 An Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017  Ann an 1993 sgrìobh an t-Àrd‑Oll. Dòmhnall Meek gun robh “an diofar a th' eadar ‘Gàidhlig a' Bhìobaill’ agus ‘Gàidhlig an latha an‑diugh’ air a bhith air fhaicinn gu ìre fada nas motha tro thìm – gu h‑àraid am measg luchd cleachdaidh na Gàidhlig a tha nas òige … – iadsan nach eil, ann an cumantas, cho eòlach air ‘Gàidhlig na cùbaid’ 's a bha an sinnsirean.” Ma bha sin fìor is follaiseach an uair sin, tha e nas motha buileach mar sin an‑diugh. 'S e sin an t‑adhbhar gu bheil sinne a' clò-bhualadh na h‑iris seo an‑dràsta. Bhruidhinn ar Tighearna 's ar Slànaighear Ìosa Crìosd gu pearsanta, na cànan fhèin, ri Màiri Magdalen às dèidh na h‑aiseirigh, airson dòchas a thoirt dhi (Eòin 20:16). Tha sinne cuideachd ag iarraidh gum bruidhinn Facal Dhè ri daoine sa chànan anns a bheil iad fhèin a' bruidhinn, a' sgrìobhadh, a' smaoineachadh 's ag aisling an‑diugh.  An Tiomnadh Nuadh 1767  Chaidh an Tiomnadh Nuadh eadar-theangachadh gu Gàidhlig na h-Alba on Ghreugais an toiseach leis an t-Urr. Seumas Stiùbhart, ministear Chill-Fhìnn, agus chaidh a chlò-bhualadh ann an 1767 – beagan 's fichead bliadhna an dèidh blàr Chùil Lodair. B' e a mhac, Iain, ministear Lus, am prìomh eadar-theangair airson an t-Seann Tiomnaidh, a chaidh a chrìochnachadh ann an 1801. O chionn ghoirid, tha suidheachadh na Gàidhlig san àm ri teachd air mòran aire fhaighinn, leis a' chànan a’ dèanamh adhartais agus a’ faighinn inbhe shònraichte ann am beatha na dùthcha. A dh'aindeoin sin tha an sgaradh eadar Gàidhlig làitheil agus an gnè Gàidhlig a tha ann an eadar-theagachadh 1801 a' leudachadh.   An Tiomnadh Nuadh 2017  Tha an eadar-theangachadh seo a' tighinn a-mach 250 bliadhna an dèidh a' chiad eadar-theagachadh dhen Tiomnadh Nuadh on Ghreugais gu Gàidhlig a bhith air a chlò-bhualadh.  Tha an eadar-theangachadh ùr ag amas air a bhith a' toirt ri chèile dìlseachd dhan Ghreugais thùsail le briathrachas làitheal, agus soilleireachd le urram. Tha an obair seo a' nochdadh aig àm nuair a tha cothroman air leth ann airson adhartas na Gàidhlig. Agus tha sinn an dòchas gum bi e feumail airson fòghlaim agus airson nan eaglaisean, a thuilleadh air leughadh phearsanta. Le bhith ag eadar-theangachadh Facal Dhè a Ghàidhlig an latha an‑diugh tha an sgioba againn an dòchas gun cluinn iadsan uile a leughas 's a chluinneas e guth Dhè a' bruidhinn riutha gu soilleir, agus, mar sin, gun tig iad gu eòlas air an t‑sìth 's air an t‑slàinte a tha rim faotainn tro Chrìosd a‑mhàin. 'S e miann na sgioba gum biodh gach moladh, urram agus cliù a' dol thuigesan agus thuigesan a‑mhàin. © Comann Bhìoball na h-Alba 2017 New Gaelic Translation 2017  In 1993 Prof. Donald Meek wrote that “the difference between ‘Bible Gaelic’ and ‘Today’'sGaelic’ has increased over time – especially among young users of Gaelic – those who, for the most part, are not so used to ‘Pulpit Gaelic’, as their forebears were.” If that was apparent then, it is even more so today. That is the reason that we are publishing this translation now.  Our Lord and Saviour spoke personally and in her own language, to Mary Magdalen after the resurrection, to give her hope (John 20:16). We also desire that God’s Word would speak to people in their own language which they speak, write, think and dream in today.   New Testament 1767  The New Testament was first translated into Scottish Gaelic by Rev James Stuart, minister of Killin, and published in 1767 – barely 20 years after the battle of Culloden. His son John, minister of Luss, was the main translator of the Old Testament, completed in 1801. In recent years, the future of Gaelic in education and public life has received much attention as the language flourishes. However, the gap between everyday Gaelic in common use and the Gaelic in the most recent Bible edition continues to widen.   New Testament 2017  This new translation comes 250 years after the first translation of the New Testament from Greek into Gaelic was published.  This new translation aims to combine faithfulness to the Greek original with vocabulary in normal use, and clarity with dignity. The work comes at a time of opportunity in the development of Gaelic. It is our desire that this new translation will be useful in education and for the churches, as well as for personal use. In translating God's Word into the today's Gaelic, our translation team hope that all who read will hear the voice of God speaking clearly to them, and, in that way, that they will know the peace and the salvation that are found only in Christ. It is the desire of the team, that all praise, honour, and glory be God’s and his alone.  © Scottish Bible Society 2017

℗ Comann Bhìoball na h‑Alba 2022 ℗ Scottish Bible Society 2022

An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

<div class="version vid1562 iso6393gla" data-vid="1562" data-iso6393="gla">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="LUK.15">
 <div class="label">15</div><div class="s1">Cosamhlachd na Caorach Chaillte</div><div class="p"> 1A&#8209;nis bha na c&#236;s&#8209;mhaoir agus na peacaich uile a' teannadh dl&#249;th ri &#204;osa airson &#232;isteachd ris. 2Agus bha na Pharasaich is na sgr&#236;obhaichean a' gearain, ag r&#224;dh, &#8220;Tha am fear seo a' cur f&#224;ilte air peacaich agus ag ithe c&#242;mhla riutha.&#8221;</div><div class="p"> 3Dh'innis e a' chosamhlachd seo dhaibh, ag r&#224;dh: 4&#8220;C&#242; am fear agaibhse aig a bheil ceud caora, ma chailleas e aon dhiubh, nach fh&#224;g an naochad 's a naoi anns an fh&#224;sach, agus nach t&#232;id &#224;s d&#232;idh na t&#232; a bha air chall, gus am faigh e i? 5Agus nuair a tha e air a lorg, cuiridh e air a ghuailnean i, a' d&#232;anamh g&#224;irdeachais, 6is nuair a thig e dhachaigh, gairmidh e a charaidean is a choimhearsnaich c&#242;mhla, ag r&#224;dh riutha, &#8216;D&#232;anaibh g&#224;irdeachas c&#242;mhla riumsa, a chionn 's gun do lorg mi mo chaora a bha caillte.&#8217; 7Tha mi ag r&#224;dh ribh, san aon d&#242;igh bidh aoibhneas air n&#232;amh airson aon pheacach a n&#236; aithreachas nas motha na airson naochad 's a naoi f&#236;rean aig nach eil feum air aithreachas.&#8221;</div><div class="s1">Cosamhlachd a' Bhuinn Chaillte</div><div class="p"> 8&#8220;No c&#242; am boireannach aig a bheil deich buinn airgid#15:8 Gu lit.: &#8220;deich drachmathan&#8221;, ma chailleas i aon bhonn dhiubh, nach las lampa, agus nach sguab an taigh, is nach sir gu d&#236;cheallach gus am faigh i e? 9Agus nuair a tha i air a lorg, gairmidh i a banacharaidean 's a bana&#8209;choimhearsnaich, ag r&#224;dh, &#8216;D&#232;anaibh g&#224;irdeachas c&#242;mhla riumsa, oir lorg mi am bonn a chaill mi.&#8217; 10San aon d&#242;igh, tha mi ag r&#224;dh ribh gu bheil g&#224;irdeachas an l&#224;thair ainglean Dh&#232; airson aon pheacach a n&#236; aithreachas.&#8221;</div><div class="s1">Cosamhlachd a' Mhic Caillte</div><div class="p"> 11Is thuirt &#204;osa, &#8220;Bha duine &#224;raidh ann aig an robh dithis mhac. 12Thuirt am mac a b' &#242;ige dhiubh ri athair, &#8216;Athair, thoir dh&#242;mhsa an roinn dhed mhaoin a thig thugam.&#8217; Agus roinn e eatarra a sheilbh.</div><div class="p"> 13&#8220;Beagan l&#224;ithean &#224;s d&#232;idh sin, chruinnich am mac a b' &#242;ige a chuid gu l&#232;ir, agus chaidh e air turas do dh&#249;thaich fhad' &#224;s agus an sin chaith e a mhaoin air beatha str&#242;dhail. 14Agus nuair a bha e air a h&#8209;uile rud a chaitheamh, dh'&#232;irich gort ro mh&#242;r anns an d&#249;thaich sin, agus th&#242;isich e air a bhith ann an d&#236;th. 15Agus chaidh e is cheangail e e fh&#232;in ri aon de shaoranaich na d&#249;thcha sin a chuir dha na h&#8209;achaidhean aige e, a bhiathadh mhuc. 16Agus bha e a' miannachadh a l&#224;n ithe dhe na r&#249;sgan a bha na mucan ag ithe, ach cha tug duine s&#236;on dha.</div><div class="p"> 17&#8220;Nuair a th&#224;inig e thuige fh&#232;in, thuirt e, &#8216;Cia mheud de luchd&#8209;tuarastail m' athar&#8209;sa aig a bheil barrachd air gu le&#242;r arain, ach seo mise a' b&#224;sachadh leis an acras? 18&#200;iridh mi agus th&#232;id mi gum athair, agus canaidh mi ris: &#8220;Athair, pheacaich mi an aghaidh n&#232;imh, agus mud choinneamh&#8209;sa. 19Chan eil mi airidh tuilleadh air gun deigheadh do mhac&#8209;sa a ghabhail orm; d&#232;an mar aon dhed luchd&#8209;tuarastail mi.&#8221;&#8217; 20Mar sin dh'&#232;irich e agus chaidh e gu athair.</div><div class="p">&#8220;Ach fhad 's a bha e fhathast fad' air falbh, chunnaic athair e agus ghabh e truas ris, agus ruith e, agus a' cur a gh&#224;irdeanan timcheall air amhaich, ph&#242;g e e.</div><div class="p"> 21&#8220;Thuirt am mac ris, &#8216;Athair, pheacaich mi an aghaidh n&#232;imh agus mud choinneamh&#8209;sa, agus chan eil mi airidh tuilleadh air gun deigheadh do mhac a ghabhail orm.&#8217;</div><div class="p"> 22&#8220;Ach thuirt an t&#8209;athair ri a sheirbheisich, &#8216;D&#232;anaibh cabhag! Thugaibh a&#8209;mach a' chulaidh as fhe&#224;rr, agus cuiribh air i. Cuiribh f&#224;inne air a l&#224;imh agus cuarain air a chasan. 23Agus thugaibh an seo an laogh reamhraichte is marbhaibh e. Itheamaid agus bitheamaid subhach. 24Oir bha mo mhac seo marbh, agus tha e be&#242; a&#8209;rithist; bha e caillte agus chaidh a lorg.&#8217; Agus th&#242;isich iad air a bhith subhach.</div><div class="p"> 25&#8220;A&#8209;nis bha am mac a bu shine aige a&#8209;muigh anns an achadh, agus fhad 's a th&#224;inig e 's a theann e faisg air an taigh, chuala e ce&#242;l agus dannsa. 26Agus ghairm e thuige aon dhe na seirbheisich agus dh'fhaighnich e d&#232; a bu chiall dha na rudan sin. 27Agus thuirt esan ris, &#8216;Thill do bhr&#224;thair agus mharbh d' athair an laogh reamhraichte a chionn 's gun d' fhuair e air ais sl&#224;n s&#224;bhailte e.&#8217;</div><div class="p"> 28&#8220;Ach dh'fh&#224;s esan feargach agus cha robh e de&#242;nach a dhol a&#8209;steach. Th&#224;inig athair a&#8209;mach agus ghuidh e air. 29Ach fhreagair e athair, &#8216;Seall, na h&#8209;uiread seo de bhliadhnaichean tha mise air seirbheis a dh&#232;anamh dhut, agus cha robh mi eas&#8209;umhail riamh dhad &#224;ithne, ach a dh'aindeoin sin cha tug thu riamh gobhar &#242;g dhomh, airson 's gum bithinn subhach c&#242;mhla rim charaidean. 30Ach nuair a th&#224;inig do mhac seo, am fear a chaith do sheilbh c&#242;mhla ri si&#249;rsaichean, mharbh thu an laogh reamhraichte dha!&#8217;</div><div class="p"> 31&#8220;Agus thuirt e ris, &#8216;A mhic, tha thusa an&#8209;c&#242;mhnaidh c&#242;mhla rium, agus a h&#8209;uile s&#236;on as leamsa, is leatsa e. 32Bha e iomchaidh a bhith subhach agus aoibhneach, oir bha do bhr&#224;thair seo marbh, agus tha e be&#242;; bha e caillte, agus chaidh fhaighinn.&#8217;&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

A‑nis bha na cìs‑mhaoir agus na peacaich uile a' teannadh dlùth ri Ìosa airson èisteachd ris. Agus bha na Pharasaich is na sgrìobhaichean a' gearain, ag ràdh, “Tha am fear seo a' cur fàilte air peacaich agus ag ithe còmhla riutha.”
Dh'innis e a' chosamhlachd seo dhaibh, ag ràdh: “Cò am fear agaibhse aig a bheil ceud caora, ma chailleas e aon dhiubh, nach fhàg an naochad 's a naoi anns an fhàsach, agus nach tèid às dèidh na tè a bha air chall, gus am faigh e i? Agus nuair a tha e air a lorg, cuiridh e air a ghuailnean i, a' dèanamh gàirdeachais, is nuair a thig e dhachaigh, gairmidh e a charaidean is a choimhearsnaich còmhla, ag ràdh riutha, ‘Dèanaibh gàirdeachas còmhla riumsa, a chionn 's gun do lorg mi mo chaora a bha caillte.’ Tha mi ag ràdh ribh, san aon dòigh bidh aoibhneas air nèamh airson aon pheacach a nì aithreachas nas motha na airson naochad 's a naoi fìrean aig nach eil feum air aithreachas.”

“No cò am boireannach aig a bheil deich buinn airgid, ma chailleas i aon bhonn dhiubh, nach las lampa, agus nach sguab an taigh, is nach sir gu dìcheallach gus am faigh i e? Agus nuair a tha i air a lorg, gairmidh i a banacharaidean 's a bana‑choimhearsnaich, ag ràdh, ‘Dèanaibh gàirdeachas còmhla riumsa, oir lorg mi am bonn a chaill mi.’ San aon dòigh, tha mi ag ràdh ribh gu bheil gàirdeachas an làthair ainglean Dhè airson aon pheacach a nì aithreachas.”

Is thuirt Ìosa, “Bha duine àraidh ann aig an robh dithis mhac. Thuirt am mac a b' òige dhiubh ri athair, ‘Athair, thoir dhòmhsa an roinn dhed mhaoin a thig thugam.’ Agus roinn e eatarra a sheilbh.
“Beagan làithean às dèidh sin, chruinnich am mac a b' òige a chuid gu lèir, agus chaidh e air turas do dhùthaich fhad' às agus an sin chaith e a mhaoin air beatha stròdhail. Agus nuair a bha e air a h‑uile rud a chaitheamh, dh'èirich gort ro mhòr anns an dùthaich sin, agus thòisich e air a bhith ann an dìth. Agus chaidh e is cheangail e e fhèin ri aon de shaoranaich na dùthcha sin a chuir dha na h‑achaidhean aige e, a bhiathadh mhuc. Agus bha e a' miannachadh a làn ithe dhe na rùsgan a bha na mucan ag ithe, ach cha tug duine sìon dha.
“Nuair a thàinig e thuige fhèin, thuirt e, ‘Cia mheud de luchd‑tuarastail m' athar‑sa aig a bheil barrachd air gu leòr arain, ach seo mise a' bàsachadh leis an acras? Èiridh mi agus thèid mi gum athair, agus canaidh mi ris: “Athair, pheacaich mi an aghaidh nèimh, agus mud choinneamh‑sa. Chan eil mi airidh tuilleadh air gun deigheadh do mhac‑sa a ghabhail orm; dèan mar aon dhed luchd‑tuarastail mi.”’ Mar sin dh'èirich e agus chaidh e gu athair.
“Ach fhad 's a bha e fhathast fad' air falbh, chunnaic athair e agus ghabh e truas ris, agus ruith e, agus a' cur a ghàirdeanan timcheall air amhaich, phòg e e.
“Thuirt am mac ris, ‘Athair, pheacaich mi an aghaidh nèimh agus mud choinneamh‑sa, agus chan eil mi airidh tuilleadh air gun deigheadh do mhac a ghabhail orm.’
“Ach thuirt an t‑athair ri a sheirbheisich, ‘Dèanaibh cabhag! Thugaibh a‑mach a' chulaidh as fheàrr, agus cuiribh air i. Cuiribh fàinne air a làimh agus cuarain air a chasan. Agus thugaibh an seo an laogh reamhraichte is marbhaibh e. Itheamaid agus bitheamaid subhach. Oir bha mo mhac seo marbh, agus tha e beò a‑rithist; bha e caillte agus chaidh a lorg.’ Agus thòisich iad air a bhith subhach.
“A‑nis bha am mac a bu shine aige a‑muigh anns an achadh, agus fhad 's a thàinig e 's a theann e faisg air an taigh, chuala e ceòl agus dannsa. Agus ghairm e thuige aon dhe na seirbheisich agus dh'fhaighnich e dè a bu chiall dha na rudan sin. Agus thuirt esan ris, ‘Thill do bhràthair agus mharbh d' athair an laogh reamhraichte a chionn 's gun d' fhuair e air ais slàn sàbhailte e.’
“Ach dh'fhàs esan feargach agus cha robh e deònach a dhol a‑steach. Thàinig athair a‑mach agus ghuidh e air. Ach fhreagair e athair, ‘Seall, na h‑uiread seo de bhliadhnaichean tha mise air seirbheis a dhèanamh dhut, agus cha robh mi eas‑umhail riamh dhad àithne, ach a dh'aindeoin sin cha tug thu riamh gobhar òg dhomh, airson 's gum bithinn subhach còmhla rim charaidean. Ach nuair a thàinig do mhac seo, am fear a chaith do sheilbh còmhla ri siùrsaichean, mharbh thu an laogh reamhraichte dha!’
“Agus thuirt e ris, ‘A mhic, tha thusa an‑còmhnaidh còmhla rium, agus a h‑uile sìon as leamsa, is leatsa e. Bha e iomchaidh a bhith subhach agus aoibhneach, oir bha do bhràthair seo marbh, agus tha e beò; bha e caillte, agus chaidh fhaighinn.’”

Escolta Lùcas 15