Jana 14
14
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Drogą, Prawdą i Życiem
1 # Mk 11,22; J 10,28‐30; J 14,27; J 16,33 [Następnie, zwracając się do pozostałych uczniów, Jezus powiedział:]
— Nie pozwólcie na to, by wasze serca pogrążyły się w zamęcie! Jeśli ufacie # W greckim tekście słowo pisteuo („wierzyć”, „ufać”, „polegać”) jest użyte w tym zdaniu dwa razy w takiej formie gramatycznej, że można je przetłumaczyć zarówno jako „ufacie” (tryb oznajmujący), jak i „zaufajcie” (tryb rozkazujący). Wg Redakcji NPD kontekst wyraźnie uzasadnia, że pierwsze wystąpienie tego słowa powinno być oddane w trybie oznajmującym („wierzycie”, „ufacie”), a drugie w trybie rozkazującym („zaufajcie”). Bogu, zaufajcie i mnie! 2Zapewniam was, że w domu mego Ojca w Niebiosach jest wystarczająco dużo miejsca do zamieszkania dla wszystkich, którzy mi zaufają. Gdyby tak nie było, to bym wam o tym jasno powiedział. Niedługo już tam wrócę i przygotuję miejsce dla was#Obraz, który Jezus przedstawia uczniom, nawiązuje do żydowskiej tradycji zaślubin. Pan młody po zaślubinach pozostawiał oblubienicę w domu jej rodziców, gdzie miała na niego czekać. On sam udawał się do domu swego ojca, a następnie budował mieszkanie dla siebie i oblubienicy. W tym czasie oblubienica miała być mu wierna i zawsze gotowa (por. Mt 25,1‐13), by w dzień czy w nocy, gdy tylko się zjawi, wstać, wyjść z wianem z domu rodziców i pójść z oblubieńcem. Gdy pan młody zbudował już mieszkanie (dom), nie mógł od razu iść po swą oblubienicę. Musiał czekać na decyzję swego ojca, który przygotowywał wesele. Dopiero gdy ojciec wyznaczył dzień (por. Mk 13,32), oblubieniec szedł po swoją wybrankę i sprowadzał ją do domu ojca na ucztę weselną. Po uczcie młodzi mogli się udać do swojego mieszkania, by skonsumować małżeństwo. Na takiej uczcie wszyscy zaproszeni goście musieli być oczywiście stosownie ubrani (por. Mt 22,10‐13).. 3#J 7,34; J 12,26; J 17,24; Hbr 6,19‐20A kiedy już to uczynię, wrócę tu, by zabrać was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie JA JESTEM. 4Trzymajcie się więc drogi, którą poznaliście. Ona bowiem wiedzie tam, gdzie odchodzę!
5 # J 11,16; J 13,36 Na to odezwał się Tomasz:
— PANIE, przecież nie wiemy, gdzie się wybierasz. Jak więc moglibyśmy znać drogę?
6 # J 11,25; Rz 5,1‐2; Ef 2,18; Hbr 10,19‐20; 1 J 5,20 Wtedy Jezus rzekł:
— JA JESTEM Drogą # Gr. hodos oznacza nie tylko „drogę” czy „trakt”, ale także sposób postępowania, myślenia, odczuwania i decydowania. W Dz 24,14 Apostoł Paweł użył tego słowa jako określenia sposobu życia naśladowców Jezusa. , Prawdą # Gr. aletheia – rzeczownik ten pochodzi od przymiotnika alethes (prawdziwy). Powstał on jako złożenie przedrostka a‐ wskazującego na przeciwieństwo oraz rdzenia letho (starszej formy lanthano), który oznacza „być ukrytym” (przed czymś). Chodzi zatem o Prawdę, która jest dostępna, a nie ukryta, jak w naukach gnostyckich. i Życiem # Gr. Dzoe – słowo, którym w NT określana jest rzeczywistość istnienia Boga (odwieczne i nieskończone Życie), w odróżnieniu od wiecznej Śmierci jako rzeczywistości istnienia szatana. Na określenie życia biologicznego NT używa słowa bios. . Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie. 7#J 6,46; J 8,19; J 12,45; 2 Kor 4,4; 1 J 2,13A jeśli mnie poznaliście#W tekście greckim użyte jest tu słowo ginosko (od czasownika ginomai), które opisuje w języku biblijnym bliską relację cechującą się osobistym związkiem na głębokim poziomie. Jego zakres znaczeniowy jest bardzo szeroki: od „poznania” (bardziej w sensie osobistego doświadczenia niż intelektualnej wiedzy) aż do osobistej (a nawet intymnej) relacji podobnej do tej, jaka łączy małżonków. W języku hebrajskim analogicznym słowem jest jada (pol. „znać” lub „poznać”), które odnosi się do intymnego zbliżenia małżeńskiego. W tym kontekście użyto go np. w Rdz 4,1. Dlatego w większości przekładów nowożytnych Biblii werset Rdz 4,1 jest tłumaczony: „zbliżyć się” (seksualnie) czy „współżyć”. Jednak starsze przekłady Biblii, jak np. ks. Jakuba Wujka, używały jeszcze słowa „poznać”: „Adam (...) poznał żonę swoję, Hewę, która poczęła i porodziła Kaina...”. Podobnie w Łk 1,34 Maria mówi, że „nie zna” jeszcze mężczyzny, co jest jednoznaczną deklaracją jej dotychczasowego dziewictwa, chociaż w tym czasie była już poślubiona Józefowi (zaręczona). A zatem intelektualnie doskonale wiedziała, czyją żoną będzie, lecz jeszcze nie doszło między nimi do zbliżenia intymnego., poznacie również Ojca. Zresztą ujrzeliście Go już we mnie!
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec jest we mnie
8W tym momencie odezwał się Filip:
— PANIE, pokaż nam Ojca, a to wystarczy nam zupełnie!
9 # J 1,14.18; J 12,45; 2 Kor 4,4; Kol 1,15; Hbr 1,3 Jezus tak mu odpowiedział:
— Filipie, tak długo jestem z wami, a ty nadal nie rozpoznałeś Go we mnie? Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca! Jakże więc możesz mówić: „Pokaż nam Ojca”? 10#J 2,11; J 5,19; J 10,30.38; J 12,49; J 17,11.21‐24Czyżbyś nie wierzył, że JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec we mnie? Nawet słów, które do was mówię, nie wypowiadam sam od siebie. Podobnie ma się rzecz z dziełami, których dokonuję. To Ojciec, który jest we mnie, dokonuje wszystkiego. 11#J 10,25.38; J 14,20Zaufajcie temu, co mówię, że JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec jest we mnie! Gdybyście jednak nie potrafili tego zrozumieć, to zaufajcie chociażby dziełom, których byliście świadkami!
12 # Mt 8,10; Mt 21,21; Mk 16,19.20 A teraz skupcie się, gdyż powiem coś bardzo ważnego. Każdy, kto mi ufa, będzie mnie naśladować i kontynuować dzieło # Kolejny test weryfikujący prawdziwość zaufania Jezusowi oraz uczniowskiego oddania jest ściśle związany z realizacją misji, którą powierzył swym uczniom. , któremu służę teraz. Ja zaś idę do Ojca i stamtąd będę wspomagał wszystkich, którzy mnie naśladują. Dzięki temu będą oni realizować moje dzieło w szerszym zakresie # Dosł. „dzieła większe (gr. meidzona – stopień wyższy od megas) od mojego”. Jezus działał właściwie tylko w Galilei i Judei, ale Jego uczniowie w krótkim czasie rozpowszechnili Dobrą Wiadomość o ratunku, który jest w Nim na znacznie większym obszarze. Działalność Apostoła Pawła objęła znaczną część ówczesnego Cesarstwa Rzymskiego, a naśladowcy Jezusa w kolejnych wiekach dotarli z Dobrą Wiadomością o ratunku w Chrystusie do prawie wszystkich zakątków świata.
, niż ja sam czyniłem to tutaj # W niektórych kręgach teologicznych werset ten jest nadinterpretowany i używany do tego, by uzasadniać dziwne zachowania, które nie mają nic wspólnego z misją i dziełem Jezusa. Interpretacje te bazują na opacznym rozumieniu słowa meidzona. Cały kontekst NT wyraźnie bowiem wskazuje, że nikt nie wykonał wspanialszego i bardziej wartościowego dzieła niż Jezus. Niewątpliwie jednak Jego działanie było ograniczone w czasie do około 3 lat i odbywało się tylko pośród Żydów, głównie na terenie Galilei i Judei, podczas gdy Jego naśladowcy realizują Jego misję w znacznie szerszym zakresie czasowym (już ponad 2000 lat), terytorialnym (praktycznie cały świat) i społecznym (praktycznie wszystkie narody). ! 13#Mt 7,7‐11; Mk 11,24; J 15,7.16; J 16,24.26; 1 J 5,14A jeśli w trakcie pełnienia tej misji – trwając w postawie, jaką wam pokazałem#Dosł. „jeśli poprosicie w moim imieniu”. Imię w kulturze semickiej było zawsze nośnikiem informacji o naturze i charakterze noszącej je osoby oraz wiązało się z ekspresją najgłębszych pokładów czyjejś osobowości. Tak więc sformułowania „w imieniu Jezusa” (lub „w moim imieniu”) nie należy traktować jako pewnego rodzaju „pieczątki” czy „chrześcijańskiego zaklęcia”, które ma w sobie jakąś magiczną moc, ale jako określenie rzeczywistego naśladownictwa Jezusa w Jego myśleniu, postawie i zachowaniu. Chodzi więc o pełne wzorowanie się na Jezusie. Dosłowne tłumaczenia redukują przekaz tego i następnego wersetu do logicznego paradoksu, sugerując, że Jezus miałby wyrazić myśl typu: Jeśli poprosicie mnie o coś w moim imieniu, ja to uczynię. W istocie chodzi więc o takie prośby, pod którymi Jezus sam by się podpisał.
– poprosilibyście mnie o cokolwiek # Występujące tu słowo „cokolwiek” należy rozumieć w kontekście wersetu 12, który mówi o takim zaangażowaniu w pełnienie woli Ojca, jakie było udziałem Jezusa. , dokonam tego, by Ojciec został uwielbiony w Synu. 14#J 16,23.24; Dz 3,16Dlatego powiedziałem, że jeśli będziecie mnie o coś prosić – w taki sam sposób, jak ja prosiłem Ojca#Dosł. „gdy będziecie mnie prosić w moim imieniu”. Zwrot idiomatyczny. Za tym greckim zdaniem stoi wyraźnie hebrajski sposób pojmowania koncepcji imienia (patrz przypis do wersetu 13). Wszelkie próby dosłownego przekładania tego zdania prowadzą do logicznego kalamburu mówiącego o „proszeniu Jezusa w imieniu Jezusa”. Cały kontekst wypowiedzi Chrystusa wskazuje tu na kontynuowanie przez uczniów Bożego dzieła w postawie i myśleniu ukazanym przez Jezusa, tzn. na Jego wzór. Interpretowanie tego tekstu jako magicznego „chrześcijańskiego zaklęcia” („w imieniu Jezusa”) nie znajduje hermeneutycznego uzasadnienia w żadnym tekście NT.– uczynię to dla was! 15#J 15,10; 1 J 2,3; 1 J 5,3Testem waszej miłości do mnie będzie to, czy zachowacie moje Słowo#Inni tłumaczą: „moje przykazania”. Słowo gr. entole może znaczyć „przykazanie”, jednak ma również szersze znaczenie obejmujące cały szereg pojęć: „rozkaz”, „nakaz”, „misja”, „polecenie”, „zalecenie”, „wskazówka”. Z uwagi na to, że Jezus – formalnie rzecz biorąc – dał tylko jedno swoje przykazanie (miłowanie braci i sióstr w wierze w taki sposób, jak On miłuje – por. J 13,24‐35; J 15,12), a w komentowanym tekście jest użyta forma l.mn. (gr. entolas tas emas), Redakcja NPD zdecydowała się na użycie najbardziej ogólnego sformułowania, które wybrała zgodnie z kontekstem J 14,23, gdzie Jezus wprost użył słowa Logos, aby wyjaśnić wcześniej wypowiedziane kwestie ze słowem entolas.
.
Pierwsza zapowiedź posłania Ducha Świętego Boga
16 # J 1,10; J 14,26; J 15,26; J 16,7; 1 J 2,1 Ja natomiast wstawię się, by Ojciec przysłał # W J 15,26 Jezus stwierdza, że to On sam pośle uczniom Ducha. Wypowiedzi te, zestawione razem, są trudne do zinterpretowania, dopóki nie wspomnimy oświadczenia Jezusa, że On (Syn) i Ojciec stanowią jedność (por. J 10,30). wam w innej postaci # Porównanie tego wersetu z Mt 28,20 wskazuje, że Duch Świętego Boga (Boży Duch Uświęcenia) jest inną (gr. allon) postacią Obecności Jezusa w uczniach i pośród nich. Użyte tu słowo allon (od gr. allos) oznacza inność, ale w tym samym rodzaju, w tej samej naturze. W 2 Kor 11,4 użyte słowo „innego” jest tłumaczeniem słowa heteron (od gr. heteros), które oznacza inność w całkowicie różnej kategorii co do rodzaju i natury. Z konstrukcji logicznej tego zdania wynika, że Jezus uważał sam siebie również za Parakletosa. Tak też postrzegał Go Jan w 1 J 2,1. Rzecznika, Opiekuna i Adwokata # Gr. Parakletos. Nie da się w literalnym przekładzie jednym słowem oddać całego bogactwa znaczeń określenia Paraklet, które tu przetłumaczono jako „Opiekun, Rzecznik i Adwokat”. Słowo to pochodzi od czasownika parakaleo („wzywam”, „proszę”, „przywołuję na pomoc”) i ma kontekst prawniczy. W sądownictwie oznaczało osobę wspomagającą, wzywaną do udzielenia pomocy prawnej oskarżonemu. Może też oznaczać kogoś, kto popycha daną osobę do przodu, dodaje otuchy, ożywia, lituje się, broni, jest orędownikiem czy rzecznikiem kogoś. Warto zwrócić uwagę, że Jezus, używając określenia „inny Parakletos”, podkreślił jednocześnie, że On sam jest również Boskim Parakletosem (por. też 1 J 2,1). Jezus zapowiedział tu wielkie przeobrażenie w służbie na rzecz Bożego Królestwa. Dotąd Bóg Wszechmogący w osobie Jednorodzonego Syna Bożego, Jezusa z Nazaretu, był z uczniami w bardzo ograniczonym zakresie (limitowanym zarówno przez ludzkie ciało Jezusa, jak i Jego obecność w danej chwili tylko w jednym miejscu). Innymi słowy, Jezus zapowiada, że gdy Bóg ponownie przyjdzie do ludzi, pojawi się nie w postaci cielesnej, ale duchowej. Dzięki temu Jezus, przez swego Ducha, będzie dalej obecny w życiu każdego ze swych uczniów w każdym czasie i w każdym miejscu (por. Ga 2,20). – 17Ducha Prawdy, którego ten świat nie przyjmie, ponieważ nie będzie mógł Go zobaczyć ani w inny sposób rozpoznać#Gr. ginosko (od czasownika ginomai). Słowo to ma bardzo szeroki zakres znaczeniowy, począwszy od „poznać” (w sensie osobistym, doświadczalnym, a nie w sensie intelektualnej wiedzy), a kończąc na osobistej (a nawet intymnej) relacji podobnej do tej, jaka łączy małżonków. Chodzi więc o to, że świat nie ma żadnego związku z Bożym Duchem, a postępowanie wg standardów świata nie ma nic wspólnego z życiem wg Ducha.. Wy jednak Go poznacie, gdyż na Niego czekacie, i On będzie między wami przebywać#Tekst ten można zrozumieć dwojako: (1) w sensie przebywania w nich lub (2) w sensie przebywania w ich społeczności. Za tą drugą interpretacją przemawia Ef 2,21.. 18#Rz 8,9‐11; 2 Kor 3,17‐18Dzięki Niemu nie będziecie sierotami, gdyż to ja – w Jego Postaci – przyjdę do was.
Znaczenie trwania w Słowie Chrystusa
19 # J 6,57; J 7,34; J 8,21; J 16,16 Jeszcze chwila, a świat więcej mnie już nie zobaczy, lecz wy zobaczycie, ponieważ otrzymacie Życie, które jest we mnie. 20#J 10,30.38; J 15,4‐5; J 16,16.23; J 17,11.21‐24Wtedy dopiero dogłębnie poznacie, co to znaczy być w kimś. Będziecie bowiem we mnie, a ja będę w was – dokładnie w taki sam sposób, jak teraz jestem w moim Ojcu#Gdy Jezus wypowiadał te słowa, Jego łączność z Ojcem miała charakter duchowy (por. J 4,24 i Flp 2,6‐7).. 21#Prz 8,17; J 16,27; 1 J 2,5; 1 J 5,3; 2 J 6A to, czy ktoś prawdziwie mnie miłuje, zostanie zweryfikowane według jednego tylko kryterium: czy zachowuje#Gr. echo.i stosuje#Gr. tereo.moje Słowo#Dosł. gr. entolas – por. z J 14,23.. Kto tak czyni, ten mnie miłuje. Ten zaś, kto mnie miłuje, zostanie umiłowany przez Ojca, co oznacza, że i ja będę go miłować i dam się mu ujrzeć#Odniesienie do osobistej relacji z Chrystusem po Sądzie Ostatecznym..
22 # Łk 6,16; J 7,4; Dz 10,41 Wtedy zapytał Go Judasz#Judasz i Juda to identyczne imiona pochodzące od hebrajskiego Jehuda (patrz przypis do Mt 10,4)., lecz nie Iskariota#Tekst mówi o Judzie, jednym z Dwunastu. Jego imię „Juda” to w oryginale „Judasz” (stąd Jan dodał wyjaśnienie, że nie był to Judasz Iskariota). Apostoł Juda był synem Kleofasa, a więc również bratem Jakuba (autora Listu Jakuba). Więcej informacji na temat Judy można znaleźć we wstępie do Listu Judy.:
— PANIE, z jakiego powodu dasz się zobaczyć tylko nam, a nie światu?
23 # J 14,21; J 15,10; Ef 3,17; 1 J 4,16; 1 J 5,3 Jezus zaś tak odrzekł:
— Już wam to mówiłem: chodzi o moje Słowo. Każdy bowiem, kto prawdziwie mnie miłuje, ten stosuje się do mojego Słowa. Tylko taki człowiek będzie miłowany przez Ojca # Por. J 3,16. i znajdzie mieszkanie przy mnie i przy Ojcu. 24#J 1,1; J 3,11; J 7,16; J 14,10; 1 J 2,5Kto zaś nie trwa w moim Słowie, ten nie miłuje mnie prawdziwie. I nie jest to moja ocena, ale pogląd Ojca, który mnie posłał.
25 Mówię wam to wszystko wprost, przebywając jeszcze z wami. 26#Mt 10,19‐20; J 14,16; J 15,26; J 16,7.13‐15; 1 J 2,20.27A kiedy przyjdzie wspomniany Rzecznik, Opiekun i Adwokat – Duch Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION.– którego Ojciec pośle#Jezus mówi tu, że Ojciec pośle Ducha. Porównując to z J 15,26, zaczynamy dostrzegać tajemnicę Boga, którą trudno jest pojąć, że Ojciec i Syn są jednością., by umocnił was we mnie#Dosł. „w moim imieniu”, co można odczytywać „w moim charakterze”, „zgodnego ze mną”. Według nauczania Jezusa najgłębszym sensem posługi Ducha Bożego jest otoczenie chwałą Chrystusa., On pouczy was o wszystkim, co będzie potrzebne, przypominając wszystko, czego nauczałem.
27 # Rz 5,1; Ef 2,14‐18; Flp 4,7; Kol 3,15; Hbr 2,15 Mówię to, abyście mieli w sercach prawdziwy pokój – mój pokój. Jest to inny rodzaj pokoju niż oferowany przez świat # Słowo „pokój” (hebr. szalom, gr. eirene) było i jest przez Żydów najczęściej utożsamiane z powodzeniem materialnym, prosperity i sukcesem. Wielu z nich właśnie w takich kwestiach upatrywało swój „pokój” (stabilizację i ekonomiczną pewność przyszłości). Jezus natomiast mówił o pokoju serca wynikającym z żywej relacji z Bogiem, o pewności tej relacji i radości, jaką daje bliskie obcowanie z Najwyższym. . Mój pokój strzec będzie waszych serc, abyście się nie lękali i nie upadali na duchu # Dosł. „niech się nie trwożą wasze serca”. . 28#Łk 24,52; J 14,3.6.18Przypomnijcie sobie, że zapowiadałem nie tylko moje odejście, ale także powtórne przyjście. Gdybyście rzeczywiście mnie miłowali, radowalibyście się z tego, że idę do Ojca, gdyż On jest potężniejszy#Gr. meidzon. Zgodnie z Flp 2,6‐8 Jezus, zstępując na Ziemię, uniżył sam siebie i ogołocił z wielu Boskich prerogatyw. Bóg, objawiając się w Osobie Syna, zachował jednak swą wielkość i potęgę w Osobie Ojca.ode mnie. 29#J 13,19; J 16,4Mówię o tym zawczasu, abyście – gdy nadejdzie to, co ma się wydarzyć – wytrwali w ufności do mnie.
30 # J 1,10; J 10,18; J 12,31; J 13,2; Ef 2,2 Już niewiele czasu zostało mi na rozmowę z wami. Zbliża się bowiem przywódca # „Przywódca (władca – gr. archon) świata” to jeden z biblijnych tytułów szatana. tego świata, to znaczy mistrz takiego sposobu myślenia, który nie jest z Ojca. I chociaż nie ma on nade mną żadnej władzy, 31#J 6,38; J 10,18; J 12,49pozwolę mu działać przez chwilę, by świat mógł ujrzeć we mnie, co znaczy prawdziwie miłować Ojca#Jednym z celów przyjścia Jezusa na świat było pokazanie ludziom, co to znaczy być dzieckiem Boga w życiu codziennym.. Ja bowiem miłuję Ojca i z tego powodu postępuję zgodnie z Jego wolą#Dosł. „zgodnie z tym, co przykazał mi Ojciec”..
A teraz wstańmy i chodźmy już stąd # To zdanie pokazuje, że w tym momencie Jezus wraz z uczniami opuścił izbę, w której spożywali wieczerzę. Dalsze Jego wypowiedzi zanotowane w trzech kolejnych rozdziałach (J 15‐17) są najwyraźniej relacją tego, co PAN mówił do uczniów podczas drogi z Wieczernika do ogrodu Getsemani, a dokładnie rzecz biorąc, do momentu przekroczenia potoku Cedron (por. J 18,1). Miejsce wieczerzy, wg tradycyjnych przekładów, położone było najprawdopodobniej w południowo‐zachodniej części miasta. W zależności od drogi, jaką Jezus obrał, by dotrzeć do Getsemani, mieli do przebycia odległość rzędu 1,5‐3 km. .
Currently Selected:
Jana 14: NT NPD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
Jana 14
14
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Drogą, Prawdą i Życiem
1 # Mk 11,22; J 10,28‐30; J 14,27; J 16,33 [Następnie, zwracając się do pozostałych uczniów, Jezus powiedział:]
— Nie pozwólcie na to, by wasze serca pogrążyły się w zamęcie! Jeśli ufacie # W greckim tekście słowo pisteuo („wierzyć”, „ufać”, „polegać”) jest użyte w tym zdaniu dwa razy w takiej formie gramatycznej, że można je przetłumaczyć zarówno jako „ufacie” (tryb oznajmujący), jak i „zaufajcie” (tryb rozkazujący). Wg Redakcji NPD kontekst wyraźnie uzasadnia, że pierwsze wystąpienie tego słowa powinno być oddane w trybie oznajmującym („wierzycie”, „ufacie”), a drugie w trybie rozkazującym („zaufajcie”). Bogu, zaufajcie i mnie! 2Zapewniam was, że w domu mego Ojca w Niebiosach jest wystarczająco dużo miejsca do zamieszkania dla wszystkich, którzy mi zaufają. Gdyby tak nie było, to bym wam o tym jasno powiedział. Niedługo już tam wrócę i przygotuję miejsce dla was#Obraz, który Jezus przedstawia uczniom, nawiązuje do żydowskiej tradycji zaślubin. Pan młody po zaślubinach pozostawiał oblubienicę w domu jej rodziców, gdzie miała na niego czekać. On sam udawał się do domu swego ojca, a następnie budował mieszkanie dla siebie i oblubienicy. W tym czasie oblubienica miała być mu wierna i zawsze gotowa (por. Mt 25,1‐13), by w dzień czy w nocy, gdy tylko się zjawi, wstać, wyjść z wianem z domu rodziców i pójść z oblubieńcem. Gdy pan młody zbudował już mieszkanie (dom), nie mógł od razu iść po swą oblubienicę. Musiał czekać na decyzję swego ojca, który przygotowywał wesele. Dopiero gdy ojciec wyznaczył dzień (por. Mk 13,32), oblubieniec szedł po swoją wybrankę i sprowadzał ją do domu ojca na ucztę weselną. Po uczcie młodzi mogli się udać do swojego mieszkania, by skonsumować małżeństwo. Na takiej uczcie wszyscy zaproszeni goście musieli być oczywiście stosownie ubrani (por. Mt 22,10‐13).. 3#J 7,34; J 12,26; J 17,24; Hbr 6,19‐20A kiedy już to uczynię, wrócę tu, by zabrać was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie JA JESTEM. 4Trzymajcie się więc drogi, którą poznaliście. Ona bowiem wiedzie tam, gdzie odchodzę!
5 # J 11,16; J 13,36 Na to odezwał się Tomasz:
— PANIE, przecież nie wiemy, gdzie się wybierasz. Jak więc moglibyśmy znać drogę?
6 # J 11,25; Rz 5,1‐2; Ef 2,18; Hbr 10,19‐20; 1 J 5,20 Wtedy Jezus rzekł:
— JA JESTEM Drogą # Gr. hodos oznacza nie tylko „drogę” czy „trakt”, ale także sposób postępowania, myślenia, odczuwania i decydowania. W Dz 24,14 Apostoł Paweł użył tego słowa jako określenia sposobu życia naśladowców Jezusa. , Prawdą # Gr. aletheia – rzeczownik ten pochodzi od przymiotnika alethes (prawdziwy). Powstał on jako złożenie przedrostka a‐ wskazującego na przeciwieństwo oraz rdzenia letho (starszej formy lanthano), który oznacza „być ukrytym” (przed czymś). Chodzi zatem o Prawdę, która jest dostępna, a nie ukryta, jak w naukach gnostyckich. i Życiem # Gr. Dzoe – słowo, którym w NT określana jest rzeczywistość istnienia Boga (odwieczne i nieskończone Życie), w odróżnieniu od wiecznej Śmierci jako rzeczywistości istnienia szatana. Na określenie życia biologicznego NT używa słowa bios. . Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie. 7#J 6,46; J 8,19; J 12,45; 2 Kor 4,4; 1 J 2,13A jeśli mnie poznaliście#W tekście greckim użyte jest tu słowo ginosko (od czasownika ginomai), które opisuje w języku biblijnym bliską relację cechującą się osobistym związkiem na głębokim poziomie. Jego zakres znaczeniowy jest bardzo szeroki: od „poznania” (bardziej w sensie osobistego doświadczenia niż intelektualnej wiedzy) aż do osobistej (a nawet intymnej) relacji podobnej do tej, jaka łączy małżonków. W języku hebrajskim analogicznym słowem jest jada (pol. „znać” lub „poznać”), które odnosi się do intymnego zbliżenia małżeńskiego. W tym kontekście użyto go np. w Rdz 4,1. Dlatego w większości przekładów nowożytnych Biblii werset Rdz 4,1 jest tłumaczony: „zbliżyć się” (seksualnie) czy „współżyć”. Jednak starsze przekłady Biblii, jak np. ks. Jakuba Wujka, używały jeszcze słowa „poznać”: „Adam (...) poznał żonę swoję, Hewę, która poczęła i porodziła Kaina...”. Podobnie w Łk 1,34 Maria mówi, że „nie zna” jeszcze mężczyzny, co jest jednoznaczną deklaracją jej dotychczasowego dziewictwa, chociaż w tym czasie była już poślubiona Józefowi (zaręczona). A zatem intelektualnie doskonale wiedziała, czyją żoną będzie, lecz jeszcze nie doszło między nimi do zbliżenia intymnego., poznacie również Ojca. Zresztą ujrzeliście Go już we mnie!
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec jest we mnie
8W tym momencie odezwał się Filip:
— PANIE, pokaż nam Ojca, a to wystarczy nam zupełnie!
9 # J 1,14.18; J 12,45; 2 Kor 4,4; Kol 1,15; Hbr 1,3 Jezus tak mu odpowiedział:
— Filipie, tak długo jestem z wami, a ty nadal nie rozpoznałeś Go we mnie? Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca! Jakże więc możesz mówić: „Pokaż nam Ojca”? 10#J 2,11; J 5,19; J 10,30.38; J 12,49; J 17,11.21‐24Czyżbyś nie wierzył, że JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec we mnie? Nawet słów, które do was mówię, nie wypowiadam sam od siebie. Podobnie ma się rzecz z dziełami, których dokonuję. To Ojciec, który jest we mnie, dokonuje wszystkiego. 11#J 10,25.38; J 14,20Zaufajcie temu, co mówię, że JA JESTEM w Ojcu, a Ojciec jest we mnie! Gdybyście jednak nie potrafili tego zrozumieć, to zaufajcie chociażby dziełom, których byliście świadkami!
12 # Mt 8,10; Mt 21,21; Mk 16,19.20 A teraz skupcie się, gdyż powiem coś bardzo ważnego. Każdy, kto mi ufa, będzie mnie naśladować i kontynuować dzieło # Kolejny test weryfikujący prawdziwość zaufania Jezusowi oraz uczniowskiego oddania jest ściśle związany z realizacją misji, którą powierzył swym uczniom. , któremu służę teraz. Ja zaś idę do Ojca i stamtąd będę wspomagał wszystkich, którzy mnie naśladują. Dzięki temu będą oni realizować moje dzieło w szerszym zakresie # Dosł. „dzieła większe (gr. meidzona – stopień wyższy od megas) od mojego”. Jezus działał właściwie tylko w Galilei i Judei, ale Jego uczniowie w krótkim czasie rozpowszechnili Dobrą Wiadomość o ratunku, który jest w Nim na znacznie większym obszarze. Działalność Apostoła Pawła objęła znaczną część ówczesnego Cesarstwa Rzymskiego, a naśladowcy Jezusa w kolejnych wiekach dotarli z Dobrą Wiadomością o ratunku w Chrystusie do prawie wszystkich zakątków świata.
, niż ja sam czyniłem to tutaj # W niektórych kręgach teologicznych werset ten jest nadinterpretowany i używany do tego, by uzasadniać dziwne zachowania, które nie mają nic wspólnego z misją i dziełem Jezusa. Interpretacje te bazują na opacznym rozumieniu słowa meidzona. Cały kontekst NT wyraźnie bowiem wskazuje, że nikt nie wykonał wspanialszego i bardziej wartościowego dzieła niż Jezus. Niewątpliwie jednak Jego działanie było ograniczone w czasie do około 3 lat i odbywało się tylko pośród Żydów, głównie na terenie Galilei i Judei, podczas gdy Jego naśladowcy realizują Jego misję w znacznie szerszym zakresie czasowym (już ponad 2000 lat), terytorialnym (praktycznie cały świat) i społecznym (praktycznie wszystkie narody). ! 13#Mt 7,7‐11; Mk 11,24; J 15,7.16; J 16,24.26; 1 J 5,14A jeśli w trakcie pełnienia tej misji – trwając w postawie, jaką wam pokazałem#Dosł. „jeśli poprosicie w moim imieniu”. Imię w kulturze semickiej było zawsze nośnikiem informacji o naturze i charakterze noszącej je osoby oraz wiązało się z ekspresją najgłębszych pokładów czyjejś osobowości. Tak więc sformułowania „w imieniu Jezusa” (lub „w moim imieniu”) nie należy traktować jako pewnego rodzaju „pieczątki” czy „chrześcijańskiego zaklęcia”, które ma w sobie jakąś magiczną moc, ale jako określenie rzeczywistego naśladownictwa Jezusa w Jego myśleniu, postawie i zachowaniu. Chodzi więc o pełne wzorowanie się na Jezusie. Dosłowne tłumaczenia redukują przekaz tego i następnego wersetu do logicznego paradoksu, sugerując, że Jezus miałby wyrazić myśl typu: Jeśli poprosicie mnie o coś w moim imieniu, ja to uczynię. W istocie chodzi więc o takie prośby, pod którymi Jezus sam by się podpisał.
– poprosilibyście mnie o cokolwiek # Występujące tu słowo „cokolwiek” należy rozumieć w kontekście wersetu 12, który mówi o takim zaangażowaniu w pełnienie woli Ojca, jakie było udziałem Jezusa. , dokonam tego, by Ojciec został uwielbiony w Synu. 14#J 16,23.24; Dz 3,16Dlatego powiedziałem, że jeśli będziecie mnie o coś prosić – w taki sam sposób, jak ja prosiłem Ojca#Dosł. „gdy będziecie mnie prosić w moim imieniu”. Zwrot idiomatyczny. Za tym greckim zdaniem stoi wyraźnie hebrajski sposób pojmowania koncepcji imienia (patrz przypis do wersetu 13). Wszelkie próby dosłownego przekładania tego zdania prowadzą do logicznego kalamburu mówiącego o „proszeniu Jezusa w imieniu Jezusa”. Cały kontekst wypowiedzi Chrystusa wskazuje tu na kontynuowanie przez uczniów Bożego dzieła w postawie i myśleniu ukazanym przez Jezusa, tzn. na Jego wzór. Interpretowanie tego tekstu jako magicznego „chrześcijańskiego zaklęcia” („w imieniu Jezusa”) nie znajduje hermeneutycznego uzasadnienia w żadnym tekście NT.– uczynię to dla was! 15#J 15,10; 1 J 2,3; 1 J 5,3Testem waszej miłości do mnie będzie to, czy zachowacie moje Słowo#Inni tłumaczą: „moje przykazania”. Słowo gr. entole może znaczyć „przykazanie”, jednak ma również szersze znaczenie obejmujące cały szereg pojęć: „rozkaz”, „nakaz”, „misja”, „polecenie”, „zalecenie”, „wskazówka”. Z uwagi na to, że Jezus – formalnie rzecz biorąc – dał tylko jedno swoje przykazanie (miłowanie braci i sióstr w wierze w taki sposób, jak On miłuje – por. J 13,24‐35; J 15,12), a w komentowanym tekście jest użyta forma l.mn. (gr. entolas tas emas), Redakcja NPD zdecydowała się na użycie najbardziej ogólnego sformułowania, które wybrała zgodnie z kontekstem J 14,23, gdzie Jezus wprost użył słowa Logos, aby wyjaśnić wcześniej wypowiedziane kwestie ze słowem entolas.
.
Pierwsza zapowiedź posłania Ducha Świętego Boga
16 # J 1,10; J 14,26; J 15,26; J 16,7; 1 J 2,1 Ja natomiast wstawię się, by Ojciec przysłał # W J 15,26 Jezus stwierdza, że to On sam pośle uczniom Ducha. Wypowiedzi te, zestawione razem, są trudne do zinterpretowania, dopóki nie wspomnimy oświadczenia Jezusa, że On (Syn) i Ojciec stanowią jedność (por. J 10,30). wam w innej postaci # Porównanie tego wersetu z Mt 28,20 wskazuje, że Duch Świętego Boga (Boży Duch Uświęcenia) jest inną (gr. allon) postacią Obecności Jezusa w uczniach i pośród nich. Użyte tu słowo allon (od gr. allos) oznacza inność, ale w tym samym rodzaju, w tej samej naturze. W 2 Kor 11,4 użyte słowo „innego” jest tłumaczeniem słowa heteron (od gr. heteros), które oznacza inność w całkowicie różnej kategorii co do rodzaju i natury. Z konstrukcji logicznej tego zdania wynika, że Jezus uważał sam siebie również za Parakletosa. Tak też postrzegał Go Jan w 1 J 2,1. Rzecznika, Opiekuna i Adwokata # Gr. Parakletos. Nie da się w literalnym przekładzie jednym słowem oddać całego bogactwa znaczeń określenia Paraklet, które tu przetłumaczono jako „Opiekun, Rzecznik i Adwokat”. Słowo to pochodzi od czasownika parakaleo („wzywam”, „proszę”, „przywołuję na pomoc”) i ma kontekst prawniczy. W sądownictwie oznaczało osobę wspomagającą, wzywaną do udzielenia pomocy prawnej oskarżonemu. Może też oznaczać kogoś, kto popycha daną osobę do przodu, dodaje otuchy, ożywia, lituje się, broni, jest orędownikiem czy rzecznikiem kogoś. Warto zwrócić uwagę, że Jezus, używając określenia „inny Parakletos”, podkreślił jednocześnie, że On sam jest również Boskim Parakletosem (por. też 1 J 2,1). Jezus zapowiedział tu wielkie przeobrażenie w służbie na rzecz Bożego Królestwa. Dotąd Bóg Wszechmogący w osobie Jednorodzonego Syna Bożego, Jezusa z Nazaretu, był z uczniami w bardzo ograniczonym zakresie (limitowanym zarówno przez ludzkie ciało Jezusa, jak i Jego obecność w danej chwili tylko w jednym miejscu). Innymi słowy, Jezus zapowiada, że gdy Bóg ponownie przyjdzie do ludzi, pojawi się nie w postaci cielesnej, ale duchowej. Dzięki temu Jezus, przez swego Ducha, będzie dalej obecny w życiu każdego ze swych uczniów w każdym czasie i w każdym miejscu (por. Ga 2,20). – 17Ducha Prawdy, którego ten świat nie przyjmie, ponieważ nie będzie mógł Go zobaczyć ani w inny sposób rozpoznać#Gr. ginosko (od czasownika ginomai). Słowo to ma bardzo szeroki zakres znaczeniowy, począwszy od „poznać” (w sensie osobistym, doświadczalnym, a nie w sensie intelektualnej wiedzy), a kończąc na osobistej (a nawet intymnej) relacji podobnej do tej, jaka łączy małżonków. Chodzi więc o to, że świat nie ma żadnego związku z Bożym Duchem, a postępowanie wg standardów świata nie ma nic wspólnego z życiem wg Ducha.. Wy jednak Go poznacie, gdyż na Niego czekacie, i On będzie między wami przebywać#Tekst ten można zrozumieć dwojako: (1) w sensie przebywania w nich lub (2) w sensie przebywania w ich społeczności. Za tą drugą interpretacją przemawia Ef 2,21.. 18#Rz 8,9‐11; 2 Kor 3,17‐18Dzięki Niemu nie będziecie sierotami, gdyż to ja – w Jego Postaci – przyjdę do was.
Znaczenie trwania w Słowie Chrystusa
19 # J 6,57; J 7,34; J 8,21; J 16,16 Jeszcze chwila, a świat więcej mnie już nie zobaczy, lecz wy zobaczycie, ponieważ otrzymacie Życie, które jest we mnie. 20#J 10,30.38; J 15,4‐5; J 16,16.23; J 17,11.21‐24Wtedy dopiero dogłębnie poznacie, co to znaczy być w kimś. Będziecie bowiem we mnie, a ja będę w was – dokładnie w taki sam sposób, jak teraz jestem w moim Ojcu#Gdy Jezus wypowiadał te słowa, Jego łączność z Ojcem miała charakter duchowy (por. J 4,24 i Flp 2,6‐7).. 21#Prz 8,17; J 16,27; 1 J 2,5; 1 J 5,3; 2 J 6A to, czy ktoś prawdziwie mnie miłuje, zostanie zweryfikowane według jednego tylko kryterium: czy zachowuje#Gr. echo.i stosuje#Gr. tereo.moje Słowo#Dosł. gr. entolas – por. z J 14,23.. Kto tak czyni, ten mnie miłuje. Ten zaś, kto mnie miłuje, zostanie umiłowany przez Ojca, co oznacza, że i ja będę go miłować i dam się mu ujrzeć#Odniesienie do osobistej relacji z Chrystusem po Sądzie Ostatecznym..
22 # Łk 6,16; J 7,4; Dz 10,41 Wtedy zapytał Go Judasz#Judasz i Juda to identyczne imiona pochodzące od hebrajskiego Jehuda (patrz przypis do Mt 10,4)., lecz nie Iskariota#Tekst mówi o Judzie, jednym z Dwunastu. Jego imię „Juda” to w oryginale „Judasz” (stąd Jan dodał wyjaśnienie, że nie był to Judasz Iskariota). Apostoł Juda był synem Kleofasa, a więc również bratem Jakuba (autora Listu Jakuba). Więcej informacji na temat Judy można znaleźć we wstępie do Listu Judy.:
— PANIE, z jakiego powodu dasz się zobaczyć tylko nam, a nie światu?
23 # J 14,21; J 15,10; Ef 3,17; 1 J 4,16; 1 J 5,3 Jezus zaś tak odrzekł:
— Już wam to mówiłem: chodzi o moje Słowo. Każdy bowiem, kto prawdziwie mnie miłuje, ten stosuje się do mojego Słowa. Tylko taki człowiek będzie miłowany przez Ojca # Por. J 3,16. i znajdzie mieszkanie przy mnie i przy Ojcu. 24#J 1,1; J 3,11; J 7,16; J 14,10; 1 J 2,5Kto zaś nie trwa w moim Słowie, ten nie miłuje mnie prawdziwie. I nie jest to moja ocena, ale pogląd Ojca, który mnie posłał.
25 Mówię wam to wszystko wprost, przebywając jeszcze z wami. 26#Mt 10,19‐20; J 14,16; J 15,26; J 16,7.13‐15; 1 J 2,20.27A kiedy przyjdzie wspomniany Rzecznik, Opiekun i Adwokat – Duch Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION.– którego Ojciec pośle#Jezus mówi tu, że Ojciec pośle Ducha. Porównując to z J 15,26, zaczynamy dostrzegać tajemnicę Boga, którą trudno jest pojąć, że Ojciec i Syn są jednością., by umocnił was we mnie#Dosł. „w moim imieniu”, co można odczytywać „w moim charakterze”, „zgodnego ze mną”. Według nauczania Jezusa najgłębszym sensem posługi Ducha Bożego jest otoczenie chwałą Chrystusa., On pouczy was o wszystkim, co będzie potrzebne, przypominając wszystko, czego nauczałem.
27 # Rz 5,1; Ef 2,14‐18; Flp 4,7; Kol 3,15; Hbr 2,15 Mówię to, abyście mieli w sercach prawdziwy pokój – mój pokój. Jest to inny rodzaj pokoju niż oferowany przez świat # Słowo „pokój” (hebr. szalom, gr. eirene) było i jest przez Żydów najczęściej utożsamiane z powodzeniem materialnym, prosperity i sukcesem. Wielu z nich właśnie w takich kwestiach upatrywało swój „pokój” (stabilizację i ekonomiczną pewność przyszłości). Jezus natomiast mówił o pokoju serca wynikającym z żywej relacji z Bogiem, o pewności tej relacji i radości, jaką daje bliskie obcowanie z Najwyższym. . Mój pokój strzec będzie waszych serc, abyście się nie lękali i nie upadali na duchu # Dosł. „niech się nie trwożą wasze serca”. . 28#Łk 24,52; J 14,3.6.18Przypomnijcie sobie, że zapowiadałem nie tylko moje odejście, ale także powtórne przyjście. Gdybyście rzeczywiście mnie miłowali, radowalibyście się z tego, że idę do Ojca, gdyż On jest potężniejszy#Gr. meidzon. Zgodnie z Flp 2,6‐8 Jezus, zstępując na Ziemię, uniżył sam siebie i ogołocił z wielu Boskich prerogatyw. Bóg, objawiając się w Osobie Syna, zachował jednak swą wielkość i potęgę w Osobie Ojca.ode mnie. 29#J 13,19; J 16,4Mówię o tym zawczasu, abyście – gdy nadejdzie to, co ma się wydarzyć – wytrwali w ufności do mnie.
30 # J 1,10; J 10,18; J 12,31; J 13,2; Ef 2,2 Już niewiele czasu zostało mi na rozmowę z wami. Zbliża się bowiem przywódca # „Przywódca (władca – gr. archon) świata” to jeden z biblijnych tytułów szatana. tego świata, to znaczy mistrz takiego sposobu myślenia, który nie jest z Ojca. I chociaż nie ma on nade mną żadnej władzy, 31#J 6,38; J 10,18; J 12,49pozwolę mu działać przez chwilę, by świat mógł ujrzeć we mnie, co znaczy prawdziwie miłować Ojca#Jednym z celów przyjścia Jezusa na świat było pokazanie ludziom, co to znaczy być dzieckiem Boga w życiu codziennym.. Ja bowiem miłuję Ojca i z tego powodu postępuję zgodnie z Jego wolą#Dosł. „zgodnie z tym, co przykazał mi Ojciec”..
A teraz wstańmy i chodźmy już stąd # To zdanie pokazuje, że w tym momencie Jezus wraz z uczniami opuścił izbę, w której spożywali wieczerzę. Dalsze Jego wypowiedzi zanotowane w trzech kolejnych rozdziałach (J 15‐17) są najwyraźniej relacją tego, co PAN mówił do uczniów podczas drogi z Wieczernika do ogrodu Getsemani, a dokładnie rzecz biorąc, do momentu przekroczenia potoku Cedron (por. J 18,1). Miejsce wieczerzy, wg tradycyjnych przekładów, położone było najprawdopodobniej w południowo‐zachodniej części miasta. W zależności od drogi, jaką Jezus obrał, by dotrzeć do Getsemani, mieli do przebycia odległość rzędu 1,5‐3 km. .
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.