لوقا 19
19
زکای خراجگیر
1عیسی وارد شهرِاریحا بی‌یِه وِ از میونه شهردیه رد بییه. 2اونجه اِتا مردی سرمایه دار دَییه وِنه نوم زکای بی‌یِه وِ رئیس خراجگیران بییه. 3وِ خاسّه بَوینه عیسی کی هَسّه، اما بخاطر این که وِنه قد کوتا بی‌یِه اون شلوغی دِله نَتونسته عیسی رِ بَوینه. 4همینسته بورده اتا چنارِدار بالا تا وِ رِه بَوینه، اینِسّه که عیسی دیه اونجه جه رد بییه. 5وقتی عیسی به اون جه بَرسیه بالا رِه حارشا و زکا رِه بائوته: «زکای، عَجِله هاکان و پایین برو که امروز باید ته سِره بَمونم.» 6زکای سریع پایین بییَمو و با خِشحالی وِ رِه قبول هاکارده. 7مردِم وقتی اینتا رِه بَدینه همگی شاکی بَیینه که: «اتا گناهکار سِره بورده مهمونی.» 8و اما زکای شه جا جه راست بَییه و به خِداوند بائوته: «ای سَروَر مِن اِسّا نصف شه دارایی رِه دِمبه به فقیرها و از هر کی به ناحق چیزی بَییته چهار برابر وِره پس دِمبه.» 9عیسی بائوته: «وِ نشون دِنه که امروز نجات به این سِره بییَمو اینسته که این مردی هِم ابراهیم وَچه بی‌یِه که گُمراه بَیه بِیه. 10اینِسّه که انسان ریکا بییَمو تا گمشده رِه پدا هاکانه و نجات حادِه.»
مَثِل پادشاه و ده تا خادم
11در همون موقع که اونا به این حرفها گوش دانه عیسی در ادامۀ شه حرفها، مثلی بیارده، اینِسّه که در نزدیکی اورشلیم دَییه و مردِم فکر کاردِنه پادشاهی خِدا در همون موقع ظهور کانده. 12پس بائوته: «اتا نجیب زاده بورده اتا سَرزمین دیر دست تا از طَرِف امپراطور اونجه به پادشاهی شه ایالت گماشده بووهه و بعد بردَگِرده. 13هَمینِسته ده تا از شه خادمها رِه بِخاسّه و به هر کدوم اَتّا سکه طلا هادا و بائوته: ‹تا بَر دَگِردستن مِن با این پول تجارت هاکانین.› 14اما مردمانی که قِرار بی‌یِه بر ویشون حکومت هاکانه وِنجه بد داشتِنه؛ اونا امپراتورسته قاصد بَرِسِندینه با این پیغوم که: ‹ما نِخامبی این آقا بر اما حکومت هاکانه.› 15با این همه وِ پادشاه اونجه بَییه و بَردَگِردِسته شه ولایت. پس بائوته خادمانی رِه که ویشون سرمایه هادا بی‌یِه رِه بایرِن بیهِند تا بَوینه هر‌کدوم چَنده سود هاکاردِنه. 16اولی بییَمو و بائوته: ‹سرورمن، ته سکه ده تا سکۀ دیگه سود بیارده.› 17وِ رِه بائوته: ‹آفرین، ای خادم نیکو! وقتی در چیزهایه کم امین بیهی حکومت ده تا شهر رِه به ته دِمبه.› 18دومی بییَمو و بائوته: ‹سرورمن ته سکه پنج تا سکۀ دیگه سود بیارده.› 19وِ رِه هِم بائوته: ‹بر پنج تا شهر حکمرانی هاکان.› 20بعد دیگری بییَمو و بائوته: ‹سرورا اینتا ته سکه! اون رِه پارچه دِله دَپیتِمه مواظب بیمه. 21اینِسّه که ته جه تَرسیمه چون ته مرد سختگیری هَستی. اونچه ندایی گِننی و اونچه نکاشتی درو کاندی.› 22وِ رِه بائوته: ‹ای خادم بد سیرت طبق ته حَرفا ته رِه حکم کامبه. ته که دونِستی مِن مردی سختگیرمه، اونچه ندامه گِرِمبه و اونچه نکاشتمه درو کامبه، 23چرا مه پول رِه به صرافها ندایی تا وقتی بَردِگَردِستمه اون رِه با سود پس بَیرِم؟› 24پس به اونایی که اونجا دَیینه بائوته: ‹سکه رِه وِنجه بَیرین و به اون که ده تا سکه دانه هادین.› 25وِ رِه بائوتِنه: ‹سرورا وِ که شه ده تا سکه دانّه!› 26جِواب هادا: ‹شِما رِه گامبه که هر کی داننه ویشتِر هادا وونه اما اون که نداننه حتی اونچه دانّه هِم وِنجه بَییته وونه. 27و اِسّا اون دشمنون مه رِه که نخاستنه بر اونا حکومت هاکانِم بیارین اینجه و ویشونه گردنه مه پَلی بورینین.›»
ورود شاهانه به اورشلیم
28پس از این حَرفا عیسی پیشاپیش دیگرون راه اورشلیم رِه در پیش بَییته.
29وقتی به نزدیکی بیت‌فاجی و بیت‌عَنْیا که کوهِ زیتون بالا بی‌یِه بَرِسییِه، دِتا نفر از شه شاگِردون رِه بِخاسته بائوته: 30«بورین این ده دِله. وقتی وارد بَیینی اتا کرّه الاغ رِه دَوِسته ویننی که تا به اِسّا هیچ کس وره سِوار نَییه. اون رِه واز هاکانین و بیارین اینجه. 31اگه کسی شِمه جه بَپِرسیه: چه ایسته وره واز کاننی؟ بایرین: ‹اَمه سرور وره لازم داننه.› » 32فرستادگان بوردِنه و همه چیز رِه همونتی که عیسی بائوته بی‌یِه پدا هاکاردنه. 33و وقتی کُرّه الاغ رِه واز کاردِنه، وِنه صاحب ویشونه بَپِرسیه: «چه ایستِه کره الاغ رِه واز کاننی؟» 34جِواب هادانه: «اَمه سرور وره لازم دانّه.» 35اونا کُرّه الاغ رِه عیسی پَلی بیاردِنه. بعد شه لباسها رِه دمبِدانه کره الاغ سر و عیسی رِ سوارِ اون هاکاردنه. 36هَمینجوری که عیسی جلو شییه مردِم شه لباسها رِه راه دِله ونسته پهن کاردِنه. 37وقتی نزدیک سرازیری کوه زیتون بَرسینه همۀ مردِم و شاگِردون با خِشحالی خِدا رِه با صدای بِلِند به خاطر تموم معجزه هایی که وِنجه بدییه بینه شکر گاتِنه 38و داد زونه که:
«مبارک بوهه پادشاهی از طَرِف خِداوند اِنه!
صلح و سلامتی در آسمون و جلال در عرشِ برین بوهه!»
39بعضی از فَریسیون از میونه مردِم عیسی رِه بائوتِنه: «ای اِستا شه شاگِردون رِه بایر ساکت بوهِن!» 40وِ در جِواب بائوته: «شِمارِ گامبه اگه اینا ساکت بَووهِن سنگها به صدا در اِنه!»
41پس وقتی به اورشلیم نزدیک بَییه و شهر رِه بَدیه ونسته برمه هاکارده 42و بائوته: «کاشکی امروز دونِستی چیشی تِسته صلح و سلامتی یاننه. اما افسوس که ته چِشا جه پِنهون بَموندسته. 43اتا زِمان اِنه که ته دشمنون ته دورِوَر سنگر سازِنّه و از هر طَرِف ته رِه محاصره کاننه عرصه رِه بر ته تنگ کانّه 44و ته و ته وَچه ها رِه ته دِله به خاک و خون کَشِننه. و سنگی بر سنگ نَمودنه اینِسّه که موقعی که خِداوند تِه نجاتِسته بی‌یَموهه رِه درک نَکاردی.»
پاک بساتِنه معبد
45بعد به صحن معبد بورده و کاسبها رِه اونجه جه بیرون هاکارده 46و ویشون بائوته: «خِدا اینتی بائوته که مه سِره، سِره دِعا هَسّه امّا شِما اون رِه پِناگاه دزدون بساتینی.»
47وِ هر روزصحن معبد دِله تعلیم داهه. اما سران کاهنون و علِمایِ دینی و مشایخ دِنبالِ بَکاشتِنه وِ دَیینه 48امّا راهی برای انجام شه هدف پدا نکاردنه اینِسّه که مردِم همه عاشق وِنه حَرفا بینه.
Currently Selected:
لوقا 19: Maz
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia
