بۆ به‌یانی كه له بتعه‌نیا ده‌رچوون، برسیی بوو. له دووره‌وه دارهه‌نجیرێكی بینی گه‌ڵای كردبوو، هاته لای تاكو شتێكی پێوه ببینێت. كاتێ هاته لای، له گه‌ڵا زیاتر هیچی پێوه نه‌بینی، چونكه وه‌رزی هه‌نجیر نه‌بوو. ئیشۆع وه‌ڵامی دایه‌وه و پێی فه‌رموو: “ئیتر تاهه‌تایه كه‌س له به‌رت ناخوات!”. قوتابییه‌كانیشی گوێیان لێبوو. هاتنه‌وه یروشلایم، كاتێ ئیشۆع چووه نێو په‌رستگاكه، هه‌موو ئه‌وانه‌ی ده‌ركرد كه فرۆشتن و كڕینیان له په‌رستگادا ده‌كرد، مێزی پاره‌گۆڕه‌وان و ته‌ختی كۆترفرۆشانی وه‌رگێڕا. نه‌یهێشت كه‌س به شتومه‌كه‌وه به نێو په‌رستگادا تێپه‌ڕێت. ئامۆژگاریی ده‌كردن و ده‌یفه‌رموو: “ئایا نه‌نووسراوه: {ماڵه‌كه‌م به ماڵی نوێژ ناوده‌بردرێت بۆ هه‌موو گه‌لان؟} به‌ڵام ئێوه كردووتانه به {ئه‌شكه‌وتی دزان} !”
مه‌رقوس 11 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مه‌رقوس 11
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مه‌رقوس 12:11-17
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
