YouVersion Logo
Search Icon

मत्ती 13

13
सेरफ छैल जमीन च फलें दी पैदावारी दी मसाल
1उसै देन यीशु अपने चेलें समेत करै दा निकलियै चील दे कंडै जाई बैठा। 2ते ओदे कोल इनी बडी पीड किठी ओई एसकरी ओ किशती उपर चढ़ी गीया, ते सारी पीड चील दे कंडै खड़ोती दी रेई। 3ते ओसने उंदे कन्ने कानीयें च मतीयां सारीयां गल्लां कित्तियां; “एक बी रानें आला बी रानें गी निकलया। 4रांदे बेलै केश बी रस्ते दे कंडै किरी पे, ते पैंछीयैं आईयै ओस बी गी चुगी लेता। 5केश बी पत्त्थरें आली जमीने उपर किरे, जित्त्थै उनेंगी मती मिट्टी नेई मिली ते उनेंगी मिट्टी नेई मिलने दे कारन ओ तौलै गै लगी आए। 6लेकन जेसलै ओ निके बूट्टे मठोते धोप निकलने कन्ने ओ जली गै, ते जड़ नेई पकड़ने बाद सुकी गै। 7केछ बी चुड़ीयें च किरे ते चुड़ीयें उनेंगी छैल करियै दवी दिता। 8लेकन केश बी छैल जमीन उपर किरे ते ओ बूट्टे बदे ते उनै बड़ा फल दिता, केईयें सौ गुणा, केईयें सठ गुणा, ते केईयें त्री गुणा। 9अगर तोस एस मसाल गी समझनां चांदे ओ, तां त्यांन कन्ने सुनो, जेड़ा हुन मैं गलाया ऐ।”
मसाल्लें दा मकसद
10ते चेलें यीशु दे कोल आईयै ओदे कन्ने आखया, “तुं लोकें कन्ने कानीयें च कि गल्लां करना ऐं? 11ओसने जबाब दिता, तुसेंगी सोर्ग दे राज दे पेते दी समझ दिती गेदी ऐ, लेकन उनेंगी नेई। 12किके जेसदे कोल ऐ, उसी दिता जाग, ते ओसदे कोल मता ओई जाग; पर जेसदे कोल केश बी नेईयैं, ओस थमां जे केश ओदे कोल ऐ, ओ बी लेई लीता जाग। 13आऊँ उंदे कन्ने कानीयें च एसकरी गल्लां करना ऐ के ओ दिखदे ओई नेई दिखदे ते सुनदे ओई नेई सुनदे, ते नेई समझदे। 14उंदे बारै च यशायाह दी ऐ पविखवाणी पूरी ओंदी ऐ; तोस कने कन्ने तां सुनगे, पर समझगे नेई; ते अखीयाँ कन्ने तां दिखगे, पर तुसेंगी नेई सुज्झग।
15“किके इनें लोकें दे मन मोटे ओई गेदा न, ते ओ कने कन्ने उच्चा सुनदे न ते उनै अपनीयां अखीयाँ मिटी दिती दियां न; कुतै ऐ नेई ओई जा के ओ अपनी अखीयाँ कन्ने दिखन, ते कने कन्ने सुनन ते मन कन्ने समझन, ते मुड़ी जांन, ते आऊँ उनेंगी चंगा करां।
16“पर धन्न न थुआडीयां अखां, के ओ दिखदीयां न; ते थुआड़े कन के ओ सुनदे न। 17किके आऊँ थुआड़े कन्ने सच आखना ऐं के मते सारे पविखवक्तें ते तरमीयैं चाया के जेड़ीयां गल्लां तोस दिखदे ओ, दिखो, पर नेई दिखियां; ते जेड़ीयां गल्लां तोस सुनदे ओ, सुनो, पर नेई सुनीयां।”
छैल जमीनें दी मसाल दा खलसा
18“ओनें तोस बी रानें आले दी कानी सुनो; 19जेड़ा कोई राज दा वचन सुनीयै नेई समझदा, ओदे मने च जे केश राया गीया हा, उसी ओ दुष्ट शतान आईयै शड़काई लेई जंदा ऐ। ए उवै ऐ, जेड़ा रस्ते दे कंडै राया गीया हा। 20ते जेड़ा पथरीली जमीन उपर राया गीया, ए उवै ऐ, जेड़ा वचन गी सुनीयै तौला गै खुशी कन्ने वचन गी मनी लैंदा ऐ। 21पर अपने आप च जड़ नेई पकड़ने दे कारन ओ थुड़े देन गै रेई सकदा ऐ, ते जेसलै वचन दे कारन कष्ट जां सताओ ओंदा ऐ, तां एकदम ठेढा खाई जन्दा ऐ। 22जेड़ा चुड़ीयें च राया गीया, ए ओ ऐ, जेड़ा वचन गी सुनदा ऐ, पर एस दुनियां दी चेंता ते पैसे-तेले दा तोखा वचन गी दबांदा ऐ, ते ओ फल नेई देई सकदा। 23जेड़ा छैल जमीन च राया गीया, ए ओ ऐ, जेड़ा वचन गी सुनीयै समझदा ऐ, ते फल दिन्दा ऐ; कोई सौ गुणा, कोई सठ गुणा, ते कोई त्री गुणा।”
कनक ते जंगली बी दी मसाल
24यीशु ने उनेंगी एक ओर कानी सनाई; “सोर्ग दा राज ओस कर्साने आला लेखा ऐ जेस ने अपने खेत्र च छैल बी राया। 25पर जेसलै खेत्र बेच कम करने आले लोग सुते दे हे तां खेत्र दे मालक दा दुशमन आईयै कनक दे बेच जंगली बी सुट्टीयै चली गीया। 26जेसलै कन्क दे गूर निकले ते कन्क मठोती, तां जंगली दाने दे बूट्टे बी लब्बन लगी पे। 27एसकरी खेतरें दे मालक दे नौकरें आईयै उसी आखया, ए साव, के तो अपने खेतरें च छैल बी नेई राया हा? पी जंगली दाने दे बूट्टे एस दे बेच कुत्त्थुं दा आए? 28ओसने उन्दे कन्ने आखया, ऐ कुसे दुशमन दा कम ऐ। नौकरें उसी आखया, के तेरा मन ऐ के अस जाईयै उनै बूट्टे गी चुगीयै किट्ठे करी देचै? 29ओनें आखया, नेई, ऐसा नेई करेयो कुदै ऐसा नी ओई जा के जंगली दाने दे बूट्टे किट्ठे करदे-करदे तोस उन्दे कन्ने कनक बी पुट्टी लैओ। 30फसल कटोने तकर दौनीं गी किटठे गै बदन दियो, ते कटने दे बेलै आऊँ कटने आलें कन्ने आखगा के पैलैं जंगली दाने दे बूट्टे किट्ठे करियै जलाने आसतै उंदे गट्ठे बनी लैओ, ते कनक गी मेरे पणडार बेच किट्ठे करो।”
सरयें दे बी दी मसाल
31ओसने उनेंगी एक ओर कानी सनाई; “सोर्ग दा राज सरऐं दे एक दाने आला लेखा ऐ, जिसी कुसे मनुक्ख ने आनीयै अपने खेत्र बेच राई दिता। 32ओ अर एक बीऐं कोलां तां निक्का ऐ लेकन जेलै ओदा बूट्टा छैल वड्डा ओई जन्दा ऐ ओस बेलै सब किसम दी जड़ी-बूटीयें दे बूट्टें कोलां बड़ा ओंदा ऐ; ते ऐसा बूट्टा बनी जन्दा ऐ के अम्बर दे पैंछी आईयै ओसदी डालियें उपर अलड़े बनाईयै बसेरा करदे न।”
खमीर आटे दी कानी
33ओसने एक ओर कानी उनेंगी सनाई “सोर्ग दा राज खमीर आटे आला लेखा ऐ जिसी कुसे जनांनी ने लेईयै तरें नापें दे आटे च मलाई दिता ते ओदे-ओदे ओ सारा खमीर ओई गीया।”
कानीयें दा एस्तमाल
34ऐ सारीयां गल्लां यीशु ने कानीयें च लोकें गी सखाईयां, ते बगैर कानीयें ओ उनेंगी केश बी नेईहां सखान्दा, 35के जेड़ा वचन पविखवक्ता दे थमां आखया गेदा हा, ओ पूरा उवै; “आऊँ कानीयें च बोलनें आसतै अपना मुंह खोलगा आऊँ उनै गल्लें गी जेड़ीयां गल्लां जगत दी शुरुआत थमां अज्ञान रेईयां न परकट करगा।”
कनक ते जंगली बी दी कानीयें दा खलासा
36ओस बेलै ओ पीड गी शुड़ीयै कर च आया, ते ओदे चेलें ओदे कोल आईयै आखया, “खेत्र दे जंगली दाने दी कानी दा मतलब असेंगी समझाई दे।” 37ओसने उनेंगी जबाब दिता, “छैल बी गी रानें आला मनुक्ख दा पुत्तर ऐ। 38खेत्र संसार ऐ जिथें लोक रौंदे न, छैल बी उनै लोकें आला लेखा ऐ जिन्दे उपर परमेसर राज करदा ऐ, ते जंगली बी ओ ऐ जेड़े लोक दोष्ट शतान दा कैना मन्दे ने। 39जेस दुशमन ने उसी राया ओ शतान ऐ; फसले दी बाढी जगत दा ऐन्त ऐ, ते फसल गी बढने आलें सोर्गदूत न। 40इयां जियां जंगली दाने दी फसल किट्ठी करियै अग्गी बेच सुट्टी जन्दी ऐ उयांगै जगत दे ऐन्त च ओना ऐ। 41मैं मनुक्ख दा पुत्तर अपने सोर्गदूतें गी पेजग, ते ओ ओदे राज बिचा सारें गी जेड़े ठोकर देने आले न ते गलत कम करने आलें गी किट्ठा करघंन, 42ते सोर्गदूत उनेंगी अग्गी दे कोंड बेच सुट्टी देघंन, जिथें रोंदे ते दंद चीखदे रौगन। 43ओस बेलै तरमी अपने पिता दे राज बेच सूरज आला लेखा चमकघन। जेड़े तोस समझना चांदे न, ओ त्यांन कन्ने सुनी लैंन।”
गोप्त तन्न
44सोर्ग दा राज खेत्र च छपे दे खजाने आला लेखा ऐ, जेका कुसे मनुक्ख गी थोया ते ओसने उसी छपाली दिता, ते खुशी दे मारे जाईयै अपना सारा केश बेचियै ओस खेतरें गी खरीदी लेता।
कीमती मोती
45पी सोर्ग दा राज एक बपारी आला लेखा ऐ जेड़ा छैल मोतियें दी तलाश बेच हा। 46जेसलै उसी मैंगा थमां मैंगा मोती मिलया ते ओसने जाईयै अपना सारा केश बेची दिता ते उसी खरीदी लेता।
जाल दी कानी
47पी सोर्ग दा राज ओस बडे मश्ली फड़ने आले जाल आला लेखा ऐ जेड़ा समुंदर बेच सुट्या गीया, ते अर तरा दी मछीयें गी किट्ठा करी लिया। 48ते जेसलै जाल मश्ली कोलां परोई गीया, ते मछुए उसी समुन्दर दे कंडै खिची लेई आए, ते बेईयै छैल-छैल मछीयां पांडे च पाईयां ते माड़ीयां-माड़ीयां सुट्टी दितीयां। 49जगत दे ऐन्त बेच ऐ दया गै ओग। सोर्गदूत आईयै दुष्टें गी तर्मियें थमां बक्ख करघंन, 50ते उनेंगी अग्ग दे कोण्ड बेच सुट्टी देगन। जिथें रोना ते दंदे गी चिख्दे रौना ऐ।
नबी ते परानी शिखया दी जरुरत
51के तुसैं ऐ सारीयां गल्लां समझीयां? “उनै उसी जबाब दिता, आं। 52पी यीशु ने उनेंगी आखया, एसकरी अर एक शास्त्री जेड़ा सोर्ग दे राज दा चेला बने दा ऐ, ओस करसान आला लेखा ऐ जेड़ा अपने भंडार थमां नमीं ते परानीयां चीजां कड़दा ऐ।”
यीशु दा नासरत च दवारा औना
53जेसलै यीशु ऐ सारी कानीयें आखी चुकया, तां ओ उत्थां दा चली गीया। 54ते अपने शैर बेच आईयै उंदे प्रार्थनाकार च उनेंगी ऐसी शिखया देना लगया के ओ सुनीयें रांन ओईयै आखना लगे, “इसी ऐ ज्ञान ते चमत्कारी कम करने दी शक्ति कुत्थुआं मिली? 55के ऐ लकड़ी दे मिस्त्री दा जागत नेईयैं? ते के एस दी मां दा नां मरियम ते एस दे प्राऊ दा नां याकूब, युसूफ, शमौन ते यहूदा नेईयैं? 56ते के एस दियां सारीयां पैनां साड़े च नेई रौंदियां? पी इसी ऐ सब केश कुत्थुआं दा मिलया?”
57एसकरी ओ यीशु गी मसीहा नेई समझी सके, लेकन यीशु ने उंदे कन्ने आखया, “पविखवक्ता दा अपने थार ते कर गी शुड़ीयै कुतै बी बेजती नेई ओंदी।” 58ते उन्दा बश्वास नेई ओनें दे कारन उत्थें ओस मते सारे चमत्कार दे कम नेई कित्ते।

Currently Selected:

मत्ती 13: DOG

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in