لوقای انجیل 22

یهودا خیانت

1عیدِ نؤنِ بی خمیرمایه که به پِسَخ معروف بو نزدیک بو، 2و کاهینونِ سرؤن و تورات معلمون یکته راه دومبال بؤن که عیسی چوطؤ بکوشَن چره که مردمای ترسِئن. 3هوموقع شیطؤن، یهودا میئن معروف به اَسْخَریوطی که یکته از او دوازده ته شاگرد بو، بوشؤ. 4او کاهینون سرؤن و معبد فرمانده أن ورجه بوشُو و اوشونه أمره گب بزه که چُطو عیسی ایشونه دَس هدای. 5اوشون شادَ بؤئن و قبول بوُدَن أنی پول اونه هَدَئن. 6یهودا هم قبول بوده و یکته فرصت دومبال بو تا مَردمِ نیسابؤنِ میئن، عیسی اوشونه دست هدای.

آخری شؤم

7پَس عید نون بی خمیرمایه روز که باید پِسَخ به برّه قربؤنی ببی، برسه. 8عیسی، پِطرُس و یوحنا سرا دا، بوته: «بشین و پِسَخ شؤم اَمِه به چاکُونین تا بُخوریم.» 9بپورسه ئن: «کوره خوائنی تهیه بَینیم؟» 10عیسی جواب بَدَه: «زمؤنی که شهر میئن شنَین، یکته مَردکاکه آؤ گوله أمره اینین. اونه دومبالسر یکته خؤنه میئن بشین که او، اونه میئن شنه 11و صابخونه بگین: ”اوستاد گونه: ’مِیمؤنخؤنه کوره ایسّه تا پِسَخ شؤم می شاگردؤن امره بُخورم؟“‘ 12او، یکته پیله تلارخونه، آماده بوبؤ شمره نیشون دِئنه. اوره حاضیرَ کونین.» 13اوشون بُوشُئن و همه چیهَ هیطو بیاتّن که ایشونه بوته بُو، و پِسَخَ حاضیرَ گودن.

14وختی که شؤمِ زمون برسه، عیسی خوشِ رسولؤن امره سفره سر بنیشته. 15هوموقع ایشونه بوته: «خیلی شوق دَاشتم قبل اونکه سختی بَکَشم، ایی پِسَخَ شیمه امره بُخورم. 16چونکه شمره گونَم که اونای نوخوئنَم تا زمونی که پِسَخ، خُدا پادشاهی میئن به انجوم برسی.» 17پَس یکته جامِ ویته و شُکر بوده و بوته: «اینه هگیرین و شیمه میئن سَهم بکونین. 18چونکه شمره گونَم که از الون تا خُدا پادشاهی زمون، دِه انگورِ بارا جی ووندوشنم.» 19و هیطو نؤنِ ویته، شکر بوده و تیکه بوده و اوشونه هَدَه و بوته: «ایی می تن ایسّه که شیمه به هَدَه بنه؛ اینه می یاد واسه انجؤم بدین.» 20هینه واسه، بعد شؤم جام ویته و بوته: «ایی جام، عهد جدید ایسّه می خونِ میئن، که شیمه واسه فوده بنه. 21امّا اونیکه خیال دئنه مَه تسلیمَ کونی، اونه دست می دَس أمره یکته سفره میئن دره. 22انسون ریکه هوطو که قرارِ بشی، شنه، امّا وای بحال او کس که اونه دشمن دست هدِئنه.» 23بازین اوشؤن همدیگرای پورسِئدبون که کویکته ایی کار کوئنه.

24یکته بگومگو رسولؤن میئن بپا بوبوُ که کویَکته اوشونِ میئن، پیله تر ایسّه. 25عیسی ایشونِ بوته: «دیگر قومؤن پادشاهؤن ایشونه سر آقایی کؤئنن؛ و ایشونی که اوشون سر قدرت دئنن ’خان‘ دوخؤنده بنن. 26امّا شمه هیطو نبین. پیله ترین شیمه میئن باید کوشتایترینِ مورسؤن ببی و رهبر باید خدمتکار مورسؤن ببی. 27چونکه کویکته پیله تر ایسّه، اونی که سفره سر نیشینه یا اونی که خدمت کوئنه؟ مگه اونی نیه که سفره سر نیشَنه؟ امّا مو شیمه میئن خدمتکار مورسؤن اِیسَم.

28«شمه کَسؤنی ایسّین که می امتحونؤنِ میئن می ورجه ایسابین. 29پَس هوطو که می پئر یکته پادشایی مَه هَده، مو هم شمرِه هدئنَم، 30تا می سفره سر می پادشایی میئن بُخورین و وودوشین و تختؤن سر بنیشین و دوازده ته قبیله اسرائیل داوری بکونین.

31«اَی شَمعون، ای شَمعون، شیطؤن بخواسّه که شمره گندم مورسؤن الک بکونی. 32امّا مو تِه به دوعا بودَم تا تی ایمؤن ازبین نشی. پَس هیطو که وگرسی، تی برارؤنِ قوت بدی.» 33امّا پطرس جواب بدا: «اَی آقا، مو حاضیرم تی أمره زندؤنِ میئن بوشوم و جؤن بدِئم.» 34عیسی جواب بَدَه: «پِطرُس، بودؤن که ایمرو قبلِ اینکه تله اویی بکونی، تو سُه بار حاشا کؤئنی که مَه شناسنی.»

35بازین عیسی اوشونای بپورسه: «زمؤنی که شمَرَه بی پول کیسه و خورجین و چاروق سرا دأم، هیچّیِ محتاج بُبوین؟» جواب بدئن: «نه، هیچّی به.» 36عیسی اوشونه بوته: «امّا الؤن هرکس کیسه یا خورجین دَئنه، اونه ویگیره و اَگه شمشیر ندئنه، خوشِ رختَ بَفروشه، یکته شمشیر بهینه. 37چونکه شمره گونم که ایی خدا کلامِ بنویشته باء می باره به انجؤم برسی که: ”او گُناهکارؤن مورسون محکومَ بنه.“ چونکه، اوچیزی که می باره بنویشته بوبوُ، عملی بؤدره.» 38شاگردؤن بوتَن: «ای خُداوند، نگاه بکون، دوته شمشیر دئنیم.» ایشونه بوته: «بسّه!»

عیسی دوعا، زیتون کوه سر

39بازین عیسی بیرون بُشو و بنا‌ به خوشِ عادت، زیتون کوه سو راهی بوبؤ و شاگردؤن هم اونه دومبالسر بوشؤن. 40وختیکه اورهَ برسه أن، خو شاگردون بوته: «دوعا بکونین تا امتحونِ مِیئن دنکاین.» 41بازین یکته سنگ تؤدئنه فاصله قد، ایشونای دورَ بؤ زانو بزِه، ایطوری دوعا بوده: 42«اَی پئر، اَگه تی خواسه اینه، ایی جام می جَی دورَ کون؛ امّا نه می خواسه واسه، بَلکه تی خواسه انجوم ببی.» 43هوسّاتای یکته فرشته‌ آسمؤنای عیسی به ظاهیرَ بؤ و اونه بیشتر قوت بده. 44عیسی او رنج و عذاب میئن که دبو، مصممتر دوعا گود، و اونه عرق، خونِ قطره أن مورسؤن زمین سر کألس. 45هیطوکه دوعا جی ویرسه و شاگردؤن ورجه وگرسه، بدِه اَنیچی غُصه داشتن، بخوتن. 46ایشونِ بوته: «چرِه خوتین؟ ویریسین و دوعا بکونین تا امتحؤنِ میئن دَنکاین.»

عیسی گرفتارَه بوئن

47عیسی حله گب زئدبو که گروهی از راه برسئن. او مردکه که اینه ایسم یهودا بو و دوازده ته شاگرده امره بو، اوشونه راهنمایی گود. او عیسی ورجه بومه تا اونه موچّی بَزنی، 48امّا عیسی اونه بوته: «ای یهودا، انسون ریکه یکته موچّی أمره تسلیمَ کوئنی؟» 49هیطوکه عیسی دومباله روئون بفهمسَن چی خبر ایسّه، بوتَن: «آقا، امه شمشیرِ أمره بزنیم؟» 50و یکته از اوشون پیله کاهین غلؤمِ شمشیر امره بزِه و اونه راست گوش ببه. 51امّا عیسی بُوته: «ایی کارِ نکونین!» و او مَردکاکه گوشَ دست بکشه و شفا بَدَه. 52بازین عیسی کاهینون سرؤن و معبد فرمانده أنِ و شیخؤنی که اونه گیتنه به بومَه بؤن، بوته: «مگه مو راهزنم که شمشیر و کولاکت أمره می دومبال بوماین؟ 53هر روز معبد میئن شیمه اَمرَه بوم، و شیمه دَس می رو درازا نودین. اما ایی شیمه وخت ایسّه و ظلمات قدرت وخت.»

پِطرُس حَشا گودَن

54بازین عیسی بیتَن و پیله کاهین خونه میئن بَبوردَن. پِطرُس دورادور ایشونِ دومبال راه دکته. 55خونه صاراکی میئن، آتشی روشن بو و چندنفر اونه دور نیشته بُن. پِطرُس هم اوشون میئن بنیشته. 56هوموقع یکته کلفَت اونه آتش روشنایی میئن بدِه و اونه چال بزه بوته: «ایی مَرداک هم اونه امره بو.» 57امّا پطرس حَشا بوده و بُوته: «زناک، اونه نشناسنم.» 58أَنی ده بوبؤ، یه نفر دیگه اونه بده و بُوته: «تو هم یکته از اوشؤنی.» پِطرُس جواب بدا: «مَرداک، مو از اوشون نیم.» 59یه ساعت بُگذشتبو که یه نفر دیگه اصرار امره بُوته: «بی شک ایی مَرداک هم اونه امره بو، چونکه جلیل شی ایسّه.» 60اما پِطرُس اونه بُوته: «مَرداک، نودؤنَم چی گونی.» حله گب زئدبو که تله اویی بوده. 61بازین عیسای خُداوند خو روئه واگردونه و پِطرُسَ نیگا بوده، و پِطرُس اونه گب به‌یاد بأرده که بوته بو: «ایمرو قبل اینکه تله اویی بکونی، سه بار مَه حَشا کوئنی.» 62پَس بیرون بُشو زرخ ونگ بزه.

عیسی روخشنایتَن

63اوشؤنی که عیسی بیته بون، اونه روخشنایتن و زِئن، 64اونه چیشمؤن دَوَسّن و گوتَن: «غیباغیبی بگو کی تَه زِئدره؟» 65و خیلی گبون أمره اونه توهین بودن.

عیسی محاکمه یهود شورا ورجه

66وختی صوباین بوبوُ، شورای شیخؤن قوم، هم کاهینون سرؤن و هم تورات معلمون، یکته جلسه بنائن و عیسی خوشونه ورجه دوخوندَن. 67اوشون بوتَن: «اَگه تو مسیح موعودی، اَمره بگو.» اما عیسی جواب بَدَه: «اَگه بوگُوم، می گب باور نوکُئنین، 68و اَگه شمَره بپورسَم، مَه جواب ندِئنین. 69امّا بازین، انسون ریکه، خُدا راست دَس قوت وَرجه نیشنه.» 70همته ای بوتَن: «پَس تو خُدا ریکاکی؟» عیسی جواب بده: «شمه گونین که ایسَّم.» 71پَس اوشون بُوتن: «ده چی نیازی به گوایی ایسّه؟ خودمؤن اونه زوبؤنای بشتؤسیم.»

Právě zvoleno:

لوقای انجیل 22: EGB

Zvýraznění

Sdílet

Kopírovat