YouVersion Logo
Search Icon

انجیلِ مَتّی 5

5
موعظَه کوهی سر
1وختی عیسی اَ جماعتش بِوینت، کوهی سر بشه و بِنِشت. اُخُری شاگرده چو وَر بومِندِ 2و عیسی شروع بِه تعلیمش بکه و بِوات:
3«خُش به حال اَوی که روحَ دَ فقیرِنده،
چون آسمونه پاتشاهی،
چون را بی.
4خُش به حال اَوی که ماتم زَدِنده،
چون اَوه آروم گیرنده.
5خُش به حال اَوی که فروتَنِنده،
چون اَوه تمام دِنیا صاحاب
بینده.
6خُش به حال اَوی که وَشیر و تَشیر عدالتِنده
چون اَوه سیر آبینده.
7خُش به حال اَوی که رحم کَرنده،
چون، چون را رحم بی.
8خُش به حال اَوی که چون دل پاکه،
چون اَوه خدا ویننده.
9خُش به حال اَوی که سلوک دایَنه پَشَ اِسنده،
چون اَجون، خدا خوردِگ وانده.
10خُش به حال اَوی که
صالح بییَنه خونَین جفا وینِندِ
چون آسمونِ پاتشاهی
چون را بی.
11خُش به حال شَما، زمونی که مردم چِمِن خونَین شَماهون دِشمون بدینده و جفا بوینو و هر دروغَ لاوَعی شَما ضِد بِواندِه. 12خوش ببا و شادی بِکَراه چون شَما پاداش، آسمانَ دَ پیله اِسه. چون اَ پیامبرونی که پیش از شَما اومییَه بنده، هِمنه جفاشون وینتَه بِه.
نور و نمک
13«شَما دِنیا نِمَک اِسییو. امّا اگم نِمَک اِشتن مزه از دس بِدی، چه طَرَه بی هَنی اجو سُور کردَن؟ دِ هیچی را بِدَرد نُخَره جز اَم که فِرِش بدیوم و هدر بِشیی.
14«شَما دِنیا نوریو. شهری که کوهی سر بَنا بی، نیبی اَجو جا بیدی. 15هیچکس چراو اونگیره و اَجو قَداره بِن نارزه بلکم اَجو چراودونِ سرَ نیندِه تا چو نور همُّن سرَ که کَه دَ اِسِندِه دِگِنه. 16پس بارزا شَما نور مردم سر دِگِنه تا شَما چاکَه کارونِ بویننده و شَما پِه که آسمانَ دَ اِسِه، اجو ستایش بکرنده.
شریعت
17«فکر مکرا که از اومیم تا تورات و پیامبرون نوشته‌هون باطل بکرم: نومَیم تا اجون باطل بکرم، بلکم اومَیم تا اجون انجام بِدیم. 18چون حقیقتن، شَمارا وام تا زمُونی که آسمون و زمین اِشتن یقا دَ اِسِندِه، هرگز ای نقطَه یا همزه‌ای تورات دَ کم نیبی، تا اَم همَّه که توراتَ نیویشته بِه انجام بیبی. 19پس هر که اَم شریعتهِ وِلِگ ترین اَحکامه کم اهمیت بزونه و دیگرونِ یاد بدی که هِمنَه بِکَرنده، آسمان پاتشاهیه دَ وِلِگ ترین بیینده. امّا هر که اَم احکام انجام بدی و اجو دیگرون یاد بدییَه، آسمانه پاتشاهیه دَ پیله بی. 20چون شَمارا وام، تا شَما چاکتر از تورات معلمین و فریسی فرقه علما مبا، هرگز آسمان پاتشاهی دله نِشا.
خشم
21«اَشنَوِسَیو که قدیمیونِشون واتِه که، ”قتل مکه، هر که قتل بکره، سزاوارِ که محاکمه بیبی.“ 22امّا از شَما وام هر که اِشتن برار را عصبانی ببی، محاکمه سزاواره؛ و هر که اِشتن براعه ”توهین“ بکره، شورا پیش محاکمه سزاواره؛ و هر که اِشتن براعه احمق بواعه جهندمه آتشه سزاواره. 23پس اگم وختی گوی اِشته هدیَه قربانگاهَ دَ تقدیم بکری، ویرر آکَت که اِشته برا اِشته دَستَ ناراحته، 24اِشته هدیه قربانگاهَ دَ بِنه و اول بِش اِشته برارییَم آشتی بِکَه، اُخُری بوره اِشته هدیه تقدیم بِکه. 25با اَ کسی که اِشتَ دَ شکایت داره، محاکمه راه دَ البحل، آشتی بِکه، مبادا که اَتَه ببره قاضی وَر و قاضی اَته آدی نگهبانه دَس و ته زندان دِگِنی. 26حقیقتا، اتَه وام که تا قرون آخَر مَدی زندانَ دَ اَبَر نای.
شهوت
27«اَشنَوسَیو که واتشون، ”زنا مکه.“ 28امّا از شَما وام هر کی شهوتیم ای زَنکی دِدِسِه هه لحظه اِشتن دلَ دَ اَ زَنکییم زناش کرده. 29پس اگم اِشته راسَ چَشمِه باعث بی که ته گُناه بکری، اَجو ابَر بایر و فِر ده،‌ چون اِشرا چاکترِ که اِشته بدن ناقص بیبی تا اَم که تمام اِشته بدن جهندمَ دَ دِگِنه. 30و اگم اِشته راسَه دسه باعث بی که تَه گناه بکری، اَجو قطع بِکه و فِر ده، چون اِشرا چاکترِ که اِشته بدن ناقص بیبی تا اَم که تمام اِشته بدن جهندمَ دگنه.
طلاق
31«هَمَ نی هِمنَه واتشونه که ”هر‌ که گَوِه اِشتن زنَگِ طلاق بدی، گَوَن اجو طِلاقنامه‌ای آدی.“ 32امّا از شَما وام هر که اِشتن زَنِگِ جز زنا را طِلاق بِدی، باعث بی اَ زَنَک زنا کار بیبی، هر مردکی که طِلاق ایگَتِه زَنِگی ام پَیوند بِکَره، زناش کَرده.
قسم
33«و هِمنَه نی اَشنَوِسَیو که قدیمیونشون واتِه که، ”دوروغه قسم مَخَه، و اَ قسمونی که خداوند نومَ خُردره وفا بِکه.“ 34امّا از شَما وام هرگز قسم مَخَرا، نه آسمانه قسم بخرا، چون که خدا پاتشاهی تخته، 35و نه زمینه قسم بخرا، چون چو پا نایه یقاسَه و نه اورشلیم شهره قسم بخرا، چون که اَ پیله پاتشاه شهره. 36و اِشتن سَره نی قسم مَخه، چون حتی نِتونی اِشتن ای سَر مویی سیبی یا سیاو بکری. 37پس شَما ”بله“ هَه “بله“ ببی و شَما ”نه“ هَه ”نه“ بیبی، چون چِمَ دَ ویشتر، شرورَ کاره.
انتقام
38«اَشنَوِسَیو که واتشونه، ”چَشم چَشمه عَوض و دندون دندونه عَوض.“ 39امّا از شَما وام شرور آدمه پیش مَوِندَرا. بلکم اگم کسی اِشته دیمه راسه طرفِ ای سیلی ای زنه، اِشته دیمه اَ طرفه نی آگردون چو طرف تا بزنه. 40و اگم کسی بِگَوه اَتَه محاکمه را ببره، تا اِشته شَوی ایگیره، اِشته عبا نی اَجو آده. 41اگم ای رومیه سربازی اَتَه مجبور بکره که چو باره دِ کیلومتر ببری تَه چهار کیلومتر ببه. 42اگم کسی اَته مندَت بکره که اَجو ای چی آدی، اَجو آده و کسی که اِشتَ کودَ قرضی آخازه، اِشته دیمِ اومَگردون.
دشمنون محبت کردن
43«اَشنَوِسَیو که واتشونه، ”اِشته قونشییم خُش ببه و اشته دشمنَ دَ بَدِرون با.“ 44امّا از شَما را وام شَما دشمنونییَم خُش ببا و اَوی که شَماهون آزار رسونِنده، چون را خیرَ دعا بِکَرا، 45تا شَما پِه که آسمانَ دَ اِسِه، چو خوردِگِ ببا. چون اَو اِشتن آوتابه چاک آدمان و بد آدمان سَرَ ای جور تاوانه و اِشتن وارونه عادل آدمون و ظالمَ آدمون سر ای جور وارونه. 46اگم فقط کسونییَم خُش ببا که شَما خمنا خُشنده، شَما را چه پاداشی داره؟ مگم خراجگیرِ هِمنَه نکرنده؟ 47و اگم فقط شَما برارونِ را سلام بکرا، دِ چه کار چاکتری نسبت به دیگرون کار دارُو؟ مگم بت‌ پرسته نی هِمنَه نکرنده؟ 48پس شَما گَوَن کامل ببا هه جور که شَما آسمانیه په کامله.

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in