สหมิตรของเจ้าได้กลับสู้ชนะเจ้าเสียแล้ว
มิตรที่กินข้าวหม้อเดียวกับเจ้า ก็วางกับดักเจ้า
เรื่องนี้ไม่มีใครเข้าใจอะไรเสียเลย
8พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้น
เราจะไม่ทำลายคนฉลาดให้สิ้นไปจากเอโดม
และทำลายความเข้าใจเสียจากภูเขาเอซาวหรือ
9โอ เทมานเอ๋ย ชายฉกรรจ์ของเจ้าจะขยาด
ดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาวจะถูกตัดขาดเสียด้วยการสังหาร
10เหตุความทารุณที่กระทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้า
ความอับอายจะคลุมเจ้าไว้
เจ้าจะต้องถูกตัดขาดออกไปเป็นนิตย์
11ในวันที่เจ้ายืนเป็นปฏิปักษ์
ในวันที่คนต่างด้าวเอาทรัพย์สมบัติของเขาไป
และคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมือง
เขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกัน
เจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง
12เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ด้วยความพอใจ
ในเมื่อน้องชายของเจ้ารับเคราะห์ในครั้งนั้น
เจ้าไม่ควรเปรมปรีดิ์เย้ยประชาชนยูดาห์
ในเมื่อเขาทั้งหลายถูกทำลาย
เจ้าไม่ควรจะโอ้อวด
ในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
13เจ้าไม่ควรเข้าประตูเมืองแห่งประชากรของเรา
ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
เออ เจ้าไม่ควรยืนยิ้มอยู่ในเรื่องภัยพิบัติของเขา
ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
เจ้าไม่ควรจะเข้าริบทรัพย์สินของเขาไป
ในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย
14เจ้าไม่ควรจะยืนสกัดทางแยกของเขา
เพื่อจะดักจับพวกหลบหนีของเขา
เจ้าไม่ควรมอบผู้ที่รอดมาได้ให้แก่ศัตรูของเขา
ในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
15เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้ประชาชาติทั้งสิ้นเข้ามาแล้ว
เจ้ากระทำแก่เขาอย่างไร ก็จะมีผู้มากระทำแก่เจ้าอย่างนั้น
การกระทำของเจ้าจะกลับมาตกบนศีรษะของเจ้าเอง
16เจ้าดื่มอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์ของเราฉันใด
ประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบทั้งสิ้นก็จะดื่มฉันนั้น
เออ เขาจะดื่มแล้วก็โอนเอนไป
เขาจะเป็นเหมือนอย่างที่ไม่เคยเกิดมา
อิสราเอลรับการเชิดชู
17แต่จะมีคนรอดพ้นในภูเขาศิโยน
และที่นั้นจะบริสุทธิ์
และพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะได้ถือกรรมสิทธิ์
ที่ดินอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา
18พงศ์พันธุ์ของยาโคบจะเป็นไฟ
พงศ์พันธุ์ของโยเซฟจะเป็นเปลวไฟ
และพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าว
ไฟและเปลวไฟจะไหม้และเผาผลาญเสีย
พงศ์พันธุ์ของเอซาวจะไม่มีใครรอดได้เลย เพราะว่าพระเจ้าได้ลั่นพระวาจาแล้ว
19คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนเกบจะได้ภูเขาเอซาวเป็นกรรมสิทธิ์
คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนินเชเฟลาห์จะได้แผ่นดินฟีลิสเตีย
เขาจะได้แผ่นดินเอฟราอิมและแผ่นดินสะมาเรียเป็นกรรมสิทธิ์
และเบนยามินจะได้กิเลอาดเป็นกรรมสิทธิ์
20พลโยธาของอิสราเอลที่เป็นเชลย
จะได้ฟีนิเซียไกลไปจนถึงศาเรฟัทเป็นกรรมสิทธิ์
ส่วนพวกเชลยชาวเยรูซาเล็มที่อยู่ในเสฟาราด
จะได้หัวเมืองในเนเกบเป็นกรรมสิทธิ์
21พวกกู้ชาติจะขึ้นไปที่ภูเขาศิโยน เพื่อปกครองภูเขาเอซาว
และราชอาณาจักรนั้นจะตกเป็นของพระเจ้า
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in