لوقا 9

مأموریت دِوازده شاگرد

1عیسی اون دِوازده شاگِرد رِه بِخاسّه و ویشونه قِدرِتِ و اقتدار برای بیرون هاکاردِنه تموم ارواح ناپاک و شفای مریض ها رِه هادا. 2بعد اونا رِه بَرِسِندییه تا دربارۀ پادشاهی خِدا موعظه هاکانند و مَریض ها رِه شفا هادِن. 3ویشون بائوته: «هیچ‌چی برای سفر شه هِمراه نَوِرین، نا چو نا کوله‌بار، نا نون، نا پول و نا پیراهن اضافی. 4به هر سِره ای که بوردینی، تا زمون ترک شهر اونجه بَمونین. 5اگه مردِم اون شهر شِما رِه نِخاستِنه، وقتی شهرِ ترک کاننی، شه لینگه خاکِ تِکون حادین تا شهادتی بر ضد اونا بوئه.» 6پس ویشون راه دَکِتِنه از این ده به اون ده شینه و هر جا رِسینه مژدۀ بییَمونه پادشاهی خِدا رِه موئظه کاردِنه و مَریض‌ها رِه شفا دانه.

7و اما خَوِر تموم اینا به گوش هیرودیسِ حاکم رسیه. هیرودیس در تعجب و سردرگمی دَییه اینسته که بعضی گاتِنه عیسی همون یحیی هَسّه که مهردها دلِجه راست بَییه. 8بعضی دیگه گاتِنه ایلیا ظهور هاکارده و بعضی هِم گاتِنه اَتّا از پیامبران روزهای قدیم هَسّه که زنده بَییه. 9اما هیرودیس بائوته: «یحیی سَرِ مِن از تن جِدا هاکاردِمه. پس اینتا کی هَسّه که اینا رِه وِنه خَوِری اشنامبه؟» و در تِلاش دَییه که عیسی رِه بَوینه.

خوراک هاداِن به پنج هِزار نفر

10وقتی رسولان بَردَگِردِستِنه، هر چی هاکارده بینه رِه عیسی رِه بائوتِنه. بعد اونا رِه شه هِمراه به سمت شهری به‌نام بیت‌صِیْدا بَوِردِه تا اونجه تنها بوشِن. 11اما خَله‌ها بَفَهمِستِنه و ویشونه دِنبال راه دَکِتِنه. عیسی هِم اونا رِه قبول هاکارده ویشونِسته دربارۀ پادشاهی خِدا صحبِت هاکارده و اونایی رِه که نیاز به‌درمان داشتِنه، شفا هادا.

12نزدیک غروب، اون دِوازده شاگرد عیسی پَلی بییَمونه و بائوتِنه: «مردمِ رِه مرخص هاکان تا بورِن به روستاها و باغهایه دور رِه ور تا شِسته غذا و جای خواب پِدا هاکانند آخه اینجه مکانی دوردَکِته هَسّه.» 13عیسی در جِواب بائوته: «شما شه ویشونه خوراک هادین.» بائوتِنه: «ما جز پنج نون و دِتا ماهی هیچ چی نداریمبی، جز اینکه بوریم و برای تموم این مردِم خوراک بَخرینیم.» 14اونجه حِدود پنج هِزار مرد دَیینه. عیسی به شه شاگِردون بائوته: «مردِم رِه بایرین پِنجاه نفر پِنجاه نفر بِنه سر هِنیشن.» 15شاگِردون هِم اینکارِ هاکاردِنه و همه رِه هِنیشیندینه. 16بعد پنج نون و دِتا ماهی رِه بَییته، آسمونه حارشا و شکر هاکارده اوناره پاره هاکارده و هادا شاگِردون رِه تا جلو مردِم بِیِلِن. 17همه بَخاردِنه و سِر بَیینه و دِوازده تا سبد از تکه نونهای اضافه ره جمع هاکاردِنه.

اعتراف پِطرُس دربارۀ مسیح

18اتا روز عیسی در خلوت دِعا کاردِه و تنها وِنه شاگِردون وِنه هِمراه دَیینه. از اونا بَپِرسیه: «مردِم گانّه مِن که هستمه؟» 19جِواب هادانه: «بعضی ها گانّه یحیای تعمید‌دهنده‌ای؛ بعضی دیگه گانّه ایلیایی، و بعضی هِم ته رِه اَتّا از پیامبران روزهای قدیم دونه که زنده بَییه.» 20اوناجه بَپِرسیه: «شما چی؟ شِما مه رِه که دوننی؟» پِطرُس جِواب هادا: «مسیح خِدا.»

21بعد عیسی ویشون رِه منع هاکارده و دستور هادا که این رِه به هیچ کس نایرِن، 22و بائوته: «انسان ریکا باید خَله رنج بَوینه و مشایخ و سران کاهنون و علِمایِ دینی وِ رِه رد هاکانند و بکشته بَووهه و در روز سوم راست بَووهه.»

23بعد همه رِه بائوته: «اگر کسی خانه دِنباله رو مِن بَووهه باید شه رِه انکار هاکانه و هر روز شه صلیب رِه بَیرِه و مه دِنبال راه دَکِفه. 24اینِسّه که هرکی بخواهه شه جانه نجات هاده اون رِه از دست دِنه اما هرکی به‌خاطر مِن شه جانه از دست هاده، اون رِه نجات دِنه. 25انسان رِه چه سودی که تمومه دنیا رِه داره، اما شه جان رِه از دست هاده. 26اینِسّه که هرکی از مِن و حرفهای مِن عار داشته باشه، انسان ریکا هِم در روزی که در شه جلال و شه پی‌یرِ جلال و فرشتها مقدس بردَگِرده، وِنجه عار پدا کانده. 27راستی راستی شِما رِه گامبه، بعضی اینجه اِسّانه که تا پادشاهی خِدا رِه نبینند، مهزّه مرگ رِه نَکِشَنه.»

عوض بَییِنه عیسی ظاهر

28حِدود هشت روز پس از این حرفها عیسی پِطرُس و یوحنا و یعقوب رِه بَییته و بورده کوهه بالا تا دِعا هاکانه. 29در همون موقع که دِعا کارده شِکل چهره‌اش عوض بَییه، و وِنه لباس برف واری سفید و خورشیدِ واری نورانی بَییه. 30یکدفعه دِتا مرد موسی و ایلیا پیغمبِر پدیدار بَیینه، و با وِ به صحبِت هِنیشتِنه. 31اونا در جلال ظاهر بَیینه و دربارۀ بَمِردِنه عیسی طبق ارادۀ خِدا که باید بزودی در اورشلیم اتّفاق دَکِفه صحبِت کاردِنه. 32پِطرُس و وِنه همراهون خَله خو داشتِنه، اما وقتی کاملاً بیدار و هوشیار بَیینه، جلال عیسی رِه بَدینه و اون دِتا مرد رِه که وِنه کنار هِرِسّا بینه. 33اون زِمان که اون دِتا عیسی پَلی جه بوردِنه، پِطرُس بائوته: «اِستا دَیینه اما در اینجه خوب هَسّه! بییِل سه تا سرپناه بسازیم، اَتّا تِسّه اَتّا موسی اِسّه و اَتّا هِم ایلیا اِسّه.» پِطرُس نَدونِسته چیشی گانه. 34این حرف هنوز بر زِبون پِطرُس دَییه که اتا ابر پِدا بَییه و اونا رِه دور هاکارده. وقتی بورِدِنه ابر دِله، بَتِرسینه. 35اون لحظه صدایی از ابر دِله بِشناستِنه که «اینتا هَسّه مه ریکا، مِن که وِ رِه انتخاب هاکاردِمه؛ وِ رِه گوش هادین!» 36و وقتی صدا قطع بَییه عیسی رِه تنها بَدینه. شاگِردون اینا رِه شه پَلی نگه داشتِنه، و در اون زِمان هیچ کس رِه از اونچه بدییه بینه آگاه نکاردِنه.

شفای اتا ریکا دیوبَزّه

37روز بعد، وقتی کوه جه پایین بییَمونه، اتا خَله مردِم عیسی رِه ملاقات هاکاردِنه. 38یکدفعه اِتا مردی مردِم دِلِجه داد بَزوهه: «اِستا جه خواهش کامبه لطف هاکان مه ریکا رِه هارِش، اینِسّه که مه تنها وَچوهه هَسّه. 39اتا روح یکدفعه وِرِه گِننه و وِ در‌دَم جیقه بِلندی کَشِنه و دچار تشنج وونه، جوری که وِنه داهون کف کانده. روحْ خَله کم وِرِه وِل کانده و خانه وِرِه از بین بَوِرِه. 40مِن ته شاگِردهاجه التماس هاکاردِمه روح رِه وِنجه بیرون هاکانِند اما نتونِستِنه.» 41عیسی جِواب هادا: «ای نسل بی‌ایمان و منحرف، تا به کِی با شِما بوشِم و شما رِه تَحَمل هاکانِم؟ شه ریکا رِه بیار اینجه.» 42حتی اون زِمان که ریکارِ یاردِنه، دیو وِ رِه بِنه بَزو و به تشنج دِمبِدا. اما عیسی اون روح رِه داد بَزوهه و ریکارِ رِه شفا هادا و بِسپارِسته وِنه پیرِ دست. 43مردِم همگی از بزرگی خِدا در تعجب دَیینه.

در اون موقع که همه از کارهای عیسی در تعجب دَیینه وِ به شه شاگِردون بائوته: 44«به اونچه خامبه به شِما بایرم به دِقّت گوش هاکانین: انسان ریکا رِه دشمِنونِ دست تسلیم کانّه.» 45اما اونا منظور وِ رِه نِفِهمِستِنه؛ بخاطر اینکه ویشون جه پنهون بَموندسته تا اونا رِه درک نَکانند وِنجه ترسینه اینتا خبری وِنجه سؤال هاکانند.

گَت بودِن در چیه؟

46اتا روز در میونه شاگِردون این بحث پیش بی‌یَموهه که کدوم تا شون از همه گَتتِر هَسّه. 47عیسی که از فکرهایِ ویشون آگاه بَییه، اتا وَچه رِه بَییته شه کنار هَنیشیندییه. 48بعد ویشون بائوته: «هر کی این وَچه رِه به‌نام مِن قبول هاکانه مه رِه قبول هاکارده؛ و هر کی مه رِه قبول هاکانه فرستندۀ مه رِه قبول هاکارده. اینِسّه که در میونه شِما اون کس گَتتِر هَسّه که همِجه کوچکتر بوئه.»

49یوحنا بائوته: «اِستا اتا نفر رِه بَدیمی که به‌نام ته دیو اخراج کارده اما وقتی از اِما نَییه، وِ رِه منع هاکاردِمی.» 50عیسی بائوته: «وِ رِه منع نکانین، اینِسّه که هرکی بر ضد شِما نییه با شما هَسّه.»

قیمت پیروی از عیسی

51وقتی زِمان صعود عیسی به آسمون نزدیک بی‌یِه با جدیّت راه اورشلیم در پیش بَییته. 52شه پیشاپیش قاصدانی بَرِسِندییه که به اَتّا از دهکده‌های سامریان بوردِنه تا وِنِستِه تدارک بَوینند. 53اما مردِم اونجه وِ رِه نِخاستِنه اینِسّه که وِنه قصد اورشلیم بی‌یِه. 54وقتی وِنه شاگِردون یعقوب و یوحنا اینا رِه بَدینه بائوتِنه: ای سرور ما، آیا خانی بایریم از آسمون تَش بباره و تموم اوناره نابود هاکانه؟ 55اما عیسی ویشونه حارشا و توبیخشان هاکارده. #در بعضی بَنوِشته ها بین آیات ۵۵ و ۵۶، این جملات هِم وجود دانّه و بائوته: «شما نَدوننی از کدوم نوع روح هسّینی اینِسّه که انسان ریکا نییَموهه تا جان مردِم رِه هلاک هاکانه بلکه تا اونا رِه نجات هاده» 56بعد راه دکته بوردِنه به دهی دیگه.

57در راه، اتا نفر عیسی رِه بائوته: «هر جا بوری، ته رِه پیروی کامبه.» 58عیسی جِواب هادا: «روباهونِسته لونه زیاد دَره و پرنده‌هاسّه کالی، اما انسان ریکاسّه جای برای سر بییِشتِن دَنییه.» 59عیسی به اتا نفِر دیگه بائوته: «مرا پیروی هاکان.» اما اون نفر جِواب هادا: «سرورم، اوِّل بییِل مِن بورم تا شه پیرِ دفن هاکانِم 60عیسی وِ رِه بائوته: بییِل مردها شه مردها رِه دفن هاکانِند اما ته بور و بیَموئنه پادشاهی خِدا رِه موعظه هاکان.» 61دیگری با ئوته: «سرورم ته رِه پیروی کامبه اما اول بییِل تا بورِم و شه خانِواده جه خداحافظی هاکانِم.» 62عیسی در جِواب وِ بائوته: «کسی که زمین رِه شخم زَنده و شه پِشت سَرِ اِشِنه، شایستۀ پادشاهی خِدا نییه.»

Currently Selected:

لوقا 9: Maz

Highlight

Copy