Salmau 86
86
SALM LXXXVI.
M. C.
Gweddi Dafydd.
1Gostwng dy glust, O Arglwydd da!
I’m gweddi — clyw fy nghri;
Can’s truan ac anghenus iawn
Ti wyddost ydwyf fi.
2Cadw fy enaid, sanctaidd wyf,
Ac achub fi, dy was;
O Dduw! can’s mae f’ ymddiried i
Yn dy anfeidrol ras.
3Tosturia wrthyf, Arglwydd cu,
Can’s arnat llefain wnaf;
4Dyddana ’th was, can’s atat ti
Dyrchafu f’ enaid wnaf.
5Can’s da, O Arglwydd! ydwyt ti,
Da a maddeugar iawn;
O fawr drugaredd i’r rhai oll
Ddisgwyliant am dy ddawn.
6Clyw etto ’m gweddi, O fy Nuw!
A gwrandaw lais fy nghri;
7Yn nydd fy nhrallod, llefain wnaf,
Canys gwrandewi fi.
Rhan II.
M. C.
8Nid oes yn mysg y duwiau neb,
O Arglwydd! fel tydi;
Nid oes gweithredoedd chwaith yn bod
Fel dy weithredoedd di.
9Yr holl genhedloedd ddeuant, ac
Addolant ger dy fron:
A gogoneddant d’ enw mawr,
Drwy barthau daear gron.
10Can’s ti yn unig ydwyt fawr,
A’th waith, rhyfeddol yw;
A thi dy hun drwy’r nef a’r llawr,
Yn unig ydwyt Dduw.
11Dy ffyrdd i mi, O Arglwydd! dysg
A rhodiaf ynddynt hwy;
Una fy nghalon yn barhaus
I ofni d’ enw mwy.
Rhan III.
M. C.
12Moliannaf di, O Arglwydd! â’m
Holl galon y’th fawrhâf;
A gogoneddu d’ enw mawr,
Byth yn dragywydd wnaf.
13Can’s mawr yw dy drugaredd fad
Yn wastad ataf fi;
O uffern isod yn dy ras
Gwaredaist f’ enaid i.
14Rhai beilchion gyfodasant — do,
I’m herbyn, O fy Nuw!
A chynnulleidfa ’r trawsion rai
Geisiasant f’ enaid gwiw.
Duw, ni osodent ger eu bron;
15Ond Ti, erioed o hyd,
Wyt Dduw trugarog a gras lawn,
Hwyrfrydig iawn i lid.
Wyt helaeth o drugaredd a
Gwirionedd, ac o ras;
16O! edrych arnaf, trugarhâ —
Dyro dy nerth i’th was.
Ac achub fab dy was’naeth‐ferch
17Gwna arwydd im’ er da;
Fel gwelo fy nghaseion dig
Er gw’radwydd i’w trahâ.
O herwydd i ti, O fy Nuw!
Fy nghynnorthwyo o’th ddawn;
A rhoi i’m henaid oedd yn drist
Ddiddanwch melus iawn.
Nodiadau.
Dyma Dafydd yn y golwg unwaith etto. Ymddengys nad oedd gan Ezra, neu pwy bynag a gyfleodd y salmau yn llyfr fel y maent yn ein Beiblau, un golwg nac amcan i’w dodi yn olynol a rheolaidd yn ol amseriad eu cyfansoddiad. Cawn rai o salmau boreuol Dafydd yn nghanol y llyfr, a rhai o salmau ei henaint yn mhell o flaen y rhai hyny. Salm berthynol i amser ei ffoedigaeth rhag Absalom yw y drydedd salm yn y llyfr cyntaf. Y maent yn ymddangos fel wedi eu cyfleu yn ol fel y digwyddent ddyfod i law yr hwn oedd yn golygu y gwaith — fel y nodasom o’r blaen. Felly, daw y salm hon o eiddo Dafydd i mewn yn nghanol salmau meibion Corah. Ar ba dymmor o’i fywyd y cyfansoddodd, na pha drallod neillduol a fu yn achlysur iddo ei chyfansoddi, nis gellir penderfynu; canys nid oes iddi deitl i hysbysu hyny. Y mae yn dwyn llawer o debygolrwydd i amryw ereill o salmau Dafydd yn ei hysbryd a’i hiaith. Y mae yn llawn o ysbryd addoli a mawrhau Duw am ei drugaredd a’i raslonrwydd, ac o ysbryd ffydd ac ymddiried yn yr Arglwydd ar y cyfrif hwnw, ac yn llawn o ysbryd gweddi hefyd, am ymwared o drallodion tymmhorol ac ysbrydol, ac am bob gras a bendith angenrheidiol. Y mae efe yn mawrhau ei Dduw, yn ymddiried ynddo, yn galw arno, yn ei foliannu, ac yn gorfoleddu ynddo.
Gesyd yn y salm hon ddadl neu reswm neillduol dros bob deisyfiad o’i weddi. Ymbilia (adn. 1) am i’r Arglwydd “ostwng ei glust i’w wrandaw,” am ei fod yn “druan anghenus” a digymmhorth — am iddo “gadw ei enaid” (adn. 2), am ei fod yn “sanctaidd,” yn neillduedig gan Dduw iddo ei hun, a’i achub a’i ddiogelu, o herwydd ei fod yn ymddiried ynddo am drugaredd ac ymgeledd: adn. 3 — am ei fod “yn llefain beunydd” arno mewn gweddi — am gysur a diddanwch i’w enaid helbulus: adn. 4, 5 — am ei fod yn edrych ato ef yn unig, fel ffynnon pob diddanwch; a’i fod ef “yn dda a maddeugar, ac o fawr drugaredd i’r rhai oll a alwant arno,” & c., & c. Yr oedd y gweddïwr hwn yn gwneyd pob peth oedd ynddo ef ei hun, o drueni ac angen, ac ofn a thrallod, a phob peth sydd yn Nuw, yn ddaioni, a gras, a thrugaredd, a phob mawredd, yn ddadleuon am wrandawiad i’w weddïau; a gall pob gweddïwr etto ddilyn ei esiampl, canys y mae ei weddïau ef yn ffrwyth dysgeidiaeth “yr Ysbryd sydd yn chwilio pob peth, ïe, dyfnion bethau Duw hefyd.”
Currently Selected:
Salmau 86: SC1875
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Tŵr Dafydd gan y Parch. William Rees (Gwilym Hiraethog). Cyhoeddwyd gan Thomas Gee, Dinbych 1875. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.
Salmau 86
86
SALM LXXXVI.
M. C.
Gweddi Dafydd.
1Gostwng dy glust, O Arglwydd da!
I’m gweddi — clyw fy nghri;
Can’s truan ac anghenus iawn
Ti wyddost ydwyf fi.
2Cadw fy enaid, sanctaidd wyf,
Ac achub fi, dy was;
O Dduw! can’s mae f’ ymddiried i
Yn dy anfeidrol ras.
3Tosturia wrthyf, Arglwydd cu,
Can’s arnat llefain wnaf;
4Dyddana ’th was, can’s atat ti
Dyrchafu f’ enaid wnaf.
5Can’s da, O Arglwydd! ydwyt ti,
Da a maddeugar iawn;
O fawr drugaredd i’r rhai oll
Ddisgwyliant am dy ddawn.
6Clyw etto ’m gweddi, O fy Nuw!
A gwrandaw lais fy nghri;
7Yn nydd fy nhrallod, llefain wnaf,
Canys gwrandewi fi.
Rhan II.
M. C.
8Nid oes yn mysg y duwiau neb,
O Arglwydd! fel tydi;
Nid oes gweithredoedd chwaith yn bod
Fel dy weithredoedd di.
9Yr holl genhedloedd ddeuant, ac
Addolant ger dy fron:
A gogoneddant d’ enw mawr,
Drwy barthau daear gron.
10Can’s ti yn unig ydwyt fawr,
A’th waith, rhyfeddol yw;
A thi dy hun drwy’r nef a’r llawr,
Yn unig ydwyt Dduw.
11Dy ffyrdd i mi, O Arglwydd! dysg
A rhodiaf ynddynt hwy;
Una fy nghalon yn barhaus
I ofni d’ enw mwy.
Rhan III.
M. C.
12Moliannaf di, O Arglwydd! â’m
Holl galon y’th fawrhâf;
A gogoneddu d’ enw mawr,
Byth yn dragywydd wnaf.
13Can’s mawr yw dy drugaredd fad
Yn wastad ataf fi;
O uffern isod yn dy ras
Gwaredaist f’ enaid i.
14Rhai beilchion gyfodasant — do,
I’m herbyn, O fy Nuw!
A chynnulleidfa ’r trawsion rai
Geisiasant f’ enaid gwiw.
Duw, ni osodent ger eu bron;
15Ond Ti, erioed o hyd,
Wyt Dduw trugarog a gras lawn,
Hwyrfrydig iawn i lid.
Wyt helaeth o drugaredd a
Gwirionedd, ac o ras;
16O! edrych arnaf, trugarhâ —
Dyro dy nerth i’th was.
Ac achub fab dy was’naeth‐ferch
17Gwna arwydd im’ er da;
Fel gwelo fy nghaseion dig
Er gw’radwydd i’w trahâ.
O herwydd i ti, O fy Nuw!
Fy nghynnorthwyo o’th ddawn;
A rhoi i’m henaid oedd yn drist
Ddiddanwch melus iawn.
Nodiadau.
Dyma Dafydd yn y golwg unwaith etto. Ymddengys nad oedd gan Ezra, neu pwy bynag a gyfleodd y salmau yn llyfr fel y maent yn ein Beiblau, un golwg nac amcan i’w dodi yn olynol a rheolaidd yn ol amseriad eu cyfansoddiad. Cawn rai o salmau boreuol Dafydd yn nghanol y llyfr, a rhai o salmau ei henaint yn mhell o flaen y rhai hyny. Salm berthynol i amser ei ffoedigaeth rhag Absalom yw y drydedd salm yn y llyfr cyntaf. Y maent yn ymddangos fel wedi eu cyfleu yn ol fel y digwyddent ddyfod i law yr hwn oedd yn golygu y gwaith — fel y nodasom o’r blaen. Felly, daw y salm hon o eiddo Dafydd i mewn yn nghanol salmau meibion Corah. Ar ba dymmor o’i fywyd y cyfansoddodd, na pha drallod neillduol a fu yn achlysur iddo ei chyfansoddi, nis gellir penderfynu; canys nid oes iddi deitl i hysbysu hyny. Y mae yn dwyn llawer o debygolrwydd i amryw ereill o salmau Dafydd yn ei hysbryd a’i hiaith. Y mae yn llawn o ysbryd addoli a mawrhau Duw am ei drugaredd a’i raslonrwydd, ac o ysbryd ffydd ac ymddiried yn yr Arglwydd ar y cyfrif hwnw, ac yn llawn o ysbryd gweddi hefyd, am ymwared o drallodion tymmhorol ac ysbrydol, ac am bob gras a bendith angenrheidiol. Y mae efe yn mawrhau ei Dduw, yn ymddiried ynddo, yn galw arno, yn ei foliannu, ac yn gorfoleddu ynddo.
Gesyd yn y salm hon ddadl neu reswm neillduol dros bob deisyfiad o’i weddi. Ymbilia (adn. 1) am i’r Arglwydd “ostwng ei glust i’w wrandaw,” am ei fod yn “druan anghenus” a digymmhorth — am iddo “gadw ei enaid” (adn. 2), am ei fod yn “sanctaidd,” yn neillduedig gan Dduw iddo ei hun, a’i achub a’i ddiogelu, o herwydd ei fod yn ymddiried ynddo am drugaredd ac ymgeledd: adn. 3 — am ei fod “yn llefain beunydd” arno mewn gweddi — am gysur a diddanwch i’w enaid helbulus: adn. 4, 5 — am ei fod yn edrych ato ef yn unig, fel ffynnon pob diddanwch; a’i fod ef “yn dda a maddeugar, ac o fawr drugaredd i’r rhai oll a alwant arno,” & c., & c. Yr oedd y gweddïwr hwn yn gwneyd pob peth oedd ynddo ef ei hun, o drueni ac angen, ac ofn a thrallod, a phob peth sydd yn Nuw, yn ddaioni, a gras, a thrugaredd, a phob mawredd, yn ddadleuon am wrandawiad i’w weddïau; a gall pob gweddïwr etto ddilyn ei esiampl, canys y mae ei weddïau ef yn ffrwyth dysgeidiaeth “yr Ysbryd sydd yn chwilio pob peth, ïe, dyfnion bethau Duw hefyd.”
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Tŵr Dafydd gan y Parch. William Rees (Gwilym Hiraethog). Cyhoeddwyd gan Thomas Gee, Dinbych 1875. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.