मत्ती 17
17
येशूको रुप बदलिया
(मर्क ९:२-१३; लूका ९:२८-३६)
1पइ छ दिन पछा येशूले पत्रुस, याकुब रे यूहन्नालाइ एक उच्चा पहाड तिर एकान्तमी लइयइबर गया, 2रे, उनरा साम्नेमि उनरो मुखको अनार बद्लियो पइ उनरो मुख सुर्य जनि चम्क्यो रे उनरा लत्ता ज्योति जसा सेता भया। 3उनले ताँ उनरा वाँ अगमबक्ता मोशा, एलिया धेकिया रे उन येशूसित कुरणी अद्दार्या धेक्यो।
4तब पत्रुसले जबाफ दिबर येशूलाइ भण्यो, “प्रभु, हामलाइ याँ बस्सु उचित छ, तमरो इच्छा भया हाम तिन बासस्थान बनाउ एक तमरि निउति, एक मोशाकि निउति, रे एक एलियाकी निउति।”
5तिन बोल्ला बोल्लाइ एक चम्किलो बादलले तिननलाइ ढाक्दियो, तइ पछा बादल बठेइ एक इसो आवाज आयो “यिन मेरा प्यारा चेलो हुन, जइसित म भौत खुशी छु, इनरि कुरणी सुण।”
6जब शिष्याले यो सुण्यो तब उन भङयामि डरले घोप्टिया। 7येशूले आइबर तिननलाइ छोइबर भण्यो, “उठ डर जन माण।” 8जब तिननले आफना आँखा मल्तिर अर्यो तब मोशा रे एलिया गइय्या रे शिष्याले येशूलाइ मान्तर धेक्यो।
9जब येशू रे उनका तीन शिष्या पहाड बठेइ ओल्ल पस्या तब उनले तिननलाइ इसो भणबर आज्ञा दियो “म, मान्सको चेलो मर्या बठेइ जिउनो नभया सम्म यिन कुरणी जो तमले धेक्याछौ कसइलाइ जन भण्या।”
10पइ उनरा शिष्याले येशूलाइ सोध्यो, “कि मोशाको कानुन सिकाउन्यावालाले एलिया आउनाहइ पइल्ली ख्रीष्ट आउनु पणन्छ भणबर भण्या कुरणी सत्य हो?”
11पइ येशूले जबाफ दियो, “यो सत्य हो कि परमेश्वरले एलियालाइ सब कुरणी ठीक अद्दाइ पठाउन्या बाचा अर्याथ्यो। रे एलियाले ख्रीष्ट आउनाइ सब मान्सनको मन तयार बनाउन्या हुन। 12तर म तमनलाइ भण्नाछु, एलिया पइल्ली आया छन, पइ मान्सनले तिननलाइ चिनेइन, तर हमरा अगुवानले उनसित भौत ननिको ब्यबहार अर्यो। जसो उन अद्द चाहान्थ्या, जसो अगमबक्तानले भौत समय पइल्ली भणिराइथ्यो कि उन इसो अद्या हुन। रे म, मान्सको चेलोका बारेमि परमेश्वरको बचनमी भौत कुरणी लेखिरइछ। परमेश्वरको बचन लेखिरइछ कि म भौत दु:ख सहन्या हु रे मान्सले मलाइ अस्वीकार अद्या हुन।” 13तब येशूले तिननसित बप्तिस्मा दिन्या यूहन्नाका बिसयमि कुरणी अर्या रैछ भणि शिष्याले बुज्यो
भूत लाग्या केटो
(मर्क ९:१४-२९; लूका ९:३७-४३)
14पइ उन भिडका तीन जाना शिष्या पहाड बठेइ फर्किबर तलतिर और शिष्याका वाँ आया पछा कोइ एक जानो मान्स उनरा अगाडी घुणा टेकिबर इसो भण्न पस्या; 15प्रभु मेरा चेलामी दया धेकाइ दिय त्यो भौत दु:ख पाउन्नाछ तइलाइ छारे रोग लागिरइछ रे कभइ आगाइनी, कभइ पानीनि झणन्छ। 16पइ मइले तमरा शिष्याका वाँ ल्याया रे तिननले तइलाइ निको पाड्ड सकेइन।
17तब येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तइ केटालाइ मेरा वाँ ल्यास।” 18पइ येशूले भूतलाइ हकाद्द पस्या रे त्यो तइ मान्स बठेइ निकल्यो; पइ त्यो केटा उन्जेइ बठेइ निको भयो।
19पइ शिष्या गोप्यमि येशूका वाँ आइबर भण्यो, “हामले क्याकि तइ केटा बठेइ भूत निकाल्ल सकेइन?”
20तइ पछा येशूले उनलाइ भण्यो, “परमेश्वरमि बिश्वास राख कि तमले जी माग्याछौ त्यो उनले दिन्या हुन। क्याकि साँच्चि म तमलाइ भण्नउ, यदि कसइले आफना हृदयमि संका नअरिबर आफले भण्या कुरणी परमेश्वरले पुरा अद्दया हुन भणि बिश्वास अरिबर यइ डाङालाइ याँ बठेइ ताँ झड भण्यो भण्या जान्छ, तमरा निउति केइ कुरणी लगइ असम्भब आथिन। 21तर इसो भूत प्रार्थना रे बर्तले मान्त्तर भागन्छ।”
आफ मद्द्या बारेमि येशूको दोसरो भबिष्य बाणी
(मर्क ९:३०-३२; लूका ९:४३-४५)
22जब उन गालीलमि थ्या येशूले तिननलाइ भण्यो, “छिट्टाइ कसइले म, मान्सको चेलोलाइ मेरा सत्रुको अधिकारमि दिन्या हो, 23रे उनले मलाइ माद्या हुन, रे तेसरा दिन उन आजी जिउना हुन्या हुन।” तइ पछा उन भौत दु:खित भया।
मन्दिरको कर
24जब उन कफर्नहुम गाउँमी आया मन्दिरको कर उठाउन्या पत्रुसका वाँ गया रे भण्यो, “कि तमरा गुरुले कर तिद्दाइन?” 25उनले भण्यो, “हजुर तिद्दाहान।” पइ उन घर भित्तर पस्या पछा येशूले पइल्ली उनलाइ भणि हाल्यो, “सिमोन तेरो कि बिचार छ? पृथ्बीका राजानले महसुल रे कर कै बठेइ लिनाहान? आफना शिष्या बठेइ कि अर्खा बठेइ?” 26पत्रुसले भण्यो, “अर्खा बठेइ,” येशूले तिनलाइ भण्यो, “तसो भया बालकले कर तिद्दु पड्डइन।” 27पइलगइ कर उठाउन्यालाइ हामले ठेस नदिउ भणि तमन समुद्रमि जाइबर बल्छि हाण रे पइल्ली पणयाको माछा ल्यास। पइ तइको मुख खोलनज्या एक पैसा मिललो रे तसइ लइजाइबर तमरि रे मेरा निउति कर उठाउन्यालाइ दि दिय।
Currently Selected:
मत्ती 17: DTYNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dotyali (डोटेली) New Testament, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.
मत्ती 17
17
येशूको रुप बदलिया
(मर्क ९:२-१३; लूका ९:२८-३६)
1पइ छ दिन पछा येशूले पत्रुस, याकुब रे यूहन्नालाइ एक उच्चा पहाड तिर एकान्तमी लइयइबर गया, 2रे, उनरा साम्नेमि उनरो मुखको अनार बद्लियो पइ उनरो मुख सुर्य जनि चम्क्यो रे उनरा लत्ता ज्योति जसा सेता भया। 3उनले ताँ उनरा वाँ अगमबक्ता मोशा, एलिया धेकिया रे उन येशूसित कुरणी अद्दार्या धेक्यो।
4तब पत्रुसले जबाफ दिबर येशूलाइ भण्यो, “प्रभु, हामलाइ याँ बस्सु उचित छ, तमरो इच्छा भया हाम तिन बासस्थान बनाउ एक तमरि निउति, एक मोशाकि निउति, रे एक एलियाकी निउति।”
5तिन बोल्ला बोल्लाइ एक चम्किलो बादलले तिननलाइ ढाक्दियो, तइ पछा बादल बठेइ एक इसो आवाज आयो “यिन मेरा प्यारा चेलो हुन, जइसित म भौत खुशी छु, इनरि कुरणी सुण।”
6जब शिष्याले यो सुण्यो तब उन भङयामि डरले घोप्टिया। 7येशूले आइबर तिननलाइ छोइबर भण्यो, “उठ डर जन माण।” 8जब तिननले आफना आँखा मल्तिर अर्यो तब मोशा रे एलिया गइय्या रे शिष्याले येशूलाइ मान्तर धेक्यो।
9जब येशू रे उनका तीन शिष्या पहाड बठेइ ओल्ल पस्या तब उनले तिननलाइ इसो भणबर आज्ञा दियो “म, मान्सको चेलो मर्या बठेइ जिउनो नभया सम्म यिन कुरणी जो तमले धेक्याछौ कसइलाइ जन भण्या।”
10पइ उनरा शिष्याले येशूलाइ सोध्यो, “कि मोशाको कानुन सिकाउन्यावालाले एलिया आउनाहइ पइल्ली ख्रीष्ट आउनु पणन्छ भणबर भण्या कुरणी सत्य हो?”
11पइ येशूले जबाफ दियो, “यो सत्य हो कि परमेश्वरले एलियालाइ सब कुरणी ठीक अद्दाइ पठाउन्या बाचा अर्याथ्यो। रे एलियाले ख्रीष्ट आउनाइ सब मान्सनको मन तयार बनाउन्या हुन। 12तर म तमनलाइ भण्नाछु, एलिया पइल्ली आया छन, पइ मान्सनले तिननलाइ चिनेइन, तर हमरा अगुवानले उनसित भौत ननिको ब्यबहार अर्यो। जसो उन अद्द चाहान्थ्या, जसो अगमबक्तानले भौत समय पइल्ली भणिराइथ्यो कि उन इसो अद्या हुन। रे म, मान्सको चेलोका बारेमि परमेश्वरको बचनमी भौत कुरणी लेखिरइछ। परमेश्वरको बचन लेखिरइछ कि म भौत दु:ख सहन्या हु रे मान्सले मलाइ अस्वीकार अद्या हुन।” 13तब येशूले तिननसित बप्तिस्मा दिन्या यूहन्नाका बिसयमि कुरणी अर्या रैछ भणि शिष्याले बुज्यो
भूत लाग्या केटो
(मर्क ९:१४-२९; लूका ९:३७-४३)
14पइ उन भिडका तीन जाना शिष्या पहाड बठेइ फर्किबर तलतिर और शिष्याका वाँ आया पछा कोइ एक जानो मान्स उनरा अगाडी घुणा टेकिबर इसो भण्न पस्या; 15प्रभु मेरा चेलामी दया धेकाइ दिय त्यो भौत दु:ख पाउन्नाछ तइलाइ छारे रोग लागिरइछ रे कभइ आगाइनी, कभइ पानीनि झणन्छ। 16पइ मइले तमरा शिष्याका वाँ ल्याया रे तिननले तइलाइ निको पाड्ड सकेइन।
17तब येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तइ केटालाइ मेरा वाँ ल्यास।” 18पइ येशूले भूतलाइ हकाद्द पस्या रे त्यो तइ मान्स बठेइ निकल्यो; पइ त्यो केटा उन्जेइ बठेइ निको भयो।
19पइ शिष्या गोप्यमि येशूका वाँ आइबर भण्यो, “हामले क्याकि तइ केटा बठेइ भूत निकाल्ल सकेइन?”
20तइ पछा येशूले उनलाइ भण्यो, “परमेश्वरमि बिश्वास राख कि तमले जी माग्याछौ त्यो उनले दिन्या हुन। क्याकि साँच्चि म तमलाइ भण्नउ, यदि कसइले आफना हृदयमि संका नअरिबर आफले भण्या कुरणी परमेश्वरले पुरा अद्दया हुन भणि बिश्वास अरिबर यइ डाङालाइ याँ बठेइ ताँ झड भण्यो भण्या जान्छ, तमरा निउति केइ कुरणी लगइ असम्भब आथिन। 21तर इसो भूत प्रार्थना रे बर्तले मान्त्तर भागन्छ।”
आफ मद्द्या बारेमि येशूको दोसरो भबिष्य बाणी
(मर्क ९:३०-३२; लूका ९:४३-४५)
22जब उन गालीलमि थ्या येशूले तिननलाइ भण्यो, “छिट्टाइ कसइले म, मान्सको चेलोलाइ मेरा सत्रुको अधिकारमि दिन्या हो, 23रे उनले मलाइ माद्या हुन, रे तेसरा दिन उन आजी जिउना हुन्या हुन।” तइ पछा उन भौत दु:खित भया।
मन्दिरको कर
24जब उन कफर्नहुम गाउँमी आया मन्दिरको कर उठाउन्या पत्रुसका वाँ गया रे भण्यो, “कि तमरा गुरुले कर तिद्दाइन?” 25उनले भण्यो, “हजुर तिद्दाहान।” पइ उन घर भित्तर पस्या पछा येशूले पइल्ली उनलाइ भणि हाल्यो, “सिमोन तेरो कि बिचार छ? पृथ्बीका राजानले महसुल रे कर कै बठेइ लिनाहान? आफना शिष्या बठेइ कि अर्खा बठेइ?” 26पत्रुसले भण्यो, “अर्खा बठेइ,” येशूले तिनलाइ भण्यो, “तसो भया बालकले कर तिद्दु पड्डइन।” 27पइलगइ कर उठाउन्यालाइ हामले ठेस नदिउ भणि तमन समुद्रमि जाइबर बल्छि हाण रे पइल्ली पणयाको माछा ल्यास। पइ तइको मुख खोलनज्या एक पैसा मिललो रे तसइ लइजाइबर तमरि रे मेरा निउति कर उठाउन्यालाइ दि दिय।
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dotyali (डोटेली) New Testament, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.