توریت شریف: پَیدایش 13
13
1حضرت ابرام مصر وِچوں سارے مالے سمیت اپݨی زناݨی تے حضرت لوط کی نال کہنی کے کَنعان مُلک نے نجب نے علاقے در مُڑی آئے۔ 2حضرت ابرام بہُوں امیر ہوئی گئے سݨ، کِیئانکہ اُس ویلے انہاں کول سونا، چاندی تے ڈنگر سݨ۔
3فِر نجب نے علاقے دروں سفر کرنیاں کرنیاں او بیت ایَل وِچ اُس جغہ پُہچے جتھے پہلے وی بیت ایَل تے عئی نے بشکار انہاں نے تمبو سݨ۔ 4اے او ہی جغہ سی جتھے شروع وِچ اُنہاں قربانی دیݨے آلی جغہ بݨائی سی. فِر اُتھے حضرت ابرام رب نی عبادت کِیتی۔
5حضرت لُوط کول، جیہڑے حضرت ابرام نال سفر کرنے سݨ، پیہڈاں، بکریاں، گانئیاں، داند، تمبو تے اُنہاں نا خاندان وی سی۔ 6پر اُس زِیمی اپر اِتنی جغہ نی سی کہ او دوئے نال کہٹھے رِہی سکݨ، کِیئانکہ اُنہاں کول مال مویشی بہُوں سی. تاں او اِک جغہ گُزارہ نی کری سکݨے سݨ۔ 7اِس واسطے حضرت ابرام نے نوکر تے حضرت لُوط نے نوکر آپے وِچ کُہلݨ لغے۔ اُس ویلے کنعانی تے فرزی لوک وی اُتھے رہݨے سݨ۔
8فِر حضرت ابرام حضرت لُوط کی آخیا، ”مہاڑے تے تہاڑے وِچ تے مہاڑیاں تے تُہاڑیاں نوکراں وِچ چہگڑا ناں ہووے، کِیئانکہ اساں رشتہ دار آں۔ 9الگ ہوئی جاݨے آں. اے سارا مُلخ تہاڑے سامݨے نی؟ جے توں اِک پاسے جاسیں، تے میں دوئے پاسے جاساں۔“
10فِر حضرت لُوط آسے پاسے تکیا، تے اُنہاں نی نظر وادی اُردن پر ٹھہری. اے ساری وادی شہر ضُغر تک سرسبز سی، تے جنّت عدن یا مُلخ مِصر نی طرح لغݨی سی. ( اے رب نے سدُوم شہر تے عُمُورہ شہر نی تباہی کرنے توں پہلوں نی گل اے.) 11اِس واسطے حضرت لُوط اُردن نی ساری وادی اپݨے واسطے پسند کری کِہندی، تے مشرق نے پاسے ٹُری پئے. اِسرح حضرت ابرام تے حضرت لوط اِک دوئے کولوں الگ ہوئی گئے۔ 12حضرت ابرام کَنعان نے مُلخے وِچ ہی رہݨے رہے، تے حضرت لُوط اُس وادی نے شہراں وِچ بسی گئے، تے اپݨا تمبو سدُوم شہر نے نیڑے لائی شوڑیا۔ 13سدُوم نے لوک، رب نی نظر وِچ بدکار تے بہُوں غناہ گار سݨ۔
14حضرت لُوط نے جاݨے توں بعد رب حضرت ابرام کی آخیا، ”جِتھے توں ایں، اُتھوں اپݨی نظر چارے پاسے چنگی طرح دوڑھا، 15کِیئانکہ اے سارا مُلخ جیہڑا تُوں تکݨا ایں، میں تُکی تے تُہاڑیاں نسلاں کی ہمیشہ واسطے دیساں۔ 16میں تُہاڑیاں نسلاں کی مٹی نیاں ذریاں نی طرح بڑاساں. جِسرح کوئی مٹی نیاں زریاں کی نی گِݨی سکݨا، اِسے طرح تُساں نی نسلاں کی وی کوئی نی گِݨی سکݨ لغا! 17ہُݨ ای اِس مُلخے نی لمائی چوڑائی وِچ سیر کر، کِیئانکہ میں تُکی اے سارا دیساں۔“
18فِر حضرت ابرام اپݨا ڈیرا پَٹیا، تے حبرون وِچ جائی کے ممرے نے بڑے درختاں کول رہݨ لغے، تے فِر اُتھے رب واسطے اِک قربانی دیݨے آلی جغہ بݨائی۔
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 13: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
