به‌ڵام په‌ڕیشییه‌كان بیستیان كه زادوقییه‌كانی بێده‌نگ كردووه، پێكه‌وه كۆبوونه‌وه. یه‌كێكیان ته‌وراتناس بوو، پرسی لێكرد تاكو تاقیی بكاته‌وه وتی: “ڕابی، چ ڕاسپارده‌یه‌ک مه‌زنترینی ته‌وراته؟” ئیشۆع پێی فه‌رموو: “په‌روه‌ردگاری خوداوه‌ندت به هه‌موو دڵ و هه‌موو ده‌روون و هه‌موو بیرته‌وه خۆشبووێ. ئه‌مه مه‌زنترین و یه‌كه‌م ڕاسپارده‌یه. دووه‌میشیان وه‌ک ئه‌و وایه: نزیكه‌كه‌ت وه‌ک خۆت خۆشبووێ. هه‌موو ته‌ورات و پێغه‌مبه‌ران به‌م دوو ڕاسپارده‌یه‌وه به‌ندن”. كاتێ په‌ڕیشییه‌كان كۆببوونه‌وه، ئیشۆع لێی پرسین: فه‌رمووی: “ده‌رباره‌ی مه‌سیح چی ده‌ڵێن، ڕۆڵه‌ی كێیه؟” پێیان وت: “ڕۆڵه‌ی داویده”. ئه‌ویش پێی فه‌رموون: “كه‌واته، چۆن داوید له ڕووحدا پێی ده‌ڵێ په‌روه‌ردگار؟ كه ده‌ڵێ: {په‌روه‌ردگار به په‌روه‌ردگارمی فه‌رموو: له‌لای ڕاستم دانیشه تاكو دوژمنانت بخه‌مه ژێر پێت} . ئه‌گه‌ر داوید پێی بڵێ په‌روه‌ردگار، ئیتر چۆن ڕۆڵه‌ی ئه‌وه؟” جا كه‌سیان نه‌یتوانی به وشه‌یه‌كیش وه‌ڵامی بداته‌وه، له‌و ڕۆژه‌شه‌وه هه‌رگیز كه‌س نه‌یوێرا هیچی دیكه‌ی لێ بپرسێت.
مه‌تته‌ی 22 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مه‌تته‌ی 22
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مه‌تته‌ی 34:22-46
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
