Iivan 11
11
Iisus nostattau Luazarin
1Eräs Luazari-nimelline mies oli voimatoi. Häi eli Vifanies, sit samazes kyläs, kus elettih Marija da sen sizär Marpu. 2Marija oli se samaine naine, kudai voideli Ižändän jallat hyväle tulijal pyhävoil da pyhkii net omil tukil, a voimatoi Luazari oli hänen velleh.
3Luazarin sizäret työttih Iisusale viesti: «Ižändy, se kedä Sinä suvaičet, on voimatoi.» 4Sen kuultuu Iisus sanoi: «Ei tämä taudi ole kuolendakse, a on Jumalan kunnivokse: sen kauti Jumalan Poigu suau kunnivuo.» 5Iisus suvaičči Marpua da hänen sizärdy, dai Luazarii. 6Konzu Häi sai viestin Luazarin voimattomuos, Häi jäi vie kahtekse päiviä sinne, kus sil aigua piädyi olemah. 7Sen jälgeh Häi sanoi opastujile: «Lähtekkiämmö järilleh Juudieh.» 8Opastujat sanottih: «Ravvi, oletgo Sinä uvvessah sinne menos? Ammuigo jevreit tahtottih Sinuu kivittiä!» 9Iisus sanoi heile: «Päiväs on kaksitostu čuassuu. Se, ken on päiväl liikkehel, ei öntästy, ku nägöy tämän muailman valgien. 10No se, ken on liikkehel yöl, öntästeleh – eihäi hänes ičes ole valgiedu.»
11Tämän sanohuu Iisus ližäi: «Meijän Luazari-velli uinoi, no minä lähten händy nostattamah.» 12Opastujat sanottih: «Ižändy, ku häi liennöy uinonnuh, sit piäzöy.» 13Iisus pagizi Luazarin kuolendah näh, no opastujat toivottih, Häi pagizou maguandah näh. 14Sikse Iisus sanoi kohti: «Luazari on kuolluh. 15Teijän täh olen hyväs mieles, ku en olluh sie. Läkkiä hänen luo. Midä sie rodieu, se lujendau teijän uskuo.» 16Sit Homa, kudamua vie toizin sanottih Didimoksekse, sanoi toizile opastujile: «Läkkiä, myögi kuolemmo yhtes Hänenke.»
17Konzu Iisus piäzi perile, Hänele sanottih: «Luazari jo n՚elläs päivy on muas.» 18Vifanii oli lähäl Jerusalimua, nenga viijentostu stadionan#11:18 Nenga kolmen kilometrin piäs. piäs, 19i äijy jevreidy oli tulluh urostamah Marpua da Marijua vellen kuolenduigävis.
20Ku Marpu sai kuulta Iisusan tulendah näh, häi lähti Hänele vastah, a Marija istui kois. 21Marpu sanoi Iisusale: «Ižändy, ku olluzit tiä, velli ei kuollus. 22No nygöigi tiijän – Jumal andau Sinule kai, midä vai pakinnet.» 23Iisus sanoi: «Velles nouzou kuollieloispäi.» 24Marpu vastai: «Tiijän, häi nouzou jälgimäzenny päivänny, kuollieloisnouzendupäivänny.» 25Iisus sanoi: «Minä olen kuollieloisnouzendu dai elos. Ken uskou minuh, se eläy, hos i kuollou, 26i ni yksi, ken eläy da uskou minuh, ilmazes ijäs ei kuole. Uskotgo tämän?» 27«Uskon, Ižändy», vastai Marpu, «minä uskon – Sinä olet Messii, Jumalan Poigu, kudamale oli lepitty tulla muailmah.»
28Tämän sanottuu Marpu lähti, kučui Marija-sizärdy i peitoči sanoi: «Opastai on tiä i kuččuu sinuu.» 29Tämän kuultuu Marija kerras nouzi i lähti Iisusan luo. 30Iisus ei vie tulluh kyläh, a viegi oli sie, kus Marpu Händy nägi. 31Konzu jevreit, kudamat oldih Marijanke pertis urostamas händy, nähtih, kui Marija kerras nouzi da lähti pihale, hyö lähtiettih hänele peräh. Hyö smietittih häi menöy kalmale itkemäh. 32Konzu Marija tuli sinne, kus oli Iisus, i nägi Händy, häi heityi Hänele jalgoih i sanoi: «Ižändy, ku olluzit tiä, minun velli ei kuollus.» 33Ku Iisus nägi Marijua itkemäs i hänenke tulluzii jevreilöi sežo itkemäs, se Händy liikutti syväinjuurii myö. 34Häi kyzyi: «Kusbo on hänen kalmu?» «Ižändy, tule kaččomah», vastattih hyö. 35Iisus itki. 36Jevreit sanottih: «Kačokkua, min armahus oli Hänele Luazari!» 37No erähät heis sanottih: «Ku Häi avai sogien silmät, eigo voinnus vastustua Luazarin surmua?»
38Suures pahas mieles Iisus tuli Luazarin kalmale. Se oli kallivon kolo, kudaman suus oli kivi. 39«Otakkua kivi iäre», käski Iisus, no Marpu, kuolluon sizär, sanoi Hänele: «Ižändy, häi jo kuariččou, jo n՚elläs päivy on sie.» 40Iisus vastai: «Engo sanonuh sinule: ku uskonet, sit suat nähtä Jumalan taivahallizen väin?»
41Kivi otettih iäre kolon suuspäi. Iisus nosti silmät yläh da sanoi: «Tuatto, minä kiitän Sinuu, ku kuulet minuu. 42Minä tiijän, Sinä kuulet minuu ainos, no sanoin tämän ymbäri seizojien rahvahien täh, ku hyö uskottas: minä olen Sinun työtty.» 43Tämän sanottuu Iisus kirgai äijäl: «Luazari, tule iäre siepäi!» 44Kuolluh tuli kalmaspäi, jallat da käit sidielöis, rožat paikal katetunnu. Iisus sanoi: «Keritäkkiä händy, anna häi menöy.»
Iisus tahtotah tappua
(Matf. 26:1-5; Mark. 14:1-2; Luk. 22:1-2)
45Äijät niilöis jevreilöis, kudamat käydih Marijan luo da nähtih, midä Iisus luadii, uskottih Häneh. 46No erähät heis mendih fariseiloin luo da sie saneltih, midä Iisus oli luadinuh. 47Ylimäzet papit da fariseit kerättih N՚evvokundu da kyzyttih sil: «Midä meil ruadua? Se mies luadiu äijän tunnusruaduo. 48Ku andanemmo vällän hänele jatkua nämii ruadoloi, kaikin ruvetah uskomah häneh, i sit Riiman saldatat tullah da otetah meil sego mua, sego rahvas.» 49Sit yksi heis, Kaifu, kudai sinä vuonnu oli ylimäzenny papinnu, sanoi: «Työ etto ellendä nimidä. 50Ettogo ellendä, ku yksi mies kuollou rahvahan puoles, se on meile parembi, miku hävies kai rahvas?» 51Tämä ei olluh hänen oma mieli, a sen vuvven ylimäzenny papinnu häi ennusti: Iisusal pidäy kuolta rahvahan puoles, 52i ei vai tämän rahvahan puoles, a vie sikse, ku kerätä yhteh levälleh olijat Jumalan lapset.
53Sit päiväs lähtijen N՚evvokundu otti mieleh tappua Iisussua. 54Sendäh Iisus enämbi ei kävellyh nägevis Juudiedu myö, a siirdyi lähembäkse elämättömiä muadu. Sie Efraim-nimizes linnas Häi oli omien opastujienke.
55Jevreilöin Äijänpäivän pruazniekku oli lähäl, i kylispäi äijät tuldih Jerusalimah enne Äijiäpäiviä puhtastumizen menoloi pidämäh. 56Hyö ečittih Iisussua i paistih keskenäh jumalankois: «Midäbo arbailetto? Onnuako häi ei tule pruazniekale.» 57Ylimäzet papit da fariseit oli annettu käsky sanuo heile Iisusan olendukohtu, ku ken sen tiedänöy, ku hyö sit voidas ottua Händy kiini.
Currently Selected:
Iivan 11: LIVVI
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003
Iivan 11
11
Iisus nostattau Luazarin
1Eräs Luazari-nimelline mies oli voimatoi. Häi eli Vifanies, sit samazes kyläs, kus elettih Marija da sen sizär Marpu. 2Marija oli se samaine naine, kudai voideli Ižändän jallat hyväle tulijal pyhävoil da pyhkii net omil tukil, a voimatoi Luazari oli hänen velleh.
3Luazarin sizäret työttih Iisusale viesti: «Ižändy, se kedä Sinä suvaičet, on voimatoi.» 4Sen kuultuu Iisus sanoi: «Ei tämä taudi ole kuolendakse, a on Jumalan kunnivokse: sen kauti Jumalan Poigu suau kunnivuo.» 5Iisus suvaičči Marpua da hänen sizärdy, dai Luazarii. 6Konzu Häi sai viestin Luazarin voimattomuos, Häi jäi vie kahtekse päiviä sinne, kus sil aigua piädyi olemah. 7Sen jälgeh Häi sanoi opastujile: «Lähtekkiämmö järilleh Juudieh.» 8Opastujat sanottih: «Ravvi, oletgo Sinä uvvessah sinne menos? Ammuigo jevreit tahtottih Sinuu kivittiä!» 9Iisus sanoi heile: «Päiväs on kaksitostu čuassuu. Se, ken on päiväl liikkehel, ei öntästy, ku nägöy tämän muailman valgien. 10No se, ken on liikkehel yöl, öntästeleh – eihäi hänes ičes ole valgiedu.»
11Tämän sanohuu Iisus ližäi: «Meijän Luazari-velli uinoi, no minä lähten händy nostattamah.» 12Opastujat sanottih: «Ižändy, ku häi liennöy uinonnuh, sit piäzöy.» 13Iisus pagizi Luazarin kuolendah näh, no opastujat toivottih, Häi pagizou maguandah näh. 14Sikse Iisus sanoi kohti: «Luazari on kuolluh. 15Teijän täh olen hyväs mieles, ku en olluh sie. Läkkiä hänen luo. Midä sie rodieu, se lujendau teijän uskuo.» 16Sit Homa, kudamua vie toizin sanottih Didimoksekse, sanoi toizile opastujile: «Läkkiä, myögi kuolemmo yhtes Hänenke.»
17Konzu Iisus piäzi perile, Hänele sanottih: «Luazari jo n՚elläs päivy on muas.» 18Vifanii oli lähäl Jerusalimua, nenga viijentostu stadionan#11:18 Nenga kolmen kilometrin piäs. piäs, 19i äijy jevreidy oli tulluh urostamah Marpua da Marijua vellen kuolenduigävis.
20Ku Marpu sai kuulta Iisusan tulendah näh, häi lähti Hänele vastah, a Marija istui kois. 21Marpu sanoi Iisusale: «Ižändy, ku olluzit tiä, velli ei kuollus. 22No nygöigi tiijän – Jumal andau Sinule kai, midä vai pakinnet.» 23Iisus sanoi: «Velles nouzou kuollieloispäi.» 24Marpu vastai: «Tiijän, häi nouzou jälgimäzenny päivänny, kuollieloisnouzendupäivänny.» 25Iisus sanoi: «Minä olen kuollieloisnouzendu dai elos. Ken uskou minuh, se eläy, hos i kuollou, 26i ni yksi, ken eläy da uskou minuh, ilmazes ijäs ei kuole. Uskotgo tämän?» 27«Uskon, Ižändy», vastai Marpu, «minä uskon – Sinä olet Messii, Jumalan Poigu, kudamale oli lepitty tulla muailmah.»
28Tämän sanottuu Marpu lähti, kučui Marija-sizärdy i peitoči sanoi: «Opastai on tiä i kuččuu sinuu.» 29Tämän kuultuu Marija kerras nouzi i lähti Iisusan luo. 30Iisus ei vie tulluh kyläh, a viegi oli sie, kus Marpu Händy nägi. 31Konzu jevreit, kudamat oldih Marijanke pertis urostamas händy, nähtih, kui Marija kerras nouzi da lähti pihale, hyö lähtiettih hänele peräh. Hyö smietittih häi menöy kalmale itkemäh. 32Konzu Marija tuli sinne, kus oli Iisus, i nägi Händy, häi heityi Hänele jalgoih i sanoi: «Ižändy, ku olluzit tiä, minun velli ei kuollus.» 33Ku Iisus nägi Marijua itkemäs i hänenke tulluzii jevreilöi sežo itkemäs, se Händy liikutti syväinjuurii myö. 34Häi kyzyi: «Kusbo on hänen kalmu?» «Ižändy, tule kaččomah», vastattih hyö. 35Iisus itki. 36Jevreit sanottih: «Kačokkua, min armahus oli Hänele Luazari!» 37No erähät heis sanottih: «Ku Häi avai sogien silmät, eigo voinnus vastustua Luazarin surmua?»
38Suures pahas mieles Iisus tuli Luazarin kalmale. Se oli kallivon kolo, kudaman suus oli kivi. 39«Otakkua kivi iäre», käski Iisus, no Marpu, kuolluon sizär, sanoi Hänele: «Ižändy, häi jo kuariččou, jo n՚elläs päivy on sie.» 40Iisus vastai: «Engo sanonuh sinule: ku uskonet, sit suat nähtä Jumalan taivahallizen väin?»
41Kivi otettih iäre kolon suuspäi. Iisus nosti silmät yläh da sanoi: «Tuatto, minä kiitän Sinuu, ku kuulet minuu. 42Minä tiijän, Sinä kuulet minuu ainos, no sanoin tämän ymbäri seizojien rahvahien täh, ku hyö uskottas: minä olen Sinun työtty.» 43Tämän sanottuu Iisus kirgai äijäl: «Luazari, tule iäre siepäi!» 44Kuolluh tuli kalmaspäi, jallat da käit sidielöis, rožat paikal katetunnu. Iisus sanoi: «Keritäkkiä händy, anna häi menöy.»
Iisus tahtotah tappua
(Matf. 26:1-5; Mark. 14:1-2; Luk. 22:1-2)
45Äijät niilöis jevreilöis, kudamat käydih Marijan luo da nähtih, midä Iisus luadii, uskottih Häneh. 46No erähät heis mendih fariseiloin luo da sie saneltih, midä Iisus oli luadinuh. 47Ylimäzet papit da fariseit kerättih N՚evvokundu da kyzyttih sil: «Midä meil ruadua? Se mies luadiu äijän tunnusruaduo. 48Ku andanemmo vällän hänele jatkua nämii ruadoloi, kaikin ruvetah uskomah häneh, i sit Riiman saldatat tullah da otetah meil sego mua, sego rahvas.» 49Sit yksi heis, Kaifu, kudai sinä vuonnu oli ylimäzenny papinnu, sanoi: «Työ etto ellendä nimidä. 50Ettogo ellendä, ku yksi mies kuollou rahvahan puoles, se on meile parembi, miku hävies kai rahvas?» 51Tämä ei olluh hänen oma mieli, a sen vuvven ylimäzenny papinnu häi ennusti: Iisusal pidäy kuolta rahvahan puoles, 52i ei vai tämän rahvahan puoles, a vie sikse, ku kerätä yhteh levälleh olijat Jumalan lapset.
53Sit päiväs lähtijen N՚evvokundu otti mieleh tappua Iisussua. 54Sendäh Iisus enämbi ei kävellyh nägevis Juudiedu myö, a siirdyi lähembäkse elämättömiä muadu. Sie Efraim-nimizes linnas Häi oli omien opastujienke.
55Jevreilöin Äijänpäivän pruazniekku oli lähäl, i kylispäi äijät tuldih Jerusalimah enne Äijiäpäiviä puhtastumizen menoloi pidämäh. 56Hyö ečittih Iisussua i paistih keskenäh jumalankois: «Midäbo arbailetto? Onnuako häi ei tule pruazniekale.» 57Ylimäzet papit da fariseit oli annettu käsky sanuo heile Iisusan olendukohtu, ku ken sen tiedänöy, ku hyö sit voidas ottua Händy kiini.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003