Versets bíblics populars de Lúcás 11

Comparteix

Ar an aḋḃar sin, má’s eol daoiḃ‐se, agus siḃ go h‐olc, deaġ‐ṫaḃartais do ḃronnaḋ ar ḃúr gclainn, naċ mó go mór ḃronnfas ḃúr nAṫair atá ar neaṁ an Spiorad Naoṁ orṫa‐san iarras air é?

Agus adeirim liḃ, Iarraiḋ, agus do‐ḃéarfar daoiḃ; loirgiḋ, agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ; buailiḋ, agus fosclóċar daoiḃ.

Óir gaċ aoinneaċ iarras, glacann sé; agus an té loirgeas, ġeiḃeann sé; agus do’n té ḃuaileas, fosclóċar.

Agus aduḃairt sé leo, Nuair do‐ġní siḃ urnaiġe, abraiḋ, A Aṫair, Go naoṁṫar t’ainm. Go dtigiḋ do ríoġaċt.

Agus maiṫ ḋúinn ár bpeacaiḋe; mar ṁaiṫimíd‐ne ḋóiḃ‐sean ar a ḃfuil fiaċa againn. Agus na seol i gcaṫú sinn.

Taḃair ḋúinn ár n‐arán le h‐aġaiḋ an lae.

Is í do ṡúil solas do ċuirp: nuair ḃíos do ṡúil glan, bíonn do ċorp uile soillseaċ, ċóṁ maiṫ; aċt nuair ḃíos sí go h‐olc, bíonn do ċorp sa dorċadas.

Aoinneaċ lasas lóċrann, ní i soiléar ċuireas sé é, ná fá ḃéal buiséil, aċt cuireann sé ar stáitse é, ċum go ḃfeicfiḋ siad‐san ṫigeas isteaċ an solas.