Oblíbené biblické verše z Jana 6

Sdílet

Wtedy Jezus powiedział: — To JA JESTEM Pokarmem z Niebios, który daje odwieczne i nieskończone Boże Życie! Kto do mnie przychodzi, ten nigdy nie będzie duchowo głodny, a kto mi zaufa, ten nigdy nie będzie duchowo spragniony.

Zrozumcie w końcu, że Tym, który daje wiekuiste Życie, jest jedynie Boży Duch! Ludzkie starania i wysiłeknic w tej sprawie dopomóc nie mogą. Bez Ducha Bożego nieskończone i odwieczne Życie nie jest dostępne dla człowieka! Słowo, które ja wam przekazuję, jest Duchem i Życiem!

Ja jednak mówię wam, abyście nie przywiązywali zbytniej uwagi do materialnego pożywienia, które łatwo się psuje, lecz starali się o trwały pokarm, który pochodzi od Boga mającego w sobie wiekuiste Życie! Ten pokarm możecie otrzymać tylko ode mnie– Syna człowieczego, którego Ojciec uwiarygodnił pieczęcią swego Ducha!

Powtórzę to raz jeszcze: wolą mego Ojca jest to, aby każdy – kto zaufami bezgranicznie, rozpoznając we mnie Bożego Syna – miał udział w odwiecznym i nieskończonym Życiu i abym w Dniu Ostatecznym podniósł go do tego Życia!

Jezus odpowiedział takimi słowami: — Dzieło Boże polega na tym, byście trwali w zaufaniu do tego, którego Najwyższy do was posłał, czyli do mnie.

Jednak inni, których Ojciec poruszy, przyjdą do mnie, a ja ich precz nie odrzucę.

Wówczas Szymon Piotr zawołał: — PANIE, a do kogo mielibyśmy się udać? Przecież Ty jesteś odwiecznym Słowem Życia!

Zrozumcie w końcu, że to JA JESTEM Pokarmem Życia, który zstąpił z Niebios! I zapewniam was, że każdy, kto będzie się mnąkarmił, zyska odwieczne Życie, ponieważ wolą Ojcajest, abym ja złożył siebiew ofierze za ten świat, by otworzyć ludziom drogę do wiekuistego Życia.

ponieważ i tak nikt z was nie przyjdzie do mnie, jeśli wcześniej nie przylgnie do Ojca, który mnie posłał. Ja zaś tych, którzy to zrobią, podniosę do Życia w Dniu Ostatecznym.

Pokarmem od Boga jest tylko ten, który zstąpił z Niebios. To On niesie Życie światu.

gdyż JA JESTEM prawdziwym Pokarmem dającym wiekuiste Życie!

Jezus zaś wziął wspomniane chleby, złożył Ojcu dziękczynienie i kazał je rozdać pomiędzy ludźmi. To samo uczynił z rybami. Kiedy się już najedli, powiedział do uczniów: — Pozbierajcie pozostałości pożywienia, aby nic się nie zmarnowało.

Gdy przepłynęli około pięciu kilometrów, nagle ujrzeli Jezusa, który, idąc po wodzie, zbliżał się do łodzi. Bardzo się przerazili! Lecz On tak odezwał się do nich: — Nie bójcie się, przecież to JA JESTEM!