1 Ioan 3:11-18

Dyma’r neges dych chi wedi’i chlywed o’r dechrau cyntaf: Fod yn rhaid i ni garu’n gilydd. Rhaid i ni beidio bod fel Cain, oedd yn perthyn i’r un drwg ac a laddodd ei frawd. A pham wnaeth e ladd ei frawd? Am fod Cain wedi gwneud drwg, a’i frawd wedi gwneud y peth iawn. Felly, frodyr a chwiorydd, peidiwch synnu os ydy’r byd yn eich casáu chi! Dŷn ni’n caru’n gilydd, ac felly’n gwybod ein bod ni wedi symud o fod yn farw’n ysbrydol i fod yn fyw’n ysbrydol. Mae unrhyw un sydd ddim yn dangos cariad felly yn dal yn farw’n ysbrydol. Mae unrhyw un sy’n casáu brawd neu chwaer yn llofrudd, a does gan lofrudd ddim bywyd tragwyddol. Dyma sut dŷn ni’n gwybod beth ydy cariad go iawn: Rhoddodd Iesu, y Meseia, ei fywyd yn aberth droson ni. Felly dylen ni aberthu’n hunain dros ein cyd-Gristnogion. Os oes gan rywun ddigon o arian ac eiddo, ac yn gweld fod brawd neu chwaer mewn angen, ac eto’n dewis gwneud dim byd i’w helpu nhw, sut allwch chi ddweud fod cariad Duw yn rhywun felly? Blant annwyl, peidiwch dim ond siarad am gariad, gwnewch rywbeth i ddangos eich cariad!