Łukasza 10
10
Nauczanie siedemdziesięciu dwóch uczniów
(Mt 11,20‐27; Mt 13,16‐17)
1 # Mk 6,7 Nieco później PAN wybrał siedemdziesięciu dwóch uczniów, innych niż Apostołowie, i wysłał ich przed sobą, by dwójkami udali się do każdego miasta i każdej wioski, w których zamierzał się zatrzymać. 2#Mt 9,37‐38; J 4,35Zanim wyruszyli, tak ich nauczał:
— Żniwo wprawdzie jest wielkie, lecz żniwiarzy mało. Proście więc PANA, by do swego żniwa posłał większą liczbę robotników. 3#Mt 10,16Ja tymczasem posyłam was niczym jagnięta w środek stada wilków. 4#Mt 10,9‐15; Mk 6,8‐11; Łk 9,3‐5Nie bierzcie ze sobą pieniędzy, jakichkolwiek bagaży czy nawet zapasowego obuwia. Po drodze nikomu nie wyjawiajcie, jaki jest cel waszej misji#Dosł. „nikogo nie pozdrawiajcie”. W kulturze semickiej pozdrawianie było wręcz rytuałem, w którym ludzie opowiadali także, gdzie i po co idą. Gadatliwość uczniów mogła być zagrożeniem dla realizacji celu, w jakim zostali posłani, co widać było już na przykładzie wsi samarytańskiej opisanej w Łk 9,53‐55, która nie udzieliła im gościny..
5 Zanim zdecydujecie się zatrzymać w jakimś domu, sprawdźcie najpierw, jakie serce ma jego gospodarz. Pozdrówcie go słowami: „Pokój temu domowi” # Codzienne pozdrowienie Izraelitów (hebr. Szalom!) polegało na życzeniu komuś Bożego pokoju. . 6Jeśli będzie to człowiek łaknący Bożego Królestwa, to pokój, który jest w was, spocznie również na jego sercu. Jeśli jednak nie szuka on bliskości z Bogiem#Por. Rz 5,1., to wasze pozdrowienie nie znajdzie w nim miejsca, lecz odbite – niczym echo – powróci do was#Mamy tu do czynienia z hebrajskim idiomem, któremu odpowiada polskie powiedzenie: „mówienie do pewnych ludzi jest jak rzucanie grochem o ścianę”.. 7#Łk 9,4; 1 Kor 9,5‐14; 1 Tm 5,18Pamiętajcie, by zatrzymywać się jedynie w domach, których mieszkańcy pragną pokoju z Bogiem. Tam nie wahajcie się korzystać z jedzenia i picia, gdyż robotnik zasługuje na swoją zapłatę#Por. Mt 10,10.. I nie przenoście się z jednego domu do drugiego.
8 # 1 Kor 10,27 W miastach, w których was przyjmą, jedzcie, cokolwiek wam podadzą. 9#Mt 3,2; Mt 10,7Leczcie#Gr. therapeuo.chorych i głoście tam, że Królestwo Boże zbliża się. 10A w miejscowościach, w których was nie przyjmą, stańcie na placu lub głównej ulicy i zakrzyknijcie: 11#Dz 18,6„Nie chcemy mieć z wami nic wspólnego#Dosł. „z naszych stóp strząsamy kurz, jaki w waszym mieście do nich przylgnął!”.! Wiedzcie jednak, że Królestwo Boże jest już bliskie!”. 12#Rdz 19,24‐25; Mt 10,15; Mt 11,24Zapewniam was, że w Dniu Sądu#Por. Mt 11,24.Sodomie#Zob. Rdz 19.będzie lżej niż takiemu miastu. 13#Jl 3,4‐8; Am 1,9‐10; Za 9,2‐4; Mt 11,21‐24W Korozain#Miejscowość w Galilei leżąca około 4 km na północ od Kafarnaum.i Betsaidzie#Miejscowość w Galilei nad jeziorem Genezaret (w północnej jego części).ogłoście, iż czeka je straszliwa kara#Gr. Ouai! Patrz komentarz do Mt 23,13.! Gdyby bowiem w Tyrze i Sydonie#Moralne zepsucie tych pogańskich miast było piętnowane już przez proroków (por. Am 1,9‐10; Iz 23; Jr 25,22; Jr 47,4; Ez 26 do 28).miały miejsce takie cuda, jakie dokonały się u nich, dawno by się opamiętały i pokutowały w worach, posypując się popiołem. 14#Iz 23; Ez 26‐28O tak... w Dniu Sądu#Odniesienie do Sądu Ostatecznego, który nastąpi na końcu obecnego czasu (eonu).Tyrowi i Sydonowi będzie lżej niż tym!
15 # Iz 14,13‐15 Ludzie z Kafarnaum są przekonani, iż będą wyróżnieni i trafią do Niebios, lecz skończą w czeluści piekielnej, gdzie z powodu swej pychy zostaną poniżeni # Jezus przedstawia ostateczny los Kafarnaum – miasta, w którym zamieszkał po przeprowadzeniu się z Nazaretu – jako wspólny z losem szatana (por. Iz 14,13‐15). !
16 # Mt 10,40; Łk 9,48; J 5,23; J 13,20J 15,23 I pamiętajcie: kto was słucha, mnie słucha, a kto was odrzuca, ten mnie odrzuca. Kto zaś mnie odrzuca, odrzuca Tego, który mnie posłał.
17 # Łk 1,14 Kiedy siedemdziesięciu dwóch uczniów wróciło z powierzonej im misji, z wielkim podnieceniem relacjonowali:
— PANIE, z uwagi na Ciebie#Dosł. „na Twoje imię” (hebraizm). nawet demony były nam uległe!
18 # Iz 14,12; Mt 8,29; J 12,31; Dz 3,16; Ap 12,8‐9 Wówczas Jezus rzekł:
— Gdy wyruszyliście, widziałem szatana, który niczym błyskawica runął z Niebios. 19#Ps 91,13; Mk 16,18; J 12,31‐32; Ap 12,9Lecz ja wyposażyłem was w moc deptania jego sług, jak depcze się węże i skorpiony. A potęga mojego autorytetu jest tak wielka, że oni nie mogli wam w niczym zaszkodzić. 20#Wj 32,32‐33; Dn 12,1; Mt 7,22‐23; Ap 3,5; Ap 20,12Nie powinniście jednak ekscytować się tym, że duchy nieczyste były wam uległe, lecz tym, że wasze imiona są zapisane w Niebiosach#W Iz 4,3; Flp 4,3; Ap 3,5; Ap 20,12; Ap 20,15; Ap 21,27 czytamy, że imiona osób ufających Chrystusowi zapisane są w Niebiosach w Jego Księdze Życia.!
21 # Mt 11,25; Łk 1,14; Łk 4,1; Łk 8,10; 1 Kor 1,26‐28 I rozradowawszy się w Duchu Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION., Jezus wzniósł taką modlitwę:
— Abba # W oryginale słowo to nie występuje w tym miejscu tekstu greckiego, ale wiemy (por. Mk 14,36), że Jezus tak właśnie po aramejsku rozpoczynał swe modlitwy do Ojca. Grecki tekst niestety nie oddaje w pełni dynamiki języka aramejskiego. Jednak w Rz 8,15 oraz Ga 4,6 zachowały się ślady takiego użycia słowa Abba. , Kochany Ojcze, wysławiam Ciebie, PANA Niebios i Ziemi. Zadziwiające jest to, że ludzie uważani za mądrych i uczonych postrzegają Twoje sprawy jako skomplikowane # Gr. apekrypsas – forma czasownika apokrypto, będącego złożeniem apo + krypto, od którego pochodzi polskie określenie „kryptografia”. , a maluczcy, którzy z dziecięcą ufnością lgną do Ciebie, widzą je jako proste i jasne. O tak, Ojcze, jesteś niezwykle życzliwy # Gr. eudokia – „życzliwość”, „dobra wola”, „przychylność”. w swoim działaniu!
22 # Mt 28,18; J 1,18; J 3,35; J 10,15 Potem, zwracając się ponownie do nich, powiedział:
— Ojciec złożył wszystko w moich rękach! Kto tego nie zrozumie, nigdy nie będzie ze mną w bliskiej relacji. Taki bowiem jest plan Ojca. Nikt również nie będzie miał relacji z Ojcem, jeśli nie ujrzy Go we mnie, gdyż On odsłania się tylko w Synu.
23 # Mt 13,16 Później, już na osobności, rozmawiając z najbliższymi uczniami, rzekł:
— O jakże szczęśliwi jesteście, że widzicie to, co się teraz dokonuje! 24#1 P 1,10‐14Zapewniam was, że wielu proroków oraz królów chciało ujrzeć sprawy, których wy teraz jesteście świadkami, lecz nie zostało im to dane! Pragnęli także usłyszeć wszystko, co wy słyszycie, lecz i to również nie było im dane!
Nauczanie znawcy Prawa Mojżeszowego
(Mt 22,34‐40; Mk 12,28‐31)
25 # Mt 19,26; Mt 22,35; Mk 10,17; Łk 18,18‐20 Jakiś czas później przyszedł do Jezusa pewien znawca Prawa Mojżeszowego#Znawcy Prawa Mojżeszowego byli szczególną grupą rabinów, którzy troszczyli się o to, czy inni ludzie stosują się do reguł tego Prawa. W obecnych czasach można ich porównywać do ekspertów z zakresu prawa kanonicznego., który, zastawiając na Niego pułapkę#Pułapka zawarta była w samym pytaniu. Grzeszny człowiek nie może bowiem uczynić czegokolwiek, by otrzymać odwieczne i nieskończone Boże Życie., spytał:
— Nauczycielu, co powinienem zrobić, aby otrzymać dziedzictwo w odwiecznym i nieskończonym Życiu?
26Jezus zaś odpowiedział mu:
— A co na ten temat mówi Prawo Mojżesza? Jak rozumiesz to, co zostało w nim napisane?
27 # Kpł 19,18; Pwt 6,5; Joz 22,5; Rz 13,9; Ga 5,14 Wtedy znawca Prawa rzekł:
— Będziesz miłował#Gr. agapao nie odnosi się do emocji, ale do decyzji woli. Więcej na ten temat w Komentarzu NPD → Ofiarna Boża miłość.PANA – Boga twego – całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem – ze wszystkich swoich sił, a bliźniego#„Bliźni”, wg etymologii greckiego słowa plesion, oznacza osobę, która żyje i mieszka w pobliżu (np. sąsiada).swego jak siebie samego#Por. Pwt 6,5; por. Joz 22,5; Kpł 19,18..
28 # Kpł 18,5; Kpł 19,18; Mt 19,17; Rz 10,5; Ga 3,12 Jezus na to:
— Właściwie odpowiedziałeś. Wydaj więc owoc # Gr. poieo – inni tłumaczą to słowo jako „robić”, „wykonywać”, „czynić”. tego, a Życie # Niestety, nikt w historii świata, żaden Żyd, oprócz Jezusa, nie był w stanie wypełnić całego Prawa Mojżeszowego. Dlatego żaden Żyd przez to Prawo nigdy nie zyskał udziału w odwiecznym i nieskończonym Życiu, nikt też nie stał się w Bożych oczach sprawiedliwy przez wypełnianie tego Prawa (por. Rz 3,10; Rz 3,19‐28; Ga 3,19‐25; Hbr 7,18‐19; Hbr 10,1). Z tego właśnie powodu Jezus musiał przyjść na Ziemię. Jeśli chodzi o ludzi niebędących Żydami, dla nich dostęp do Bożego odwiecznego Życia został otwarty przez Chrystusa niezależnie od Prawa Mojżeszowego. będzie ci dane.
29 # Łk 16,15 Jednak uczony w Piśmie był człowiekiem, który sam chciał wypracować sobie status sprawiedliwego przed Bogiem. Dlatego zaczął lawirować, mówiąc:
— No tak... ale kto jest moim bliźnim?
30Jezus, podejmując dyskusję, powiedział:
— Jeśli rzeczywiście chcesz to wiedzieć, posłuchaj: Pewien człowiek, podróżując z Jerozolimy do Jerycha # Z Jerozolimy do Jerycha, w kierunku północno–wschodnim, było około 30 km. Różnica wysokości wynosi ok. 1000 m. , wpadł w ręce zbójców. Ograbili go, poranili i porzucili bliskiego śmierci. 31Przypadkowo tą samą drogą szedł kapłan. Gdy go zobaczył, przeszedł na drugą stronę traktu i ominął go. 32Podobnie zachował się Lewita, który również znalazł się w tym miejscu. Ten także ominął go bokiem. 33W tym samym miejscu zjawił się także jakiś Samarytanin#Żydzi postrzegali Samarytan jako uosobienie zła i herezji. Traktowali ich jak swych wrogów. Emocje, jakimi pałali do nich, można by porównać do uczuć Polaków wobec volksdeutschów podczas niemieckiej okupacji Polski lub wobec rosyjskich kolaborantów podczas prześladowań stalinowskich na okupowanym wschodzie. Więcej w Komentarzu NPD → Samarytanie.i użalił się nad tym człowiekiem. 34Zatrzymał się, oczyścił jego rany oliwą i winem, opatrzył je, a następnie wsadził go na swojego osła#Dosł. „zwierzaka”., przewiózł do zajazdu i tam zajął się nim jeszcze troskliwiej. 35Nazajutrz wyjął dwa denary#Dwa denary stanowiły wynagrodzenie za dwa dni pracy robotnika rolnego., dał właścicielowi zajazdu i powiedział: „Pielęgnuj go! A jeśli koszty opieki okażą się większe, zwrócę ci je, gdy będę tędy wracał”.
36 Który z tych trzech mężczyzn, twoim zdaniem, okazał się bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?
37Wtedy uczony w Prawie Mojżeszowym odpowiedział:
— Ten, który okazał mu miłosierdzie.
Wówczas Jezus rzekł:
— I ty idź przez życie, czyniąc podobnie!
Nauczanie na temat ważności posłuszeństwa Bożemu Słowu
(Mt 6,9‐13; Mt 7,7‐11)
38 # J 11,1; J 12,2‐3 Zmierzając dalej ku Jerozolimie, zatrzymali się w pewnej wsi#Była to Betania leżąca w odległości 3 km na południowy wschód od Jerozolimy.. Tam Jezus został zaproszony przez kobietę imieniem Marta. 39#Łk 8,35Miała ona siostrę imieniem Maria, która natychmiast usiadła u stóp#„Siedzieć u stóp” to żydowska ekspresja opisująca pobieranie nauki od nauczyciela. Absolutną nowością było, iż Jezus nauczał kobiety. Żaden żydowski rabin w tamtych czasach tego nie czynił. Jezus jest więc (w wymiarze historycznym) również prekursorem edukacji kobiet. PANA i chłonęła każde Jego Słowo. 40#Łk 8,3Marta zaś krzątała się przy domowych obowiązkach. W końcu nie wytrzymała i powiedziała#Nie wiemy, jakie relacje panowały między tymi siostrami, ale najwyraźniej – z uwagi na różnice temperamentów – nie były one najlepsze, skoro Marta nie zwróciła się bezpośrednio do Marii, ale do Jezusa. Być może już wcześniej napominała Marię, ale bez rezultatów. Marta koniecznie chciała osiągnąć swój cel swoimi sposobami.:
— PANIE, czy nie obchodzi Ciebie to, że moja siostra zostawiła mnie samą z całą robotą? Powiedz jej, aby się ruszyła i w końcu mi w czymś pomogła.
41 # Mt 6,25‐34; Łk 12,11.22 PAN zaś tak jej odrzekł:
— Marto, Marto, zamartwiasz się i troskasz o tak wiele, 42#Mt 6,33; J 6,27a przecież do Życia jedno tylko jest potrzebne#Jezus wyjaśnił Marcie, że do otrzymania działu w Bożym Życiu jest potrzebne tylko jedno: właściwe przyjęcie Bożego Słowa.. Maria dobrze wybrała to, co nigdy nie zostanie jej odebrane#Serce Marii okazało się więc urodzajną glebą (jak w Łk 8,15), a nie twardą (jak w Łk 8,12). Należy pamiętać, iż Jezus, znając serce Marty, kobiety niezwykle praktycznej i religijnej, wykorzystał nadarzającą się okazję, by zakomunikować jej ważną prawdę dotyczącą zbawienia. Interpretowanie wypowiedzi Jezusa jako zachęty do bezczynności lub zaniedbywania obowiązków byłoby wyrwaniem jej z kontekstu. Pismo św. bowiem bardzo ostro wypowiada się o kobietach, które zaniedbują swe domowe obowiązki (por. 1 Tm 5,8). Twardo też naucza o ludziach, którzy nie chcą pracować (por. 2 Tes 3,10). Słuchanie Bożego Słowa jest wstępem do relacji z Bogiem. U Łukasza ten zapis jest bezpośrednim kontekstem do następującego dalej nauczania Jezusa na temat modlitwy, która w swej istocie ma mieć charakter rozmowy z Bogiem. Skoro zaś modlitwa jest rozmową z Najwyższym Królem i PANEM, to trzeba sobie uzmysłowić, iż jej zasadniczą częścią powinno być słuchanie, i to w milczeniu. Każdy człowiek przystępujący do Bożego Tronu winien słuchać Bożego Słowa, myśleć nad nim i głęboko je rozważać. Dopiero po tym należy przystąpić do drugiej fazy modlitwy, zwanej wielbieniem, do której inspiracją staje się poznane i zrozumiane Słowo. Ostatnią i najkrótszą fazą modlitwy mogą być prośby, o ile w ogóle jeszcze jakieś będą się nasuwały po pierwszych dwóch częściach modlitwy..
Currently Selected:
Łukasza 10: NT NPD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
