توریت شریف: پَیدایش 26
26
1فِر اُس مُلخے وِچ دوبارہ قحط پئی گیا، جتھے پہلے حضرت اِبراہِیم نے ویلے قحط پِیا سی، تے حضرت اسحاق فِلِستیاں نے بادشاہ ابی ملک کول جرار وِچ گئے۔ 2رب حضرت اسحاق پر ظاہر ہویا تے آخیا، ”مِصر در ناں جا، بلکہ جیہڑا مُلخ میں تُساں کی دَسساں اُتھے ہی رہ۔ 3اِسے مُلخے وِچ مقیم ہوئی جا، تے میں تُہاڑے نال ہوساں تے تُکی برکت دیساں. میں تُکی تے تُہاڑی نسلاں کی اے سارا مُلخ دیساں، تے میں اُس قسم کی پورا کرساں جیہڑی میں تُہاڑے پیو اِبراہِیم نال کیتی سی۔ 4میں تُہاڑی اولاداں کی اِتنا بدھاساں جِس طرح آسمانے نے تارے اݨ، تے اے سارا مُلخ اُنہاں کی دیساں، تے دُنیا نیاں ساریاں قوماں تُہاڑی اولاداں نے وسیلے نال برکت کِہنسݨ. 5میں اے اِس واسطے کرساں کِیئانکہ اِبراہِیم مہاڑی گل مَنی سی، تے مہاڑیاں قانوںاں پر عمل کِیتا سی.“ 6بس فِر حضرت اسحاق مُلک جرار وِچ رہݨ لغے۔
7اُتھَے نے رہݨ آلیاں لوکاں اُنہاں نی کہرے آلی نے بارے وِچ پُچھیا، تے حضرت اسحاق آخیا، ”او مہاڑی پہیݨ اے“، کِیئانکہ او اپݨی زناݨی دسݨیاں ڈرنے سݨ. اُنہاں اے سوچیا کہ ”اِتھَے نے لوک رِبقہ کی حاصِل کرنے واسطے مِکی ماری نہ شوڑݨ“، کِیئانکہ او بہُوں سُہݨی سی۔
8جدوں اُنہاں کی اُتھے رہݨیاں ہویاں بہُوں دیہاڑے ہوئی گئے، تے فلستیاں نے بادشاہ ابی ملک کھڑکی وِچوں تکیا کہ حضرت اسحاق اپݨی زناݨی بی بی رِبقہ نال ہسݨے کھیڑنے پئے۔ 9فِر اُس حضرت اسحاق کی بُلائی کے آخیا، ”او تے دراصل تُساں نی زناݨی اے! تُوں اُس کی کِیئاں اپݨی پہیݨ دَسیا؟“
حضرت اسحاق جواب دِتا، ”مہاڑا خیال سی کہ میں اِس نی وجہ نال ماریا ناں جاں.“
10بادشاہ آخیا، ”تُوں اساں نال اے کَے کیتا؟ اِس طرح تے اساں وِچوں کوئی وی بڑی اسانی نال تُہاڑی کہرے آلی نال ہم بستری کری کِہنے ار. اِس طرح تُہاڑی وجہ نال اساں اِک بڑے جُرم نے قُصوروار ہوئی جاں ار۔“
11فِر بادشاہ ساریاں لوکاں کی اے حکم دِتا کہ ”جیہڑا بندہ حضرت اسحاق کی یا اُنہاں نی زناݨی کی ہتھ لاسی، اُس کی یعقیناَ موت نی سزا دتی جاسی“۔
12فِر حضرت اسحاق اُس مُلخے وِچ فصل رائی، تے اُسے سال اُنہاں کی سو گُنا پھل مِلیا، کِیئانکہ رب اُنہاں کی برکت دِتی. 13او امیر ہوئی گئے، تے اُنہاں نی دولت اِتھے تک ہوئی گئی کہ او بہُوں بڑے آدمی بݨی گئے۔ 14اُنہاں کول پہڈاں بکریاں، گاںئیاں، داند تے بہُوں سارے نوکر ہوئی گئے، اِس واسطے فلستی اُنہاں کولوں سڑݨ لغی پئے۔ 15تے اُنہاں او سارے کھُوہ جیہڑے حضرت اسحاق نے پیو حضرت اِبراہِیم نیاں نوکراں حضرت اِبراہِیم واسطے کھُݨے سݨ، مٹی نال پَہری کے بند کری شوڑے.
16آخرکار بادشاہ ابی ملک حضرت اسحاق کی آخیا، ”تُساں اساں کولوں لغے جاؤ، کِیئانکہ تُساں اَساں کولوں بہوں زیادہ طاقتور ہوئی گئے او۔“ 17تاں فِر اُتھوں حضرت اسحاق جرار نی وادی وِچ جائی کے ڈیرہ لایا، تے اُتھے رہݨ لغے۔ 18فِر اُنہاں او کھُوہ جیہڑے اُنہاں نے پیو حضرت اِبراہِیم نیاں دیہاڑیاں وِچ کھُݨے گئے سݨ، اِنہاں کی کُھݨوایا، کِیئانکہ فلستیاں حضرت اِبراہِیم نے مرنے توں بعد اِنہاں کی بند کری شوڑیا سی. تے حضرت اسحاق اِنہاں نے او ہی ناں رخے جیہڑے اُنہاں نے والد حضرت اِبراہِیم رخے سݨ۔
19فِر حضرت اسحاق نیاں نوکراں کی وادی وِچ کھݨنیاں کھݨنیاں مِٹھا پاݨی لبھی گیا. 20پر جرار نے ڈنگر چراݨے آلیاں حضرت اسحاق نے ڈنگر چراݨے آلیاں نال چہگڑا کِیتا تے آخݨ لغے، ”اے پاݨی اَساں نا اے!“ اِس واسطے حضرت اسحاق کھوئے نا ناں ”عِسق“ یعنیٰ ”چہگڑا“ رخیا، کِیئانکہ اِنہاں حضرت اسحاق نال چہگڑا کِیتا سی۔ 21فِر حضرت اسحاق نیاں نوکراں دُوآ کھُوہ کھُݨیا، پر اِس پر وی جھگڑا ہویا. اِس واسطے حضرت اسحاق اُس نا ناں ”سِتنہ“ یعنی ”مخالفت“ رخیا. 22فِر او اُتھوں دوئی جغہ گئے تے اِک ہور کھُوہ کھُݨیا، تے اُس پر اُنہاں لوکاں چہگڑا نی کِیتا. اِس واسطے حضرت اسحاق اُس نا ناں ”رِحوبوت“ یعنی ”کھُلی جغہ“ رخیا، تے آخیا، ”رب اے جغہ اساں واسطے بݨائی اے، تے ہُݨ اَساں اِس مُلخے وِچ پھلساں تے بَدساں۔“
23حضرت اسحاق بیر سبع در ٹُری گئے۔ 24اُس راتی رب اُنہاں پر ظاہر ہویا تے آخیا، ”میں تہاڑے پیؤ اِبراہِیم نا خُدا آں. توں ناں ڈر، کِیئانکہ میں تہاڑے نال آں، تے میں تُکی برکت دیساں، تے اپݨے خادم اِبراہِیم نے نال کیتے وے واعدے نی وجہ تُوں تہاڑی نسل بدھاساں۔“
25فِر حضرت اسحاق اُتھے اِک قربانی دیݨے آلی جغہ بݨائی تے رب نی عِبادت کیتی. تے اتھے اپݨا ڈیرہ لایا، تے اُنہاں نیاں نوکراں اِک کھُوہ وی کھُݨیا۔
26اِسے دوران بادشاہ ابی ملک اپݨے ذاتی مشِیر اَخوزت تے اپݨے سپاہ سالار فِیکُول کی نال کہنی کے جرار توں حضرت اسحاق کول آیا۔ 27حضرت اسحاق آخیا، ”تُساں مہاڑے کول کِیئاں آئے او؟ تُساں مہاڑے نال تے نفرت کرنے او تے تُساں مِکی اُتھوں اپݨے کولوں کڈی شوڑیا سی!“
28اُنہاں آخیا، ”اساں صاف تکیا اے کہ رب تُساں نے نال اے. تے اساں سوچیا کہ تُساں نے تے اَساں نے درمیان قسم ہوئی جائے. اچھو، اساں تُساں نال اِک معاہدہ کری کِہناں 29کہ تُساں اساں کی نُقصان نہ پہُنچاݨ لغے، کِیئانکہ اساں وی تُساں کی نی چھیڑیا، بلکہ تُساں نال چنگا سلوک کیتا تے تُساں کی سلامتی نال رُخصت کیتا. تے ہُݨ ظاہر اے کہ رب تُساں کی برکت دِتی اے۔“
30فِر حضرت اسحاق اِنہاں واسطے دعوت تیار کیتی، تے اُنہاں ساریاں مِلی کے کھادا پیتا۔ 31سویرے اُٹھی کے اُنہاں اِک دوئے نال قسم کیتی، فِر حضرت اسحاق اُنہاں کی روانہ کری شوڑیا تے او اُنہاں کولوں خیری نال روانہ ہوئی گئے۔
32اُس دیہاڑے حضرت اسحاق نے نوکر اُنہاں کول آئے تے اُس کھُوئے نے بارے وِچ دسیا جیہڑا اُنہاں کھُݨیا سی کہ ”اَساں کی پاݨی لبھی گیا اے!“ 33فِر حضرت اسحاق اُس نا ناں ”سبع“ یعنی ”قسم“ رخیا، اِس واسطے اُس شہر کی اج تک بیر سبع یعنی ”قسم نا کھُوہ“ آخیا جاݨا۔
34جس ویلے حضرت اِیسَو چالیاں سالاں نے ہوئے، تے اُنہاں حِتی قبیلے وِچوں دو کُڑیاں نال بیاہ کیتا: اِک بیری نی تہی یہودت، تے دُوئی ایلون نی تہی بشامتھ. 35او حضرت اسحاق تے بی بی رِبقہ واسطے پریشانی نا ذریعہ بݨی گئیاں۔
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 26: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
