Genesis Genesis 44
Genesis 44
1En hy het die opsigter van sy huis bevel gegee en gesê: Maak die manne se sakke vol met voedsel, soveel as wat hulle kan dra, en gooi elkeen se geld in sy sak se mond.
2En sit my beker, die silwerbeker, in die sak se mond van die jongste, en sy koringgeld. En hy het gedoen volgens die woord wat Josef gespreek het.
3Sodra dit lig word, is die manne weggestuur, hulle en hulle esels.
4En toe hulle uit die stad gegaan het, en nog nie ver nie, sê Josef vir sy bestuurder: Staan op, volg die manne agterna; en as jy hulle inhaal, sê vir hulle: Waarom het julle kwaad vir goed vergeld?
5Is dit nie dit waarin my heer drink, en waardeur hy waarlik waarsê nie? julle het kwaad gedoen deur so te doen.
6En hy het hulle ingehaal en hierdie selfde woorde aan hulle gespreek.
7En hulle sê vir hom: Waarom sê my heer hierdie woorde? God verhoed dat U dienaars volgens hierdie ding sou handel:
8Kyk, die geld wat ons in ons sakke gevind het, het ons na jou teruggebring uit die land Kanaän; hoe sou ons dan silwer of goud uit die huis van jou heer steel?
9By wie van U dienaars dit gevind word, laat hom ook sterwe, en ons sal ook my heer se slawe wees.
10En hy sê: Laat dit ook nou wees volgens julle woorde: hy by wie dit gevind word, sal my dienaar wees; en julle sal onberispelik wees.
11Toe het hulle gou elkeen sy sak op die grond afgehaal en elkeen sy sak oopgemaak.
12En hy het gesoek en by die oudste begin en by die jongste vertrek; en die beker is in die sak van Benjamin gevind.
13Toe het hulle hul klere geskeur en elkeen sy esel gelaai en na die stad teruggekeer.
14En Juda en sy broers het in die huis van Josef gekom; want hy was nog daar, en hulle het voor hom op die grond geval.
15Toe sê Josef vir hulle: Watter daad is dit wat julle gedoen het? Weet julle nie dat so 'n man as ek sekerlik kan waarsê nie?
16Toe sê Juda: Wat moet ons vir my heer sê? wat sal ons praat? of hoe sal ons onsself skoonmaak? God het die ongeregtigheid van U dienaars uitgevind; kyk, ons is die dienaars van my heer, ons sowel as hy by wie die beker gevind word.
17Toe sê hy: Mag God my verhoed dat ek dit doen; maar die man in wie se hand die beker gevind word, hy moet my dienaar wees; en wat jou betref, staan in vrede op na jou vader.
18Toe kom Juda nader na hom en sê: Ag, my heer, laat U dienaar tog 'n woord voor die ore van my heer spreek, en laat U toorn teen U dienaar nie ontvlam nie, want U is soos Farao.
19My heer het sy dienaars gevra en gesê: Het julle 'n vader of 'n broer?
20En ons het vir my heer gesê: Ons het 'n vader, 'n ou man en 'n kind van sy ouderdom, 'n kleintjie; en sy broer is dood, en hy alleen het oorgebly van sy moeder, en sy vader het hom liefgehad.
21En jy het aan U dienaars gesê: Bring hom af na my toe, dat ek my oë op hom kan rig.
22En ons het vir my heer gesê: Die seun kan nie sy vader verlaat nie, want as hy sy vader verlaat, sal sy vader sterf.
23En jy het vir jou dienaars gesê: As julle jongste broer nie saam met julle afkom nie, sal julle my aangesig nie meer sien nie.
24En dit het gebeur toe ons by U dienaar, my vader, opkom, het ons hom die woorde van my heer vertel.
25En ons vader sê: Gaan weer en koop vir ons 'n bietjie kos.
26En ons het gesê: Ons kan nie aftrek nie; as ons jongste broer by ons is, dan sal ons aftrek; want ons mag die man se aangesig nie sien as ons jongste broer nie by ons is nie.
27En U dienaar, my vader, het vir ons gesê: Julle weet dat my vrou vir my twee seuns gebaar het.
28En die een het van my af uitgegaan, en ek het gesê: Waarlik, hy is verskeur; en ek het hom nie sedertdien gesien nie:
29En as julle dit ook van my wegneem en onheil hom tref, sal julle my grys hare met droefheid na die graf afbring.
30As ek dan nou by U dienaar, my vader, kom en die seun nie by ons is nie; siende dat sy lewe in die seun se lewe verbind is;
31As hy sien dat die seun nie by ons is nie, sal hy sterwe; en U dienaars sal die grys hare van U kneg, ons vader, met droefheid na die graf afbring.
32Want U dienaar het by my vader borg gestel vir die seun en gesê: As ek hom nie na jou toe bring nie, sal ek die skuld vir my vader vir ewig dra.
33Laat U dienaar dan nou tog bly in die plek van die seun, 'n slaaf van my heer; en laat die seun saam met sy broers optrek.
34Want hoe sal ek opgaan na my vader toe, en die seuntjie is nie by my nie? dat ek nie miskien die onheil sien wat oor my vader kom nie.
Currently Selected:
Genesis Genesis 44: CAB23
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.
Genesis Genesis 44
Genesis 44
1En hy het die opsigter van sy huis bevel gegee en gesê: Maak die manne se sakke vol met voedsel, soveel as wat hulle kan dra, en gooi elkeen se geld in sy sak se mond.
2En sit my beker, die silwerbeker, in die sak se mond van die jongste, en sy koringgeld. En hy het gedoen volgens die woord wat Josef gespreek het.
3Sodra dit lig word, is die manne weggestuur, hulle en hulle esels.
4En toe hulle uit die stad gegaan het, en nog nie ver nie, sê Josef vir sy bestuurder: Staan op, volg die manne agterna; en as jy hulle inhaal, sê vir hulle: Waarom het julle kwaad vir goed vergeld?
5Is dit nie dit waarin my heer drink, en waardeur hy waarlik waarsê nie? julle het kwaad gedoen deur so te doen.
6En hy het hulle ingehaal en hierdie selfde woorde aan hulle gespreek.
7En hulle sê vir hom: Waarom sê my heer hierdie woorde? God verhoed dat U dienaars volgens hierdie ding sou handel:
8Kyk, die geld wat ons in ons sakke gevind het, het ons na jou teruggebring uit die land Kanaän; hoe sou ons dan silwer of goud uit die huis van jou heer steel?
9By wie van U dienaars dit gevind word, laat hom ook sterwe, en ons sal ook my heer se slawe wees.
10En hy sê: Laat dit ook nou wees volgens julle woorde: hy by wie dit gevind word, sal my dienaar wees; en julle sal onberispelik wees.
11Toe het hulle gou elkeen sy sak op die grond afgehaal en elkeen sy sak oopgemaak.
12En hy het gesoek en by die oudste begin en by die jongste vertrek; en die beker is in die sak van Benjamin gevind.
13Toe het hulle hul klere geskeur en elkeen sy esel gelaai en na die stad teruggekeer.
14En Juda en sy broers het in die huis van Josef gekom; want hy was nog daar, en hulle het voor hom op die grond geval.
15Toe sê Josef vir hulle: Watter daad is dit wat julle gedoen het? Weet julle nie dat so 'n man as ek sekerlik kan waarsê nie?
16Toe sê Juda: Wat moet ons vir my heer sê? wat sal ons praat? of hoe sal ons onsself skoonmaak? God het die ongeregtigheid van U dienaars uitgevind; kyk, ons is die dienaars van my heer, ons sowel as hy by wie die beker gevind word.
17Toe sê hy: Mag God my verhoed dat ek dit doen; maar die man in wie se hand die beker gevind word, hy moet my dienaar wees; en wat jou betref, staan in vrede op na jou vader.
18Toe kom Juda nader na hom en sê: Ag, my heer, laat U dienaar tog 'n woord voor die ore van my heer spreek, en laat U toorn teen U dienaar nie ontvlam nie, want U is soos Farao.
19My heer het sy dienaars gevra en gesê: Het julle 'n vader of 'n broer?
20En ons het vir my heer gesê: Ons het 'n vader, 'n ou man en 'n kind van sy ouderdom, 'n kleintjie; en sy broer is dood, en hy alleen het oorgebly van sy moeder, en sy vader het hom liefgehad.
21En jy het aan U dienaars gesê: Bring hom af na my toe, dat ek my oë op hom kan rig.
22En ons het vir my heer gesê: Die seun kan nie sy vader verlaat nie, want as hy sy vader verlaat, sal sy vader sterf.
23En jy het vir jou dienaars gesê: As julle jongste broer nie saam met julle afkom nie, sal julle my aangesig nie meer sien nie.
24En dit het gebeur toe ons by U dienaar, my vader, opkom, het ons hom die woorde van my heer vertel.
25En ons vader sê: Gaan weer en koop vir ons 'n bietjie kos.
26En ons het gesê: Ons kan nie aftrek nie; as ons jongste broer by ons is, dan sal ons aftrek; want ons mag die man se aangesig nie sien as ons jongste broer nie by ons is nie.
27En U dienaar, my vader, het vir ons gesê: Julle weet dat my vrou vir my twee seuns gebaar het.
28En die een het van my af uitgegaan, en ek het gesê: Waarlik, hy is verskeur; en ek het hom nie sedertdien gesien nie:
29En as julle dit ook van my wegneem en onheil hom tref, sal julle my grys hare met droefheid na die graf afbring.
30As ek dan nou by U dienaar, my vader, kom en die seun nie by ons is nie; siende dat sy lewe in die seun se lewe verbind is;
31As hy sien dat die seun nie by ons is nie, sal hy sterwe; en U dienaars sal die grys hare van U kneg, ons vader, met droefheid na die graf afbring.
32Want U dienaar het by my vader borg gestel vir die seun en gesê: As ek hom nie na jou toe bring nie, sal ek die skuld vir my vader vir ewig dra.
33Laat U dienaar dan nou tog bly in die plek van die seun, 'n slaaf van my heer; en laat die seun saam met sy broers optrek.
34Want hoe sal ek opgaan na my vader toe, en die seuntjie is nie by my nie? dat ek nie miskien die onheil sien wat oor my vader kom nie.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.