دوای كه‌مێک ئه‌وانه‌ی له‌وێ ڕاوه‌ستابوون هاتن و به په‌تڕۆسیان وت: “به ڕاستی تۆش له‌وانیت، به زمانته‌وه دیاره!” جا ده‌ستیكرد به نه‌فره‌تكردن و سوێندخواردن: “من ئه‌و پیاوه ناناسم!” یه‌كسه‌ر كه‌ڵه‌شێر قوولاندی.
دوای کەمێک ئەوانەی لەوێ ڕاوەستابوون هاتن و بە پەترۆسیان گوت: «بەڕاستی تۆش لەوانیت، شێوەزارەکەت ئاشکرات دەکات.» جا دەستی کرد بە نەفرەتکردن و سوێندخواردن و گوتی: «ئەو پیاوە ناناسم!» دەستبەجێ کەڵەشێر خوێندی.
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان