Salmau 63
63
SALM LXIII.
8.8.8.
Salm Dafydd, pan oedd efe yn niffaethwch Iudah.
1Tydi, O Dduw! yw fy Nuw i,
Yn foreu, foreu, ceisiaf di:
Sycheda ’m henaid am dy ras;
Hiraethu mae fy nghnawd un‐wedd,
Am brofi a mwynhau dy hedd,
Mewn anial dir, sychedig, cras.
2I weled dy ogoniant drud,
A’th nerth fel gwelais lawer pryd,
Yn nghyssegr pur dy enw glân;
3Gwell yw ’th drugaredd di, O Dduw!
Na’r bywyd, er mor werthfawr yw —
Fy ngenau a’th fawl â llafar gân.
4Fel hyn clodforaf di o hyd
Dros ddyddiau mywyd yn y byd,
Dyrchafu ’m dwylaw ’n d’ enw wnaf;
5Megys â mêr a brasder mâd
Digonir f’ enaid â mwynhâd,
Ac yn dy foliant llawenhâf.
Rhan II.
8.7.4.
6Pan y’th gofiwyf ar fy ngwely
Mi fyfyriaf am dy ras,
Drwy wyliadwriaethau ’r hirnos,
Nes y gwawrio ’r boreu glâs;
7Ac yn nghysgod, & c.,
Dy adenydd llechu wnaf.
8Glynu wna fy enaid wrthyt,
Dy ddeheulaw ’m deil i’r lan,
9Ond rhai geisiant ddistryw f’ enaid,
Hwy a syrthiant yn y man;
Iselderau, & c.,
Dwfn y ddaear fydd eu lle.
10Syrthiant oll ar fin y cleddyf,
Rhan llwynogod fyddant hwy,
11Ond y brenin lawenycha
Yn ei Dduw, heb ofni mwy:
Gorfoledda, & c.,
Pawb a dyngont iddo ef:
Cauir genau, & c.,
Pawb a dd’wedant gelwydd byth.
Nodiadau.
Dywed teitl y salm mai yn niffaethwch Iudah yr oedd Dafydd pan gyfansoddodd hi: pa un ai yn ystod ei ffoedigaeth rhag Saul, ynte ei ffoedigaeth rhag Absalom, nid yw mor hawdd penderfynu yn sicr. Y tebygolrwydd yw, mai yr olaf oedd, oddi wrth ei fod yn ei grybwyll ei hun fel brenin yn yr adnod olaf; canys nid oedd efe etto yn frenin yn amser Saul, ond yn unig wedi ei eneinio i’r orsedd.
Ychydig a feddyliai Dafydd ei hun, na neb arall y pryd hwnw, pa mor fendithiol iddo ef, i gredinwyr, ac i’r eglwys drwy holl oesau y byd, oedd profedigaethau blinion ei fywyd. Ni welai efe hwynt yn hyfryd, ond yn anhyfryd; ond wedi hyny, y maent yn rhoddi heddychol ffrwyth cyfiawnder yn barhaus yn ei salmau i gredinwyr yn nhrallodion a phrofedigaethau bywyd. A llefaru yn ol dull dyn, ni buasai y trysor ammhrisiadwy hwn yn meddiant yr eglwys, oni buasai i Dafydd gael ei yru i’r anialwch, a’i gadw yn hir yno lawer tro: felly y daeth efe yn ei salmau i fod megys yn gydymaith i bob credadyn cystuddiedig a thrallodus, i’w ddysgu a’i ddiddanu, ac i fod yn arweinydd i’r eglwys hefyd yn ei chyflawniadau cyhoeddus o weddi a mawl.
Ei hiraeth penaf yn yr anialwch lle yr oedd, ydoedd, am gyssegr, gwasanaeth, ac addoliad Duw, a chymdeithas ei bobl. Y mae hyd yn oed ei gŵynion yn y salm hon yn felusion fel diliau mêl.
Currently Selected:
Salmau 63: SC1875
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Tŵr Dafydd gan y Parch. William Rees (Gwilym Hiraethog). Cyhoeddwyd gan Thomas Gee, Dinbych 1875. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.
Salmau 63
63
SALM LXIII.
8.8.8.
Salm Dafydd, pan oedd efe yn niffaethwch Iudah.
1Tydi, O Dduw! yw fy Nuw i,
Yn foreu, foreu, ceisiaf di:
Sycheda ’m henaid am dy ras;
Hiraethu mae fy nghnawd un‐wedd,
Am brofi a mwynhau dy hedd,
Mewn anial dir, sychedig, cras.
2I weled dy ogoniant drud,
A’th nerth fel gwelais lawer pryd,
Yn nghyssegr pur dy enw glân;
3Gwell yw ’th drugaredd di, O Dduw!
Na’r bywyd, er mor werthfawr yw —
Fy ngenau a’th fawl â llafar gân.
4Fel hyn clodforaf di o hyd
Dros ddyddiau mywyd yn y byd,
Dyrchafu ’m dwylaw ’n d’ enw wnaf;
5Megys â mêr a brasder mâd
Digonir f’ enaid â mwynhâd,
Ac yn dy foliant llawenhâf.
Rhan II.
8.7.4.
6Pan y’th gofiwyf ar fy ngwely
Mi fyfyriaf am dy ras,
Drwy wyliadwriaethau ’r hirnos,
Nes y gwawrio ’r boreu glâs;
7Ac yn nghysgod, & c.,
Dy adenydd llechu wnaf.
8Glynu wna fy enaid wrthyt,
Dy ddeheulaw ’m deil i’r lan,
9Ond rhai geisiant ddistryw f’ enaid,
Hwy a syrthiant yn y man;
Iselderau, & c.,
Dwfn y ddaear fydd eu lle.
10Syrthiant oll ar fin y cleddyf,
Rhan llwynogod fyddant hwy,
11Ond y brenin lawenycha
Yn ei Dduw, heb ofni mwy:
Gorfoledda, & c.,
Pawb a dyngont iddo ef:
Cauir genau, & c.,
Pawb a dd’wedant gelwydd byth.
Nodiadau.
Dywed teitl y salm mai yn niffaethwch Iudah yr oedd Dafydd pan gyfansoddodd hi: pa un ai yn ystod ei ffoedigaeth rhag Saul, ynte ei ffoedigaeth rhag Absalom, nid yw mor hawdd penderfynu yn sicr. Y tebygolrwydd yw, mai yr olaf oedd, oddi wrth ei fod yn ei grybwyll ei hun fel brenin yn yr adnod olaf; canys nid oedd efe etto yn frenin yn amser Saul, ond yn unig wedi ei eneinio i’r orsedd.
Ychydig a feddyliai Dafydd ei hun, na neb arall y pryd hwnw, pa mor fendithiol iddo ef, i gredinwyr, ac i’r eglwys drwy holl oesau y byd, oedd profedigaethau blinion ei fywyd. Ni welai efe hwynt yn hyfryd, ond yn anhyfryd; ond wedi hyny, y maent yn rhoddi heddychol ffrwyth cyfiawnder yn barhaus yn ei salmau i gredinwyr yn nhrallodion a phrofedigaethau bywyd. A llefaru yn ol dull dyn, ni buasai y trysor ammhrisiadwy hwn yn meddiant yr eglwys, oni buasai i Dafydd gael ei yru i’r anialwch, a’i gadw yn hir yno lawer tro: felly y daeth efe yn ei salmau i fod megys yn gydymaith i bob credadyn cystuddiedig a thrallodus, i’w ddysgu a’i ddiddanu, ac i fod yn arweinydd i’r eglwys hefyd yn ei chyflawniadau cyhoeddus o weddi a mawl.
Ei hiraeth penaf yn yr anialwch lle yr oedd, ydoedd, am gyssegr, gwasanaeth, ac addoliad Duw, a chymdeithas ei bobl. Y mae hyd yn oed ei gŵynion yn y salm hon yn felusion fel diliau mêl.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Tŵr Dafydd gan y Parch. William Rees (Gwilym Hiraethog). Cyhoeddwyd gan Thomas Gee, Dinbych 1875. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.