Crimean Tatar - IBT Version

Бетания деген койде Лазар адлы бир адам хаста ята эди. Мерьем ве Марта адлы тата-къардаш да бу койден эдилер. Раббиге къокъулы ягъ якъаджакъ ве Онынъ аякъларыны сачларынен сюртип къурутаджакъ шу Мерьем эди. Хаста яткъан Лазар Мерьемнинъ агъасы эди. Тата-къардаш Исагъа: «Рабби, Сенинъ севимли достунъ хаста олып ята», – деп хабер ёлладылар. Иса буны эшитип:
– Бу хасталыкъ олюмнен битмейджек, лякин о, Алланынъ шуретине себеп оладжакъ. Алланынъ Огълу онынъ ярдымынен шурет къазанаджакъ, – деди.
Иса Мартаны, онынъ къызкъардашыны ве Лазарны севе эди. Амма Лазарнынъ хаста олып яткъаныны бильсе де, олгъан еринде даа эки кунь къалды. Бундан сонъ О, шегиртлерине:
– Кене Еудиеге барайыкъ, – деди.
– Равви, – деди шегиртлери, – якъында еудийлер Сени ташларнен ольдюрмеге чаресини къыдыра эдилер. Сен кене о ерге бармагъа истейсинъми?
Иса бойле джевап берди:
– Бир куньде он эки саат олмаймы? Ким куньдюз юрсе, сюрюнмей, чюнки бу дюньянынъ ярыгъыны коре. Гедже юрген исе сюрюне, чюнки онда ярыкъ ёкъ. – Бу сёзлерни айтып, оларгъа: – Достумыз Лазар юкълап къалды, лякин Мен оны уятмагъа кетем, – деди.
– Рабби, эгер о юкълап къалгъан олса, тюзелир, – деди шегиртлери.
Лякин Иса Лазарнынъ ольгени акъкъында айта эди. Шегиртлер исе, Иса адий юкъу акъкъында айтты, деп тюшюне эдилер.
Сонъ Иса оларгъа ачыкътан айтты:
– Лазар ольди. Мен о ерде олмагъаныма сиз ичюн къуванам, чюнки шимди иман этеджексиз. Энди айдынъыз, онынъ янына барайыкъ.
О вакъыт «Эгиз» адландырылгъан Тома башкъа шегиртлерге:
– Айдынъыз, биз де кетейик, Онен берабер олейик! – деди.

Иса о ерге барып, Лазарнынъ къабирде яткъанына дёрт кунь олгъаныны бильди. Бетания кою Ерусалимге якъын, къарарнен учь километр узакълыгъында эди. Мартагъа ве Мерьемге, агъасынынъ ольгени себебинен оларнынъ гонълюни алмакъ ичюн, чокъ еудийлер кельген эдилер. Марта Исанынъ кельгенини эшитип, Оны къаршыламагъа чыкъты. Мерьем исе эвде отура эди.
– Рабби! – деди Марта Исагъа. – Эгер Сен бу ерде олгъан олсанъ, меним агъам ольмез эди. Амма шимди де билем ки, Сен Алладан не истесенъ, Алла Санъа береджек.
– Сенинъ агъанъ тириледжек, – деди Иса.
– Билем, эписи тириледжек вакъытта, сонъки куньде тириледжек, – деди Марта. Иса онъа шойле деди:
– Мен тирилюв ве аят олам. Манъа иман эткен адам ольсе де, яшайджакъ. Яшайышында Манъа иман эткен эр ким ич бир вакъыт ольмейджек. Бунъа инанасынъмы?
– Эбет, Рабби, – деди Марта. – Дюньягъа келеяткъан Месих, Алланынъ Огълу Сен олгъанынъа инанам.

Буны айткъан сонъ, Марта барып, къызкъардашы Мерьемни чагъырды.
– Оджа бу ерде, О сени чагъыра, – деди гизлиден Мерьемге.
Мерьем буны эшиткенинен, ашыкъып еринден турды да, Исанынъ янына барды. Иса даа койге кирмезден, Марта Оны къаршылагъан ерде беклеп тура эди. Мерьемнен берабер эвде отургъан, онъа теселли берген еудийлер онынъ ашыкъып еринден турып тышарыгъа чыкъкъаныны корьдилер ве, Мерьем къабирге барып агъламагъа кетти, деп, онынъ артындан бардылар.
Мерьем Иса тургъан ерге келип, Оны корьди де, аякълары тюбюне озюни ташлап:
– Рабби! – деди. – Эгер Сен шу ерде олгъан олсанъ, Меним агъам ольмез эди!
Иса Мерьемнинъ де, онен кельген еудийлернинъ де агълагъанларыны корьгенинен, руху чорланды, юреги сызлады.
– Оны не ерге къойдынъыз? – деп сорады о.
– Эфенди, барып корь, – дедилер онъа.
Исанынъ козьлери яшланды. Еудийлер:
– Бакъынъыз, оны не къадар севе экен, – дедилер. Лякин олардан базылары:
– Мына бу адам кёрнынъ козьлерини ачты. Лазарны да ольмейип къалмасы ичюн бир шей япар экенми? – дедилер.

Исанынъ руху кене чорланды. Иса къабирге кельди. Къабир бир къоба ичинде олып, онынъ агъзына таш къоюлгъан эди. Иса:
– Ташны алып четке къоюнъыз! – деди. Олюнинъ татасы Марта Онъа:
– Рабби, о къабир ичине къоюлгъанына дёрт кунь олды, энди къокъусы чыкъкъандыр, – деди.
– «Эгер иман этсенъ, Алланынъ шерефини кореджексинъ», – деп санъа айтмадыммы? – деди Иса.
Сонъра адамлар ташны четке чектилер. Иса исе козьлерини кокке котерип:
– Баба, Мени эшиткенинъ ичюн Санъа шукюр, – деди. – Сен Мени эр вакъыт эшиткенинъни билем, лякин бу сёзлерни шу ерде тургъан халкъ ичюн, олар Мени Сен ёллагъанынъа инанаджакълары ичюн дедим.
Шойле деди де, къатты сеснен:
– Лазар, тышарыгъа чыкъ! – деп къычырды.
О вакъыт, къоллары-аякълары безге сарылгъан, бетине явлукъ багълангъан, эвель олю олгъан адам чыкъып кельди.
– Оны чезинъиз, кетсин, – деди Иса адамларгъа.

‌Мерьемнен кельген еудийлернинъ чокълугъы Исанынъ япкъан ишини корип, Онъа иман эттилер. Базылары исе барып, Исанынъ япкъаныны фериселерге айтып бердилер. Ондан сонъ баш руханийлер ве фериселер Шуранынъ топлашувыны яптылар.
– Бу адам чокъ бельгилер косьтере. Биз не япайыкъ? – дедилер озьара. – Эгер О, бойле девам этсе, биз исе кедер этмесек, Онъа эписи иман этеджек. Римлилер келип, топрагъымызны да, миллетимизни де басып алырлар.
Олардан бири, о йылы биринджи баш руханий олгъан Каяфа:
– Сиз ич бир шей бильмейсиз! Бутюн миллет гъайып олгъанындан, халкъ ичюн бир адам оледжеги яхшы олур. Буны тюшюнмединъизми? – деди.
Бу сёзлерни о озь истегинден айтмагъан эди. Амма о йыл биринджи баш руханий олып, пейгъамберлик япты, Исанынъ еудий миллети ичюн оледжегини эвельден айтты. Исагъа тек шу миллет ичюн дегиль, дюньяда даркъалып кеткен, Алланынъ бутюн эвлятларыны да топлап бирлештирмек ичюн ольмек керек эди. О куньден башлап, олар Исаны ольдюрмек къарарына кельдилер. Шунынъ ичюн Иса энди еудийлер арасында ачыкъ юрмей эди. О ерден чыкъып, сахрагъа якъын олгъан топрагъына, Эфраим шеэрине барды. Шу ерде шегиртлеринен берабер къалды.
Еудийлернинъ Песах Байрамы якъынлаша эди. Байрамдан эвель элялланмакъ ичюн, адамлар мемлекетнинъ эр тарафындан Ерусалимге кельдилер. Олар Исаны къыдыра эдилер, Алланынъ Сарайы азбарында топлашып, бири-биринден: «Насыл тюшюнесиз, О, байрамгъа кельмез экенми?» – деп сорай эдилер. Баш руханийлер ве фериселер исе Исаны якъаламагъа истеп, кимде-ким Онынъ къаерде олгъаныны бильсе, хабер этсин, деген эмирни чыкъардылар.

Escolta Юхан 11