สดุดี 137
137
เชลยในบาบิโลนโอดครวญ
1ณ ริมฝั่งลำน้ำแห่งบาบิโลนเรานั่งลง
เมื่อได้ระลึกถึงศิโยนเราก็ร่ำไห้
2เราแขวนพิณเขาคู่ของเรา
ไว้ที่ต้นไค้
3เพราะที่นั่นผู้ที่นำไปเป็นเชลย
ต้องการให้เราร้องเพลง
และผู้ที่มัดพาเรา ต้องการให้สนุกสนาน
เขาว่า <<จงร้องเพลงศิโยนสักบทหนึ่งให้เราฟัง>>
4เราจะร้องเพลงของพระเจ้าได้อย่างไร
ที่ในแผ่นดินต่างด้าว
5เยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าพเจ้าลืมเธอ
ก็ขอให้มือขวาของข้าพเจ้าลืมฝีมือเสีย
6ขอให้ลิ้นของข้าพเจ้าเกาะติดเพดานปากของข้าพเจ้า
ถ้าว่าข้าพเจ้าไม่ระลึกถึงเธอ
ถ้าว่าข้าพเจ้ามิได้ตั้งเยรูซาเล็ม ไว้เหนือความชื่นบานอันสูงที่สุดของข้าพเจ้า
7ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกถึงวันเยรูซาเล็มแตก
โดยถือโทษคนเอโดมผู้ที่พูดว่า
<<จงทลายเสีย จงทลายเสีย
ลงไปจนถึงรากฐานของมัน>>
8ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย ซึ่งจะต้องล้างผลาญเสีย
ความสุขจงมีแก่ผู้ที่ สนองเจ้าให้สมกับที่เจ้าได้กระทำกับเรา#วว. 18:6
9ความสุขจงมีแก่ผู้ที่เอาลูกเด็กเล็กแดงของเจ้า
เหวี่ยงกระแทกลงกับก้อนหิน
Currently Selected:
สดุดี 137: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
สดุดี 137
137
เชลยในบาบิโลนโอดครวญ
1ณ ริมฝั่งลำน้ำแห่งบาบิโลนเรานั่งลง
เมื่อได้ระลึกถึงศิโยนเราก็ร่ำไห้
2เราแขวนพิณเขาคู่ของเรา
ไว้ที่ต้นไค้
3เพราะที่นั่นผู้ที่นำไปเป็นเชลย
ต้องการให้เราร้องเพลง
และผู้ที่มัดพาเรา ต้องการให้สนุกสนาน
เขาว่า <<จงร้องเพลงศิโยนสักบทหนึ่งให้เราฟัง>>
4เราจะร้องเพลงของพระเจ้าได้อย่างไร
ที่ในแผ่นดินต่างด้าว
5เยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าพเจ้าลืมเธอ
ก็ขอให้มือขวาของข้าพเจ้าลืมฝีมือเสีย
6ขอให้ลิ้นของข้าพเจ้าเกาะติดเพดานปากของข้าพเจ้า
ถ้าว่าข้าพเจ้าไม่ระลึกถึงเธอ
ถ้าว่าข้าพเจ้ามิได้ตั้งเยรูซาเล็ม ไว้เหนือความชื่นบานอันสูงที่สุดของข้าพเจ้า
7ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกถึงวันเยรูซาเล็มแตก
โดยถือโทษคนเอโดมผู้ที่พูดว่า
<<จงทลายเสีย จงทลายเสีย
ลงไปจนถึงรากฐานของมัน>>
8ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย ซึ่งจะต้องล้างผลาญเสีย
ความสุขจงมีแก่ผู้ที่ สนองเจ้าให้สมกับที่เจ้าได้กระทำกับเรา#วว. 18:6
9ความสุขจงมีแก่ผู้ที่เอาลูกเด็กเล็กแดงของเจ้า
เหวี่ยงกระแทกลงกับก้อนหิน
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in