Jana 21

Zadanie dla Piotra

1 # Mt 26,32; Mt 28,7 Niedługo potem Jezus ponownie ukazał się swoim uczniom. Tym razem wydarzyło się to nad Jeziorem Tyberiadzkim. 2#J 1,45‐51; J 11,16; J 14,5; J 20,24Byli tam: Szymon Piotr, Tomasz zwany Bliźniakiem, Natanael z Kany Galilejskiej, Jan i Jakub – synowie Zebedeusza – oraz jeszcze dwaj inni Jego uczniowie. 3#Łk 5,4‐10Pewnego wieczoru Szymon Piotr powiedział:

— Idę łowić ryby.

Pozostali przyłączyli się do niego, mówiąc:

— Pójdziemy z tobą.

I wypłynęli łodzią na jezioro. A chociaż łowili całą noc, niczego nie schwytali. 4#Łk 24,16; J 20,14Gdy nastał poranek, Jezus zjawił się na brzegu, lecz uczniowie nie zwrócili na Niego uwagi. 5#Łk 24,41Jednak Jezus zawołał do nich z daleka:

— Dzieci # Gr. paidia – po raz drugi mamy tu odnotowany fakt, gdy Jezus zwrócił się do uczniów z pozycji ojcowskiej. O ile w J 13,33 użył określenia gr. teknia (dzieci młodsze), o tyle tu gr. paidia (dzieci starsze, nastolatki). ! Czy macie coś do jedzenia?

— Nie, nic nie mamy! — odpowiedzieli.

6 # Łk 5,4‐7 Wtedy On znów zawołał:

— Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, to coś złapiecie.

A kiedy zarzucili sieć tam, gdzie im polecił, to – z powodu mnóstwa ryb – nie byli w stanie wciągnąć jej do łodzi. 7#J 13,23; J 20,8Wówczas Jan, który był najbliższym Jezusowi uczniem, rzekł do Piotra:

— Przecież to PAN!

Gdy Szymon Piotr to usłyszał, natychmiast narzucił na siebie zewnętrzną tunikę, którą zwykle zdejmował przy pracy, i skoczył do wody, 8byli bowiem niedaleko od brzegu – może jakieś sto metrów#W ówczesnych jednostkach: „około dwustu łokci”.. Pozostali uczniowie dopłynęli łodzią do brzegu, holując za sobą sieć pełną ryb. 9#Łk 24,41‐43; J 18,18Gdy wyszli na ląd, zobaczyli palenisko z rozżarzonymi węglami, na którym piekły się ryba i chleb#W tamtych czasach chlebem nazywano to, co my dzisiaj określamy mianem podpłomyka. Podstawowymi składnikami podpłomyków były mąka, sól i woda. Wypiekano je na mocno rozgrzanych kamieniach.. 10Jezus zaś powiedział:

— Przynieście tu jeszcze kilka ryb z tych złowionych przed chwilą.

11Poszedł więc Szymon Piotr i wyciągnął na ląd sieć pełną wielkich ryb. Było ich tam sto pięćdziesiąt trzy sztuki. Zaskakujące było to, że mimo obfitego połowu sieć nie porwała się. 12#J 4,27Tymczasem Jezus powiedział:

— Chodźcie tu wszyscy. Zjemy razem śniadanie.

W tym momencie żaden z uczniów nie próbował nawet pytać Go o cokolwiek ani sprawdzać, kim jest, gdyż wszyscy doskonale wiedzieli, że to PAN#Sprawdziła się tu zapowiedź Jezusa zapisana w J 16,23a..

13 # J 6,11 On zaś podniósł się, aby rozdzielić pomiędzy nich chleb i ryby. 14#J 20,19‐23.26‐29W taki to sposób Jezus po raz trzeci od zmartwychwstania ukazał się swoim uczniom.

15 # Mt 26,33; J 1,42 Gdy skończyli śniadanie, Jezus zagadnął Szymona Piotra:

— Szymonie, synu Jana, czy miłujesz # Gr. agapao. mnie ponad wszystko? # Inni tłumacze przekładają: „Czy miłujesz mnie bardziej od innych?” (ewentualnie: „Czy miłujesz mnie bardziej niż tamtych/tamto”). Zapis zawiera słowo touton („tamtych”, „tamto”), które może się odnosić do ludzi (np. uczniów siedzących przy ognisku), ale może także oznaczać rzeczy („wszystko tamto”), jak jest użyte w J 21,24. Kontekst, w jakim Jezus wypowiedział te słowa (zaraz po obfitym połowie), może też sugerować takie zrozumienie. Jezusowi mogło więc chodzić zarówno o innych ludzi (kolegów, przyjaciół), jak i o okoliczności życia, w jakich znajdował się Piotr, szczególnie po obfitym połowie ryb (co oznaczało dla rybaka duże zyski). Dla każdego człowieka kluczem powinno być pytanie, czy miłuje Jezusa bardziej niż swój majątek, swoich kolegów, przyjaciół – nawet jeśli byli to Apostołowie tworzący zręby pierwszego lokalnego kościoła. .

— PANIE. Przecież wiesz, że kocham#Gr. fileo. Na pytanie o ofiarną miłość agape (czas. agapao) Piotr odpowiada Jezusowi, że zdolny jest jedynie do postawy typu fileo, która jest określeniem relacji przyjaźni z kimś, kto ma taki sam sposób myślenia, te same cele, wręcz „taką samą duszę”. Ciebie — odparł Piotr.

Wtedy Jezus rzekł:

— Paś więc jagnięta # Gr. arnion. Słowo to jest rodzaju nijakiego i określa jagnię (zarówno młodziutką owieczkę, jak i młodziutkiego baranka). W stadzie, oprócz takich dopiero co powitych jagniąt, znajdują się oczywiście także młode, podrośnięte już osobniki oraz w pełni dorosłe i rozwinięte. z mojego stada!

16 # Dz 20,28; Hbr 13,20‐21; 1 P 5,2‐3 Po chwili drugi raz spytał go:

— Szymonie, synu Jana, czy mnie miłujesz # Gr. agapao. ?

I tym razem Szymon powtórnie powiedział:

— PANIE. Przecież wiesz, że kocham#Gr. fileo. Po raz drugi na pytanie o ofiarną miłość agape Piotr odpowiada Jezusowi, że zdolny jest jedynie do miłości typu fileo. Ciebie.

Wtedy Jezus rzekł:

— Dbaj więc o owieczki # Gr. probaton – owieczki. Wciąż chodzi jeszcze o małe, młode osobniki (ale już starsze od arnion). Słowo to ma również pewien odcień czułości, jakiego nie ma w słowie „owce”. z mojego stada!

17 # Mt 16,17‐19; Łk 22,31‐32; J 6,68; J 13,37‐38; J 16,30 Po jakimś czasie Jezus zapytał po raz trzeci:

— Szymonie, synu Jana, czy mnie kochasz # Gr. fileo. ?

Kiedy Piotr usłyszał, że Jezus, zadając mu po raz trzeci pytanie, zmienił swoje podejście i użył słowa: „kochasz”#Gr. fileo. Oryginalny tekst grecki pokazuje, że za trzecim razem Jezus użył innego słowa niż poprzednio. Za pierwszym i drugim razem, zadając Piotrowi pytanie, użył słowa „miłowanie” (greckie agapao), tym razem natomiast zapytał o „kochanie” (greckie fileo). Te dwa słowa określają inny wymiar relacji. Agapao to postępowanie, w którym wyświadcza się komuś dobro, choćby nawet dana osoba zupełnie na to nie zasługiwała. Takim słowem opisana jest w Biblii postawa Boga wobec człowieka. Postawa ta jest wynikiem decyzji, a nie emocji. Fileo zaś określa relacje z uwagi na coś. To postawa, na którą mają wpływ okoliczności. Jest ona bardziej związana z wzajemnymi uczuciami i przepełniona ludzkimi emocjami, wręcz na nich bazująca. Zmiana słowa użytego przez Jezusa w trzecim pytaniu świadczy o Jego zrozumieniu dla słabości Piotra, który, odpowiadając PANU, używał zawsze słowa fileo. Formułując to innymi słowami: Jezus pytał Piotra, czy „miłuje go nad wszystko”, a Piotr ze smutkiem odpowiadał, że jest Jego „przyjacielem”., bardzo się zasmucił i tak Mu odparł:

— PANIE, przecież Ty wiesz wszystko! Z pewnością wiesz, dlaczego powiedziałem, że Cię kocham#Smutek Piotra wynika z faktu uświadomienia sobie własnej słabości i niedoskonałości. Zrozumiał, że chociaż sam podczas ostatniej wspólnej wieczerzy deklarował Jezusowi, iż jest gotów za Niego umrzeć (por. J 13,37 oraz Mt 26,33), to jego miłość (fileo) nie dorównuje Chrystusowej ofiarnej miłości agape. Już kilka godzin po wieczerzy Piotr wyparł się Jezusa trzy razy. Wielkie deklaracje, jakie Apostoł pochopnie składał podczas posiłku przed ukrzyżowaniem, były odpowiedzią na nauczanie Jezusa o ofiarnej miłości agape. Jednak wydarzenia, jakie nastąpiły w nocy, pokazały, że w Piotrze nie ma takiego rodzaju miłości. Wszyscy komentatorzy zgodnie zwracają uwagę, że Jezus, trzykrotnie stawiając Piotrowi pytanie i trzykrotnie dając mu polecenie pasterzowania, w praktyczny sposób zakomunikował mu swoje wybaczenie i wezwał Apostoła do dalszej służby..

A Jezus na to:

— Paś owieczki # Gr. probaton. z mojego stada!

18 # Mt 16,22; Mt 26,39 A teraz posłuchaj mnie uważnie, gdyż to, co powiem, będzie mieć dla ciebie wielkie znaczenie. Gdy byłeś młodszy, sam decydowałeś o swoim życiu # Dosł. „się przepasywałeś i chodziłeś, gdzie chciałeś”. . Jednak gdy będziesz stary, twoje ręce zostaną rozciągnięte i ktoś inny opasze cię oraz zadecyduje o twym życiu # Dosł. „poprowadzi tam, gdzie nie chciałeś”. Obraz ten ma nie tylko sens dosłowny (związany z ubieraniem się), ale też jest grą słów wskazującą na więzy, jakie zakładano ludziom aresztowanym. Przepasywanie się pasem oznaczało również siłę i moc. W młodości Piotr był rzeczywiście krewkim zawadiaką, który postrzegał służenie Jezusowi w perspektywie własnych sił i możliwości. Tu Jezus zapowiedział mu, że wszystko się zmieni. Zapowiedział mu także śmierć męczeńską. .

19 # J 12,33; J 13,31.36; J 17,1; 2 P 1,14 Mówiąc to, wskazał, jaką śmiercią Piotr uwielbi Boga. Na koniec rzekł:

— Chodź ze mną!

20 # J 13,23.25 Piotr wstał i ruszył za Nim. Jednak w pewnej chwili – gdy się obejrzał – zobaczył, że w ślad za nimi idzie też Jan, najbliższy Jezusowi uczeń – ten sam, który, spoczywając przy Jezusie w czasie wieczerzy, zapytał Go, kto jest zdrajcą.

21Gdy Piotr zobaczył Jana, spytał Jezusa:

— PANIE, a co z nim?

22 # Mt 16,27 Jezus zaś tak mu odparł:

— Gdybym nawet zechciał, by pozostał on żywy do czasu mego powrotu, co ci do tego? Ty skup się na swoim zadaniu!

Końcowe oświadczenie Jana Apostoła

23Z tego powodu pomiędzy braćmi i siostrami w wierze rozeszła się plotka, że Jan nie umrze. Jednak Jezus nie powiedział tego, że on nie umrze, lecz że gdyby zechciał, to mógłby go pozostawić żywym aż do swego powtórnego przyjścia. 24#J 15,27; J 19,35; 1 J 1,1‐3I to właśnie ja – ten Jan, o którym wspomniał Jezus – byłem naocznym świadkiem wszystkich spisanych tu wydarzeń i uroczyście oświadczam, że odnotowałem je rzetelnie i dokładnie. 25#J 20,30Poza wydarzeniami, które opisałem w tej księdze, Jezus dokonał jeszcze wielu innych znaków. Gdyby chcieć wszystkie je opisać, to – jak sądzę – świat nie zdołałby pomieścić ksiąg, które by powstały#Zamierzona literacka emfaza Jana, której celem jest wskazanie wielkości i znaczenia dzieła Chrystusa..

Currently Selected:

Jana 21: NT NPD

Highlight

Copy