وه‌ک مه‌سیح به جه‌سته ئازاری چێژت، ئێوه‌ش خۆتان به‌م نیازه چه‌كدار بكه‌ن، چونكه ئه‌وه‌ی به جه‌سته ئازار بچێژێ، له گوناهكردن ده‌وه‌ستێ، تاكو ئه‌و كاته‌ی به جه‌سته له ژیان ماوه بۆ هه‌وه‌سه ئاده‌میزادییه‌كان نه‌ژی، به‌ڵكو بۆ خواستی خودا. چونكه به‌سمانه له‌و كاته‌ی به‌سه‌رمان برد به كردنی خواستی نه‌ته‌وه‌كان، له به‌ڕه‌ڵایی و هه‌وه‌سبازی و سه‌رخۆشی و گه‌له‌گان و ئاهه‌نگی مه‌یخواردنه‌وه و بتپه‌رستیی قێزه‌وه‌ن. له‌مه سه‌رسام ده‌بن كه له‌گه‌ڵیان ڕاناكه‌ن بۆ لافاوی هه‌مان به‌دڕه‌وشتی و جنێوتان پێ ده‌ده‌ن. ئه‌وانه هه‌ژمارد ده‌ده‌نه ئه‌وه‌ی ئاماده‌یه مردووان و زیندووان حوكم بدات. چونكه بۆ ئه‌م هۆیه موژده درایه مردووانیش، تاكو به‌گوێره‌ی خه‌ڵک له جه‌سته‌دا حوكم بدرێن، به‌ڵام به‌گوێره‌ی خودا له ڕووحدا بژین. پایانی هه‌موو شتێک نزیک بووه‌ته‌وه. بۆیه ژیر و چاوكراوه بن تاكو نوێژ بكه‌ن. به‌ڵام پێش هه‌موو شتێک، با خۆشویستنتان بۆ یه‌كتری به هێز بێت، چونكه خۆشویستن گوناهی زۆر داده‌پۆشێت. بێ بۆڵه‌بۆڵ خانه‌خوێی یه‌كتری بن. هه‌ریه‌كه به‌گوێره‌ی ئه‌و به‌هره‌یه‌ی وه‌ریگرتووه، ڕاژه‌ی یه‌كتری پێ بكه‌ن، وه‌ک سه‌ركارێكی باش له‌سه‌ر به‌خششه جۆراوجۆره‌كانی خودا. ئه‌گه‌ر یه‌كێک قسه بكات با وه‌ک فه‌رمووده‌كانی خودا بێت. ئه‌گه‌ر یه‌كێک ڕاژه ده‌كات وه‌ک به هێزێک له خوداوه درابێت، تاكو خودا له هه‌موو شتێكدا شكۆدار بێت به ئیشۆعی مه‌سیح كه تاجاویدانی شكۆ و ده‌سه‌ڵات بۆ ئه‌وه. ئامین.
یه‌كه‌م په‌تڕۆس 4 بخوێنەوە
گوێگرتن لە یه‌كه‌م په‌تڕۆس 4
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: یه‌كه‌م په‌تڕۆس 1:4-11
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
