Seònd Matìe 3
3
1In chèi dìs, propriamèntri, al vignì Zuan Batìste a prediçhà tal desèrt de’ Judèe,
2E disìnd: Fàit penitìnze: parcechè al è vicìn lu règno dal cîl.
3Chest po al è chell, dal cual Isaìe profète al disè: Le vôs di chell, ch’ al cijùle tal desèrt: Pareçhàit le stràde dal Signòr: drezzàit ju siei tròis.
4Ore lu stess Zuan al vève un vistìd di pêl di camèll, e ùne cintùre di pièll atòr ju flancs: lu so alimènt po al ère zupèts, e mîl salvàdie.
5In chê vòlte e’ lève viers lui Jerusalèm, e dùte le Judèe, e dutt lu pajìs atòr lu Giordàn;
6E vignìvin batijàds da lui tal Giordàn, confessànsi ju lor peçhàds.
7Viodìnd lui po un monçh di Farisèos, e di Saducèos, che vignìvin al so batìsim, ur disè: Ràzze di vìparis, cùi us à insegnàd a fujì de’ còlare, che à di vignì?
8Fàit dònçhe fruts degns di penitìnze.
9E no stàit a dì dèntri di vo’ stess: O’ vin Abràm par pàri. Parcechè po jo us dis, che Dio l’ è tant potènt, ch’ al pò fa saltà fûr fîs a Abràm da chèstis pièris.
10Parcechè zà le manàrie e’ jè a le radîs dai àrbui. Cual si sèvi àrbul dònçhe, cu no fâs bon frutt, al sarà tajàd, e butàd sul fûg.
11In cuant a me jo us batìji cun àghe pe’ penitìnze: ma chell, ch’ al vignarà dòpo di me, di cùi no soi degn di puartà i supièi, al è plùi valènt di me: lui stess us batijarà cul Spirtusànt, e cul fûg.
12E cu la palòte te’ so man, al smondearà le so àrie, e al ingrumarà lu so formènt sul granàr; ma al brusarà le pàje cun fûg, che no si distùde.
13In chê vòlte al vignì Jèsu de’ Galilèe al Giordàn da Zuan, par jèssi batijàd da lui.
14Zuan po si oponève, disìnd: Dèvi jo jèssi batijàd da te, e tu tu vens da me?
15Ma Jèsu rispuindìnd, i disè: Permètt cussì par cumò: parcechè cussì o’ dovìn nô complì dutt cè, cu è di justìzie. Alòre lu contentà.
16Batijàd po ch’ al fo Jèsu, sùbit al saltà fûr da l’ àghe. E cenonè i si vierzè lu cîl: e al viodè lu Spìrit di Dio a vignì jù còme colòmbe, e a postàssi sòre di lui.
17E èco ùne vôs dal cîl, che disè: Chest al è lu miò Fi dilètt, dal cual jo mi soi complasùd.
Currently Selected:
Seònd Matìe 3: FUR1860
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
First published in London in 1860.
Seònd Matìe 3
3
1In chèi dìs, propriamèntri, al vignì Zuan Batìste a prediçhà tal desèrt de’ Judèe,
2E disìnd: Fàit penitìnze: parcechè al è vicìn lu règno dal cîl.
3Chest po al è chell, dal cual Isaìe profète al disè: Le vôs di chell, ch’ al cijùle tal desèrt: Pareçhàit le stràde dal Signòr: drezzàit ju siei tròis.
4Ore lu stess Zuan al vève un vistìd di pêl di camèll, e ùne cintùre di pièll atòr ju flancs: lu so alimènt po al ère zupèts, e mîl salvàdie.
5In chê vòlte e’ lève viers lui Jerusalèm, e dùte le Judèe, e dutt lu pajìs atòr lu Giordàn;
6E vignìvin batijàds da lui tal Giordàn, confessànsi ju lor peçhàds.
7Viodìnd lui po un monçh di Farisèos, e di Saducèos, che vignìvin al so batìsim, ur disè: Ràzze di vìparis, cùi us à insegnàd a fujì de’ còlare, che à di vignì?
8Fàit dònçhe fruts degns di penitìnze.
9E no stàit a dì dèntri di vo’ stess: O’ vin Abràm par pàri. Parcechè po jo us dis, che Dio l’ è tant potènt, ch’ al pò fa saltà fûr fîs a Abràm da chèstis pièris.
10Parcechè zà le manàrie e’ jè a le radîs dai àrbui. Cual si sèvi àrbul dònçhe, cu no fâs bon frutt, al sarà tajàd, e butàd sul fûg.
11In cuant a me jo us batìji cun àghe pe’ penitìnze: ma chell, ch’ al vignarà dòpo di me, di cùi no soi degn di puartà i supièi, al è plùi valènt di me: lui stess us batijarà cul Spirtusànt, e cul fûg.
12E cu la palòte te’ so man, al smondearà le so àrie, e al ingrumarà lu so formènt sul granàr; ma al brusarà le pàje cun fûg, che no si distùde.
13In chê vòlte al vignì Jèsu de’ Galilèe al Giordàn da Zuan, par jèssi batijàd da lui.
14Zuan po si oponève, disìnd: Dèvi jo jèssi batijàd da te, e tu tu vens da me?
15Ma Jèsu rispuindìnd, i disè: Permètt cussì par cumò: parcechè cussì o’ dovìn nô complì dutt cè, cu è di justìzie. Alòre lu contentà.
16Batijàd po ch’ al fo Jèsu, sùbit al saltà fûr da l’ àghe. E cenonè i si vierzè lu cîl: e al viodè lu Spìrit di Dio a vignì jù còme colòmbe, e a postàssi sòre di lui.
17E èco ùne vôs dal cîl, che disè: Chest al è lu miò Fi dilètt, dal cual jo mi soi complasùd.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
First published in London in 1860.