Matvein jevanheli 15
15
Jumalan käšyt ta tuattojen tavat
(Mark. 7:1-13)
1Šiitä Iisussan luo tuli Jerusalimista farisseita ta sakonanopaštajie. 2Hyö kyšyttih: «Mintäh Šiun opaššettavat rikotah tuattoloilta perittyjä tapoja? Hyöhän ei šyömäh ruvetešša peššä käsieh#15:2 Farisseiloilla ta sakonanopaštajilla oli Iisussan aikah äijän uškonnollisie pešuja, ta toisie hyö niise pakotettih niitä täyttämäh. Ne ei kuitenki oltu Jumalan käškyjä..»
3Iisussa vaštasi heilä: «Mintähpä työ iče omilla perintötavoilla rikotta Jumalan käškyö? 4Onhan Jumala käšken: ‘Kunnivoita tuattuoš ta muamuoš’ ta ‘Ken kironnou tuattuoh tahi muamuoh, še šuakah kuritukšekši kuoloman’. 5A työ opaššatta, jotta kun ken šanonou omalla tuatolla tahi muamolla: ‘Mitä šiun piti miušta šuaha, šen olen luvannun uhrilahjakši’, 6šilloin hänen ei tarviče enämpi auttua tuattuoh tahi muamuoh. Tällä keinoin työ omalla perintötavalla šaita tyhjäkši Jumalan käšyn. 7Työ pyhiksi luatiutujat! Oikein še Jumalan viessintuoja Isaija einušti teistä. Šiinä einuššukšešša ollah nämä Jumalan šanat:
8– Tämä kanša kunnivoittau Milma huulillah
ta kiittäy Milma kielelläh,
no šen šytän on loittuona Miušta.
9Tyhjäh hyö Miula kumarrellah,
kun opaššetah omie opaššukšie,
ihmisien kekšimie käškyjä.»
Mi šuau ihmisen pakanakši?
(Mark. 7:14-23)
10Iisussa kučču ihmisjoukon luokšeh ta šano: «Kuunnelkua ta malttakkua. 11Ei ihmistä šua pakanakši še, mi mänöy šuušta šiämeh. Še ihmisen šuau pakanakši, mi tulou hänen šuušta uloš.»
12Šilloin opaššettavat tultih Iisussan luo ta šanottih: «Tiijätkö, jotta farisseit šiännyttih Šiun piällä, kun pakasit noin?» 13Hiän vaštasi: «Joka taimi, mi ei ole Miun Taivahaisen Tuaton issuttama, kisotah juurineh pois. 14Elkyä välittäkkyä farisseiloista, hyö ollah šokeita šokeijen kulettajie. Kun šokie kulettau šokieta, niin molommat lanketah hautah.»
15Petri šano Hänellä: «Šelitä meilä, mitä merkitäh ne šanat, mistä farisseit šiännyttih». 16Iisussa vaštasi: «Noin tolkuttomieko työki vielä oletta? 17Ettäkö malta, jotta mi mänöy šuušta šiämeh, še šolahtau vaččah, ta šieltä še uloštuu? 18Ka mi šuušta tulou, še on lähten šytämeštä ta še šuau ihmisen pakanakši. 19Juštih šytämeštä lähetäh pahat ajatukšet, tappamiset, parikuntapettämini ta muu huoruinta, varaššukšet, viärät tovissukšet ta pahat pakinat toisista. 20Tämä kaikki šuau ihmisen pakanakši, vain ei pešömättömillä käsillä šyömini.»
Hananilaisen naisen uško
(Mark. 7:24-30)
21Iisussa läksi šieltä ta mäni Tiiran ta Sidonin šeutuloilla. 22Šielä tuli eryäš hananilaini naini, šen šeuvun eläjä, ta karju: «Hospoti, Tuavitan Poika, armaha milma! Piessa muokkuau lujašti miun tytärtä.» 23Iisussa ei vaššannun naisella mitänä.
Opaššettavat tultih Iisussan luo ta šanottih: «Toimita hänet pois. Hiän aštuu miän jäleššä ta karjuu.» 24Iisussa vaštasi: «Ei Milma työnnetty muijen kuin Israelin rahvahan katonehien lampahien luo». 25Kuitenki naini tuli lähemmäkši, heittäyty muah Iisussan eteh ta šano: «Hospoti, auta milma!» 26Vain Iisussa šano hänellä: «Ei ole oikein ottua lapšilta leipä ta luuvva še koiranpentuloilla». 27Naini vaštasi: «Oikiešša olet Hospoti, no ka šuahah še koiratki šyyvvä murusie, mit kirvotah isännän stolalta». 28Šilloin Iisussa šano hänellä: «Šuuri on šiun uško, naini! Käykäh šiula niin kuin tahot.» Šiitä šuate tytär oli terveh.
Iisussa parentau kipiehisie vuaralla
29Iisussa läksi šieltä, aštu Galileijanjärven rantua ta nousi vuaralla. Konša Hiän istu šielä, 30Hänen luo tuli rahvašta šuurin joukkoloin. Heilä oli matašša rampoja, šokeita, vaivasie, mykkie ta äijän muita kipiehisie. Heitä pantih Hänen eteh, ta Hiän parenti hiät. 31Ihmiset kummekšittih, kun nähtih, jotta mykät paissah, vaivaset tullah tervehiksi, rammat kävelläh ta šokiet nähäh, ta hyö ylennettih Israelin Jumalua.
Iisussa ruokkiu nellätuhatta mieštä
(Mark. 8:1-10)
32Iisussa kučču opaššettavat luokšeh ta šano: «Miula on suali näitä ihmisie. Hyö on oltu Miun luona jo kolme päivyä eikä heilä ole mitänä šyötävyä. En taho työntyä heitä tiältä näläššä, jotta hyö ei vaivuttais matalla.» 33Opaššettavat šanottih Hänellä: «Mistä myö tiälä elämättömäššä muašša šuamma niin äijän leipyä, jotta voisima ruokkie tämmösen rahvašjoukon?» 34«Montako leipyä teilä on?» Iisussa kyšy. «Šeiččemen ta monieš kalanmotti», hyö vaššattih.
35Iisussa käški rahvahan istuutuo muah. 36Šiitä Hiän otti ne šeiččemen leipyä ta kalat, passipoitti Jumalua, katkuali leivät ta anto palat opaššettavilla. Opaššettavat juattih ne ihmisillä. 37Kaikin šyötih kyllitellein, ta loppusie paloja kerättih šeiččemen täyttä vakkua. 38Šyömäššä oli nellätuhatta mieštä, ta vielä naisie ta lapšie.
39Šiitä Iisussa toimitti rahvašjoukon matkah, aštu veneheh ta tuli Magdalan šeuvulla.
Currently Selected:
Matvein jevanheli 15: KAR11
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Piiplijankiännöšinstituutti, Helsinki 2011
Matvein jevanheli 15
15
Jumalan käšyt ta tuattojen tavat
(Mark. 7:1-13)
1Šiitä Iisussan luo tuli Jerusalimista farisseita ta sakonanopaštajie. 2Hyö kyšyttih: «Mintäh Šiun opaššettavat rikotah tuattoloilta perittyjä tapoja? Hyöhän ei šyömäh ruvetešša peššä käsieh#15:2 Farisseiloilla ta sakonanopaštajilla oli Iisussan aikah äijän uškonnollisie pešuja, ta toisie hyö niise pakotettih niitä täyttämäh. Ne ei kuitenki oltu Jumalan käškyjä..»
3Iisussa vaštasi heilä: «Mintähpä työ iče omilla perintötavoilla rikotta Jumalan käškyö? 4Onhan Jumala käšken: ‘Kunnivoita tuattuoš ta muamuoš’ ta ‘Ken kironnou tuattuoh tahi muamuoh, še šuakah kuritukšekši kuoloman’. 5A työ opaššatta, jotta kun ken šanonou omalla tuatolla tahi muamolla: ‘Mitä šiun piti miušta šuaha, šen olen luvannun uhrilahjakši’, 6šilloin hänen ei tarviče enämpi auttua tuattuoh tahi muamuoh. Tällä keinoin työ omalla perintötavalla šaita tyhjäkši Jumalan käšyn. 7Työ pyhiksi luatiutujat! Oikein še Jumalan viessintuoja Isaija einušti teistä. Šiinä einuššukšešša ollah nämä Jumalan šanat:
8– Tämä kanša kunnivoittau Milma huulillah
ta kiittäy Milma kielelläh,
no šen šytän on loittuona Miušta.
9Tyhjäh hyö Miula kumarrellah,
kun opaššetah omie opaššukšie,
ihmisien kekšimie käškyjä.»
Mi šuau ihmisen pakanakši?
(Mark. 7:14-23)
10Iisussa kučču ihmisjoukon luokšeh ta šano: «Kuunnelkua ta malttakkua. 11Ei ihmistä šua pakanakši še, mi mänöy šuušta šiämeh. Še ihmisen šuau pakanakši, mi tulou hänen šuušta uloš.»
12Šilloin opaššettavat tultih Iisussan luo ta šanottih: «Tiijätkö, jotta farisseit šiännyttih Šiun piällä, kun pakasit noin?» 13Hiän vaštasi: «Joka taimi, mi ei ole Miun Taivahaisen Tuaton issuttama, kisotah juurineh pois. 14Elkyä välittäkkyä farisseiloista, hyö ollah šokeita šokeijen kulettajie. Kun šokie kulettau šokieta, niin molommat lanketah hautah.»
15Petri šano Hänellä: «Šelitä meilä, mitä merkitäh ne šanat, mistä farisseit šiännyttih». 16Iisussa vaštasi: «Noin tolkuttomieko työki vielä oletta? 17Ettäkö malta, jotta mi mänöy šuušta šiämeh, še šolahtau vaččah, ta šieltä še uloštuu? 18Ka mi šuušta tulou, še on lähten šytämeštä ta še šuau ihmisen pakanakši. 19Juštih šytämeštä lähetäh pahat ajatukšet, tappamiset, parikuntapettämini ta muu huoruinta, varaššukšet, viärät tovissukšet ta pahat pakinat toisista. 20Tämä kaikki šuau ihmisen pakanakši, vain ei pešömättömillä käsillä šyömini.»
Hananilaisen naisen uško
(Mark. 7:24-30)
21Iisussa läksi šieltä ta mäni Tiiran ta Sidonin šeutuloilla. 22Šielä tuli eryäš hananilaini naini, šen šeuvun eläjä, ta karju: «Hospoti, Tuavitan Poika, armaha milma! Piessa muokkuau lujašti miun tytärtä.» 23Iisussa ei vaššannun naisella mitänä.
Opaššettavat tultih Iisussan luo ta šanottih: «Toimita hänet pois. Hiän aštuu miän jäleššä ta karjuu.» 24Iisussa vaštasi: «Ei Milma työnnetty muijen kuin Israelin rahvahan katonehien lampahien luo». 25Kuitenki naini tuli lähemmäkši, heittäyty muah Iisussan eteh ta šano: «Hospoti, auta milma!» 26Vain Iisussa šano hänellä: «Ei ole oikein ottua lapšilta leipä ta luuvva še koiranpentuloilla». 27Naini vaštasi: «Oikiešša olet Hospoti, no ka šuahah še koiratki šyyvvä murusie, mit kirvotah isännän stolalta». 28Šilloin Iisussa šano hänellä: «Šuuri on šiun uško, naini! Käykäh šiula niin kuin tahot.» Šiitä šuate tytär oli terveh.
Iisussa parentau kipiehisie vuaralla
29Iisussa läksi šieltä, aštu Galileijanjärven rantua ta nousi vuaralla. Konša Hiän istu šielä, 30Hänen luo tuli rahvašta šuurin joukkoloin. Heilä oli matašša rampoja, šokeita, vaivasie, mykkie ta äijän muita kipiehisie. Heitä pantih Hänen eteh, ta Hiän parenti hiät. 31Ihmiset kummekšittih, kun nähtih, jotta mykät paissah, vaivaset tullah tervehiksi, rammat kävelläh ta šokiet nähäh, ta hyö ylennettih Israelin Jumalua.
Iisussa ruokkiu nellätuhatta mieštä
(Mark. 8:1-10)
32Iisussa kučču opaššettavat luokšeh ta šano: «Miula on suali näitä ihmisie. Hyö on oltu Miun luona jo kolme päivyä eikä heilä ole mitänä šyötävyä. En taho työntyä heitä tiältä näläššä, jotta hyö ei vaivuttais matalla.» 33Opaššettavat šanottih Hänellä: «Mistä myö tiälä elämättömäššä muašša šuamma niin äijän leipyä, jotta voisima ruokkie tämmösen rahvašjoukon?» 34«Montako leipyä teilä on?» Iisussa kyšy. «Šeiččemen ta monieš kalanmotti», hyö vaššattih.
35Iisussa käški rahvahan istuutuo muah. 36Šiitä Hiän otti ne šeiččemen leipyä ta kalat, passipoitti Jumalua, katkuali leivät ta anto palat opaššettavilla. Opaššettavat juattih ne ihmisillä. 37Kaikin šyötih kyllitellein, ta loppusie paloja kerättih šeiččemen täyttä vakkua. 38Šyömäššä oli nellätuhatta mieštä, ta vielä naisie ta lapšie.
39Šiitä Iisussa toimitti rahvašjoukon matkah, aštu veneheh ta tuli Magdalan šeuvulla.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Piiplijankiännöšinstituutti, Helsinki 2011