كاتێ خودا به‌ڵێنی به ئه‌وڕاهه‌م دا، سوێندی به‌خۆی خوارد، چونكه كه‌سی مه‌زنتری نه‌بوو سوێندی پێ بخوات، فه‌رمووی: “داڕشتت ده‌كه‌م، نه‌وه‌كه‌ت چه‌ندباره ده‌كه‌م”. ئا به‌م شێوه‌یه ئارامی گرت و ئینجا به‌ڵێنه‌كه‌ی به‌ده‌ستهێنا. چونكه خه‌ڵک سوێند به مه‌زنتر ده‌خۆن، كۆتایی هه‌موو ده‌مه‌قاڵه‌یه‌ک بۆ چه‌سپاندن سوێنده. ئاواش خودا ویستی ئه‌و خواسته نه‌گۆڕه‌ی خۆی زیاتر به میراتگرانی به‌ڵێن پیشان بدات، ئه‌مه‌شی به سوێند چه‌سپاند. به دوو شتی نه‌گۆڕ كه خودا تیایاندا درۆ ناكات، بۆ ئه‌وه‌ی دڵنه‌وایی به‌هێزمان هه‌بێت، ئێمه كه په‌نامان برده به‌ر ده‌ستگرتن به‌و هیوایه‌ی كه له‌پێشمانه. ئه‌م هیوایه وه‌ک له‌نگه‌ر بۆ ده‌روونمانه، جێگیر و ڕاگره. ده‌چێته نێو په‌رده‌ش، له‌وێدا ئیشۆع پێشتر و له‌پێناوی ئێمه چووه نێویه‌وه، تاهه‌تایه بووه كاهینی باڵا، له پله‌ی مه‌لكزده‌ق.
عیبڕانییه‌كان 6 بخوێنەوە
گوێگرتن لە عیبڕانییه‌كان 6
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: عیبڕانییه‌كان 13:6-20
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
