मत्ती 25
25
दस कन्याकि काहानि
1तब येशूले तिनरा शिष्यालाइ भण्यो, “जब म, मान्सको चेलो फर्किन्या हु, स्वर्गको राज्य इसो हुन्या हो: ताँ दस जाना कन्या ब्याउलिकी सङनि थिन। तिनन आफ्ना बत्ति लइजाइबर ब्याउलालाइ भेट्टाइ ब्याका भोजमि जान्नाथिन। 2तिननमि हइ पाँच जाना निर्बुद्दि रे पाँच जाना बुद्दिमति थिन। 3क्याकि जब निर्बुद्दिले आफना बत्ति लैया तब तिननले थप तेल लैया थेइन। 4तर बुद्दिमतीले आफना बत्ति संगै तेल लगइ लइगइन। 5ब्याउलाले अबेला अर्या हुनाले सब निनले लट्ठ भया रे सिइया।”
6तर आधा रातमि आवाज आयो, “हेर, ब्याउलो आइरइछ, जा रे उनलाइ भेट।”
7रे पइ तिन सब कन्या बिउजीबर आफना-आफना बत्ति ठीक अद्द पसिन। 8निरवुद्दि कन्याले बुद्दिमति सित भण्यो तमरा तेल बठेइ थोक्काइ तेल हामलाइ लगइ दिय, क्याकि हमरा बत्ति त निभाउनाइ बटीया।
9“तर बुद्दिमतिले इसो भणबर जबाफ दियो, ‘हामकिलाइ रे तमनकिलाइ पुग्द्या तेल आथिन बरु दोकान बठेइ किनिबर आफकिलाइ ल्यास।’
10तिनन किन्नाइ जान्ज्या ब्याउला पुगिया रे तयार भया उनसितइ ब्याका भोजमि पस्या रे ढोका बन्द भयो।”
11पछा तिन और कन्या फर्किबर ब्याउलालाइ इसो भण्न पसिन, “प्रभु, प्रभु, हामरि निउति खोल्दिना।” 12तर उनले जबाफ दिबर भण्यो, “साँच्चि म तमलाइ भण्नउ, म तमनलाइ चिन्नइन। 13तबइकिलाइ होस अर! क्याकि मेरो फर्किन्या त्यो दिन रे त्यो बेला तमनलाइ था आथिन।”
सुनको सिक्काकी काहानि
(लूका १९:११-२७)
14जब म, मान्सको चेलो फर्किन्या हु, स्वर्गको राज्य इसो हुन्या हो:एक मान्स लामो यात्रामि जान्छ। उइले आफना नौकरनलाइ बोलाइबर आफ्नो धन सम्पतिको थोकाइ भाग तिननलाइ दिन्छ रे तिननलाइ भणन्छ कि म गया पछा इन धन सम्पति लगानी अरिबर भौत रुप्या कमा। 15तइले तिन हरेकलाइ तिनरा आफना योग्यता अन्सार एकलाइ पाँच सुनका सिक्का, अर्खालाइ दुइ रे अर्खालाइ एक दिबर त्यो जान्छ। 16पाँच सुनका सिक्का पाउन्याले तिन पैसा ब्यापारमि लायो रे और पाँच सुनका सिक्का कमायो। 17तसेरि दुइ सुनका सिक्का पाउन्याले और दुइ सुनका सिक्का कमायो। 18तर एक सिक्का पाउन्या नौकरले गइबर, जमिनमुणि खणिबर, आफना मालिकको सिक्का लुकाइराख्यो।
19भौत समय पछा तिन नौकरका मालिक घर फर्क्या, रे तिनले सबलाइ सङइ बोलाइबर उनले दिया धन सम्पति कि अर्यो भणि पत्ता लायो। 20तब पाँच सुनका सिक्का पाउन्या नौकरले पाँच और सुनका सिक्का लेइबर इसो भण्यो, “हजुरले मलाइ पाँच सिक्का दियाथ्या मइले पाँच और कमाइराइछु।”
21मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”
22दुइ सुनका सिक्का पाउन्या नौकरले आइबर भण्यो, “हजुर तमले मलाइ दुइ सुनका सिक्का दिया हो रे मइले और दुइ सुनका सिक्का कमाया छु।”
23मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”
24रे एक सुनको सिक्का पाउन्या नौकरले आइबर भण्यो, “हजुर तम कठोर मान्स हो भण्न्या मलाइ थाहा थ्यो। तम इसा मान्स जसा छौ जइले बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अरन्छ।” 25म डराइरइथ्या कि यदि मइले सिक्का हराया भण्या तमले दण्ड दिन्या हौ, रे मइले गइबर सुनका सिक्का जमिनमुणि लुकाइबर राख्दिया। हेर, “यो तमरो एक सुनको सिक्का।”
26तइका मालिकले तइलाइ जबाफ दियो, “दुष्ट रे अल्छी नौकर! तुलाइ थाहा थ्यो कि म कठोर मान्स हु। म बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अद्दउ। 27तबइकिलाइ तुइले मेरो धन साउका वाँ राख्दु पाड्डयाथ्यो, रे आइबर मइले तइको ब्याज लगइ पाउनेइ थ्या।” 28रे मालिकले और नौकरलाइ भण्यो, “तइ बठेइ त्यो एक सुनको सिक्का खोस, रे जइसित दस सुनका सिक्का छन उइलाइ दिय। 29जइले बुज्जया इच्छा अरन्छ तइलाइ परमेश्वरले बुज्जया सक्ति दिनाहान, रे जइले बुज्जया इच्छा अद्दइन रे म कि सिकाउन्नाछु, तइको बुज्जया सक्ति परमेश्वरले खोस्साहान। 30तइ बेकम्मा नौकरलाइ बाइर अनाराइनि खिद्दिय, जाँ मान्स रुनाहान रे दारा किट्टाहान।”
न्यायको दिन
31जब म, मान्सको चेलो आजी आउन्या हु, म महिमामि आउन्या हु रे सारा स्वर्गदुत आफ्नो सित ल्याउन्या हु। रे म महिमामय सिंहासनमि बसिबर सब मान्सनको न्याय अद्दया हु। 32मेरा सामने सब जाति जम्मा हुन्या हुन, रे जसेरि गोठालाले भेडा बाकरा अलग पाणन्छ उसेरी म उन एकलाइ अर्खा बठेइ अलग अद्दया हु। 33मइले भेडा, जो धर्मि मान्सनलाइ आफना दाइन तिर रे बाकरा, जो अधर्मि मान्सनलाइ बाँउतीर राख्द्या हु।
34रे म, राजाले आफना दाइन तिरकालाइ भणन्या हु, “आस, तमन मेरा पिताका धन्यका मान्सन हो। संसारका उत्पति बठेइ तमरा निउति तयार पाड्याको राज्यमि अधिकार अर। 35जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दिया, जब मलाइ तिस लागरइथि तमनले मलाइ पिनाइलाइ पानी दिया, जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दिया, 36जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दिया, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्या, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आया।”
37तब धार्मिजनले जबाफ दिन्या हुन, “हे प्रभु, कब हामले तम भोकाएका धेक्या रे तमलाइ खान दिया? तिसाया धेक्या रे तमलाइ पिनाइ दिया? 38कब हामले तमलाइ परदेशी धेक्या रे तमलाइ बस्साइलाइ दिया? अथवा नाङङाइ धेक्या रे लत्ता दिया? 39कब हामले तमलाइ बिरामी अथवा झेलमि धेक्या रे तमरा वाँ भेट्टाइ आया?”
40रे म, राजाले तिननलाइ जबाफ दिबर तिननलाइ भण्न्या हु, “साँच्चि म तमलाइ भणउ, तमनले इन सब मेरा शिष्या मध्ये सब भण्ना नानालाइ जी जति अर्या त्यो तमले मलाइ अर्या जसो हो।”
41तइ पछा मइले मेरा बाँउतिरका मान्सनलाइ भण्न्या हु, “तम श्रापित मान्स हो, म बठेइ दुर हो रे सैतान रे उइको दुतका निउति परमेश्वरले तयार अर्याको अनन्त आगामी जा। 42क्याकि जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दियानु, जब म तिसाया थ्या तमनले मलाइ पिनाइ दियानु। 43जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दियानु, जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दियानु, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्यानु, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आयानु।”
44तिननले लगइ इसो भणबर जबाफ दिन्या हुन, “प्रभु कब हामले तमलाइ भोकाएका वाँ तिसाया धेक्या, परदेशी वाँ नाङङाइ बिरामी वाँ झेलमि धेक्या रे तमरो सेवा अरेइन?”
45रे मइले तिननलाइ जबाफ दिन्या हु, “साँच्चि म तमनलाइ भण्नउ, कि जो लगइ तमनले तमरा नाना बिश्वासि भाइलाइ अर्यानु, त्यो तमनले मेरा निउति अर्यानु।
46तिनन जो बाँउतिरका छन, तिननअनन्त दण्डका भागिदार हुन्या हुन तर धर्मिजन अनन्त जीवनमी पस्स्या हुन।”
Currently Selected:
मत्ती 25: DTYNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dotyali (डोटेली) New Testament, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.
मत्ती 25
25
दस कन्याकि काहानि
1तब येशूले तिनरा शिष्यालाइ भण्यो, “जब म, मान्सको चेलो फर्किन्या हु, स्वर्गको राज्य इसो हुन्या हो: ताँ दस जाना कन्या ब्याउलिकी सङनि थिन। तिनन आफ्ना बत्ति लइजाइबर ब्याउलालाइ भेट्टाइ ब्याका भोजमि जान्नाथिन। 2तिननमि हइ पाँच जाना निर्बुद्दि रे पाँच जाना बुद्दिमति थिन। 3क्याकि जब निर्बुद्दिले आफना बत्ति लैया तब तिननले थप तेल लैया थेइन। 4तर बुद्दिमतीले आफना बत्ति संगै तेल लगइ लइगइन। 5ब्याउलाले अबेला अर्या हुनाले सब निनले लट्ठ भया रे सिइया।”
6तर आधा रातमि आवाज आयो, “हेर, ब्याउलो आइरइछ, जा रे उनलाइ भेट।”
7रे पइ तिन सब कन्या बिउजीबर आफना-आफना बत्ति ठीक अद्द पसिन। 8निरवुद्दि कन्याले बुद्दिमति सित भण्यो तमरा तेल बठेइ थोक्काइ तेल हामलाइ लगइ दिय, क्याकि हमरा बत्ति त निभाउनाइ बटीया।
9“तर बुद्दिमतिले इसो भणबर जबाफ दियो, ‘हामकिलाइ रे तमनकिलाइ पुग्द्या तेल आथिन बरु दोकान बठेइ किनिबर आफकिलाइ ल्यास।’
10तिनन किन्नाइ जान्ज्या ब्याउला पुगिया रे तयार भया उनसितइ ब्याका भोजमि पस्या रे ढोका बन्द भयो।”
11पछा तिन और कन्या फर्किबर ब्याउलालाइ इसो भण्न पसिन, “प्रभु, प्रभु, हामरि निउति खोल्दिना।” 12तर उनले जबाफ दिबर भण्यो, “साँच्चि म तमलाइ भण्नउ, म तमनलाइ चिन्नइन। 13तबइकिलाइ होस अर! क्याकि मेरो फर्किन्या त्यो दिन रे त्यो बेला तमनलाइ था आथिन।”
सुनको सिक्काकी काहानि
(लूका १९:११-२७)
14जब म, मान्सको चेलो फर्किन्या हु, स्वर्गको राज्य इसो हुन्या हो:एक मान्स लामो यात्रामि जान्छ। उइले आफना नौकरनलाइ बोलाइबर आफ्नो धन सम्पतिको थोकाइ भाग तिननलाइ दिन्छ रे तिननलाइ भणन्छ कि म गया पछा इन धन सम्पति लगानी अरिबर भौत रुप्या कमा। 15तइले तिन हरेकलाइ तिनरा आफना योग्यता अन्सार एकलाइ पाँच सुनका सिक्का, अर्खालाइ दुइ रे अर्खालाइ एक दिबर त्यो जान्छ। 16पाँच सुनका सिक्का पाउन्याले तिन पैसा ब्यापारमि लायो रे और पाँच सुनका सिक्का कमायो। 17तसेरि दुइ सुनका सिक्का पाउन्याले और दुइ सुनका सिक्का कमायो। 18तर एक सिक्का पाउन्या नौकरले गइबर, जमिनमुणि खणिबर, आफना मालिकको सिक्का लुकाइराख्यो।
19भौत समय पछा तिन नौकरका मालिक घर फर्क्या, रे तिनले सबलाइ सङइ बोलाइबर उनले दिया धन सम्पति कि अर्यो भणि पत्ता लायो। 20तब पाँच सुनका सिक्का पाउन्या नौकरले पाँच और सुनका सिक्का लेइबर इसो भण्यो, “हजुरले मलाइ पाँच सिक्का दियाथ्या मइले पाँच और कमाइराइछु।”
21मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”
22दुइ सुनका सिक्का पाउन्या नौकरले आइबर भण्यो, “हजुर तमले मलाइ दुइ सुनका सिक्का दिया हो रे मइले और दुइ सुनका सिक्का कमाया छु।”
23मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”
24रे एक सुनको सिक्का पाउन्या नौकरले आइबर भण्यो, “हजुर तम कठोर मान्स हो भण्न्या मलाइ थाहा थ्यो। तम इसा मान्स जसा छौ जइले बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अरन्छ।” 25म डराइरइथ्या कि यदि मइले सिक्का हराया भण्या तमले दण्ड दिन्या हौ, रे मइले गइबर सुनका सिक्का जमिनमुणि लुकाइबर राख्दिया। हेर, “यो तमरो एक सुनको सिक्का।”
26तइका मालिकले तइलाइ जबाफ दियो, “दुष्ट रे अल्छी नौकर! तुलाइ थाहा थ्यो कि म कठोर मान्स हु। म बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अद्दउ। 27तबइकिलाइ तुइले मेरो धन साउका वाँ राख्दु पाड्डयाथ्यो, रे आइबर मइले तइको ब्याज लगइ पाउनेइ थ्या।” 28रे मालिकले और नौकरलाइ भण्यो, “तइ बठेइ त्यो एक सुनको सिक्का खोस, रे जइसित दस सुनका सिक्का छन उइलाइ दिय। 29जइले बुज्जया इच्छा अरन्छ तइलाइ परमेश्वरले बुज्जया सक्ति दिनाहान, रे जइले बुज्जया इच्छा अद्दइन रे म कि सिकाउन्नाछु, तइको बुज्जया सक्ति परमेश्वरले खोस्साहान। 30तइ बेकम्मा नौकरलाइ बाइर अनाराइनि खिद्दिय, जाँ मान्स रुनाहान रे दारा किट्टाहान।”
न्यायको दिन
31जब म, मान्सको चेलो आजी आउन्या हु, म महिमामि आउन्या हु रे सारा स्वर्गदुत आफ्नो सित ल्याउन्या हु। रे म महिमामय सिंहासनमि बसिबर सब मान्सनको न्याय अद्दया हु। 32मेरा सामने सब जाति जम्मा हुन्या हुन, रे जसेरि गोठालाले भेडा बाकरा अलग पाणन्छ उसेरी म उन एकलाइ अर्खा बठेइ अलग अद्दया हु। 33मइले भेडा, जो धर्मि मान्सनलाइ आफना दाइन तिर रे बाकरा, जो अधर्मि मान्सनलाइ बाँउतीर राख्द्या हु।
34रे म, राजाले आफना दाइन तिरकालाइ भणन्या हु, “आस, तमन मेरा पिताका धन्यका मान्सन हो। संसारका उत्पति बठेइ तमरा निउति तयार पाड्याको राज्यमि अधिकार अर। 35जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दिया, जब मलाइ तिस लागरइथि तमनले मलाइ पिनाइलाइ पानी दिया, जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दिया, 36जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दिया, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्या, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आया।”
37तब धार्मिजनले जबाफ दिन्या हुन, “हे प्रभु, कब हामले तम भोकाएका धेक्या रे तमलाइ खान दिया? तिसाया धेक्या रे तमलाइ पिनाइ दिया? 38कब हामले तमलाइ परदेशी धेक्या रे तमलाइ बस्साइलाइ दिया? अथवा नाङङाइ धेक्या रे लत्ता दिया? 39कब हामले तमलाइ बिरामी अथवा झेलमि धेक्या रे तमरा वाँ भेट्टाइ आया?”
40रे म, राजाले तिननलाइ जबाफ दिबर तिननलाइ भण्न्या हु, “साँच्चि म तमलाइ भणउ, तमनले इन सब मेरा शिष्या मध्ये सब भण्ना नानालाइ जी जति अर्या त्यो तमले मलाइ अर्या जसो हो।”
41तइ पछा मइले मेरा बाँउतिरका मान्सनलाइ भण्न्या हु, “तम श्रापित मान्स हो, म बठेइ दुर हो रे सैतान रे उइको दुतका निउति परमेश्वरले तयार अर्याको अनन्त आगामी जा। 42क्याकि जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दियानु, जब म तिसाया थ्या तमनले मलाइ पिनाइ दियानु। 43जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दियानु, जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दियानु, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्यानु, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आयानु।”
44तिननले लगइ इसो भणबर जबाफ दिन्या हुन, “प्रभु कब हामले तमलाइ भोकाएका वाँ तिसाया धेक्या, परदेशी वाँ नाङङाइ बिरामी वाँ झेलमि धेक्या रे तमरो सेवा अरेइन?”
45रे मइले तिननलाइ जबाफ दिन्या हु, “साँच्चि म तमनलाइ भण्नउ, कि जो लगइ तमनले तमरा नाना बिश्वासि भाइलाइ अर्यानु, त्यो तमनले मेरा निउति अर्यानु।
46तिनन जो बाँउतिरका छन, तिननअनन्त दण्डका भागिदार हुन्या हुन तर धर्मिजन अनन्त जीवनमी पस्स्या हुन।”
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Dotyali (डोटेली) New Testament, by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.