สุภาษิต 20
20
1เหล้าองุ่นให้เกิดการเยาะเย้ย และสุราก็ให้เกิดเป็นพาลเกเร
ผู้ใดยอมให้มันพาเจิ่นไป ก็ไม่เป็นคนฉลาด
2ความพิโรธอันน่าครั่นคร้ามของพระราชา ก็เหมือนสิงห์หนุ่มคำราม
ผู้ใดยั่วเย้าพระองค์ให้กริ้วก็เสี่ยงชีวิตของตนเอง
3ที่จะรักษาตนให้พ้นการวิวาทก็เป็นเกียรติ
แต่คนโง่ทุกคนจะทะเลาะวิวาทกัน
4คนเกียจคร้านไม่ไถนาในหน้านา
เขาจะแสวงหาเมื่อถึงฤดูเกี่ยวแต่ไม่พบอะไรเลย
5ความประสงค์ในใจของคนเหมือนน้ำลึก
แต่คนที่มีความเข้าใจจะสามารถโพงมันออกมาได้
6คนเป็นอันมากป่าวร้องความจงรักภักดีของเขาเอง
แต่ใครจะหาคนสัตย์ซื่อพบเล่า
7คนชอบธรรมผู้ดำเนินในความสัตย์ซื่อของตน
บุตรชายของเขาที่เกิดตามเขามาย่อมได้รับพร
8พระราชาผู้ประทับบนบัลลังก์พิพากษา
ย่อมทรงฝัดความชั่วออกด้วยพระเนตรของพระองค์
9ผู้ใดจะกล่าวได้ว่า <<ข้าพเจ้าได้กระทำใจของข้าพเจ้าให้สะอาดแล้ว
ข้าพเจ้าบริสุทธิ์พ้นบาปของข้าพเจ้า>>
10ลูกตุ้มฉ้อและเครื่องตวงโกง
ทั้งสองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าเหมือนๆกัน
11แม้เด็กๆก็แสดงตัวโดยการประพฤติของเขา
ว่าสิ่งที่เขากระทำจะบริสุทธิ์และถูกต้องหรือไม่
12หูที่ฟังได้และตาที่มองเห็น
พระเจ้าทรงสร้างมันทั้งสอง
13อย่ารักการหลับใหล เกรงว่าเจ้าจะมาถึงความยากจน
จงลืมตาของเจ้า และเจ้าจะได้กินอิ่ม
14ผู้ซื้อพูดว่า <<เลว เลว>>
แต่เมื่อเขาไปแล้วเขาจึงอวด
15มีทองคำและทับทิมมีค่าเป็นอันมาก
แต่ริมฝีปากที่มีความรู้ก็เป็นเพชรนิลจินดาประเสริฐ
16จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่น
และยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขาประกันคนต่างด้าว
17อาหารที่ได้มาด้วยการหลอกลวงมีรสหวานแก่ผู้ได้มา
แต่ภายหลังปากของเขาจะมีแต่กรวด
18แผนงานดำรงอยู่ได้ด้วยการปรึกษาหารือ
จงทำสงครามด้วยมีการนำที่ฉลาด
19บุคคลที่เที่ยวซุบซิบไปก็เผยความลับให้กระจาย
ฉะนั้นอย่าเข้าสังคมกับคนปากบอน
20ถ้าคนหนึ่งคนใดแช่งบิดาหรือมารดาของตน
ประทีปของเขาจะดับมืดมิด
21มรดกที่ได้รับมาอย่างชิงสุกก่อนห่าม
ที่สุดปลายก็ไม่เป็นมงคล
22อย่าพูดว่า <<ข้าจะแก้แค้นความชั่ว>>
จงรอคอยพระเจ้า พระองค์จะทรงช่วยเจ้า
23ลูกตุ้มฉ้อฉลเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า
และตราชูที่โกงก็เลวพอๆกัน
24ย่างเท้าของมนุษย์นั้นพระเจ้าทรงเป็นผู้สั่ง
แล้วคนจะเข้าใจทางของเขาเองได้อย่างไร
25ที่คนจะพูดพล่อยๆว่า <<นี่เป็นของบริสุทธิ์>> ก็เป็นบ่วงดักตนเอง
แล้วจะมาคิดได้เมื่อปฏิญาณไปแล้ว
26พระราชาที่ฉลาดย่อมฝัดคนชั่วร้าย
แล้วทรงขับกงจักรทับเขา
27มโนธรรมของมนุษย์เป็นประทีปของพระเจ้า
ส่องดูส่วนลึกที่สุดของเขาทั้งสิ้น
28ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์สงวนพระราชาไว้
และความชอบธรรมก็เชิดชูพระที่นั่งของพระองค์ไว้
29ศักดิ์ศรีของคนหนุ่ม คือกำลังของเขา
แต่ความงามของคนแก่คือผมหงอกของเขา
30การเฆี่ยนที่ให้เป็นบาดแผล ก็ชำระความชั่วเสีย
การโบยตีกระทำให้ส่วนลึกที่สุดสะอาดสะอ้าน
Currently Selected:
สุภาษิต 20: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
สุภาษิต 20
20
1เหล้าองุ่นให้เกิดการเยาะเย้ย และสุราก็ให้เกิดเป็นพาลเกเร
ผู้ใดยอมให้มันพาเจิ่นไป ก็ไม่เป็นคนฉลาด
2ความพิโรธอันน่าครั่นคร้ามของพระราชา ก็เหมือนสิงห์หนุ่มคำราม
ผู้ใดยั่วเย้าพระองค์ให้กริ้วก็เสี่ยงชีวิตของตนเอง
3ที่จะรักษาตนให้พ้นการวิวาทก็เป็นเกียรติ
แต่คนโง่ทุกคนจะทะเลาะวิวาทกัน
4คนเกียจคร้านไม่ไถนาในหน้านา
เขาจะแสวงหาเมื่อถึงฤดูเกี่ยวแต่ไม่พบอะไรเลย
5ความประสงค์ในใจของคนเหมือนน้ำลึก
แต่คนที่มีความเข้าใจจะสามารถโพงมันออกมาได้
6คนเป็นอันมากป่าวร้องความจงรักภักดีของเขาเอง
แต่ใครจะหาคนสัตย์ซื่อพบเล่า
7คนชอบธรรมผู้ดำเนินในความสัตย์ซื่อของตน
บุตรชายของเขาที่เกิดตามเขามาย่อมได้รับพร
8พระราชาผู้ประทับบนบัลลังก์พิพากษา
ย่อมทรงฝัดความชั่วออกด้วยพระเนตรของพระองค์
9ผู้ใดจะกล่าวได้ว่า <<ข้าพเจ้าได้กระทำใจของข้าพเจ้าให้สะอาดแล้ว
ข้าพเจ้าบริสุทธิ์พ้นบาปของข้าพเจ้า>>
10ลูกตุ้มฉ้อและเครื่องตวงโกง
ทั้งสองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าเหมือนๆกัน
11แม้เด็กๆก็แสดงตัวโดยการประพฤติของเขา
ว่าสิ่งที่เขากระทำจะบริสุทธิ์และถูกต้องหรือไม่
12หูที่ฟังได้และตาที่มองเห็น
พระเจ้าทรงสร้างมันทั้งสอง
13อย่ารักการหลับใหล เกรงว่าเจ้าจะมาถึงความยากจน
จงลืมตาของเจ้า และเจ้าจะได้กินอิ่ม
14ผู้ซื้อพูดว่า <<เลว เลว>>
แต่เมื่อเขาไปแล้วเขาจึงอวด
15มีทองคำและทับทิมมีค่าเป็นอันมาก
แต่ริมฝีปากที่มีความรู้ก็เป็นเพชรนิลจินดาประเสริฐ
16จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่น
และยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขาประกันคนต่างด้าว
17อาหารที่ได้มาด้วยการหลอกลวงมีรสหวานแก่ผู้ได้มา
แต่ภายหลังปากของเขาจะมีแต่กรวด
18แผนงานดำรงอยู่ได้ด้วยการปรึกษาหารือ
จงทำสงครามด้วยมีการนำที่ฉลาด
19บุคคลที่เที่ยวซุบซิบไปก็เผยความลับให้กระจาย
ฉะนั้นอย่าเข้าสังคมกับคนปากบอน
20ถ้าคนหนึ่งคนใดแช่งบิดาหรือมารดาของตน
ประทีปของเขาจะดับมืดมิด
21มรดกที่ได้รับมาอย่างชิงสุกก่อนห่าม
ที่สุดปลายก็ไม่เป็นมงคล
22อย่าพูดว่า <<ข้าจะแก้แค้นความชั่ว>>
จงรอคอยพระเจ้า พระองค์จะทรงช่วยเจ้า
23ลูกตุ้มฉ้อฉลเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า
และตราชูที่โกงก็เลวพอๆกัน
24ย่างเท้าของมนุษย์นั้นพระเจ้าทรงเป็นผู้สั่ง
แล้วคนจะเข้าใจทางของเขาเองได้อย่างไร
25ที่คนจะพูดพล่อยๆว่า <<นี่เป็นของบริสุทธิ์>> ก็เป็นบ่วงดักตนเอง
แล้วจะมาคิดได้เมื่อปฏิญาณไปแล้ว
26พระราชาที่ฉลาดย่อมฝัดคนชั่วร้าย
แล้วทรงขับกงจักรทับเขา
27มโนธรรมของมนุษย์เป็นประทีปของพระเจ้า
ส่องดูส่วนลึกที่สุดของเขาทั้งสิ้น
28ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์สงวนพระราชาไว้
และความชอบธรรมก็เชิดชูพระที่นั่งของพระองค์ไว้
29ศักดิ์ศรีของคนหนุ่ม คือกำลังของเขา
แต่ความงามของคนแก่คือผมหงอกของเขา
30การเฆี่ยนที่ให้เป็นบาดแผล ก็ชำระความชั่วเสีย
การโบยตีกระทำให้ส่วนลึกที่สุดสะอาดสะอ้าน
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in