ລູກາ 6
6
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເດ່ງພຣະເຈົ້າເໜືອວັນຊະບາໂຕ
(ມທ 12:1-8; ມຣກ 2:23-28)
1ໝໍວັນ ໃນວັນຊະບາໂຕ ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍາລັງຍ່າງຜ່ານທົ່ງນາ ຈຸສາວົກຂອງພຣະອົງຕີ່ນກະຕິກເລ້ກະໂຢ່ເກີ່ມ ເເລະເລີ່ມແກະອັນ: 2ກໍ່ຈຸຟາຣີຊາຍບາງຢັ່ກຕີ່ນໜາມສິ່ງທີ່ຈຸສາວົກກໍາລັງໝິ່ນ ສະນາຈຸປາຈຶ່ງເລົ່າກັນວ່າ ເດ່ງມ່າເອຈຸເທົາຈຶ່ງໝິ່ນໃນສິ່ງທີ່ກົດບັນຍັດຂອງຈຸຈັກໜໍອະນຸຍາດອູນໝິ່ນໃນວັນຊະບາໂຕ,? 3ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບຈຸປາວາ່, “ຈຸເທົາໜໍຕີ່ນອ່ານພຣະຄໍາພີກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ກະສັດດາວິດຕີ່ນໝິ່ນໃນເວລາທີ່ຮັນ ເເລະ ກຸ່ນຂອງຮັນຫິວໂຫຍບໍ? 4ຮັນຕີ່ນລ່ອນຕີ່ໃນທີ່ສະຖິດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຕີ່ນເລ້ເຂົ້າຈີ່ທີ່ຕີ່ນຖວາຍເເກ່ພຣະເຈົ້າຫລ່າຍອັນ ແລະ ດັງເເບ່ງກັນອູນພັກພວກຂອງຕົນອັນດ້ວຍ, ຊຶ່ງກົດບັນຍັດຫ້າມໜໍອູນຢັ່ກໂຫມອັນເຂົ້າຈີ່ນໜີນອກຈາກປະໂຣຫິດເທົ່ານາ” . 5ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງສະຫຼບວ່າ “ຈັກເອງຄືບຸດມະນຸດເດ່ງອົງພຣະຜູ້ເດ່ງເຈົ້າໃນວັນຊະບາໂຕ” .
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງໂຜດກອນປານສີກະແຕບ
(ມທ 12:9-14; ມຣກ 3:1-6)
6ວັນຊະບາໂຕເເອ້ນໝໍວັນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕີ່ນລ່ອນຕີ່ໃນທຳມະສາລາເເລະ ເລີ່ມສັ່ງສອນໃນທີ່ນາ. ກໍ່ກອນປານໝໍຢັ່ກ ທີ່ສີລ່າຕຶກເດ່ງອຳມະພາດ. 7ຈຸທຳມະຈານກັບຈຸຟາຣີຊາຍບ່າງກຸ່ນ ແລະ ມ່າຫາຂໍ້ກ່າວຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ ໝິ່ນຜິດ ຈຸປາຈຶ່ງຊອມເບິ່ງວ່າພຣະອົງຈະໂຜດຮັກສາກຸ່ນອູນເຕົ່າພະຍາດໃນວັນຊະບາໂຕ ຫລື ບໍ່. 8ເເຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮູຄວາມຄິດຂອງຈຸປາ. ຈຶ່ງກ່າວແກ່ກອນປານທີ່ສີເດ່ງອຳມະພາດນາວ່າ “ຈົ່ງຢິ້ນເຫລັ່ງ ເເລະ ຫລ່າຍລ່າໜີ.ກອນປານນາຈຶ່ງຢີ້ນຕຶ້ງເຫລັ່ງແລະຕີ່ຕຶ້ງໃນທີ່ນາ.” 9ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວເເກ່ຈຸປາວ່າ, “ຈັກຖີນຫານຈຸເທົາວ່າ, ‘ກົດວັນຊະບາໂຕຈຸຈັກ ອະນຸຍາດອູນຈຸຈັກໝິ່ນດີ ຫລື ໝິ່ນເເນວຊົ່ວ? ຮັກສາຊີວິດເຕີ້ ຫລື ທໍາລາຍວິດ?’” 10ສະນາ ພຣະອົງເເວ້ນເບິ່ງມັດຈຸປາທຸກຂຸ່ນ ເເລ້ວກ່າວແກ່ກອນປານສີກະແຕບກຸ່ນນາວ່າ, “ຈົ່ງຢຽດສີຂອງເທົາສາ” ແລະສີຂອງຮັນກໍເຕົ່າເດ່ງປົກກະຕິ.
11ລ່າກຸ່ນເຫຼົ່ານາກໍບໍາຕີ່ດ້ວຍຄວາມຄຽດແຄ້ນ ແລະຕີ່ນປຶກສາກັນວ່າຈະໝິ່ນແນວໂໝກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເລືອກເລ້ອັກຄະສາວົກສິບສອງກຸ່ນ
(ມທ 10:1-4; ມຣກ 3:13-19)
12ໃນເວລານາ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕີ່ນເຫລັ່ງຕີ່ຈອມຜູເເລ້ວໝໍປອມຜູ ເພື່ອພາວັນນາອະທິຖານ ເເລະໃຊ້ເວລາພາວັນາອະຖານຕໍ່ພຣະເຈົ້າເອີ້ທີ່ນາຕະຫຼອດເຕມ. 13ກ້ຣາງເຂີ້ມເປ່ຍຕໍ່ຫລ່າຍ, ພຣະອົງຈຶ່ງໂຄ້ງຈຸສາວົກຕັ່ງເຫດຫລ່າຍເຕີ້ມພຣະອົງ ແລະ ເລືອກເລ້ສິບສອງຢັ່ກຈາກຈຸປາ ເເລ້ວພຣະອົງຕີ່ນແຕ່ງຕັ້ງຈຸປາອູນເດ່ງອັກຄະສາວົກຂອງພຣະອົງ. 14ຄືຊີໂມນ (ທີ່ພຣະອົງຕັ້ງຊື່ອູນວ່າ, “ເປໂຕ” ) ແລະອັນເດອາແອມກອນປານຂອງຕົນ, ຢາໂກໂບ ແລະໂຢຮັນ, ຟີລິບ ແລະ ບາຣະໂທໂລມາຍ, 15ມັດທາຍ ແລະ ໂທມາ,ຢາໂກໂບ ກອນອ້າຍຂອງອາລະຟາຍ, ຊີໂມນ (ຢັ່ກທີ່ໂຄ້ງກັນວ່າ, “ເຊໂລເຕ” ) 16ຢູດາກອນຂອງຢາໂກໂບ ແລະ ຢູດາອິດສະກາຣີອົດຢັ່ກທີ່ຈະທໍລະຍົດພຣະເຢຊູເຈົ້າໃນເວລາຕໍ່ຫລ່າຍ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງສອນ ແລະ ຊົງໂຜດກຸ່ນອູນເຕົ່າພະຍາດ
(ມທ 4:23-25)
17ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ຈຸສາວົກຂອງພຣະອົງສວາຍຫລ່າຍແດຜູ ແລ້ວ ກໍຕີ່ນຕຶ້ງເອີ້ທີ່ຮາບພຽງໝໍແຫ່ງ ໃນບ່ອນນາ ກໍກອນສິດຂອງພຣະອົງເອ້ຢັ່ກພ້ອມດ້ວຍປະຊາຊົນຈຳນວນເອ້ ທີ່ຫລ່າຍຈາກທົ່ວຕັ່ງແຂວງຢູດາຍ ຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຈາກຝັ່ງທະເລຂອງເມືອງຕີເຣກັບເມືອງຊີໂດນ, 18ຈຸປາຫລ່າຍເພື່ອຟັງພຣະອົງ ແລະເພື່ອອູນພຣະອົງຊົງໂຜດຮັກສາຈຸປາອູນຫາຍດີຈາກພະຍາດໂຣຄາຂອງຈຸປາ ແລະບັນດາຢັ່ກທີ່ວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍລົບກວນ ກໍຊົງໂຜດອູນເຕົ່າເໝືອນກັນ 19ປະຊາຊົນທຸກກຸ່ນຕ່າງກໍພະຍາຍາມແຕະຕ້ອງພຣະອົງເພາະຣິດອຳນາດສາຈາກພຣະອົງ ແລະຊົງໂຜດຮັກສາພະຍາດໂຣຄາຂອງຈຸປາທຸກກຸ່ນອູນຫາຍດີ.
ຄວາມສຸກ ແລະວິບັດ
(ມທ 5:1-12)
20ຫລັງຈາກນາ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າແມ້ວເບິ່ງຈຸສາວົກຂອງພຣະອົງແລ້ວ ກໍກ່າວວ່າ,
“ຈຸເທົາທີ່ທຸກຍາກກໍເດ່ງສຸກ,
ເພາະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ
ເດ່ງຂອງຈຸເທົາ
21ຈຸເທົາທີ່ອຶດເກ້ອັນເຈີ່ໜີ ກໍເດ່ງສຸກ,
ເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະຊົງໂຜດ
ເຈີຈຸເທົາດໍບໍາ
ຈຸເທົາທີ່ໂຄ້ງຍ້າມເອີ້ຕອນໜີກໍເດ່ງສຸກ,
ເພາະວ່າຈຸເທົາຈະຕີ່ນເກຣີ່ຍເຢາະເຢີ້ຍດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.”
22“ຈຸເທົາກໍເດ່ງສຸກເອ້ ເມື່ອກຸ່ນຕັ່ງເອ້ຕ່າແກດຈຸເທົາ,ຂັບໄລ່ຈຸເທົາເຈີຈັ່ນຕີ່, ຕິຕຽນນິນທາຈຸເທົາ ແລະ ປະຕິເສດຊື່ຂອງຈຸເທົາວ່າຊົ່ວ ເພາະຈຸເທົາໄວ້ໃຈໃນຈັກ ເພາະວ່າຈຸເທົາເຊື່ອໃນຈັກຢັ່ກທີ່ເດ່ງບຸດມະນຸດ. 23ໃນວັນນາ ຈຸເທົາຈົ່ງຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະ ຈົ່ງຕື່ນເຕັ້ນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ເພາະເບິ່ງແມ! ບຳເໝັດຂອງຈຸເທົາກໍບໍຣິບູນເອີ້ໃນສະຫວັນ ເພາະວ່າບັນພະບຸລຸດຂອງຈຸປາຕີ່ນໝິ່ນແນວນາ ແກ່ຢັ່ກປະກາດພຣະທຳເໝືອນກັນ.”
24“ແຕ່ວິບັດກໍ່ແກ່ຈຸເທົາ ຢັ່ກເດ່ງກຸ່ນຮັ່ງກໍ່,
ເພາະຈຸເທົາຕີ່ນກໍ່ຊີວິດເອີ້ຢ່າງສຸກສະບາຍແລ້ວ
25ວິບັດກໍ່ແກ່ຈຸເທົາ ທີ່ດໍບໍາເຈີໜີ
ເພາະວ່າຈຸເທົາຈະອຶດຢາກ
ວິບັດກໍ່ແກ່ຈຸເທົາ ທີ່ກຳລັງເກີອຍ
ເອີ້ເຈີ່ໜີ
ເພາະຈຸເທົາຈະທຸກໂສກ
ແລະໂຄ້ງຍາ້ມ.”
26“ວິບັດກໍແກ່ຈຸເທົາ ເມື່ອກໍ່ກຸ່ນຍ້ອງຍໍຈຸເທົາວ່າ ຈຸເທົາດີ ເພາະບັນພະບຸລຸດຂອງຈຸປາກໍຕີ່ນເລົ່າຢ່າງດຽວກັນໜີແຫຼະ ແກ່ຈຸຢັ່ກປະກາດພຣະທຳປອມ.”
ຄວາມຮັກຕໍ່ສັດຕູ
(ມທ 5:38-48; 7:12)
27“ແຕ່ຈັກໂຢ້ເລື່ອງໜີແກ່ຈຸເທົາທີ່ຕີ່ນຟັງຈັກວ່າ, ຈົ່ງຮັກສັດຕູຂອງຈຸເທົາ ຈົ່ງໝິ່ນດີແກ່ຢັ່ກທີ່ຕ່າແກດຈຸເທົາ, 28ຈົ່ງອວຍພອນກຸ່ນທີ່ເປີ້ຍຈຸເທົາ ແລະຈົ່ງພາວັນນາອະທິຖານເພື່ອກຸ່ນທີ່ຂົ່ມເຫັງຈຸເທົາ. 29ຖ້າຢັ່ກໂໝຕົບກະແປວເທົາເພື່ອດູຖູກເທົາ ຈົ່ງປິ້ນອູນຮັນຕົບແອ້ນໝໍລາ້ ຖ້າຢັ່ກໂໝແຕງເລ້ອ້າວຄຸມຂອງເທົາຕີ່ ຖ້າປາຈະເລ້ອ້າວຫອງກອງກໍມ່າຫວງຫ້າມ. 30ຖ້າຢັ່ກໂໝໜໍຢັ່ກຖີນສິ່ງໂໝຈາກເທົາ, ຈົ່ງມອບອູນປາ ແລະ ຖ້າຢັ່ກໂໝເລ້ສິ່ງຂອງເທົາຕີ່ ມ່າສູ່ທວງຫານເລ້ຄືນ. 31ເທົາຂາດອູນກຸ່ນຫາກໝິ່ນແນວໂໝແກ່ເທົາ ຈົ່ງໝິ່ນແນວນາແກ່ປາເໝືອນກັນ.”
32“ຖ້າຈຸເທົາຮັກກຸ່ນທີ່ຮັກຈຸເທົາຈະເດ່ງປະໂຫຍດມ່າເອແກ່ຈຸເທົາ? ແມ່ນແດບັນດາກຸ່ນບາບກໍດັງຮັກ ຢັ່ກທີ່ຮັກຈຸປາເໝືອນກັນ. 33ແລະ ຖ້າຫາກວ່າຈຸເທົາໝິ່ນດີ ຕໍ່ກຸ່ນທີ່ໝິ່ນດີຕໍ່ຈຸເທົາແຕ່ເທົ່ານາ ຈະເດ່ງປະໂຫຍດມ່າເອແກ່ຈຸເທົາ? ແມ່ນແດກຸ່ນບາບຕັ່ງເອ້ກໍດັງໝິ່ນແນວນາເໝືອນກັນ 34ແລະ ຖ້າຈຸເທົາເຈີກຸ່ນກູ້ຢືມງີ່ນຈາກຈຸປາແຕ່ເທົ່ານາ ຈະເດ່ງປະໂຫຍດມ່າເອແກ່ຈຸເທົາ? ແມ່ນແດກຸ່ນບາບກໍດັ່ງເຈີກຸ່ນບາບຢືມ ໂດຍຫວັງຈະຕີ່ນຮັບຄືນເທົ່າກັນ. 35ຈົ່ງຮັກສັດຕູຂອງຈຸເທົາ ຈົ່ງໝິ່ນດີຕໍ່ຈຸປາ, ຈົ່ງອູນຈຸປາຢືມກູ້ຢືມໂດຍໜໍຫວັງທີ່ຈະຕີ່ນຮັບການຈ່າຍຄືນ ແລ້ວຈຸເທົາກໍຈະຕີ່ນບຳເໜັດເກ້ຍິ່ງໃຫ່ຍ ແລະຈຸເທົາກໍຈະເດ່ງກອນຂອງພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າກໍ່ຄວາມເມດຕາຕໍ່ທຸກຂຸ່ນ ລວມຕັ່ງກຸ່ນທີ່ອັກກະຕັນຍູ ແລະ ກຸ່ນຊົ່ວແອ້ນດ້ວຍ. 36ເທົາຕັ່ງເອ້ຈົ່ງກໍ່ຄວາມເມດຕາປານີ ເໝືອນຢ່າງພຣະບິດາເຈົ້າຂອງຈຸຈັກກໍໍ່ຄວາມເມດຕາຕໍ່ກຸ່ນຕັ່ງປວງ.”
ເລື່ອງການຕັດສິນກຸນຫາກ
(ມທ 7:1-5)
37“ພຣະເຢຊູເຈົ້າສືບຕໍ່ສັ່ງສອນ ແລະຕີ່ນກ່າວວ່າ: ມ່າຕັດສິນກຸ່ນຫາກ ແລະ ພຣະເຈົ້າກໍຈະໜໍຕັດສິນຈຸເທົາ ມ່າກ່າວໂທດກຸ່ນຫາກເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະໜໍກ່າວໂທດຈຸເທົາ ຈົ່ງຍົກໂທດອູນກຸ່ນຫາກເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະຍົກໂທດອູນຈຸເທົາ. 38ຈົ່ງອູນກຸ່ນຫາກ ແລະພຣະເຈົ້າຈະຊົງອູນຄືນບໍາຈໍານວນແລະໃນກະດຽງຂອງເທົາ ຈະຕີ່ນຮັບຕວງດ້ວຍຄຣຽງຜອງຍັດລຣີໆແໜ້ນບໍາລົ້ນ ເພາະວ່າຈຸເທົາຈະຕວງອູນຈຸປາດ້ວຍຄຣຽງຜອງເກ້ໂໝ ພຣະເຈົ້າຈະຊົງຕວງອູນຈຸເທົາດ້ວຍຄຣຽງຜອງເກ້ນາ.”
39ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍດັງຕີ່ນກ່າວແກ່ຈຸປາເດ່ງຄຳອຸປະມາວ່າ, “ກຸ່ນມັດບອດຈະຈະເຕກກຸ່ນມັດບອດກຸ່ນຫາກກໍເດ່ງຕີ່ໜໍຕີ່ນ ຖ້າປາໝິ່ນ ຈຸປາຕັ່ງຫານກໍຈະຫຣຸ້ງສວາຍໃນຂຸມຄູ. 40ກອນສິດໜໍຫ່ອນເນ້ກວ່າຄູຂອງກຸ່ນ, ແຕ່ກອນສິດທຸກຂຸ່ນເມື່ອຕີ່ນຮັບການຝືກສອນຈາກຄູຢ່າງຄົບຖ້ວນແລ້ວ ຈຸປາກໍຈະເດ່ງເໝືອນກັບຄູຂອງຈຸປາ.” 41“ຈຸເທົາໜໍຄວນກັງວົນກັບແອ້ກະສໍ່ທີ່ເອີ້ໃນມັດຂອງກຸ່ນ ໃນຂະນະທີ່ແບ້ຕັ່ງທ່ອນເອີ້ໃນມັດຂອງຕົນເອງແລ້ວພັດເບິ່ງໜໍໜາມ? 42ດ້ວຍເຫດໂໝເທົາຈຶ່ງກ້າເລົ່າຕໍ່ມ້າງແອມຂອງເທົາວ່າ, ກະລຸນາເຈີຂ້ອຍເລ້ແອ້ກະສໍ່ສາຈາກມັດຂອງເທົາເດ່ຍ ໃນເມື່ອແບ້ຕັ່ງທ່ອນດັງເອີ້ອາມັດຂອງເທົາພັດເບິ່ງໜໍຫນາມ? ຖ້າເທົາໝິ່ນແບບນາ ເທົາຈະເດ່ງກຸ່ນມັດຊື່ເປ້ເຊັມຄົດ ກ່ອນອື່ນເຫດ ຈົ່ງເລ້ແບ້ຕັ່ງທ່ອນສາຈາກມັດຂອງເທົາເອງເຄີ່ ແລ້ວເທົາກໍຫນາມແຈ້ງດີ ເພື່ອກໍາຈັດແອ້ກະສໍ່ສາຈາກມັດມ້າງແອມຂອງເທົາ.”
ເລື່ອງເກົ້າຂັ່ງ ແລະ ຜົນຂອງຮັນ
(ມທ 7:16-20; 12:33-35)
43“ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າຕີ່ນສືບສອນ ແລະຕີ່ນກ່າວວ່າ: ເກົ້າຂັ່ງດີກໍຈະເກີດຜົນດີ ແລະເກົ້າຂັ່ງທີ່ໜໍດີ ກໍຈະເກີດຜົນທີ່ໜໍດີ. 44ເກົ້າຂັ່ງທຸກເກົ້າຈຸເທົາສາມາດຮູຕີ່ນດ້ວຍຜົນຂອງຮັນ ຈຸເທົາໜໍສາມາດບອດເປ້ເດ້ຍເທດຈາກເກົ້າກໍ່ຕ່າເກ ແລະ ໜໍສາມາດບອດເປ້ອະງຸ່ນຈາກກະຕຸ່ງຕ່າເກ 45ໃນທໍານອງດຽວກັນ ກຸ່ນດີສາມາດເລ້ສິ່ງທີ່ດິສາຫລ່າຍຈາກຄັງຄວາມດີແຫ່ງເປ້ເຊັມຂອງຕົນເອງ. ແຕ່ກຸ່ນຊົ່ວສາມາດເລ້ສິ່ງຊົ່ວສາຈາກຄັງຄວາມຊົ່ວແຫ່ງຈິດໃຈຂອງຕົນເອງເຊັ່ນກັນ ເພາະວ່າ ເປ້ເຊັມຈັກບໍາລົ້ນດ້ວຍສິ່ງໂໝ ແມ້ງກໍເລົ່າສິ່ງນາສາຫລ່າຍ.”
ເລື່ອງຮາກຖານຫານຢ່າງ
(ມທ 7:24-27)
46ພຣະເຢຊູຕີ່ນກ່າວຕໍ່ແອ້ນວ່າ, “ເດ່ງມ່າເອເທົາຕັ່ງເອ້ຈຶ່ງໂຄ້ງຈຸເມັ່ງວ່າ, ‘ພຣະອົງເຈົ້າຂ້າ’ ແຕ່ຈຸເທົາໜໍປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ຈັກໂຢ້ອູນຈຸເທົາໝິ່ນ? 47ຈັກໂຢ້ຈຸເທົາວ່າ ທຸກຂຸ່ນທີ່ຫລ່າຍເຕີ້ມຈັກ ແລະ ຟັງຖ້ອຍຄໍາຂອງຈັກ ແລະນຳເລ້ຕີ່ປະຕິບັດ ຈັກຈະໂຢ້ອູນຈຸເທົາຮູວ່າ ຮັນປຽບເໝືອນຢັ່ກໂໝ?. 48ຮັນປຽບເໝືອນ ກອນປານໝໍຢັ່ກທີ່ສ້າງຍ່າຂອງຕົນແລ້ວຕີ່ນຈ້າຕິດສວາຍຄູ ແລະ ຕັ້ງຮາກຖານເຕີ້ມເຫລັ້ງດ່ານໂຄ້ນຕ້າ ຕໍ່ຫລ່າຍເມື່ອດາກຖ້ວມ ດາກຕີ່ນພັດຫລ່ອນຕຳຍ່າຂອງຮັນ ແຕ່ໜໍສາມາດໜິ່ນອູນຍ່ານາຫວັ່ນໄຫວຕີ່ນເພາະວ່າ ກອນປານນາຕີ່ນສ້າງຍ່າໄຫແລ້ວ . 49ແຕ່ ຢັ່ກທີ່ຕີ່ນແງ໋ຖ້ອຍຄໍາຂອງຈັກ ແລະໜໍໍປະຕິບັດຕາມ ຮັນກໍປຽບເໝືອນ ກອນປານໝໍຢັ່ກທີ່ສ້າງຍ່າຂອງຕົນເຫລັ້ງຕິດໂດຍໜໍຕີ່ນຈ້າຕິດຄູເພື່ອປຽງຮາກຖານຂອງຍ່າຕົນເອງ ເມື່ອຄື້ນດາກຕີ່ນຊັດຕີເຕີ້ມຍ່ານາຮັນກໍຖືກດາກຖ້ວມ ແລະຖຶກທໍາລາຍຢ່າງເນ້ຫຼວງ.”
Currently Selected:
ລູກາ 6: PNX
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Phong Bible by Beyond Translation is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.
ລູກາ 6
6
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເດ່ງພຣະເຈົ້າເໜືອວັນຊະບາໂຕ
(ມທ 12:1-8; ມຣກ 2:23-28)
1ໝໍວັນ ໃນວັນຊະບາໂຕ ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍາລັງຍ່າງຜ່ານທົ່ງນາ ຈຸສາວົກຂອງພຣະອົງຕີ່ນກະຕິກເລ້ກະໂຢ່ເກີ່ມ ເເລະເລີ່ມແກະອັນ: 2ກໍ່ຈຸຟາຣີຊາຍບາງຢັ່ກຕີ່ນໜາມສິ່ງທີ່ຈຸສາວົກກໍາລັງໝິ່ນ ສະນາຈຸປາຈຶ່ງເລົ່າກັນວ່າ ເດ່ງມ່າເອຈຸເທົາຈຶ່ງໝິ່ນໃນສິ່ງທີ່ກົດບັນຍັດຂອງຈຸຈັກໜໍອະນຸຍາດອູນໝິ່ນໃນວັນຊະບາໂຕ,? 3ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບຈຸປາວາ່, “ຈຸເທົາໜໍຕີ່ນອ່ານພຣະຄໍາພີກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ກະສັດດາວິດຕີ່ນໝິ່ນໃນເວລາທີ່ຮັນ ເເລະ ກຸ່ນຂອງຮັນຫິວໂຫຍບໍ? 4ຮັນຕີ່ນລ່ອນຕີ່ໃນທີ່ສະຖິດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຕີ່ນເລ້ເຂົ້າຈີ່ທີ່ຕີ່ນຖວາຍເເກ່ພຣະເຈົ້າຫລ່າຍອັນ ແລະ ດັງເເບ່ງກັນອູນພັກພວກຂອງຕົນອັນດ້ວຍ, ຊຶ່ງກົດບັນຍັດຫ້າມໜໍອູນຢັ່ກໂຫມອັນເຂົ້າຈີ່ນໜີນອກຈາກປະໂຣຫິດເທົ່ານາ” . 5ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງສະຫຼບວ່າ “ຈັກເອງຄືບຸດມະນຸດເດ່ງອົງພຣະຜູ້ເດ່ງເຈົ້າໃນວັນຊະບາໂຕ” .
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງໂຜດກອນປານສີກະແຕບ
(ມທ 12:9-14; ມຣກ 3:1-6)
6ວັນຊະບາໂຕເເອ້ນໝໍວັນ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕີ່ນລ່ອນຕີ່ໃນທຳມະສາລາເເລະ ເລີ່ມສັ່ງສອນໃນທີ່ນາ. ກໍ່ກອນປານໝໍຢັ່ກ ທີ່ສີລ່າຕຶກເດ່ງອຳມະພາດ. 7ຈຸທຳມະຈານກັບຈຸຟາຣີຊາຍບ່າງກຸ່ນ ແລະ ມ່າຫາຂໍ້ກ່າວຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ ໝິ່ນຜິດ ຈຸປາຈຶ່ງຊອມເບິ່ງວ່າພຣະອົງຈະໂຜດຮັກສາກຸ່ນອູນເຕົ່າພະຍາດໃນວັນຊະບາໂຕ ຫລື ບໍ່. 8ເເຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຮູຄວາມຄິດຂອງຈຸປາ. ຈຶ່ງກ່າວແກ່ກອນປານທີ່ສີເດ່ງອຳມະພາດນາວ່າ “ຈົ່ງຢິ້ນເຫລັ່ງ ເເລະ ຫລ່າຍລ່າໜີ.ກອນປານນາຈຶ່ງຢີ້ນຕຶ້ງເຫລັ່ງແລະຕີ່ຕຶ້ງໃນທີ່ນາ.” 9ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວເເກ່ຈຸປາວ່າ, “ຈັກຖີນຫານຈຸເທົາວ່າ, ‘ກົດວັນຊະບາໂຕຈຸຈັກ ອະນຸຍາດອູນຈຸຈັກໝິ່ນດີ ຫລື ໝິ່ນເເນວຊົ່ວ? ຮັກສາຊີວິດເຕີ້ ຫລື ທໍາລາຍວິດ?’” 10ສະນາ ພຣະອົງເເວ້ນເບິ່ງມັດຈຸປາທຸກຂຸ່ນ ເເລ້ວກ່າວແກ່ກອນປານສີກະແຕບກຸ່ນນາວ່າ, “ຈົ່ງຢຽດສີຂອງເທົາສາ” ແລະສີຂອງຮັນກໍເຕົ່າເດ່ງປົກກະຕິ.
11ລ່າກຸ່ນເຫຼົ່ານາກໍບໍາຕີ່ດ້ວຍຄວາມຄຽດແຄ້ນ ແລະຕີ່ນປຶກສາກັນວ່າຈະໝິ່ນແນວໂໝກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເລືອກເລ້ອັກຄະສາວົກສິບສອງກຸ່ນ
(ມທ 10:1-4; ມຣກ 3:13-19)
12ໃນເວລານາ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕີ່ນເຫລັ່ງຕີ່ຈອມຜູເເລ້ວໝໍປອມຜູ ເພື່ອພາວັນນາອະທິຖານ ເເລະໃຊ້ເວລາພາວັນາອະຖານຕໍ່ພຣະເຈົ້າເອີ້ທີ່ນາຕະຫຼອດເຕມ. 13ກ້ຣາງເຂີ້ມເປ່ຍຕໍ່ຫລ່າຍ, ພຣະອົງຈຶ່ງໂຄ້ງຈຸສາວົກຕັ່ງເຫດຫລ່າຍເຕີ້ມພຣະອົງ ແລະ ເລືອກເລ້ສິບສອງຢັ່ກຈາກຈຸປາ ເເລ້ວພຣະອົງຕີ່ນແຕ່ງຕັ້ງຈຸປາອູນເດ່ງອັກຄະສາວົກຂອງພຣະອົງ. 14ຄືຊີໂມນ (ທີ່ພຣະອົງຕັ້ງຊື່ອູນວ່າ, “ເປໂຕ” ) ແລະອັນເດອາແອມກອນປານຂອງຕົນ, ຢາໂກໂບ ແລະໂຢຮັນ, ຟີລິບ ແລະ ບາຣະໂທໂລມາຍ, 15ມັດທາຍ ແລະ ໂທມາ,ຢາໂກໂບ ກອນອ້າຍຂອງອາລະຟາຍ, ຊີໂມນ (ຢັ່ກທີ່ໂຄ້ງກັນວ່າ, “ເຊໂລເຕ” ) 16ຢູດາກອນຂອງຢາໂກໂບ ແລະ ຢູດາອິດສະກາຣີອົດຢັ່ກທີ່ຈະທໍລະຍົດພຣະເຢຊູເຈົ້າໃນເວລາຕໍ່ຫລ່າຍ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງສອນ ແລະ ຊົງໂຜດກຸ່ນອູນເຕົ່າພະຍາດ
(ມທ 4:23-25)
17ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ຈຸສາວົກຂອງພຣະອົງສວາຍຫລ່າຍແດຜູ ແລ້ວ ກໍຕີ່ນຕຶ້ງເອີ້ທີ່ຮາບພຽງໝໍແຫ່ງ ໃນບ່ອນນາ ກໍກອນສິດຂອງພຣະອົງເອ້ຢັ່ກພ້ອມດ້ວຍປະຊາຊົນຈຳນວນເອ້ ທີ່ຫລ່າຍຈາກທົ່ວຕັ່ງແຂວງຢູດາຍ ຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຈາກຝັ່ງທະເລຂອງເມືອງຕີເຣກັບເມືອງຊີໂດນ, 18ຈຸປາຫລ່າຍເພື່ອຟັງພຣະອົງ ແລະເພື່ອອູນພຣະອົງຊົງໂຜດຮັກສາຈຸປາອູນຫາຍດີຈາກພະຍາດໂຣຄາຂອງຈຸປາ ແລະບັນດາຢັ່ກທີ່ວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍລົບກວນ ກໍຊົງໂຜດອູນເຕົ່າເໝືອນກັນ 19ປະຊາຊົນທຸກກຸ່ນຕ່າງກໍພະຍາຍາມແຕະຕ້ອງພຣະອົງເພາະຣິດອຳນາດສາຈາກພຣະອົງ ແລະຊົງໂຜດຮັກສາພະຍາດໂຣຄາຂອງຈຸປາທຸກກຸ່ນອູນຫາຍດີ.
ຄວາມສຸກ ແລະວິບັດ
(ມທ 5:1-12)
20ຫລັງຈາກນາ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າແມ້ວເບິ່ງຈຸສາວົກຂອງພຣະອົງແລ້ວ ກໍກ່າວວ່າ,
“ຈຸເທົາທີ່ທຸກຍາກກໍເດ່ງສຸກ,
ເພາະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ
ເດ່ງຂອງຈຸເທົາ
21ຈຸເທົາທີ່ອຶດເກ້ອັນເຈີ່ໜີ ກໍເດ່ງສຸກ,
ເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະຊົງໂຜດ
ເຈີຈຸເທົາດໍບໍາ
ຈຸເທົາທີ່ໂຄ້ງຍ້າມເອີ້ຕອນໜີກໍເດ່ງສຸກ,
ເພາະວ່າຈຸເທົາຈະຕີ່ນເກຣີ່ຍເຢາະເຢີ້ຍດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.”
22“ຈຸເທົາກໍເດ່ງສຸກເອ້ ເມື່ອກຸ່ນຕັ່ງເອ້ຕ່າແກດຈຸເທົາ,ຂັບໄລ່ຈຸເທົາເຈີຈັ່ນຕີ່, ຕິຕຽນນິນທາຈຸເທົາ ແລະ ປະຕິເສດຊື່ຂອງຈຸເທົາວ່າຊົ່ວ ເພາະຈຸເທົາໄວ້ໃຈໃນຈັກ ເພາະວ່າຈຸເທົາເຊື່ອໃນຈັກຢັ່ກທີ່ເດ່ງບຸດມະນຸດ. 23ໃນວັນນາ ຈຸເທົາຈົ່ງຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະ ຈົ່ງຕື່ນເຕັ້ນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ເພາະເບິ່ງແມ! ບຳເໝັດຂອງຈຸເທົາກໍບໍຣິບູນເອີ້ໃນສະຫວັນ ເພາະວ່າບັນພະບຸລຸດຂອງຈຸປາຕີ່ນໝິ່ນແນວນາ ແກ່ຢັ່ກປະກາດພຣະທຳເໝືອນກັນ.”
24“ແຕ່ວິບັດກໍ່ແກ່ຈຸເທົາ ຢັ່ກເດ່ງກຸ່ນຮັ່ງກໍ່,
ເພາະຈຸເທົາຕີ່ນກໍ່ຊີວິດເອີ້ຢ່າງສຸກສະບາຍແລ້ວ
25ວິບັດກໍ່ແກ່ຈຸເທົາ ທີ່ດໍບໍາເຈີໜີ
ເພາະວ່າຈຸເທົາຈະອຶດຢາກ
ວິບັດກໍ່ແກ່ຈຸເທົາ ທີ່ກຳລັງເກີອຍ
ເອີ້ເຈີ່ໜີ
ເພາະຈຸເທົາຈະທຸກໂສກ
ແລະໂຄ້ງຍາ້ມ.”
26“ວິບັດກໍແກ່ຈຸເທົາ ເມື່ອກໍ່ກຸ່ນຍ້ອງຍໍຈຸເທົາວ່າ ຈຸເທົາດີ ເພາະບັນພະບຸລຸດຂອງຈຸປາກໍຕີ່ນເລົ່າຢ່າງດຽວກັນໜີແຫຼະ ແກ່ຈຸຢັ່ກປະກາດພຣະທຳປອມ.”
ຄວາມຮັກຕໍ່ສັດຕູ
(ມທ 5:38-48; 7:12)
27“ແຕ່ຈັກໂຢ້ເລື່ອງໜີແກ່ຈຸເທົາທີ່ຕີ່ນຟັງຈັກວ່າ, ຈົ່ງຮັກສັດຕູຂອງຈຸເທົາ ຈົ່ງໝິ່ນດີແກ່ຢັ່ກທີ່ຕ່າແກດຈຸເທົາ, 28ຈົ່ງອວຍພອນກຸ່ນທີ່ເປີ້ຍຈຸເທົາ ແລະຈົ່ງພາວັນນາອະທິຖານເພື່ອກຸ່ນທີ່ຂົ່ມເຫັງຈຸເທົາ. 29ຖ້າຢັ່ກໂໝຕົບກະແປວເທົາເພື່ອດູຖູກເທົາ ຈົ່ງປິ້ນອູນຮັນຕົບແອ້ນໝໍລາ້ ຖ້າຢັ່ກໂໝແຕງເລ້ອ້າວຄຸມຂອງເທົາຕີ່ ຖ້າປາຈະເລ້ອ້າວຫອງກອງກໍມ່າຫວງຫ້າມ. 30ຖ້າຢັ່ກໂໝໜໍຢັ່ກຖີນສິ່ງໂໝຈາກເທົາ, ຈົ່ງມອບອູນປາ ແລະ ຖ້າຢັ່ກໂໝເລ້ສິ່ງຂອງເທົາຕີ່ ມ່າສູ່ທວງຫານເລ້ຄືນ. 31ເທົາຂາດອູນກຸ່ນຫາກໝິ່ນແນວໂໝແກ່ເທົາ ຈົ່ງໝິ່ນແນວນາແກ່ປາເໝືອນກັນ.”
32“ຖ້າຈຸເທົາຮັກກຸ່ນທີ່ຮັກຈຸເທົາຈະເດ່ງປະໂຫຍດມ່າເອແກ່ຈຸເທົາ? ແມ່ນແດບັນດາກຸ່ນບາບກໍດັງຮັກ ຢັ່ກທີ່ຮັກຈຸປາເໝືອນກັນ. 33ແລະ ຖ້າຫາກວ່າຈຸເທົາໝິ່ນດີ ຕໍ່ກຸ່ນທີ່ໝິ່ນດີຕໍ່ຈຸເທົາແຕ່ເທົ່ານາ ຈະເດ່ງປະໂຫຍດມ່າເອແກ່ຈຸເທົາ? ແມ່ນແດກຸ່ນບາບຕັ່ງເອ້ກໍດັງໝິ່ນແນວນາເໝືອນກັນ 34ແລະ ຖ້າຈຸເທົາເຈີກຸ່ນກູ້ຢືມງີ່ນຈາກຈຸປາແຕ່ເທົ່ານາ ຈະເດ່ງປະໂຫຍດມ່າເອແກ່ຈຸເທົາ? ແມ່ນແດກຸ່ນບາບກໍດັ່ງເຈີກຸ່ນບາບຢືມ ໂດຍຫວັງຈະຕີ່ນຮັບຄືນເທົ່າກັນ. 35ຈົ່ງຮັກສັດຕູຂອງຈຸເທົາ ຈົ່ງໝິ່ນດີຕໍ່ຈຸປາ, ຈົ່ງອູນຈຸປາຢືມກູ້ຢືມໂດຍໜໍຫວັງທີ່ຈະຕີ່ນຮັບການຈ່າຍຄືນ ແລ້ວຈຸເທົາກໍຈະຕີ່ນບຳເໜັດເກ້ຍິ່ງໃຫ່ຍ ແລະຈຸເທົາກໍຈະເດ່ງກອນຂອງພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າກໍ່ຄວາມເມດຕາຕໍ່ທຸກຂຸ່ນ ລວມຕັ່ງກຸ່ນທີ່ອັກກະຕັນຍູ ແລະ ກຸ່ນຊົ່ວແອ້ນດ້ວຍ. 36ເທົາຕັ່ງເອ້ຈົ່ງກໍ່ຄວາມເມດຕາປານີ ເໝືອນຢ່າງພຣະບິດາເຈົ້າຂອງຈຸຈັກກໍໍ່ຄວາມເມດຕາຕໍ່ກຸ່ນຕັ່ງປວງ.”
ເລື່ອງການຕັດສິນກຸນຫາກ
(ມທ 7:1-5)
37“ພຣະເຢຊູເຈົ້າສືບຕໍ່ສັ່ງສອນ ແລະຕີ່ນກ່າວວ່າ: ມ່າຕັດສິນກຸ່ນຫາກ ແລະ ພຣະເຈົ້າກໍຈະໜໍຕັດສິນຈຸເທົາ ມ່າກ່າວໂທດກຸ່ນຫາກເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະໜໍກ່າວໂທດຈຸເທົາ ຈົ່ງຍົກໂທດອູນກຸ່ນຫາກເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະຍົກໂທດອູນຈຸເທົາ. 38ຈົ່ງອູນກຸ່ນຫາກ ແລະພຣະເຈົ້າຈະຊົງອູນຄືນບໍາຈໍານວນແລະໃນກະດຽງຂອງເທົາ ຈະຕີ່ນຮັບຕວງດ້ວຍຄຣຽງຜອງຍັດລຣີໆແໜ້ນບໍາລົ້ນ ເພາະວ່າຈຸເທົາຈະຕວງອູນຈຸປາດ້ວຍຄຣຽງຜອງເກ້ໂໝ ພຣະເຈົ້າຈະຊົງຕວງອູນຈຸເທົາດ້ວຍຄຣຽງຜອງເກ້ນາ.”
39ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍດັງຕີ່ນກ່າວແກ່ຈຸປາເດ່ງຄຳອຸປະມາວ່າ, “ກຸ່ນມັດບອດຈະຈະເຕກກຸ່ນມັດບອດກຸ່ນຫາກກໍເດ່ງຕີ່ໜໍຕີ່ນ ຖ້າປາໝິ່ນ ຈຸປາຕັ່ງຫານກໍຈະຫຣຸ້ງສວາຍໃນຂຸມຄູ. 40ກອນສິດໜໍຫ່ອນເນ້ກວ່າຄູຂອງກຸ່ນ, ແຕ່ກອນສິດທຸກຂຸ່ນເມື່ອຕີ່ນຮັບການຝືກສອນຈາກຄູຢ່າງຄົບຖ້ວນແລ້ວ ຈຸປາກໍຈະເດ່ງເໝືອນກັບຄູຂອງຈຸປາ.” 41“ຈຸເທົາໜໍຄວນກັງວົນກັບແອ້ກະສໍ່ທີ່ເອີ້ໃນມັດຂອງກຸ່ນ ໃນຂະນະທີ່ແບ້ຕັ່ງທ່ອນເອີ້ໃນມັດຂອງຕົນເອງແລ້ວພັດເບິ່ງໜໍໜາມ? 42ດ້ວຍເຫດໂໝເທົາຈຶ່ງກ້າເລົ່າຕໍ່ມ້າງແອມຂອງເທົາວ່າ, ກະລຸນາເຈີຂ້ອຍເລ້ແອ້ກະສໍ່ສາຈາກມັດຂອງເທົາເດ່ຍ ໃນເມື່ອແບ້ຕັ່ງທ່ອນດັງເອີ້ອາມັດຂອງເທົາພັດເບິ່ງໜໍຫນາມ? ຖ້າເທົາໝິ່ນແບບນາ ເທົາຈະເດ່ງກຸ່ນມັດຊື່ເປ້ເຊັມຄົດ ກ່ອນອື່ນເຫດ ຈົ່ງເລ້ແບ້ຕັ່ງທ່ອນສາຈາກມັດຂອງເທົາເອງເຄີ່ ແລ້ວເທົາກໍຫນາມແຈ້ງດີ ເພື່ອກໍາຈັດແອ້ກະສໍ່ສາຈາກມັດມ້າງແອມຂອງເທົາ.”
ເລື່ອງເກົ້າຂັ່ງ ແລະ ຜົນຂອງຮັນ
(ມທ 7:16-20; 12:33-35)
43“ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າຕີ່ນສືບສອນ ແລະຕີ່ນກ່າວວ່າ: ເກົ້າຂັ່ງດີກໍຈະເກີດຜົນດີ ແລະເກົ້າຂັ່ງທີ່ໜໍດີ ກໍຈະເກີດຜົນທີ່ໜໍດີ. 44ເກົ້າຂັ່ງທຸກເກົ້າຈຸເທົາສາມາດຮູຕີ່ນດ້ວຍຜົນຂອງຮັນ ຈຸເທົາໜໍສາມາດບອດເປ້ເດ້ຍເທດຈາກເກົ້າກໍ່ຕ່າເກ ແລະ ໜໍສາມາດບອດເປ້ອະງຸ່ນຈາກກະຕຸ່ງຕ່າເກ 45ໃນທໍານອງດຽວກັນ ກຸ່ນດີສາມາດເລ້ສິ່ງທີ່ດິສາຫລ່າຍຈາກຄັງຄວາມດີແຫ່ງເປ້ເຊັມຂອງຕົນເອງ. ແຕ່ກຸ່ນຊົ່ວສາມາດເລ້ສິ່ງຊົ່ວສາຈາກຄັງຄວາມຊົ່ວແຫ່ງຈິດໃຈຂອງຕົນເອງເຊັ່ນກັນ ເພາະວ່າ ເປ້ເຊັມຈັກບໍາລົ້ນດ້ວຍສິ່ງໂໝ ແມ້ງກໍເລົ່າສິ່ງນາສາຫລ່າຍ.”
ເລື່ອງຮາກຖານຫານຢ່າງ
(ມທ 7:24-27)
46ພຣະເຢຊູຕີ່ນກ່າວຕໍ່ແອ້ນວ່າ, “ເດ່ງມ່າເອເທົາຕັ່ງເອ້ຈຶ່ງໂຄ້ງຈຸເມັ່ງວ່າ, ‘ພຣະອົງເຈົ້າຂ້າ’ ແຕ່ຈຸເທົາໜໍປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ຈັກໂຢ້ອູນຈຸເທົາໝິ່ນ? 47ຈັກໂຢ້ຈຸເທົາວ່າ ທຸກຂຸ່ນທີ່ຫລ່າຍເຕີ້ມຈັກ ແລະ ຟັງຖ້ອຍຄໍາຂອງຈັກ ແລະນຳເລ້ຕີ່ປະຕິບັດ ຈັກຈະໂຢ້ອູນຈຸເທົາຮູວ່າ ຮັນປຽບເໝືອນຢັ່ກໂໝ?. 48ຮັນປຽບເໝືອນ ກອນປານໝໍຢັ່ກທີ່ສ້າງຍ່າຂອງຕົນແລ້ວຕີ່ນຈ້າຕິດສວາຍຄູ ແລະ ຕັ້ງຮາກຖານເຕີ້ມເຫລັ້ງດ່ານໂຄ້ນຕ້າ ຕໍ່ຫລ່າຍເມື່ອດາກຖ້ວມ ດາກຕີ່ນພັດຫລ່ອນຕຳຍ່າຂອງຮັນ ແຕ່ໜໍສາມາດໜິ່ນອູນຍ່ານາຫວັ່ນໄຫວຕີ່ນເພາະວ່າ ກອນປານນາຕີ່ນສ້າງຍ່າໄຫແລ້ວ . 49ແຕ່ ຢັ່ກທີ່ຕີ່ນແງ໋ຖ້ອຍຄໍາຂອງຈັກ ແລະໜໍໍປະຕິບັດຕາມ ຮັນກໍປຽບເໝືອນ ກອນປານໝໍຢັ່ກທີ່ສ້າງຍ່າຂອງຕົນເຫລັ້ງຕິດໂດຍໜໍຕີ່ນຈ້າຕິດຄູເພື່ອປຽງຮາກຖານຂອງຍ່າຕົນເອງ ເມື່ອຄື້ນດາກຕີ່ນຊັດຕີເຕີ້ມຍ່ານາຮັນກໍຖືກດາກຖ້ວມ ແລະຖຶກທໍາລາຍຢ່າງເນ້ຫຼວງ.”
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Phong Bible by Beyond Translation is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.