Iivan 3

Iisus da Nikodim

1Fariseiloin joukos oli Nikodim-nimelline mies, yksi jevreilöin valdumiehis. 2Häi tuli yöl Iisusan luo da sanoi: «Ravvi, myö tiijämmö – Sinä olet Jumalan työtty opastai. Niken ei voi luadie moizii tunnusruadoloi kui Sinä, ku Jumal ei olle hänenke.» 3Iisus sanoi hänele vastah: «Toven, toven sanon sinule: ku ristikanzu ei rodinei uvvessah ylähänpäi, häi ei piäze nägemäh Jumalan valdukundua.» 4Nikodim kyzyi: «Kuibo ristikanzu vois vahnannu rodiekseh? Kuibo häi vois mennä järilleh muaman kohtuh da rodiekseh toizen kerran?» 5Iisus vastai: «Toven, toven sanon sinule: ku vai ristikanzu ei rodinei vies da Hengespäi, häi ei piäze Jumalan valdukundah. 6Se, mi on rodinuhes ristikanzaspäi, se on ristikanzu, mi on rodinuhes Hengespäi, se on hengi. 7Älä kummeksi sidä, ku sanon sinule: ‘Teil pidäy rodiekseh uvvessah ylähänpäi.’ 8Hengi, ku tuuli, tuulou, kus vai tahtou. Sinä kuulet sen kohun, no et tiijä kuspäi se tulou da kunne se menöy. Nenga on jogahizenke, ken on Henges rodinuhes.»

9«Kuibo voibi nenga olla?» kyzyi Nikodim.

10Iisus vastai: «Olet Izrail՚an opastai, a et ellendä sidä!

11Toven, toven sanon sinule: myö pagizemmo sidä, midä tiijämmö, da sanommo tovekse sen, midä näimmö, no työ etto ota vardeh meijän sanoi. 12Ku työ etto usko, konzu minä pagizen teile tämän muailman dieloloih näh, kuibo työ voizitto uskuo, konzu pagizen taivahallizih näh! 13Niken ei nossuh taivahah paiči Händy, kudai oli tänne tulluh taivahaspäi, paiči Ristikanzan Poigua.

14Kui Moisei elämättömäs muas nosti korgiele mavon, mugai Ristikanzan Poigu on ylendettävy, 15anna jogahine, ken uskou Häneh, suas ilmanigäzen elaijan. 16Jumal, kačo, suvaičči muailmua muga äijäl, ga andoi oman aino Poijan, ku ni yksi Häneh uskojis ei hävies, a suas ilmanigäzen elaijan.

17Ei Jumal työndänyh Poiguadah muailmah sidä suudimah, a työndi sidä piästämäh. 18Ken uskou Häneh, sidä ei suudita, no se, kudai ei usko, jo on suudittu, ku häi ei uskonuh Jumalan aino Poijan nimeh. 19A suudo on täs: valgei tuli muailmah, a rahvas omien pahoin ruadoloin täh enämbäl suvaittih pimiedy miku valgiedu. 20Ken luadiu pahua, se vihuau valgiedu: häi ei tule valgieh, ku hänen pahat ruavot ei tuldas nägevih. 21No se, ken noudau toven jälgii, tulou valgieh, ku nägys kaikile – hänen ruavot ollah Jumalaspäi.»

Iivan Ristii da Messii

22Tämän jälgeh Iisus opastujienke lähti Juudien lohkole. Häi oli sie heijänke vähäzen aigua i ristii rahvahii. 23Dai Iivan ristii; häi oli Ainonas, lähäl Saliman čuppuu, ku sie oli äijy vetty. Rahvas käydih sinne i heidy ristittih. 24Iivanua, näit, ei vie pandu tyrmäh.

25Yhten kerran Iivanan opastujat kiistettih jevreilöinke heijän uskon mugazeh puhtastundah näh. 26Hyö mendih Iivanan luo da sanottih: «Ravvi, nygöi on ruvennuh ristimäh segi mies, kudai oli Sinunke Jordanjoven toizel puolel i kudamah näh Sinä sanoit hyvät sanat. Kaikin mennäh Hänen luo.» 27Iivan vastai: «Ristikanzu ei voi ottua nimidä, ku hänele sidä ei annetanne taivahaspäi. 28Työ iče kuulitto ku sanoin: ‘En minä ole Messii, a minuu työttih iel Händy.’ 29Sulhaine on se, kel on andilas. No sulhazen dovariššu seizou hänen rinnal da kuundelou händy, da äijäl ihasteleh sulhastu kuunnelles. Mugai minä olen hyväs mieles, i minun ihastus on täyzi. 30Hänel pidäy roija suurembakse, a minul pienembäkse.»

31Häi, kudai tulou ylähänpäi, on ylembä kaikkii. Se, ken on täs muailmaspäi, on muan pöly i pagizou tämän muailman dieloloih näh. Se, ken tulou taivahaspäi, 32sanou tovekse sen, midä on nähnyh da kuulluh, vai niken ei ota vardeh Hänen sanoi. 33Se, ken ottau vardeh Hänen sanan, se lujendau: Jumal pagizou tottu. 34Se, kudai on Jumalan työtty, sanou Jumalan sanat. Jumal, näit, ei anna Hengie miäräl. 35Tuatto suvaiččou Poigua i andoi kai Hänen käzih. 36Ken uskou Poigah, sil on ilmanigäine elaigu, no ken ei kuundele Poigua, se ei rodei elaigua nägemäh, a Jumalan viha pyzyy hänen piäl.

Currently Selected:

Iivan 3: LIVVI

Highlight

Copy