به‌ڵام كاتێ په‌تڕۆس هاته ئینتیاكیا، ڕووبه‌ڕوو به‌ربه‌ره‌كانێم كرد، چونكه گله‌یی له‌سه‌ر بوو. چونكه پێشتر كه‌سانێک له‌لای یاقووه‌وه هاتبوون، له‌گه‌ڵ نه‌ته‌وه‌كان نانی ده‌خوارد، به‌ڵام كاتێ ئه‌وان هاتن، له ترسی ئه‌وانه‌ی له خروسه‌بڕاوانن، خۆی كێشایه‌وه. جووه‌كانی دیكه‌ش له‌گه‌ڵیدا ده‌ستیان به ڕووپامایی كرد، ته‌نانه‌ت به‌رنڤاش به ڕووپاماییان چه‌واشه بوو. كاتێ بینیم به‌گوێره‌ی ڕێگای ڕاستی ئینجیل ناڕۆن، له‌به‌رچاوی هه‌مووان به په‌تڕۆسم وت: “ئه‌گه‌ر تۆ جووی، وه‌ک نه‌ته‌وه‌كان ده‌ژیت نه‌ک وه‌ک جوو، ئیتر چۆن ئه‌و نه‌ته‌وانه ناچار ده‌كه‌یت وه‌ک جوو بژین؟”
گه‌ڵاتیه 2 بخوێنەوە
گوێگرتن لە گه‌ڵاتیه 2
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: گه‌ڵاتیه 11:2-14
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
