توریت شریف: پَیدایش 32
32
1فِر حضرت یعقُوب وی اپݨا راہ پکڑیا، تے فرشتے اُنہاں کی مِلے. 2حضرت یعقُوب اُنہاں کی تکی کے آخیا، ”اے اللّٰہ تعالیٰ نا لشکر اے!“، تے اُس جغہ نا ناں ”محنایم“ یعنی ”دو لشکر“ رخیا۔
3فِر اُنہاں اپݨے اگے اگے خبر دیݨے آلیاں کی اپݨے پہراؤ حضرت اِیسَو در پہیجیا، جیہڑے سعیر یعنی ادوم نے ملکے وِچ آباد سݨ۔ 4اُنہاں اِنہاں کی اے پیغام حضرت اِیسَو کی دیݨے واسطے آخیا، ”تُساں نا خادم یعقُوب تُساں کی اطلاع دیݨا کہ مَیں پردیس وِچ جائی کے ہالے تک لابن کول رہیا آں۔ 5مہاڑے کول گاںئیاں، داند، کھوتے، پہڈاں، بکریاں تے نوکرچاکر اݨ. میں اپݨے مالک در اِس واسطے خبر پہیجݨا آں کہ مہاڑے در تُساں نی رحم نی نظر ہووے.“
6بس خبر دیݨے آلے پیغام دیئی کے حضرت یعقُوب کول مڑی آئے تے آخݨ لغے، ”اساں تُساں نے پہراؤ حضرت اِیسَو کول گئے ساں تے پیغام دیئی شوڑیا. تے او چار سو بندیاں کی نال کہنی کے تُساں کی مِلنے کی اچھݨے پے۔“
7پر حضرت یعقُوب بہُوں ڈری کے پریشان ہوئی گئے، تے اُنہاں اپݨے نال آلیاں بندیاں کی دوآں حصیاں وِچ تے پہڈاں، بکریاں،گاںئیاں، دانداں تے اُونٹھاں کی دوآں اجڑاں وِچ تقسیم کری شوڑیا. 8اُنہاں نا خیال اے سی کہ جے اِیسَو اچھی کے اِک گروہ پر حملہ کرسی، تے باقی گروہ شاید بچی جائے۔
9فِر حضرت یعقُوب دعا کیتی، ”اے مہاڑے دادا ابراہیم اور مہاڑے باپ اسحاق نے خدا، مہاڑی دعا سݨ! اے رب، تُوں آپوں مِکی دسیا، ’اپݨے ملک تے رشتے داراں کول واپس جا، تے میں تُکی کامیابی دیساں۔‘ 10میں تُہاڑیاں ساریاں رحمتاں تے وفاداریاں نے قابل ناں، جہڑیاں تُوں اپݨے اِس بندے نال کیتاں، کِیئانکہ میں صرف اپݨی سوٹی کہنی کے دریائے اُردن نے پار گیا ساں، تے ہُݨ مہاڑے کول دو گروہ اݨ۔ 11ہُݨ مہاڑی عرض سُݨی کِہن، تے مہاڑے پہراؤ اِیسَو کولوں مِکی بچائی کہن. میں اُس کولوں ڈرنا آں کہ او اچھی کے مِکی تے مہاڑیاں بچّیاں کی ماواں سمیت ماری ناں سٹے۔ 12اے تُہاڑا ہی آخݨا اے کہ ’میں تہاڑے نال ضرور چنگیائی کرساں تے تُہاڑی نسلاں سمندر نی ریتو نی طرح بدھاساں جہڑیاں گِݨݨ ناں ہوسݨ‘.“
13فِر حضرت یعقُوب اُس راتی اُتھے رہے، تے اُنہاں کول جو کُج وی سی اُس وِچوں اپݨے پہراؤ اِیسَو واسطے نذرانہ ازالے نی شکل وِچ کڈیا، 14جیہڑے دو سو بکریاں، وی بکرے، دو سو پہڈاں تے وی لیلے، 15تری دُدھ دیݨے آلیاں اونٹھݨیاں بچیاں سمیت، چالی گانئیاں، دس داند، وی کھوتیاں تے دس کھوتے سݨ۔ 16اِنہاں ڈنگراں نے الگ الگ حصے بݨائی کے اُنہاں اپݨے نوکراں نے حوالے کِیتے، تے اُنہاں کی آخیا، ”تُساں مہاڑے اگے اگے جاؤ، تے ڈنگراں کی تھوڑا لادا لادا رکھو۔“
17تے اُنہاں ساریاں تُوں اگے اَجڑے نیاں چراݨے آلے کی حکم دِتا، ”جدوں مہاڑا پہرآ اِیسَو تُساں کی مِلے، تے تُساں کولوں پُچھے کہ ’تُساں کس نے نوکر او؟‘ تے ’کدھر جُلے او؟‘ تے ’تُساں کول ڈنگر کِس نے اݨ؟‘، 18تے تُساں اے آخیا کہ ’اے تُساں نے خادم یعقُوب نے اݨ، تے اے نذرانہ اے جیہڑا تُساں واسطے پہیجیا گیا، تے او آپوں وی اَساں نے پِچھے اچھݨے پئے‘۔“
19حضرت یعقُوب دوئے تے تریئے اَجڑے نیاں آجڑیاں تے باقی ساریاں کی وی او ہی حکم دِتا، تے اے وی آخیا، 20”اے ضرور آخیا کہ ’تُساں نا خادم یعقُوب وی اَساں نے پِچھے پِچھے اچھݨا پیا‘۔“ اُنہاں اے سوچیا کہ ’میں آپے کولوں پہلے نذرانہ پہیجھی کے اُس کی راضی کری کہنساں، تے فِر جدوں اُس کی مِلساں تے شائد او اِس طرح مِکی قبول کری کہنے‘۔ 21اِس طرح او نذرانہ اُنہاں نے اگے اگے دریا نے پار گیا، پر او آپوں اُس راتی اپݨے تمبُو وِچ رہے۔
22اُس راتی او اُٹھے، تے اپݨیاں دوآں زناݨیاں، دوآں لُونڈیاں تے یاراں پُتراں کی کہنی کے دریائے یبوق اُس جگہ تُوں پار کروایا جِتھوں کٹ ڈُونگا سی۔ 23فِر اُنہاں اپݨا سارا سامان وی پار پہنچائی شوڑیا، 24پر او آپوں کہلے رِہی گئے. اُس ویلے ایک بندہ ایا، تے پَو پھُٹݨے تک اُنہاں نال کُشتی کرنا رہیا۔
25جدُوں اُس بندے تکیا کہ او حضرت یعقُوب کولوں جِتݨا نی پیا، تے اُس اُنہاں نی سونجھے کی ہتھ لایا، تے اُنہاں نا جوڑ نکلی گیا۔ 26فِر بندے آخیا، ”مِکی جاݨ دے، کِیئانکہ پَو پھُٹی گئی اَے.“
پر حضرت یعقُوب آخیا، ”جس ویلے تک تُساں مِکی برکت ناں دیسو، میں تُساں کی جاݨ نی دیݨا۔“
27تاں فِر اُس بندے پُچھیا، ”تُہاڑا کَے ناں اے؟“
اُنہاں جواب دِتا، ”یعقُوب ۔“
28فِر اُس بندے آخیا، ”اج تُوں بعد تُہاڑا ناں یعقُوب ناں ہوسی، بلکہ ”اسرائیل“ ہوسی، کِیئانکہ تُوں خُدا تے بندیاں نال زور آزمائی کیتی تے توں ڈاڈھا ہوئی گیا ایں۔“ (”اسرائیل“ نا مطلب اے ’او خُدا نال کُلݨا‘.)
29حضرت یعقُوب اُس کی آخیا، ”میں تُساں نی منت کرنا آں کہ تُساں مِکی اپݨا ناں دسی شوڑو۔“
پر اُس آخیا، ”توں مہاڑا ناں کِیئاں پُچھݨا ایں؟“ فِر اُس اُنہاں کی برکت دِتی۔
30حضرت یعقُوب آخیا، ”میں اللّٰہ تعالیٰ کی روبرو تکیا اے، تاں وی مہاڑی جان بچی رہی اے۔“ اِس واسطے اُنہاں اُس جغہ نا ناں ”فنی ایل“ یعنی ”دِیدارِ اِلٰہی“ رخیا.
31جدوں حضرت یعقُوب اُس جغہ تُوں اگے ٹُری گئے، تے اُس ویلے سُورج چڑھیا وا سی تے او اپݨی سونجے نی وجہ نال لنگڑے لنگڑے ٹُرنے سݨ۔ 32اِیئے وجہ ہے کہ آج وی بنی اسرائیل سونجھے نے جوڑے نی رگ کی نی کھاݨے، کِیئانکہ حضرت یعقُوب نی اِسے رگے کی اُس بندے ہتھ لایا سی.
Currently Selected:
توریت شریف: پَیدایش 32: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
