يوحنا 6

1هنن ڳالهين کانپوءِ يسوع گليل جي سمنڊ، يعني تبرياس جي ڍنڍ جي پرئين ڀر هليو ويو. 2۽ ماڻهن جو وڏو ميڙاڪو سندس پٺيان آيو، ڇاڪاڻ تہ بيمارن تي جي معجزا ٿي ڪيائين، سي هنن پئي ڏٺا. 3يسوع جبل تي چڙهي ويو، ۽ اتي پنهنجن شاگردن سان گڏ وڃي ويٺو. 4۽ يهودين جي عيد فسح ويجهي هئي.

5پوءِ يسوع اکيون مٿي کڻي ڏٺو تہ هڪ وڏو ميڙاڪو وٽس پيو اچي، تڏهن فلپس کي چوڻ لڳو تہ هيترا جي کائيندا، سو ماني ڪٿان ڳنهون؟ 6پر هن کيس آزمائڻ لاءِ ائين چيو، ڇالاءِ تہ کيس خبر هئي تہ آئون ڇا ڪندس. 7فلپس هن کي جواب ڏنو، تہ هڪڙي هڪڙي کي ٿورو کائڻ لاءِ ملي، تہ بہ اُنهن لاءِ ٻن سون دينارن جون مانيون پوريون نہ ٿينديون. 8تڏهن سندس شاگردن مان هڪڙي شمعون پطرس جي ڀاءُ اندرياس چيس تہ 9هتي هڪڙو ڇوڪرو آهي، جنهن وٽ جَوَن جون پنج مانيون ۽ ٻہ ڪُرڙيون آهن، پر اهي ايترن ماڻهن ۾ ڇا ٿينديون؟ 10يسوع چيو تہ ماڻهن کي ويهاري وڃو. ۽ انهي هنڌ گهڻو گاهہ هو. پوءِ اُهي مرد، جي شمار ۾ پنج هزار کن هئا، سي ويهي ويا. 11تڏهن يسوع اُهي مانيون وٺي شڪر ڪري، جيڪي ويٺا هئا، تن کي ورهائي ڏنيون، ۽ انهيءَ طرح ڪُرڙين مان بہ جيترو گهُريائون، تيترو ڏنائين. 12۽ جڏهن هو ڍءُ ڪري رهيا، تڏهن پنهنجن شاگردن کي چيائين، تہ ٽڪر ٽيرا جيڪي بچيا آهن، سي ميڙي کڻو، تہ ڪي بہ اجايو نہ وڃي. 13تڏهن اُهي ميڙڻ لڳا، ۽ جَوَن جي پنجن مانين مان ٽڪر ٽيرا جي کائڻ وارن بچايا هئا، تن مان ٻارهن کاريون ڀري کنيائون. 14پوءِ اهو معجزو جو هن ڪيو، سو ڏسي ماڻهو چوڻ لڳا تہ جيڪو نبي جهان ۾ اچڻو آهي، سو سچ پچ اهو ئي آهي.

15پوءِ يسوع ڏٺو تہ هنن جو مطلب آهي تہ زور سان جهلي بادشاهہ ڪريونس، تنهنڪري هو موٽي جبل ڏانهن اڪيلو نڪري ويو.

16جڏهن سانجهي ٿي، تڏهن سندس شاگرد سمنڊ تي ويا، 17۽ ٻيڙيءَ ۾ چڙهي سمنڊ جي پار ڪفرناحوم ڏانهن روانا ٿيا، ۽ مٿان اچي اونداهي ٿي، ۽ يسوع اڃا وٽن ڪونہ آيو هو. 18۽ طوفان جي ڪري سمنڊ ۾ لهرون اُٿڻ لڳيون. 19پوءِ جڏهن ٽي چار ميل کن ڪاهي ويا، تڏهن ڏٺائون تہ يسوع سمنڊ تي پنڌ ڪندو ٻيڙيءَ جي ويجهو پيو اچي، ۽ هو ڊڄي ويا. 20پر هن چين تہ آئون آهيان، ڊڄو نہ. 21تڏهن خوشيءَ سان هن کي ٻيڙيءَ ۾ چاڙهيائون، ۽ هڪدم ٻيڙي اُنهي هنڌ وڃي پهتي، جيڏانهن هو پئي ويا.

22ٻئي ڏينهن اُهو ميڙاڪو، جو سمنڊ جي پرئين ڀر بيٺو هو، تنهن ڏٺو تہ اُتي تہ هڪڙي ٻيڙيءَ ڌاران ٻيو ڪي بہ ڪين هو، ۽ يسوع تہ پنهنجن شاگردن سان ٻيڙيءَ ۾ چڙهيو ئي ڪين هو، پر سندس شاگرد اڪيلا ويا هئا. 23(اگرچہ جتي خداوند جي شڪرانن چوڻ بعد هنن ماني کاڌي هئي، انهيءَ جاءِ جي ويجهو ٻيا مڇئا تبرياس کان آيا هئا). 24سو جڏهن ميڙاڪي ڏٺو تہ نڪو يسوع آهي ۽ نڪي سندس شاگرد، تڏهن هو پاڻ انهن مڇئن ۾ چڙهي يسوع کي ڳولڻ لاءِ ڪفرناحوم ۾ آيا. 25۽ جڏهن سمنڊ جي پار ڳولي اچي لڌائونس، تڏهن چيائونس تہ اي اُستاد، تون هتي ڪڏهن آئين؟ 26يسوع جواب ڏيئي چين، تہ آئون اوهان کي سچ سچ ٿو چوان، تہ اوهين جو مون کي ڳوليو ٿا، سو انهي لاءِ نہ تہ معجزا ڏٺا اٿوَ، پر انهي لاءِ جو مانيون کائي ڍءُ ڪيو اٿوَ. 27جيڪو کاڄ فاني آهي، تنهن لاءِ محنت نہ ڪريو، پر اُنهي کاڄ لاءِ، جو هميشہ جي زندگيءَ تائين هلي ٿو، جو ابن آدم اوهان کي ڏيندو: ڇالاءِ تہ پيءُ يعني خدا، هن تي ئي مهر هنئي آهي. 28تڏهن هنن چيس تہ اسين ڇا ڪريون جو خدا جا ڪم بجا آڻيون؟ 29يسوع جواب ڏيئي چين تہ خدا جو ڪم هيءُ آهي تہ جنهن کي موڪليو اٿس، تنهن تي ايمان آڻيو. 30تنهن تي هنن چيس، تہ پوءِ تون اسان کي ڪهڙي نشاني ٿو ڏيکارين تہ اسين ڏسي توکي قبول ڪريون؟ تون ڪهڙو ڪم ٿو ڪرين؟ 31اسان جي ابن ڏاڏن رڻ پٽ ۾ من کاڌي، جيئن ڪ لکيل آهي، تہ هن کين کائڻ لاءِ آسمان مان ماني ڏني. 32تڏهن يسوع چين، تہ آئون اوهان کي سچ سچ ٿو چوان تہ اُهو موسيٰ ڪين هو جنهن اوهان کي آسمان مان ماني ڏني، پر منهنجو پيءُ اوهان کي آسمان مان سچي ماني ٿو ڏئي. 33ڇالاءِ تہ خدا جي ماني اُها آهي جا آسمان مان لهي اچي جهان کي زندگي ٿي ڏئي. 34تنهن تي هنن چيس، تہ اي خداوند، اها ماني تہ اسان کي هميشہ ڏي. 35يسوع چين تہ زندگيءَ جي ماني آئون آهيان، جيڪو مون وٽ ٿو اچي، تنهن کي ڪڏهن بک ڪين لڳندي، ۽ جيڪو مون تي ايمان ٿو آڻي، تنهن کي ڪڏهن اُڃ ڪين لڳندي. 36پر مون اوهان کي چيو تہ اوهان مون کي ڏٺو آهي تہ بہ ايمان نٿا آڻيو. 37جيڪي بہ پيءُ مون کي ڏئي ٿو، سي مون وٽ ايندا، ۽ جيڪو مون وٽ اچي ٿو، تنهن کي آئون اصل ڪڍي ڪين ڇڏيندس. 38ڇالاءِ تہ آئون پنهنجيءَ مرضيءَ تي هلڻ لاءِ نہ، پر جنهن مون کي موڪليو آهي، تنهن جي مرضيءَ تي هلڻ لاءِ آسمان مان لهي آيو آهيان. 39جنهن مون کي موڪليو آهي، تنهن جي مرضي هيءَ آهي، تہ جيڪي بہ مون کي ڏنو اٿس، تنهن مان ڪجهہ بہ نہ وڃايان، پر پوئين ڏينهن ان کي جياري اُٿاريان. 40ڇالاءِ تہ منهنجي پيءُ جي هيءَ مرضي آهي، تہ هرهڪ جو پٽ کي ڏسي ٿو، ۽ مٿس ايمان ٿو آڻي، تنهن کي هميشہ جي زندگي ملي؛ ۽ آئون پوئين ڏينهن هن کي جياري اُٿاريندس.

41تڏهن يهودي هن بابت سُر پُر ڪرڻ لڳا، ڇالاءِ جو هن چيو تہ آسمان مان جا ماني لهي آئي آهي، سا آئون آهيان. 42۽ هو چوڻ لڳا تہ اهو يسوع يوسف جو پٽ آهي نہ، جنهن جي ماءُ پيءُ کي اسين سڃاڻون؟ تڏهن هينئر ڪيئن ٿو چوي تہ آئون آسمان مان لٿو آهيان؟ 43يسوع جواب ڏيئي چين تہ پاڻ ۾ سُر پُر نہ ڪريو. 44ڪوبہ ماڻهو مون وٽ اچي نٿو سگهي، جيسين ڪ پيءُ، جنهن مون کي موڪليو آهي، سو نہ ڇڪيس: ۽ آئون پوئين ڏينهن ان کي جياري اُٿاريندس. 45نبين جي ڪتابن ۾ لکيل آهي، تہ ”اُهي سڀ خدا پاران سيکاريا ويندا.“ هرڪو جنهن پيءُ کان ٻُڌو آهي، ۽ وٽانئس سکيو آهي، سو مون وٽ ٿو اچي. 46ائين نہ آهي تہ ڪنهن بہ ماڻهوءَ پيءُ کي ڏٺو آهي، سواءِ انهي جي، جو خدا وٽان آهي، تنهن ئي پيءُ کي ڏٺو آهي. 47آئون اوهان کي سچ سچ ٿو چوان، تہ جيڪو مون تي ايمان ٿو آڻي، هميشہ جي زندگي انهيءَ جي آهي. 48زندگيءَ جي ماني آئون آهيان. 49اوهان جي ابن ڏاڏن رڻ پٽ ۾ من کاڌي، ۽ اُهي مري ويا. 50هيءَ اُها ماني آهي، جا آسمان مان لهي ٿي، تہ ماڻهو اُن مان کائي ۽ مري نہ وڃي. 51آئون اُها زندہ ماني آهيان، جا آسمان مان لٿي آهي: جيڪڏهن ڪوبہ هن مانيءَ مان کائيندو تہ هميشہ جيئرو رهندو: بلڪ اُها ماني جا آئون جهان جي زندگيءَ لاءِ ڏيندس، سا آهي منهنجو گوشت.

52تنهن تي يهودي پاڻ ۾ اچي اٽڪيا، ۽ چوڻ لڳا تہ هي ماڻهو اسان کي پنهنجو گوشت ڪيئن کائڻ لاءِ ڏيندو؟ 53تڏهن يسوع چين، تہ آئون اوهان کي سچ سچ ٿو چوان تہ جيسين اوهين ابن آدم جو گوشت نہ کائيندا، ۽ رت نہ پيئندا، تيسين اوهان ۾ زندگي هوندي ئي ڪانہ. 54جيڪو منهنجو گوشت ٿو کائي ۽ منهنجو رت ٿو پيئي، هميشہ جي زندگي اُنهي جي آهي: آئون هن کي پوئين ڏينهن جياري اُٿاريندس. 55ڇالاءِ تہ منهنجو گوشت سچ پچ کائڻ جي شيءِ آهي، ۽ منهنجو رت سچ پچ پيئڻ جي شيءِ آهي. 56جيڪو منهنجو گوشت ٿو کائي ۽ منهنجو رت ٿو پيئي، سو مون ۾ ٿو رهي، ۽ آئون منجهس. 57جيئن زندہ پيءُ مون کي موڪليو آهي، ۽ آئون پيءُ جي ڪري ٿو جيان؛ تيئن جيڪو مون کي ٿو کائي، سو پڻ منهنجي ڪري جيئندو. 58هيءَ اُها ماني آهي، جا آسمان مان لٿي آهي: نہ جيئن اوهان جي ابن ڏاڏن کاڌي ۽ مري ويا: پر جيڪو هيءَ ماني ٿو کائي، سو هميشہ جيئرو رهندو. 59اهي ڳالهيون هن ڪفرناحوم ۾ هڪ عبادتخاني ۾ تعليم ڏيڻ وقت چيون.

60انهي ڪري سندس شاگردن مان گهڻن، جڏهن هيءُ ٻُڌو، تڏهن چوڻ لڳا تہ هيءَ ڳالهہ تہ سخت آهي؛ اِها ڪير ٻُڌي سگهندو؟ 61پر يسوع پنهنجي اندر ۾ ڄاتو تہ منهنجا شاگرد انهيءَ ڳالهہ تي سُر پُر ٿا ڪن، تڏهن چيائين تہ هيءَ ڳالهہ اوهان کي گمراهہ ٿي ڪري ڇا؟ 62ڀلا جيڪڏهن ابن آدم کي اوڏانهن چڙهي ويندو ڏسو، جتي هو اڳيئي هو، تہ پوءِ ڪيئن؟ 63جيارڻ وارو تہ روح آهي، جسم مان ڪو فائدو ڪونهي: هي ڳالهيون جيڪي مون اوهان کي چيون آهن، سي روح ۽ زندگي آهن. 64پر اوهان مان ڪي آهن جي ايمان نٿا آڻين. ڇالاءِ تہ يسوع کي شروع کان خبر هئي تہ ڪهڙن ڪهڙن کي ايمان ڪونهي، ۽ ڪير مون کي جهلائيندو. 65۽ هن چيو، تہ انهي سبب ڪري مون اوهان کي چيو آهي تہ ڪوبہ ماڻهو مون وٽ اچي نٿو سگهي، جيسين ڪ هن کي پيءُ وٽان اهڙي طاقت نہ ملي.

66تنهن تي سندس گهڻا شاگرد پٺتي موٽي هليا ويا، ۽ وري ساڻس ڪڏهن گهُمڻ جي نہ ڪيائون. 67تڏهن يسوع هنن ٻارهن ڄڻن کي چيو، تہ اوهين بہ وڃڻ چاهيو ٿا ڇا؟ 68شمعون پطرس جواب ڏنس، تہ اي خداوند، اسين ڪنهن وٽ وڃون؟ هميشہ جي زندگيءَ جون ڳالهيون تہ تو وٽ آهن. 69۽ اسان ايمان آندو آهي، ۽ ڄاتو اٿئون تہ تون اُهو خدا جو قدوس آهين. 70يسوع کين جواب ڏنو، تہ مون اوهان ٻارهن ئي کي ڪين چونڊيو آهي، ۽ اوهان مان هڪڙو شيطان آهي؟ 71هن هيءَ ڳالهہ شمعون اسڪريوتي جي پٽ يهوداهہ جي بابت ڪئي، ڇالاءِ تہ اُهوئي ٻارهن مان هڪڙو هو، جنهن جهلايس.

Currently Selected:

يوحنا 6: SB62

Highlight

Copy