Jeremia Jeremia 7
Jeremia 7
1Die woord wat van die HERE tot Jeremia gekom het en gesê het:
2Staan in die poort van die huis van die HERE en roep daar hierdie woord uit en sê: Hoor die woord van die HERE, hele Juda, wat deur hierdie poorte ingaan om die HERE te aanbid.
3So sê die HERE van die leërskare, die God van Israel: Maak julle weë en julle handelinge reg, en Ek sal julle op hierdie plek laat woon.
4Vertrou nie op leuenagtige woorde nie, wat sê: Die tempel van die HERE, die tempel van die HERE, die tempel van die HERE, is dit.
5Want as julle jul weë en julle handelinge heeltemal verander; as julle volkome oordeel tussen 'n man en sy naaste;
6As julle die vreemdeling, die wees en die weduwee nie verdruk en geen onskuldige bloed in hierdie plek vergiet nie, en nie agter ander gode aan loop tot julle skade nie;
7Dan sal Ek jou in hierdie plek laat woon, in die land wat Ek aan jou vaders gegee het, vir ewig en altyd.
8Kyk, julle vertrou op leuenagtige woorde wat niks baat nie.
9Sal julle steel, moor en egbreuk pleeg en vals sweer en vir Baäl rook laat opgaan en agter ander gode aan loop wat julle nie ken nie?
10En kom staan voor my aangesig in hierdie huis waaroor my Naam uitgeroep is, en sê: Ons is oorgelewer om al hierdie gruwels te doen?
11Is hierdie huis waaroor my Naam uitgeroep is, in julle oë 'n rowerskuil geword? Kyk, selfs Ek het dit gesien, spreek die HERE.
12Maar gaan nou na my plek wat in Silo was, waar Ek my Naam eers gestel het, en kyk wat Ek daaraan gedoen het weens die boosheid van my volk Israel.
13En nou, omdat julle al hierdie werke gedoen het, spreek die HERE, en Ek het met julle gespreek, vroeg opgestaan en gespreek, maar julle het nie gehoor nie; en Ek het julle geroep, maar julle het nie geantwoord nie;
14Daarom sal Ek doen met hierdie huis waaroor my Naam uitgeroep is, waarop julle vertrou, en met die plek wat Ek aan julle en julle vaders gegee het, soos Ek aan Silo gedoen het.
15En Ek sal julle van my aangesig verdryf, soos Ek al julle broers, die hele nageslag van Efraim, verdryf het.
16Bid dan nie vir hierdie volk nie, en hef geen geroep of gebed vir hulle op nie, en tree nie by My in nie, want Ek sal jou nie verhoor nie.
17Sien jy nie wat hulle in die stede van Juda en op die strate van Jerusalem doen nie?
18Die kinders maak hout bymekaar, en die vaders steek die vuur aan, en die vroue knie hulle deeg om vir die hemelkoningin koeke te maak en drankoffers uit te giet vir ander gode, om My tot toorn te terg.
19Terg hulle my tot toorn? spreek die HERE: terg hulle hulle nie tot verwarring van hul eie aangesig nie?
20Daarom, so sê die HERE HERE: Kyk, my toorn en my grimmigheid sal uitgestort word oor hierdie plek, oor mense en oor diere en oor die bome van die veld en oor die vrugte van die aarde; en dit sal brand en nie uitgeblus word nie.
21So sê die HERE van die leërskare, die God van Israel: Bring julle brandoffers by julle slagoffers, en eet vleis.
22Want Ek het nie met julle vaders gespreek en hulle nie bevel gegee op die dag toe Ek hulle uit Egipteland uitgelei het oor brandoffers of slagoffers nie.
23Maar hierdie ding het ek hulle beveel en gesê: Luister na my stem, en Ek sal julle God wees, en julle sal vir My 'n volk wees; en wandel in al die weë wat Ek julle beveel het, dat dit met julle goed kan gaan.
24Maar hulle het nie geluister en nie hul oor geneig nie, maar gewandel in die raadslae en in die verbeelding van hul bose hart en agteruit gegaan en nie vorentoe nie.
25Van die dag af dat julle vaders uit Egipteland uitgetrek het tot vandag toe stuur Ek al my knegte, die profete, na julle toe, elke dag vroeg opstaan en hulle stuur.
26Maar hulle het nie na My geluister en nie hul oor geneig nie, maar hul nek verhard; hulle het erger gedoen as hul vaders.
27Daarom moet jy al hierdie woorde tot hulle spreek; maar hulle sal na jou nie luister nie; ook moet jy na hulle roep; maar hulle sal jou nie antwoord nie.
28Maar jy moet vir hulle sê: Dit is 'n nasie wat na die stem van die HERE hulle God nie luister nie en die tugtiging nie aanneem nie; die waarheid het verlore gegaan en uit hulle mond uitgeroei.
29Sny jou hare af, o Jerusalem, en gooi dit weg, en hef 'n klaaglied aan op hoogtes; want die HERE het die geslag van sy grimmigheid verwerp en verlaat.
30Want die kinders van Juda het gedoen wat verkeerd is in my oë, spreek die HERE: hulle het hul gruwels opgestel in die huis waaroor my Naam uitgeroep is, om dit te ontheilig.
31En hulle het die hoogtes van Tofet gebou wat in die dal van die seun van Hinnom is, om hulle seuns en hulle dogters met vuur te verbrand; wat ek hulle nie beveel het nie, en dit het nie in my hart opgekom nie.
32Daarom, kyk, daar kom dae, spreek die HERE, dat dit nie meer Tofet genoem sal word nie en ook nie die dal van die seun van Hinnom nie, maar die dal van slagting; want hulle sal in Tofet begrawe word totdat daar geen plek is nie.
33En die lyke van hierdie volk sal voedsel wees vir die voëls van die hemel en vir die diere van die aarde; en niemand sal hulle verskeur nie.
34Dan sal Ek uit die stede van Juda en uit die strate van Jerusalem die stem van vreugde en die stem van blydskap, die stem van die bruidegom en die stem van die bruid laat ophou, want die land sal 'n wildernis wees.
Currently Selected:
Jeremia Jeremia 7: CAB23
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.
Jeremia Jeremia 7
Jeremia 7
1Die woord wat van die HERE tot Jeremia gekom het en gesê het:
2Staan in die poort van die huis van die HERE en roep daar hierdie woord uit en sê: Hoor die woord van die HERE, hele Juda, wat deur hierdie poorte ingaan om die HERE te aanbid.
3So sê die HERE van die leërskare, die God van Israel: Maak julle weë en julle handelinge reg, en Ek sal julle op hierdie plek laat woon.
4Vertrou nie op leuenagtige woorde nie, wat sê: Die tempel van die HERE, die tempel van die HERE, die tempel van die HERE, is dit.
5Want as julle jul weë en julle handelinge heeltemal verander; as julle volkome oordeel tussen 'n man en sy naaste;
6As julle die vreemdeling, die wees en die weduwee nie verdruk en geen onskuldige bloed in hierdie plek vergiet nie, en nie agter ander gode aan loop tot julle skade nie;
7Dan sal Ek jou in hierdie plek laat woon, in die land wat Ek aan jou vaders gegee het, vir ewig en altyd.
8Kyk, julle vertrou op leuenagtige woorde wat niks baat nie.
9Sal julle steel, moor en egbreuk pleeg en vals sweer en vir Baäl rook laat opgaan en agter ander gode aan loop wat julle nie ken nie?
10En kom staan voor my aangesig in hierdie huis waaroor my Naam uitgeroep is, en sê: Ons is oorgelewer om al hierdie gruwels te doen?
11Is hierdie huis waaroor my Naam uitgeroep is, in julle oë 'n rowerskuil geword? Kyk, selfs Ek het dit gesien, spreek die HERE.
12Maar gaan nou na my plek wat in Silo was, waar Ek my Naam eers gestel het, en kyk wat Ek daaraan gedoen het weens die boosheid van my volk Israel.
13En nou, omdat julle al hierdie werke gedoen het, spreek die HERE, en Ek het met julle gespreek, vroeg opgestaan en gespreek, maar julle het nie gehoor nie; en Ek het julle geroep, maar julle het nie geantwoord nie;
14Daarom sal Ek doen met hierdie huis waaroor my Naam uitgeroep is, waarop julle vertrou, en met die plek wat Ek aan julle en julle vaders gegee het, soos Ek aan Silo gedoen het.
15En Ek sal julle van my aangesig verdryf, soos Ek al julle broers, die hele nageslag van Efraim, verdryf het.
16Bid dan nie vir hierdie volk nie, en hef geen geroep of gebed vir hulle op nie, en tree nie by My in nie, want Ek sal jou nie verhoor nie.
17Sien jy nie wat hulle in die stede van Juda en op die strate van Jerusalem doen nie?
18Die kinders maak hout bymekaar, en die vaders steek die vuur aan, en die vroue knie hulle deeg om vir die hemelkoningin koeke te maak en drankoffers uit te giet vir ander gode, om My tot toorn te terg.
19Terg hulle my tot toorn? spreek die HERE: terg hulle hulle nie tot verwarring van hul eie aangesig nie?
20Daarom, so sê die HERE HERE: Kyk, my toorn en my grimmigheid sal uitgestort word oor hierdie plek, oor mense en oor diere en oor die bome van die veld en oor die vrugte van die aarde; en dit sal brand en nie uitgeblus word nie.
21So sê die HERE van die leërskare, die God van Israel: Bring julle brandoffers by julle slagoffers, en eet vleis.
22Want Ek het nie met julle vaders gespreek en hulle nie bevel gegee op die dag toe Ek hulle uit Egipteland uitgelei het oor brandoffers of slagoffers nie.
23Maar hierdie ding het ek hulle beveel en gesê: Luister na my stem, en Ek sal julle God wees, en julle sal vir My 'n volk wees; en wandel in al die weë wat Ek julle beveel het, dat dit met julle goed kan gaan.
24Maar hulle het nie geluister en nie hul oor geneig nie, maar gewandel in die raadslae en in die verbeelding van hul bose hart en agteruit gegaan en nie vorentoe nie.
25Van die dag af dat julle vaders uit Egipteland uitgetrek het tot vandag toe stuur Ek al my knegte, die profete, na julle toe, elke dag vroeg opstaan en hulle stuur.
26Maar hulle het nie na My geluister en nie hul oor geneig nie, maar hul nek verhard; hulle het erger gedoen as hul vaders.
27Daarom moet jy al hierdie woorde tot hulle spreek; maar hulle sal na jou nie luister nie; ook moet jy na hulle roep; maar hulle sal jou nie antwoord nie.
28Maar jy moet vir hulle sê: Dit is 'n nasie wat na die stem van die HERE hulle God nie luister nie en die tugtiging nie aanneem nie; die waarheid het verlore gegaan en uit hulle mond uitgeroei.
29Sny jou hare af, o Jerusalem, en gooi dit weg, en hef 'n klaaglied aan op hoogtes; want die HERE het die geslag van sy grimmigheid verwerp en verlaat.
30Want die kinders van Juda het gedoen wat verkeerd is in my oë, spreek die HERE: hulle het hul gruwels opgestel in die huis waaroor my Naam uitgeroep is, om dit te ontheilig.
31En hulle het die hoogtes van Tofet gebou wat in die dal van die seun van Hinnom is, om hulle seuns en hulle dogters met vuur te verbrand; wat ek hulle nie beveel het nie, en dit het nie in my hart opgekom nie.
32Daarom, kyk, daar kom dae, spreek die HERE, dat dit nie meer Tofet genoem sal word nie en ook nie die dal van die seun van Hinnom nie, maar die dal van slagting; want hulle sal in Tofet begrawe word totdat daar geen plek is nie.
33En die lyke van hierdie volk sal voedsel wees vir die voëls van die hemel en vir die diere van die aarde; en niemand sal hulle verskeur nie.
34Dan sal Ek uit die stede van Juda en uit die strate van Jerusalem die stem van vreugde en die stem van blydskap, die stem van die bruidegom en die stem van die bruid laat ophou, want die land sal 'n wildernis wees.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
The Bible in Contemporary Afrikaans
Copyright © 2023, by City Bible Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.