لوقا 11
11
تعلیم دربارۀ دِعا
1اتا روز عیسی در مکانی دِعا کارده. وقتی وِنه دعا تموم بَییه، اَتّا از شاگِردون وِره بائوته: «ای سرور ما دِعا هاکاردنه ره به اما یاد هاده، هَمونجور که یحیی به شه شاگِردون یاد هادا.» 2ویشونه بائوته، «وقتی دِعا کاننی بایرین:
«‹ای پی‌یِر که آسمون دِله دَری
ته نوم مقدس بوئه،
پادشاهی ته بی‌یِه.
3نون روزانۀ ما رِه هر روز به اما عطا هاکان.
4گناهون ما رِه ببخش،
اینِسّه که اما هِم تموم اونایی رِه که به اما گِناه کانه بَخشِمبی.
و اما رِه در آزمایش نیار.›»
5بعد ویشونه بائوته: «کدوم تایه شما که اَتّا رَفِق دانه، و شو سَری بوره و وِره بایره: ‹ای رفق سه تا نون داننی مه ره قرض حادی 6اینِسّه که اَتّا از مه رَفِقها سفر جه بییَموهه، و هیچ چی ندارمبه تا وِنه جلو بییِلم.› 7و وِه سِره دِلجه جِواب هاده: ‹مه ره زحمت نَده. در قفل هَسّه و مه وَچه‌ها مه پَلی بَخاتِنه. نَتتومبه شه جاجه راست بَووهم و هیچ چی تِره حادم.› 8شِما رِه گامبه اگه به‌خاطر شه رفق راست نَووشه و وِ رِه نون نده به خاطر سماجتِ وِ راست وونه و هر چی نیاز دانّه وِ رِه دِنه.
9«پس شما ره گامبه، خداجه بخواهین که شِما ره هادا وونه بَگِردین که پِدا کاننی؛ در بزِنین که دَر شِمِسته واز وونه. 10اینِسّه که هرکی بخواهه، به‌دست یاننه؛ و هرکی بَگِرده، پدا کانده؛ و هرکی دَر بَزِنه، در وِنِسته واز وونه. 11کدوم اِتّا از شِمه پییِرون، اگه وِنه ریکا وِنجه ماهی بخواهه وره مَر دِنه 12یا اگه مِرغانه بخواهه وِره عقرب دِنه؟ 13اِسّا اگه شِما با تموم بدذاتی دوننی که باید شه وَچه‌ها ره خاره هدیه حادین، چَنده ویشتِر شِمه پی‌یِر خِدا شه روح قدوس ره به هرکی وِنجه بخواهه عطا کانده.»
عیسی و روح شریر
14عیسی دیوی لال ره از اتا نفر بیرون کارده. وقتی دیو بیرون بورده مردِ لال بتونِسته صحبِت هاکانه و مردِم تعجب هاکاردنه. 15اما بعضی بائوتِنه: «وِ دیوها رِه به‌کمک شیطون، رئیس دیوها، بیرون کانده.» 16دیگرون به‌منظور آزمایش هاکاردِن وِ، وِنجه بِخاستنه نشانِ آسمانی ویشونسته بییاره. 17وِ ویشونه فکرها رِه درک هاکارده و ویشونه بائوته: هر حکومتی که بر ضد خودش راست بَووشه نابود وُننه و هر خانواده‌ای که بر ضد خودشون قیام هاکانند از هِم پاشیده وُننه. 18اگه شیطون هِم بر ضد خودش راست بَووشه چجوری وِنه حکومت پابرجا موندِنه؟ اینا رِه بخاطر این گامبه که ادعا کاننی دیوها رِه به‌کمک شیطون بیرون کامبه. 19اگه مِن به‌کمک شیطون دیوها رِه بیرون کامبه، شِمه شاگِردون به‌کمک کی اوناره بیرون کاننه؟ پس ویشون شه شِما رِه محکوم کاننه. 20و اما اگه مِن به‌قدرت خِدا دیوها رِه بیرون کامبه اطمینان بِدونین که پادشاهی خِدا الان دَر میونه شِما دَره. 21هروقت اَتّا مرد نیرومند و مسلّح شه سِره جه نِگهبانی کانده، وِنه اموال در امان دَره. 22اما وقتی اتا نفر قویتر از وِ وِرِ حمله هاکانه و وِرِ حریف بَووهه، سلاحی رِه که اون مردی وِ رِه توکل کارده رِه وِنجه گِننه، و غنیمت رِه تقسیم کانده. 23هرکی با مِن نی‌یه بر ضد مِن هسته و هرکی مِره یاری نَکانه، خرابی به بار یاننه.
24عیسی ادامه هادا و بائوته، «زمانی که روح ناپاک از کسی بیرون شونّه، روح پلید به‌جاهایِ خِشک و بی‌آب و علف شونه تا جایی برای استراحت پِدا هاکانه، اما وقتی نَتونده جایی پدا هاکانه شه پَلی گانه: ‹به سِره‌ای که اُونجه جه بییَمومه، بر گَردِمبه.› 25اما وقتی به اونجه رِسِنه و سِره رِه تَر و تَمیز وینده 26شونه و هفت روح شه جه بدتر رِه هِم یاننه، و همگی داخل ووننه و اونجه سکونت گِرِننه. در نتیجه، آخر سَر اون نفر حال بدتِر از اول وونه.»
27اون زِمان که عیسی این حرفها رِه گاته، اَتّا زِنا از میونه مردِم با صدای بِلِند بائوته: «خوشبِحال اون زنی که ته رِه به‌دنیا بیارده و ته رِه شیر هادا.» 28اما عیسی در جِواب بائوته: «خوشبِحال اونا که کِلام خِدا رِه اِشناننه و اونا رِه انجام دِننه.»
نشونه یونس پیغمبر
29وقتی بر تعداد مردِم زیاد بَییه عیسی بائوته: اینتا نسل، نسلی بس شرارت‌پیشه هَسّه. مِجه نِشونه خاننه! اما هیچ نِشونه ای ویشونه هادا نَوونه جز نشونه یونس پیغمبر. 30اینِسّه که هَمونجور که یونس پیغمبر نِشونه‌ای بی‌یِه برای مردِم نینوا، انسان ریکا هِم برای این نسل نِشونه‌ای وونه. 31در روز جزا ملکۀ سبا با مَردمه این نسل، مِرده‌هاجه راست وونه و ویشونه محکوم کانده، اینِسّه که اون وَرِ دنیاجه بییَمو تا حکمت سلیمان پیغمبر رِه بشنوهه، و اِسّا کسی گَتتِر از سلیمان پیغمبر اینجه دَره. 32مردِم نینوا در روز جزا با این نسل مِرده‌هاجه راست وونه و ویشونه محکوم کانّه، اینِسّه که اونا در اثر موعظۀ یونس پیغمبر توبه هاکاردِنه و اِسّا کسی گَتتِر از یونس پیغمبر اینجه دَره.
چراغ بدن
33عیسی ادامه هاداهه و بائوته، «هیچکس چراغ رِه روشن نَکانده تا اون رِه پنهون هاکانه یا زیر کاسه‌ای بییِله، بلکه چراغ رِه یِننه چراغدون دِله تا هر کی دِله اِنه وِنه نور رِه بَوینه. 34ته چش ته چراغ بدن هَسّه. اگه ته چش سالم بوئه تِمومِ ته وجودِ روشن وونه. اما اگه ته چش نوینه تِمومِ ته وجودِ رِه تاریکی گِننه. 35پس هوشیار بُش نوری که در ته دَره، فکر نکان روشناییِ، شاید تاریکی بوئه. 36اگر تِمومه ته وجود روشن بوئه و هیچ جایی از اون تاریک نَووئه، اون لحظه مثلِ زمانی که نورِ چراغ بر ته تابِنه، تموم دَرِ روشن کانده.»
سرزنش رِهبرون مذهبی
37وقتی عیسی شه حرفها رِه تموم هاکارده، اَتّا از فَریسیون وِ رِه برای بَخاردِنه غذا شه سِره دعوت هاکارده. پس بورده وِنه سِره وسفره سَر هِنیشتِه. 38اما اون فَریسی وقتی بَدییه که عیسی شه دَسا رِه قبل از غذا نَشوسته خَله تعجب هاکارده. 39بعد عیسی بَر دَگِردِسته وِ رِه بائوته: شما فَریسیون بیرون کاسه و بشقاب رِه پاک کاننی اما از دِله پِر از حرص و طمع و شرارِت هَستینی! 40ای نادونها، آیا خدایِ که بیرون رِه بیافِرینیه، دِله رِه هِم نیافرینیه؟ 41از اونچه دارِننی به فقیرون صدقه حادین تا همه چیز شِمِسته پاک بَووهه.
42وای بر شِما ای فَریسیون! شِما از نعناع و تره و همه نوع سبزی ده یک دِننی، اما عدالت رِه نادیده گِرِننی و از محبت خِدا غافلینی. باید اینها رِه انجام دانی و اوناره هِم از یاد نَوِردِنی. 43«وای بر شِما ای فَریسیون! اینِسّه که دوست داریننی در بهترین جای کنیسه‌هِنیشین و مردِم در کوچه و بازار شِما رِه سِلام هاکانِن. 44وای بر شِما! اینسته که قبرهایی ره موندِنی که نام و نشون ندارِننی و مردِم نَدونِسته اونا رو راه شوننه.»
45اَتّا از فقیهون در جِواب بائوته: «اِستا ته با این حرفها به اما هِم توهین کاندی.» 46عیسی بائوته: «وای بر شِما، ای فقیهون، که تَکلیفِهای سَنگین مردِم دوش یِلِننی اما شه حاضر نینی حتی شه انگشتِ کمک هاکاردِنسته تکون حادین. 47وای بر شِما که پیغمبرونسته که شِمه اجداد دست کشته بَیینه مقبره سازِننی! 48راستی راستی که این جوری بر کار اونا مهر تأیید زَننی. اونا پیامبران ره کاشتِنه و شِما ویشونِسته آرامگاه سازِننی. 49اینسته خدای حکیم گانه که ‹مِن ویشونِسته پیغمبرون و رسولان رِسِندِمبه. اما بعضی رِه کاشِننه و بعضی رِه اذیت کاننه.› 50پس خون همۀ پیغمبرونی که ویشون خون از اوّل خلقت تا الان دِشنییه بَییه، بر گردن این نسل دَره 51از خون هابیل تا خون زِکریا که میون قربانگاه و محراب معبد کشته بَییه. اَره شما ره گامبه که این نسل برای اینا همه حساب پس دِنه. 52وای بر شِما ای فقیهون! اینِسّه که کلید معرفت ره دِه دستی دارینی. نا شه دِله شوننی نا اونایی ره که خوانه دِله بیهِننه راه دِننی.»
53وقتی عیسی بیرون بورده علِمایِ دینیو فَریسیون سخت به ضد وِ راست بَیینه و شِروع هاکاردِنه وِره سوال پیچ هاکاردن سؤالهای زیادی 54و در کمین دَیینه تا حرفی وِنه زِبون زیر جه بَکِشِند تا وِره گرفتار هاکانند.
Currently Selected:
لوقا 11: Maz
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia
لوقا 11
11
تعلیم دربارۀ دِعا
1اتا روز عیسی در مکانی دِعا کارده. وقتی وِنه دعا تموم بَییه، اَتّا از شاگِردون وِره بائوته: «ای سرور ما دِعا هاکاردنه ره به اما یاد هاده، هَمونجور که یحیی به شه شاگِردون یاد هادا.» 2ویشونه بائوته، «وقتی دِعا کاننی بایرین:
«‹ای پی‌یِر که آسمون دِله دَری
ته نوم مقدس بوئه،
پادشاهی ته بی‌یِه.
3نون روزانۀ ما رِه هر روز به اما عطا هاکان.
4گناهون ما رِه ببخش،
اینِسّه که اما هِم تموم اونایی رِه که به اما گِناه کانه بَخشِمبی.
و اما رِه در آزمایش نیار.›»
5بعد ویشونه بائوته: «کدوم تایه شما که اَتّا رَفِق دانه، و شو سَری بوره و وِره بایره: ‹ای رفق سه تا نون داننی مه ره قرض حادی 6اینِسّه که اَتّا از مه رَفِقها سفر جه بییَموهه، و هیچ چی ندارمبه تا وِنه جلو بییِلم.› 7و وِه سِره دِلجه جِواب هاده: ‹مه ره زحمت نَده. در قفل هَسّه و مه وَچه‌ها مه پَلی بَخاتِنه. نَتتومبه شه جاجه راست بَووهم و هیچ چی تِره حادم.› 8شِما رِه گامبه اگه به‌خاطر شه رفق راست نَووشه و وِ رِه نون نده به خاطر سماجتِ وِ راست وونه و هر چی نیاز دانّه وِ رِه دِنه.
9«پس شما ره گامبه، خداجه بخواهین که شِما ره هادا وونه بَگِردین که پِدا کاننی؛ در بزِنین که دَر شِمِسته واز وونه. 10اینِسّه که هرکی بخواهه، به‌دست یاننه؛ و هرکی بَگِرده، پدا کانده؛ و هرکی دَر بَزِنه، در وِنِسته واز وونه. 11کدوم اِتّا از شِمه پییِرون، اگه وِنه ریکا وِنجه ماهی بخواهه وره مَر دِنه 12یا اگه مِرغانه بخواهه وِره عقرب دِنه؟ 13اِسّا اگه شِما با تموم بدذاتی دوننی که باید شه وَچه‌ها ره خاره هدیه حادین، چَنده ویشتِر شِمه پی‌یِر خِدا شه روح قدوس ره به هرکی وِنجه بخواهه عطا کانده.»
عیسی و روح شریر
14عیسی دیوی لال ره از اتا نفر بیرون کارده. وقتی دیو بیرون بورده مردِ لال بتونِسته صحبِت هاکانه و مردِم تعجب هاکاردنه. 15اما بعضی بائوتِنه: «وِ دیوها رِه به‌کمک شیطون، رئیس دیوها، بیرون کانده.» 16دیگرون به‌منظور آزمایش هاکاردِن وِ، وِنجه بِخاستنه نشانِ آسمانی ویشونسته بییاره. 17وِ ویشونه فکرها رِه درک هاکارده و ویشونه بائوته: هر حکومتی که بر ضد خودش راست بَووشه نابود وُننه و هر خانواده‌ای که بر ضد خودشون قیام هاکانند از هِم پاشیده وُننه. 18اگه شیطون هِم بر ضد خودش راست بَووشه چجوری وِنه حکومت پابرجا موندِنه؟ اینا رِه بخاطر این گامبه که ادعا کاننی دیوها رِه به‌کمک شیطون بیرون کامبه. 19اگه مِن به‌کمک شیطون دیوها رِه بیرون کامبه، شِمه شاگِردون به‌کمک کی اوناره بیرون کاننه؟ پس ویشون شه شِما رِه محکوم کاننه. 20و اما اگه مِن به‌قدرت خِدا دیوها رِه بیرون کامبه اطمینان بِدونین که پادشاهی خِدا الان دَر میونه شِما دَره. 21هروقت اَتّا مرد نیرومند و مسلّح شه سِره جه نِگهبانی کانده، وِنه اموال در امان دَره. 22اما وقتی اتا نفر قویتر از وِ وِرِ حمله هاکانه و وِرِ حریف بَووهه، سلاحی رِه که اون مردی وِ رِه توکل کارده رِه وِنجه گِننه، و غنیمت رِه تقسیم کانده. 23هرکی با مِن نی‌یه بر ضد مِن هسته و هرکی مِره یاری نَکانه، خرابی به بار یاننه.
24عیسی ادامه هادا و بائوته، «زمانی که روح ناپاک از کسی بیرون شونّه، روح پلید به‌جاهایِ خِشک و بی‌آب و علف شونه تا جایی برای استراحت پِدا هاکانه، اما وقتی نَتونده جایی پدا هاکانه شه پَلی گانه: ‹به سِره‌ای که اُونجه جه بییَمومه، بر گَردِمبه.› 25اما وقتی به اونجه رِسِنه و سِره رِه تَر و تَمیز وینده 26شونه و هفت روح شه جه بدتر رِه هِم یاننه، و همگی داخل ووننه و اونجه سکونت گِرِننه. در نتیجه، آخر سَر اون نفر حال بدتِر از اول وونه.»
27اون زِمان که عیسی این حرفها رِه گاته، اَتّا زِنا از میونه مردِم با صدای بِلِند بائوته: «خوشبِحال اون زنی که ته رِه به‌دنیا بیارده و ته رِه شیر هادا.» 28اما عیسی در جِواب بائوته: «خوشبِحال اونا که کِلام خِدا رِه اِشناننه و اونا رِه انجام دِننه.»
نشونه یونس پیغمبر
29وقتی بر تعداد مردِم زیاد بَییه عیسی بائوته: اینتا نسل، نسلی بس شرارت‌پیشه هَسّه. مِجه نِشونه خاننه! اما هیچ نِشونه ای ویشونه هادا نَوونه جز نشونه یونس پیغمبر. 30اینِسّه که هَمونجور که یونس پیغمبر نِشونه‌ای بی‌یِه برای مردِم نینوا، انسان ریکا هِم برای این نسل نِشونه‌ای وونه. 31در روز جزا ملکۀ سبا با مَردمه این نسل، مِرده‌هاجه راست وونه و ویشونه محکوم کانده، اینِسّه که اون وَرِ دنیاجه بییَمو تا حکمت سلیمان پیغمبر رِه بشنوهه، و اِسّا کسی گَتتِر از سلیمان پیغمبر اینجه دَره. 32مردِم نینوا در روز جزا با این نسل مِرده‌هاجه راست وونه و ویشونه محکوم کانّه، اینِسّه که اونا در اثر موعظۀ یونس پیغمبر توبه هاکاردِنه و اِسّا کسی گَتتِر از یونس پیغمبر اینجه دَره.
چراغ بدن
33عیسی ادامه هاداهه و بائوته، «هیچکس چراغ رِه روشن نَکانده تا اون رِه پنهون هاکانه یا زیر کاسه‌ای بییِله، بلکه چراغ رِه یِننه چراغدون دِله تا هر کی دِله اِنه وِنه نور رِه بَوینه. 34ته چش ته چراغ بدن هَسّه. اگه ته چش سالم بوئه تِمومِ ته وجودِ روشن وونه. اما اگه ته چش نوینه تِمومِ ته وجودِ رِه تاریکی گِننه. 35پس هوشیار بُش نوری که در ته دَره، فکر نکان روشناییِ، شاید تاریکی بوئه. 36اگر تِمومه ته وجود روشن بوئه و هیچ جایی از اون تاریک نَووئه، اون لحظه مثلِ زمانی که نورِ چراغ بر ته تابِنه، تموم دَرِ روشن کانده.»
سرزنش رِهبرون مذهبی
37وقتی عیسی شه حرفها رِه تموم هاکارده، اَتّا از فَریسیون وِ رِه برای بَخاردِنه غذا شه سِره دعوت هاکارده. پس بورده وِنه سِره وسفره سَر هِنیشتِه. 38اما اون فَریسی وقتی بَدییه که عیسی شه دَسا رِه قبل از غذا نَشوسته خَله تعجب هاکارده. 39بعد عیسی بَر دَگِردِسته وِ رِه بائوته: شما فَریسیون بیرون کاسه و بشقاب رِه پاک کاننی اما از دِله پِر از حرص و طمع و شرارِت هَستینی! 40ای نادونها، آیا خدایِ که بیرون رِه بیافِرینیه، دِله رِه هِم نیافرینیه؟ 41از اونچه دارِننی به فقیرون صدقه حادین تا همه چیز شِمِسته پاک بَووهه.
42وای بر شِما ای فَریسیون! شِما از نعناع و تره و همه نوع سبزی ده یک دِننی، اما عدالت رِه نادیده گِرِننی و از محبت خِدا غافلینی. باید اینها رِه انجام دانی و اوناره هِم از یاد نَوِردِنی. 43«وای بر شِما ای فَریسیون! اینِسّه که دوست داریننی در بهترین جای کنیسه‌هِنیشین و مردِم در کوچه و بازار شِما رِه سِلام هاکانِن. 44وای بر شِما! اینسته که قبرهایی ره موندِنی که نام و نشون ندارِننی و مردِم نَدونِسته اونا رو راه شوننه.»
45اَتّا از فقیهون در جِواب بائوته: «اِستا ته با این حرفها به اما هِم توهین کاندی.» 46عیسی بائوته: «وای بر شِما، ای فقیهون، که تَکلیفِهای سَنگین مردِم دوش یِلِننی اما شه حاضر نینی حتی شه انگشتِ کمک هاکاردِنسته تکون حادین. 47وای بر شِما که پیغمبرونسته که شِمه اجداد دست کشته بَیینه مقبره سازِننی! 48راستی راستی که این جوری بر کار اونا مهر تأیید زَننی. اونا پیامبران ره کاشتِنه و شِما ویشونِسته آرامگاه سازِننی. 49اینسته خدای حکیم گانه که ‹مِن ویشونِسته پیغمبرون و رسولان رِسِندِمبه. اما بعضی رِه کاشِننه و بعضی رِه اذیت کاننه.› 50پس خون همۀ پیغمبرونی که ویشون خون از اوّل خلقت تا الان دِشنییه بَییه، بر گردن این نسل دَره 51از خون هابیل تا خون زِکریا که میون قربانگاه و محراب معبد کشته بَییه. اَره شما ره گامبه که این نسل برای اینا همه حساب پس دِنه. 52وای بر شِما ای فقیهون! اینِسّه که کلید معرفت ره دِه دستی دارینی. نا شه دِله شوننی نا اونایی ره که خوانه دِله بیهِننه راه دِننی.»
53وقتی عیسی بیرون بورده علِمایِ دینیو فَریسیون سخت به ضد وِ راست بَیینه و شِروع هاکاردِنه وِره سوال پیچ هاکاردن سؤالهای زیادی 54و در کمین دَیینه تا حرفی وِنه زِبون زیر جه بَکِشِند تا وِره گرفتار هاکانند.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia