Przypowieści Salomona 27
27
1 Nie przechwalaj się dniem jutrzejszym, bo nie wiesz, co może zrodzić dzień dzisiejszy.
2 Niech chwali cię inny, a nie twe usta; obcy, a nie twoje własne wargi.
3 Kamień ma ciężar, a piasek wagę – ale gniew głupca jest cięższy od tych obu.
4 Okrutna jest zapalczywość i poryw gniewu – ale kto się ostoi wobec zazdrości?
5 Lepsza jawna przygana, niż zatajona w przyjaźni.
6 Rany zadane przez przyjaciela są szczere, a pocałunki wroga zbyt obfite.
7 Syty podepcze i samospływający miód; głodny każdą gorycz uznaje jako słodką.
8 Jak ptak, który odleciał od swojego gniazda – tak człowiek, który musiał odejść ze swego miejsca.
9 Olejek i kadzidło rozweselają serce, ale więcej słodkie słowo przyjaciela z jego gotowej do rady duszy.
10 Nie opuszczaj twojego przyjaciela, przyjaciela twojego ojca i nie wchodź do domu twojego brata w dzień twojego nieszczęścia. Lepszy bliski sąsiad niż daleki brat.
11 Stań się mądrym, Mój synu, rozraduj Moje serce; abym temu, co mi urąga mógł odpowiedzieć:
12 Mądry przewiduje nieszczęście i się chroni; głupcy się zapędzają i ponoszą szkodę.
13 Zabierz mu szatę, ponieważ zaręczył za obcego; a za tą cudzą kobietę zabierz mu ją w zastaw.
14 Kto wczesnym rankiem, donośnym głosem wita błogosławieństwem swojego bliźniego – temu to bywa poczytane za klątwę.
15 Cieknąca wciąż rynna w dżdżystym dniu oraz swarliwa kobieta podobne są do siebie.
16 Kto by ją chciał powstrzymać – powstrzymuje wiatr, albo rozlewającą się oliwę, na którą natknął się swoją prawicą.
17 Żelazo ostrzy się żelazem; zaś jeden człowiek niech wygładza spojrzenie drugiego.
18 Kto pielęgnuje figowe drzewo – będzie spożywał z jego owocu; a kto dogląda swego pana – zjedna sobie szacunek.
19 Jak w wodzie odbija się twarz naprzeciwko twarzy tak i serce człowieka w człowieku.
20 Przepaść i Kraina Umarłych nigdy nie mają dosyć; tak też i oczy ludzkie są nienasycone.
21 Tygiel dla srebra, piec dla złota – zaś dla człowieka jego sława.
22 Choćbyś wśród ziarna i głupca utłukł w moździerzu – to jednak jego głupota od niego się nie oddzieli.
23 Starannie doglądaj stanu twoich stad oraz miej pieczę nad trzodami.
24 Bowiem dobrobyt nie trwa wiecznie; ani korona od pokolenia do pokolenia?
25 Gdy zniknie trawa, ukaże się świeża ruń i będą zebrane górskie zioła –
26 wtedy jagnięta dostarczą ci przyodziewku i będziesz miał kozły zamiast pola.
27 Pod dostatkiem koziego mleka na twój chleb, na chleb twojego domu i na żywność dla twych służebnic.
Currently Selected:
Przypowieści Salomona 27: NBG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.
Przypowieści Salomona 27
27
1 Nie przechwalaj się dniem jutrzejszym, bo nie wiesz, co może zrodzić dzień dzisiejszy.
2 Niech chwali cię inny, a nie twe usta; obcy, a nie twoje własne wargi.
3 Kamień ma ciężar, a piasek wagę – ale gniew głupca jest cięższy od tych obu.
4 Okrutna jest zapalczywość i poryw gniewu – ale kto się ostoi wobec zazdrości?
5 Lepsza jawna przygana, niż zatajona w przyjaźni.
6 Rany zadane przez przyjaciela są szczere, a pocałunki wroga zbyt obfite.
7 Syty podepcze i samospływający miód; głodny każdą gorycz uznaje jako słodką.
8 Jak ptak, który odleciał od swojego gniazda – tak człowiek, który musiał odejść ze swego miejsca.
9 Olejek i kadzidło rozweselają serce, ale więcej słodkie słowo przyjaciela z jego gotowej do rady duszy.
10 Nie opuszczaj twojego przyjaciela, przyjaciela twojego ojca i nie wchodź do domu twojego brata w dzień twojego nieszczęścia. Lepszy bliski sąsiad niż daleki brat.
11 Stań się mądrym, Mój synu, rozraduj Moje serce; abym temu, co mi urąga mógł odpowiedzieć:
12 Mądry przewiduje nieszczęście i się chroni; głupcy się zapędzają i ponoszą szkodę.
13 Zabierz mu szatę, ponieważ zaręczył za obcego; a za tą cudzą kobietę zabierz mu ją w zastaw.
14 Kto wczesnym rankiem, donośnym głosem wita błogosławieństwem swojego bliźniego – temu to bywa poczytane za klątwę.
15 Cieknąca wciąż rynna w dżdżystym dniu oraz swarliwa kobieta podobne są do siebie.
16 Kto by ją chciał powstrzymać – powstrzymuje wiatr, albo rozlewającą się oliwę, na którą natknął się swoją prawicą.
17 Żelazo ostrzy się żelazem; zaś jeden człowiek niech wygładza spojrzenie drugiego.
18 Kto pielęgnuje figowe drzewo – będzie spożywał z jego owocu; a kto dogląda swego pana – zjedna sobie szacunek.
19 Jak w wodzie odbija się twarz naprzeciwko twarzy tak i serce człowieka w człowieku.
20 Przepaść i Kraina Umarłych nigdy nie mają dosyć; tak też i oczy ludzkie są nienasycone.
21 Tygiel dla srebra, piec dla złota – zaś dla człowieka jego sława.
22 Choćbyś wśród ziarna i głupca utłukł w moździerzu – to jednak jego głupota od niego się nie oddzieli.
23 Starannie doglądaj stanu twoich stad oraz miej pieczę nad trzodami.
24 Bowiem dobrobyt nie trwa wiecznie; ani korona od pokolenia do pokolenia?
25 Gdy zniknie trawa, ukaże się świeża ruń i będą zebrane górskie zioła –
26 wtedy jagnięta dostarczą ci przyodziewku i będziesz miał kozły zamiast pola.
27 Pod dostatkiem koziego mleka na twój chleb, na chleb twojego domu i na żywność dla twych służebnic.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.