Dzieje Apostolkie 20
20
Paweł w Macedonii, Grecji i Troadzie
1A gdy rozruchy ustały, przywołał Paweł uczniów i napomniawszy ich, pożegnał się z nimi i ruszył w drogę do Macedonii.
2A obszedłszy owe strony i dodawszy im w licznych przemowach otuchy, przybył do Grecji.
3I zabawił tu trzy miesiące, a że miał zamiar udać się morzem do Syrii, Żydzi zaś urządzili na niego zasadzkę, postanowił powrócić przez Macedonię.
4 #
Dz. 17,10; 19,29; Rzym. 16,21 A towarzyszył mu aż do Azji Sopater, syn Pyrrusa z Berei, a z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, również Gajus z Derbe i Tymoteusz, z Azjatów zaś Tychikus i Trofim.
5 #
Dz. 16,8
Ci poszli naprzód i czekali na nas w Troadzie;
6My zaś odpłynęliśmy z Filippi po święcie Przaśników i w pięć dni przybyliśmy do nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni.
Przywrócenie życia Eutychusowi
7 #
I Kor. 16,2; Dz. 2,42.46 A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy.
8A było wiele lamp w sali na piętrze, gdzie się zebraliśmy.
9A pewien młodzieniec, imieniem Eutychus, siedział na oknie i będąc bardzo senny, gdy Paweł długo przemawiał, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół i podniesiono go nieżywego.
10 #
I Król. 17,21
Lecz Paweł zszedł na dół, przypadł doń i objąwszy go, rzekł: Nie trwóżcie się, bo on żyje.
11A wróciwszy na górę, łamał chleb i spożywał, i mówił długo, aż do świtania, i tak odszedł.
12Chłopca zaś odprowadzili żywego i byli niezmiernie ucieszeni.
Podróż do Miletu
13My zaś udaliśmy się pierwsi na statek i odpłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła; tak bowiem zarządził, zamierzając sam iść pieszo.
14Gdy spotkał się z nami w Assos, zabrawszy go, przybyliśmy do Mitylene.
15Odpłynąwszy stamtąd, dotarliśmy następnego dnia na wysokość Chios, na drugi dzień zawinęliśmy do Samos, następnego zaś dnia przybyliśmy do Miletu.
16 #
Dz. 18,21
Albowiem Paweł postanowił minąć Efez, aby nie tracić już więcej czasu w Azji; śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na Zielone Święta w Jerozolimie.
Pożegnanie Pawła ze starszyzną efeską
17A posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych zboru.
18 #
Dz. 18,19; 19,10 A gdy stawili się u niego, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, gdy stanąłem w Azji, jak byłem przez cały czas z wami,
19 #
Dz. 20,33
I jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które na mnie przychodziły z powodu zasadzek Żydów,
20Jak nie uchylałem się od zwiastowania wam wszystkiego, co pożyteczne, od nauczania was publicznie i po domach,
21Wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.
22 #
Dz. 19,21
I oto teraz, zniewolony przez Ducha, idę do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotka,
23 #
Dz. 9,16; 21,4.11 Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mieście upewnia, że mnie czekają więzy i uciski.
24 #
Dz. 21,13
Lecz o życiu moim mówić nie warto i nie przywiązuję do niego wagi, bylebym tylko dokonał biegu mego i służby, którą przyjąłem od Pana Jezusa, żeby składać świadectwo o ewangelii łaski Bożej.
25A teraz oto wiem, że już nigdy nie będziecie oglądali oblicza mojego wy wszyscy, wśród których bywałem, głosząc Królestwo Boże.
26 #
Dz. 18,6
Dlatego oświadczam przed wami w dniu dzisiejszym, że nie jestem winien niczyjej krwi;
27Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej woli Bożej.
28 #
Ps. 74,2; I Tym. 4,16; I Piotra 5,2 Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.
29 #
Mat. 7,15; 10,16; Jan 10,12 Ja wiem, że po odejściu moim wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody,
30 #
I Jana 2,19; Gal. 4,17 Nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą.
31 #
Mar. 13,35.37; I Tes. 2,11 Przeto czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was.
32 #
V Mojż. 33,3
A teraz poruczam was Panu i słowu łaski jego, które ma moc zbudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi uświęconymi.
33 #
Mat. 10,8; I Kor. 9,12; I Sam. 12,3 Srebra ani złota, ani szaty niczyjej nie pożądałem.
34 #
Dz. 18,3; I Kor. 4,12; I Tes. 2,9 Sami wiecie, że te oto ręce służyły zaspokojeniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną.
35W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowa Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać.
36 #
Dz. 21,5
A to powiedziawszy, padł na kolana swoje wraz z nimi wszystkimi i modlił się.
37 #
Dz. 21,6; Rzym. 16,16; I Piotra 5,14 I powstał płacz wielki wśród wszystkich, a rzucając się Pawłowi na szyję, całowali go,
38 #
Dz. 20,25
Bolejąc szczególnie nad słowem, które wypowiedział, że już nigdy nie będą oglądali jego oblicza. I odprowadzili go na statek.
Currently Selected:
Dzieje Apostolkie 20: BW1975
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
Dzieje Apostolkie 20
20
Paweł w Macedonii, Grecji i Troadzie
1A gdy rozruchy ustały, przywołał Paweł uczniów i napomniawszy ich, pożegnał się z nimi i ruszył w drogę do Macedonii.
2A obszedłszy owe strony i dodawszy im w licznych przemowach otuchy, przybył do Grecji.
3I zabawił tu trzy miesiące, a że miał zamiar udać się morzem do Syrii, Żydzi zaś urządzili na niego zasadzkę, postanowił powrócić przez Macedonię.
4 #
Dz. 17,10; 19,29; Rzym. 16,21 A towarzyszył mu aż do Azji Sopater, syn Pyrrusa z Berei, a z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, również Gajus z Derbe i Tymoteusz, z Azjatów zaś Tychikus i Trofim.
5 #
Dz. 16,8
Ci poszli naprzód i czekali na nas w Troadzie;
6My zaś odpłynęliśmy z Filippi po święcie Przaśników i w pięć dni przybyliśmy do nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni.
Przywrócenie życia Eutychusowi
7 #
I Kor. 16,2; Dz. 2,42.46 A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy.
8A było wiele lamp w sali na piętrze, gdzie się zebraliśmy.
9A pewien młodzieniec, imieniem Eutychus, siedział na oknie i będąc bardzo senny, gdy Paweł długo przemawiał, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół i podniesiono go nieżywego.
10 #
I Król. 17,21
Lecz Paweł zszedł na dół, przypadł doń i objąwszy go, rzekł: Nie trwóżcie się, bo on żyje.
11A wróciwszy na górę, łamał chleb i spożywał, i mówił długo, aż do świtania, i tak odszedł.
12Chłopca zaś odprowadzili żywego i byli niezmiernie ucieszeni.
Podróż do Miletu
13My zaś udaliśmy się pierwsi na statek i odpłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła; tak bowiem zarządził, zamierzając sam iść pieszo.
14Gdy spotkał się z nami w Assos, zabrawszy go, przybyliśmy do Mitylene.
15Odpłynąwszy stamtąd, dotarliśmy następnego dnia na wysokość Chios, na drugi dzień zawinęliśmy do Samos, następnego zaś dnia przybyliśmy do Miletu.
16 #
Dz. 18,21
Albowiem Paweł postanowił minąć Efez, aby nie tracić już więcej czasu w Azji; śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na Zielone Święta w Jerozolimie.
Pożegnanie Pawła ze starszyzną efeską
17A posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych zboru.
18 #
Dz. 18,19; 19,10 A gdy stawili się u niego, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, gdy stanąłem w Azji, jak byłem przez cały czas z wami,
19 #
Dz. 20,33
I jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które na mnie przychodziły z powodu zasadzek Żydów,
20Jak nie uchylałem się od zwiastowania wam wszystkiego, co pożyteczne, od nauczania was publicznie i po domach,
21Wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.
22 #
Dz. 19,21
I oto teraz, zniewolony przez Ducha, idę do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotka,
23 #
Dz. 9,16; 21,4.11 Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mieście upewnia, że mnie czekają więzy i uciski.
24 #
Dz. 21,13
Lecz o życiu moim mówić nie warto i nie przywiązuję do niego wagi, bylebym tylko dokonał biegu mego i służby, którą przyjąłem od Pana Jezusa, żeby składać świadectwo o ewangelii łaski Bożej.
25A teraz oto wiem, że już nigdy nie będziecie oglądali oblicza mojego wy wszyscy, wśród których bywałem, głosząc Królestwo Boże.
26 #
Dz. 18,6
Dlatego oświadczam przed wami w dniu dzisiejszym, że nie jestem winien niczyjej krwi;
27Nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej woli Bożej.
28 #
Ps. 74,2; I Tym. 4,16; I Piotra 5,2 Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią.
29 #
Mat. 7,15; 10,16; Jan 10,12 Ja wiem, że po odejściu moim wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody,
30 #
I Jana 2,19; Gal. 4,17 Nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą.
31 #
Mar. 13,35.37; I Tes. 2,11 Przeto czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was.
32 #
V Mojż. 33,3
A teraz poruczam was Panu i słowu łaski jego, które ma moc zbudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi uświęconymi.
33 #
Mat. 10,8; I Kor. 9,12; I Sam. 12,3 Srebra ani złota, ani szaty niczyjej nie pożądałem.
34 #
Dz. 18,3; I Kor. 4,12; I Tes. 2,9 Sami wiecie, że te oto ręce służyły zaspokojeniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną.
35W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowa Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać.
36 #
Dz. 21,5
A to powiedziawszy, padł na kolana swoje wraz z nimi wszystkimi i modlił się.
37 #
Dz. 21,6; Rzym. 16,16; I Piotra 5,14 I powstał płacz wielki wśród wszystkich, a rzucając się Pawłowi na szyję, całowali go,
38 #
Dz. 20,25
Bolejąc szczególnie nad słowem, które wypowiedział, że już nigdy nie będą oglądali jego oblicza. I odprowadzili go na statek.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)