Księga Ijoba 14
14
1 Człowiek zrodzony z kobiety ma krótkie dni oraz jest przesycony niepokojem.
2 Rozwija się jak kwiat i więdnie, przelatuje jak cień oraz się nie utrzyma.
3 I nad takim trzymasz otwarte Twoje oczy i przed Siebie pociągasz mnie na sąd.
4 Kto odda zapłatę czystego nieczystemu? Ani jeden!
5 Gdyż ustanowione są jego dni, a liczba jego miesięcy została u ciebie ustalona; gdy wyznaczyłeś jego kres, którego nie jest w stanie przekroczyć.
6 Zatem odwróć swój wzrok ode mnie, bym mógł wytchnąć i abym się ucieszył, jak najemnik swoją dzienną wysługą.
7 Gdyż drzewo ma jeszcze nadzieję; bo kiedy zostaje ścięte – odradza się na nowo, a jego pędy nie ustają.
8 Chociaż w ziemi zestarzeje się jego korzeń, a pień obumiera w prochu
9 na zapach wody się rozwija, wypuszczając gałązki jak świeżo zasadzona latorośl.
10 Ale kiedy umiera mąż – leży on bezwładny; kiedy człowiek skonał – gdzie wtedy jest?
11 Jak wody ściekają do morza, a strumień opada i wysycha –
12 tak człowiek się kładzie i więcej nie powstaje; nie rozbudzi się dopóki stoją niebiosa, nie ocknie się ze swojego snu.
13 O, gdybyś mnie schował w Krainie Umarłych okrył mnie, dopóki nie uśmierzy się Twój gniew; gdybyś mi wyznaczył kres, a potem o mnie wspomniał!
14 Kiedy człowiek umiera, to czy znowu ożyje? Jeśli tak, wtedy bym wytrwał przez wszystkie dni mej służby, aż by nadeszło moje wyzwolenie.
15 Wezwałbyś, a ja bym Ci odpowiedział, bo byś zatęsknił za dziełem Twoich rąk.
16 Ale teraz liczysz moje kroki i czuwasz nad moją winą.
17 Mój występek opieczętowany jest w woreczku, a kara za moją winę zaszyta.
18 Zaprawdę, jak się kruszy góra podczas upadku, jak się usuwa skała ze swojego miejsca,
19 jak woda wydrąża skały i fale spłukują grunt ziemi tak nadzieje człowieka wniwecz obracasz.
20 Pokonujesz go na zawsze i odchodzi, przeobrażasz jego oblicze i go puszczasz.
21 Gdy jego dzieci cześć zyskują – on jest tego nieświadom; a kiedy są w poniżeniu – on na nie nie uważa.
22 Póki żyw tylko nad nim samym boleje jego cielesna natura, tylko nad nim samym smuci się jego dusza.
Currently Selected:
Księga Ijoba 14: NBG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.
Księga Ijoba 14
14
1 Człowiek zrodzony z kobiety ma krótkie dni oraz jest przesycony niepokojem.
2 Rozwija się jak kwiat i więdnie, przelatuje jak cień oraz się nie utrzyma.
3 I nad takim trzymasz otwarte Twoje oczy i przed Siebie pociągasz mnie na sąd.
4 Kto odda zapłatę czystego nieczystemu? Ani jeden!
5 Gdyż ustanowione są jego dni, a liczba jego miesięcy została u ciebie ustalona; gdy wyznaczyłeś jego kres, którego nie jest w stanie przekroczyć.
6 Zatem odwróć swój wzrok ode mnie, bym mógł wytchnąć i abym się ucieszył, jak najemnik swoją dzienną wysługą.
7 Gdyż drzewo ma jeszcze nadzieję; bo kiedy zostaje ścięte – odradza się na nowo, a jego pędy nie ustają.
8 Chociaż w ziemi zestarzeje się jego korzeń, a pień obumiera w prochu
9 na zapach wody się rozwija, wypuszczając gałązki jak świeżo zasadzona latorośl.
10 Ale kiedy umiera mąż – leży on bezwładny; kiedy człowiek skonał – gdzie wtedy jest?
11 Jak wody ściekają do morza, a strumień opada i wysycha –
12 tak człowiek się kładzie i więcej nie powstaje; nie rozbudzi się dopóki stoją niebiosa, nie ocknie się ze swojego snu.
13 O, gdybyś mnie schował w Krainie Umarłych okrył mnie, dopóki nie uśmierzy się Twój gniew; gdybyś mi wyznaczył kres, a potem o mnie wspomniał!
14 Kiedy człowiek umiera, to czy znowu ożyje? Jeśli tak, wtedy bym wytrwał przez wszystkie dni mej służby, aż by nadeszło moje wyzwolenie.
15 Wezwałbyś, a ja bym Ci odpowiedział, bo byś zatęsknił za dziełem Twoich rąk.
16 Ale teraz liczysz moje kroki i czuwasz nad moją winą.
17 Mój występek opieczętowany jest w woreczku, a kara za moją winę zaszyta.
18 Zaprawdę, jak się kruszy góra podczas upadku, jak się usuwa skała ze swojego miejsca,
19 jak woda wydrąża skały i fale spłukują grunt ziemi tak nadzieje człowieka wniwecz obracasz.
20 Pokonujesz go na zawsze i odchodzi, przeobrażasz jego oblicze i go puszczasz.
21 Gdy jego dzieci cześć zyskują – on jest tego nieświadom; a kiedy są w poniżeniu – on na nie nie uważa.
22 Póki żyw tylko nad nim samym boleje jego cielesna natura, tylko nad nim samym smuci się jego dusza.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.